Από φίλο του blog που επιθυμεί να παραμείνει ανώνυμος λάβαμε σε μορφή pdf την παρακάτω συνεργασία που αποτελεί αυτοτελή εργασία για τον τρόπο που γίνεται το ματ με Αξιωματικό και Ίππο εναντίον Βασιλιά και μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε μαθήματα κ.ά.
http://chessblogger.googlepages.com/bn.pdf (για «σώσιμο» - δεξί κλικ - save as)
Για το ματ με αξιωματικό και ίππο-το οποίο είχα την τύχη να πραγματοποιήσω σε επίσημη παρτίδα με τον Γιώργο Κούμανη και μάλιστα με υπολειπόμενο χρόνο 2 λεπτά (χωρίς ανανέωση χρόνου)-έχω να συμπληρώσω στα σχόλια του ανώνυμου φίλου ότι στη βαριάντα 12...Ρα6 13.Ιβ4+ Ρα5 14.Ργ5 Ρα4 ο αποκλεισμός δεν είναι καθόλου εύκολος και η σωστή συνέχεια είναι 15.Ργ4 Ρα5 16.Αγ7+ Ρα4 17.Ιδ3!(κίνηση κλειδί)Ρα3 18.Αδ6+ Ρα4 19.Ιγ5+!!(η δεύτερη κίνηση κλειδί και τώρα αν 19...Ρα5 ακολουθεί Αγ7#) Ρα3 20.Ργ3 Ρα2 21.Ιδ3 Ρβ1 22.Ρβ3 Ρα1 23.Ργ2 Ρα2 24.Ιγ1+ Ρα1 25.Αε5#
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια από τις πιο ζόρικες θέσεις που μπορεί να προκύψει πάνω στην σκακιέρα.Είμαι βέβαιος ότι ακόμα και τιτλούχοι σκακιστές,μέχρι και GM,μπορεί να ζοριστούν για να κάνουν ματ.Πολύ διδακτικό φινάλε.Θα είχε ενδιαφέρον και χιούμορ να δούμε κορυφαίους σκακιστές να μην μπορούν να φτάσουν στο ματ.Μήπως έχει κανείς στα υπόψη του καμία παρτίδα από ξένους ή ακόμα και Έλληνες γνωστούς σκακιστές που να μην κατάφεραν να νικήσουν σε παρόμοια θέση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο φινάλε αυτό δεν είναι τόσο ζόρικο όσο το περιγράφει ο Jethro tal!Aντιθέτως μαθαίνετε αρκετά εύκολα αρκεί να ακολουθήσει κάποιος τη σωστή μέθοδο.Αν διαβάσει κάποιος προσεχτικά τα σχόλια τα δικά μου και του ανώνυμου φίλου για αυτό το ματ καθώς και τη θεωρία των τριγώνων από τον Σιαπέρα μπορεί να πετύχει πολύ καλά αποτελέσματα και να πραγματοποιεί το ματ αυτό εύκολα και σε πολύ μικρό χρόνο.Προσωπικά έχω δει το Χριστόδουλο Μπανίκα να το κάνει σε φοιτητικό πρωτάθλημα σε λιγότερο από ενα λεπτό με αντίπαλο αν θυμάμαι καλά τον Αγγελο Τζερμαδιάνο.Παρόμοιους χρόνους πετύχαινα και εγώ στην προπόνηση όταν το μάθαινα και έτσι δεν μπορώ να διαννοηθώ πώς ένας GM μπορεί να δυσκολευτεί σε αυτό το φινάλε!Το πραγματικά δύσκολο φινάλε στο σκάκι είναι το Βασιλιάς+Βασίλισσα εναντίον Βασιλιά και πύργου, αυτό δυσκολεύει και GM αλλά ακόμα και σκακιστικά προγράμματα!!Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι έβαζα κάποτε το fritz6 και δεν ήξερε να το κάνει!Τέλος ένα ακόμα πολύ δύσκολο φινάλε ειναι το Βασιλιάς+2 Ιπποι εναντίον Βασιλιά και πιονιού στο οποίο μόνο ειδικές θέσεις (με το πιόνι όχι πολύ προωθημένο)κερδίζουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήVasika Barbis de thimasai kala.
ΑπάντησηΔιαγραφήItan protathlima Ellados neon (U20) to 1995 (diladi episimi partida oxi rapid). O antipalos tou Banika itan o Aggelos Tzermiadianos. O Banikas ekane to mat se ligotero apo 10 (!) defterolepta, eno eihe kapou miso lepto.
