Επαγγελματικά ασχολήθηκε με τη φωτογραφία ξεκινώντας από την Ανατολική Ευρώπη και το Μεξικό, δούλεψε στην παραγωγή ταινιών με τον Ζαν Ρενουάρ, τον Ζακ Μπεκέ και τον Αντρέ Σβόμποντα και σ’ ένα ντοκιμαντέρ στη δημοκρατική Ισπανία (1937).
Αιχμάλωτος πολέμου, δραπετεύει το 1940 και κάνει τα πορτραίτα καλλιτεχνών: Ματίς, Ρουό, Μπρακ, Μπονάρ. Το 1945 φωτογράφισε και κάλυψε την απελευθέρωση του Παρισιού με μια ομάδα επαγγελματιών δημοσιογράφων, πριν γυρίσει, το 1946, το ντοκιμαντέρ «Le Retour» (Η «Επιστροφή») και πριν το ταξίδι του στη Νέα Υόρκη για μια έκθεση έργων του στο μουσείο Μοντέρνας Τέχνης.
Το 1947 ιδρύει μαζί με τον Μπιλ Βάντιβερ, τον Ρόμπερτ Κάπα, τον Τζωρτζ Ρότζερ και τον Ντέιβιντ Σέυμους, το πρακτορείο Μάγκνουμ, και στη συνέχεια γύρισε επί τρία χρόνια την Ινδία, Βιρμανία, Πακιστάν, Ινδονησία και την Κίνα τους τελευταίους έξι μήνες πριν την πτώση των κινέζων εθνικιστών και τους πρώτους έξι μήνες της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας. Το 1952 επιστρέφει στην Ευρώπη και το 1954 γίνεται ο πρώτος ξένος φωτογράφος που φωτογραφίζει την τότε Σοβιετική Ένωση. Ταξιδεύει και πάλι στην Κίνα, φωτογραφίζει την Κούβα της δεκαετίας του ’60, το Μεξικό, Καναδά, ΗΠΑ, Ινδία και Ιαπωνία μεταξύ άλλων χωρών. Το 1968 άρχισε να περιορίζει την ενασχόληση του με τη φωτογραφία και αφιέρωσε περισσότερο χρόνο στο σχέδιο και τη ζωγραφική. Πέθανε στις 3 Αυγούστου του 2004.
1935, Πόλη του Μεξικού, ο δρόμος με τις πόρνες.
Απρίλης του 1945. Στο Ντεσάου της Γερμανίας. Νεαρή Βελγίδα, πληροφοριοδότισα της Γκεστάπο, αναγνωρίζεται από πρώην κρατούμενους των στρατοπέδων συγκέντρωσης.
Κίνα, τεϊοποτείο στο Πεκίνο, Δεκέμβρης του 1948, λίγο πριν φτάσουν τα στρατεύματα του Μάο στην πόλη. Ο κόσμος συνήθιζε να μεταφέρει στα τεϊοποτεία και τα πτηνά του.
Σοβιετική Ένωση, Λένινγκραντ, 1973, οχυρό Πέτρου και Παύλου στον ποταμό Νέβα.
ΗΠΑ, Νιου Τζέρσυ,1975. «Πρότυπες» φυλακές Λίσμπουρι. Η απομόνωση.
Τέμνει το ΧΡΟΝΟ, σε απειροελάχιστα κλάσματα, επιλέγει και ισορροπεί με έμπνευση και μαεστρία, ανάμεσα στο παλιό και το νέο, το παρόν και το μέλλον, τη ζωή και το θάνατο, αποκαλύπτοντάς μας την όμορφη - αλλά και συγχρόνως τραγική - διάσταση της ζωής.
ΑπάντησηΔιαγραφή" Για μένα η φωτογραφία είναι ένα είδος σκίτσου. Aμεσου σκίτσου, που γίνεται με διαίσθηση και που δεν μπορείς να διορθώσεις. Αν το διορθώσεις, τότε έχεις μια άλλη φωτογραφία. . . . Για να βγαίνει η εικόνα πιο δυνατή, πρέπει να ξεχνάς, να ξεπερνάς τον εαυτό σου. Πρέπει να είσαι ο εαυτό σου και ταυτόχρονα να τον ξεχνάς. Δεν πρέπει να σκέφτεσαι. Οι ιδέες είναι επικίνδυνες. Πρέπει να σκέφτεσαι συνεχώς ! "
http://www.faos.gr/classic/bresson/index.html
Για να βγαλεις μια καλη φωτογραφια πρεπει τα ματι σου, ο φακος της μηχανης σου και η καρδια σου να βρεθουν στην ιδια ευθεια.
ΑπάντησηΔιαγραφή