Αξίζει μια επίσκεψη στο blog «Η τέλεια κίνηση» http://skaki.blogspot.com/
Όταν το πρωτοβρήκα διάβασα το αρχείο με τα παλιά post (ξεκινούν από τον Απρίλιο του 2006), αυτονοήτως με πολύ περισσότερη προσοχή απ' ότι θα διάβαζα σχεδόν χιαστί στις ειδήσεις της «επαγγελματικής» chessbase.com την ανταπόκριση για την απόδοση του Κράμνικ και του Ρατζάμποβ στο Ντόρτμουντ.
Η συντάκτρια ονομάζεται Αγγελίνα Κοντίνη, χρησιμοποιεί το ψευδώνυμο viruswitch, είναι Κερκυραία και καταθέτει στο blog της απλά πράγματα (δηλαδή τα μόνα ουσιώδη), τίποτα περισσότερο και συνθετότερο από την αγάπη της και τον ενθουσιασμό της για το παιχνίδι.
Προσωπικές σκέψεις γύρω από το σκάκι από μια κοπέλα που έχει παίξει ελάχιστες παρτίδες, που μοιράζεται με τους επισκέπτες τη χαρά της όταν την κάλεσε ο σύλλογός της να παίξει την πρώτη της επίσημη παρτίδα (μόλις πριν 20 μέρες), που αναγνωρίζει με σεμνότητα (αλλά ακριβώς λόγω της σεμνότητας με αχρείαστη επιμονή!) ότι τώρα μαθαίνει βασικές αρχές στρατηγικής, που δεν διστάζει να εκφράσει απορίες που ενδέχεται να φαίνονται στοιχειώδεις σε εμπειρότερους παίκτες.
Αρχίζοντας το αγωνιστικό σκάκι, γράφει, αναθεώρησε τις προηγούμενες ρομαντικές απόψεις της περί αισθητικής του παιχνιδιού και ανακάλυψε ότι το σκάκι είναι κυρίως ένα έντονο αγώνισμα, ένα σοβαρό άθλημα, μια πνευματική μονομαχία. Μέχρι τότε έβλεπε το σκάκι ως μια κλειστή θεωρία, ένα σετ κανόνων, ένα μαθηματικό πρόβλημα.
Η Αγγελίνα γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κέρκυρα (1981) όπου ξεκίνησε και το χορό (1989). Φοίτησε στην ακαδημία μπαλλέτου της Στουτγκάρδης John Cranko School (1999) όπου ολοκλήρωσε τη βασική εκπαίδευση στο κλασσικό και μοντέρνο χορό. Συνέχισε τις σπουδές και αποφοίτησε από το κονσερβατόριουμ μπαλέτου St. Poelten Balletkonservatorium το 2003. Εργάστηκε σαν δασκάλα χορού και συντονίστρια σε πρόβες στο Balletkonservatorium St. Poelten και σε άλλες ιδιωτικές σχολές στη Βιέννη, Αυστρία. Συμμετείχε σε παραστάσεις και περιοδείες στην Ευρώπη με την ομάδα χορού Ballet Jeunesse Hippolyte. Εγκατέλειψε το χορό λόγω τραυματισμού και επέστρεψε στην Ελλάδα το 2004. Τώρα φοιτά πληροφορική στο ΕΑΠ και διδάσκει μπαλέτο, μοντέρνο και τζαζ στην σχολή Χοροκίνηση στην Κέρκυρα. Έχει κερδίσει 1ο πανελλήνιο βραβείο στον κλασσικό χορό.
Τελικά το να μην είσαι ο Κράμνικ έχει και τα θετικά του, σε διαβάζουν με περισσότερη προσοχή :)).
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολλές φορές αναρωτιέμαι γύρω από τα αυτονόητα με παιδικό τρόπο ?! (= ενδιαφέρουσα κίνηση αλλά μάλλον κακή :)) ). Πιστεύω όμως ότι σε όλες τις τέχνες, είτε αυτό είναι σκάκι είτε χορός είτε... οι βασικές αρχές και οι λεπτομέρειες κάνουν τη διαφορά. Και κυρίως να ξέρουμε γιατί και πως συμβαίνει κάτι. Και μ'αρέσει να αναρωτιέμαι και να φιλοσοφώ πάνω στο σκάκι!! :)) Είναι ένα παιχνίδι τόσο μοναδικό και συναρπαστικό, με ένα ελάττωμα: θέλει τόση αφοσίωση όσο οποιαδήποτε άλλη τέχνη για να το κατακτήσει κάποιος! :))
Ευχαριστώ πολύ για το όμορφο ποστ σου!
Το να μην είναι κανείς ο Κράμνικ έχει πολύ περισσότερα θετικά από το να σε διαβάζουν με περισσότερο ενδιαφέρον (για παράδειγμα: χαώδης υπεροχή στην τέχνη του χορού, περισσότερα γενικότερα ενδιαφέροντα).
ΑπάντησηΔιαγραφήΞέρεις, είναι κάτι που έχω πει πολλές φορές στον ιδιωτικό μου κύκλο: αν μου έλεγαν, θα πουλήσεις στον εξαποδώ ότι έχεις κερδίσει όλα τα χρόνια (και δεν εννοώ περιουσία, που δεν υπάρχει άλλωστε, αλλά όλα αυτά που δεν αποτιμώνται, αναμνήσεις, γνώση), αλλά θα αποκτήσεις την ικανότητα να χορεύεις θεϊκά θα προχωρούσα αβίαστα στην συναλλαγή, θα τη θεωρούσα ευνοϊκή. Τόσο πολύ με ενθουσιάζει ο καλός χορός.
Μπορώ να κάθομαι να βλέπω καλό χορό με τις ώρες, δεν κουράζομαι ποτέ και ζηλεύω απεριόριστα όσους και όσες μπορούν να κάνουν αυτό που εγώ από τον φόβο της καραγκιοζοποίησης δεν μπορώ να κάνω ούτε στο ελαχιστότατο. Ο Νιζίνσκι μπορεί να χαμογελάσει όσο θέλει!
Χαίρομαι αν με την αρχική δημοσίευση βοηθάω κάπως στο να δουν το blog σου περισσότεροι επισκέπτες.
μπράβο Αγγελίνα το σκάκι χρείαζεται την αγαπή σου για αυτό...
ΑπάντησηΔιαγραφή@schrödinger's cat: Παντως μην αδικούμε και τον Κράμνικ, είδα πριν λίγο φωτογραφίες του (για πρώτη φορά), θα μπορούσε να είχε γίνει και χορευτής στη Ρωσσία, αν έδειχνε χάρη στις κινήσεις όπως και στη σκέψη ... :))
ΑπάντησηΔιαγραφήΤόσος θαυμασμός για το χορό?? Τελικά πάντα θαυμάζουμε ότι δε μπορούμε να κάνουμε!
@george: Ευχαριστώ...