Ο αυτόματος πιλότος σε άπιονα φινάλε, και παϊδοζυθοκατάνυξη αντί μισοποντοκαταδίωξης
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ απόλυτα με τη θέση του barbis ότι την τεχνική νίκης σε αυτό το φινάλε πρέπει κάποιος παίκτης αξιώσεων να την έχει μάθει και εμπεδώσει σε συνθήκες προπόνησης, να την έχει εξασκήσει επανειλημμένα από διάφορες θέσεις σε ατομική μελέτη και, όταν τυχόν επέλθει στη σκακιέρα (1 κάθε 5000 παρτίδες λένε οι στατιστικές), να βάλει τον αυτόματο πιλότο. Πάνω στη σκακιέρα, ακόμα και αν γνωρίζει κανείς μέσες-άκρες τι πρέπει να κάνει, ίσως, εξαιτίας της κόπωσης από την παρτίδα που έχει προηγηθεί και υπό την πίεση του χρονομέτρου και του ορίου των 50 κινήσεων, δεν μπορέσει να κάνει έγκαιρα ματ. Αν, στα άλλα τρία βασικά φινάλε, συγχωρούνται ανακρίβειες, γιατί οι απαιτούμενες κινήσεις από τη δυσμενέστερη θέση με το καλύτερο παίξιμο είναι πολύ λιγότερες των 50 (κατά τον Σιαπέρα, 10 για τη Β, 17 για τον Π, 18 για τους 2Α, αν θυμάμαι καλά), στο φινάλε Ρ+Α+Ι εναντίον Ρ δεν συγχωρούνται, γιατί οι κινήσεις είναι (πάλι κατά τον Σιαπέρα) 34, αρκετά κοντά στις 50 για τους ατζαμήδες.
Ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον έχει το φινάλε Π+Α εναντίον Π (χωρίς πιόνια πάντα), που έχει και σημαντικά μεγαλύτερη συχνότητα εμφάνισης στην πράξη, το οποίο όμως αξίζει χωριστή δημοσίευση, ακόμα καλύτερα αυτόνομη ανάρτηση, από κάποιον γνώστη.
Ένα απλούστερο φινάλε, που μοιάζει στην ψυχολογία με αυτό του Ρ+Α+Ι εναντίον Ρ από τη σκοπιά της ισχυρής πλευράς, είναι το Ρ+Π εναντίον Ρ+Α από τη σκοπιά της αδύνατης πλευράς.
Πριν από καμμιά 35ριά χρόνια έτυχε να παρακολουθώ παρτίδα μπλιτς (χωρίς προστιθέμενο χρόνο φυσικά· το χρονόμετρο ήταν αναλογικό, με δείκτες και όλα τα κομφόρ, κάτι σαν αυτό· οι νεώτεροι όχι μόνο δεν θα έχουν παίξει με αυτά, ίσως δεν τα έχουν καν δει) φινάλε Πύργου εναντίον Αξιωματικού, αρχικά με δύο πιόνια ο κάθε παίκτης, αργότερα χωρίς πιόνια. Σε κάποια στιγμή, ο παίκτης με τον Αξιωματικό, με τη σημαία του να κρέμεται (μιλάμε για «υλική» σημαία, όχι ιδεατή - ηλεκτρονική), φορσάρει την αλλαγή των τεσσάρων πιονιών. Τώρα έχουν μείνει στη σκακιέρα μόνο τα τέσσερα κομμάτια. Αρχίζει να φεύγει, συστηματικά, συνειδητά και κυρίως ακαριαία, με τον Βασιλιά από το κέντρο (όπου βρισκόταν πριν τις αλλαγές) διαγώνια προς τη «σωστή» γωνία σε τετράγωνα αντίθετου χρώματος από τον Αξιωματικό. Ήξερε τι ακριβώς έπρεπε να κάνει, έβαλε τον αυτόματο πιλότο που έλεγα πιο πάνω και απέσπασε παλληκαρίσια την ισοπαλία. Λίγο να είχε διστάσει, δυο-τρεις κινήσεις παραπάνω να είχε παίξει, π.χ. αντιμετωπίζοντας τα οριζόντια σαχ του Πύργου όχι συνεχίζοντας την πορεία του προς τη γωνία ή με κάλυψη από τον Αξιωματικό, αλλά με κίνηση του Βασιλιά γύρω από το κέντρο, καθυστερώντας, όπως είναι το ενδεδειγμένο σε άλλα φινάλε, να αυτοστριμωχτεί στην άκρη και μετά στη γωνία της σκακιέρας, θα είχε χάσει από χρόνο. Επαναλαμβάνω ότι τις αλλαγές των πιονιών τις προκάλεσε ο ίδιος, προφανώς με τη γνώση ότι το άπιονο φινάλε είναι, με σωστό παίξιμο, νούλα και την αυτοπεποίθηση ότι θα προλάβει, χρονικά, να το σώσει.
Γενικότερα, αν, σε τέτοιες περιπτώσεις, δεν γνωρίζεις το σχέδιο και την τεχνική και προσπαθείς να βρίσκεις πάνω στη σκακιέρα τις καλύτερες κινήσεις μία προς μία, έχεις καλές πιθανότητες να σού ξεφύγει η νίκη (σε περιπτώσεις όπως Ρ+Α+Ι εναντίον Ρ) ή η ισοπαλία (σε περιπτώσεις όπως Ρ+Π έναντι Ρ+Α).
Τέλος, καταθέτω τη δεδηλωμένη θέση σχετικά ισχυρού παίκτη, ας πούμε διχίλιαρου με τα παλιά μη πληθωριστικά εθνικά Έλο, κλασσικού τεμπέλη πάντως (μέσα και έξω από τη σκακιέρα), που έλεγε ότι, τη στιγμή που σε παρτίδα του γινόντουσαν οι τελευταίες αλλαγές και προέκυπτε φινάλε Ρ+Α+Ι εναντίον Ρ (και ήταν βέβαια ο παίκτης με τα κομμάτια), θα πρότεινε ο ίδιος ισοπαλία χωρίς καν να επιχειρήσει να στριμώξει τον αντίπαλο Βασιλιά. «Πού να σπάω το κεφάλι μου για μισό πόντο, δεν πάω να σακατέψω τίποτα αρνίσια παΐδια με κανένα καφάσι μπύρες καλύτερα;», έλεγε χαρακτηριστικά :-)
Αγαπητέ verida ή αλλιώς Βαλντέν εσύ είσαι που πρέπει να φρεσκάρεις τη μνήμη σου και όχι εγώ!Η παρτίδα που αναφέρω ανάμεσα στον Μπανίκα και τον Αγγελο Τζερμιαδιανό ήταν ένα μπλιτς-μπαράζ για ένα μετάλλιο σε φοιτητικό πρωτάθλημα που έγινε στο ΣΕΦ και στο οποίο συμμετείχα και εγώ.Θυμάμαι σαν τώρα το συγκεντρωμένο πλήθος των φοιτητών να παρακολουθεί με θαυμασμό το Μπανίκα να πραγματοποιεί το ματ με αξιωματικό και ίππο σε ελάχιστα δευτερόλεπτα!Μοναδική περίπτωση να έχεις δίκιο και εσύ είναι να έχει ξαναγίνει τέτοιο ματ ο Αγγελος και μάλιστα από τον ίδιο αντίπαλο στη διοργάνωση που αναφέρεις,πράγμα που φαντάζει απίθανο!!Τέλος θα ήθελα να επισημάνω ότι το ποσοστό των παρτίδων που τελειώνουν με το εν λόγω ματ είναι τόσο χαμήλο (1 στις 5000 παρτίδες) επειδή οι περισσοτεροι σκακιστές δεν ξέρουν να το κάνουν και αποφεύγουν να μπουν στο φινάλε αυτό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσον αφορά σε επίσημες παρτίδες, το 1995 ο Χριστόδουλος Μπανίκας κέρδισε τον Άγγελο Τζερμιαδιανό σε φινάλε Πύργων (πρωτάθημα Νέων). Το 2001 όμως κέρδισε τον Ανδρέα Τζερμιαδιανό (πρωτάθλημα Ελλάδος) στο ακόμα πιο ενδιαφέρον φινάλε Ρ+2Ι εναντίον Ρ+Σ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε κάθε περίπτωση, αποδεικνύεται ότι η υποδομή που διαθέτει ο Μπανίκας στα φινάλε τον καθιστά άξιο πολυπρωταθλητή και κρίμα που δεν ασχολείται πιο συστηματικά με το άθλημα τα τελευταία χρόνια.
Το συγκεκριμένο φινάλε Ρ+Α+Ι εναντίον Ρ έχει προκύψει σε τρεις επίσημες παρτίδες μου. Το 1979 κέρδισα τον Γιώργο Τρικαλιώτη (στους τελικούς του πρωταθλήματος Ελλάδος 1978), το 1982 έχασα από τον Ισλανδό Margeir Petursson (στην Ολυμπιάδα) και το 1989 έκανα ισοπαλία με τον Θανάση Καραγιάννη (στο Διασυλλογικό Κύπελλο, ως αμυνόμενος).
ΑπάντησηΔιαγραφήΓύρω στο 1977 κάναμε ειδική προπόνηση στο συγκεκριμένο φινάλε με τον μετέπειτα Διεθνή Μετρ Τάκη Πανταβό και μπορούσαμε να εκτελέσουμε ματ σε λιγότερο από 30 δευτερόλεπτα, συχνά σε λιγότερο και από 20. Υποψιάζομαι όμως ότι, τουλάχιστον για μένα, δεν ισχύει πια αυτό...
"το 1982 έχασα από τον Ισλανδό Margeir Petursson" na fantasto Ilia, san aminomenos :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήAnyway Barbis, mporei kai na eheis dikio. Ego thimamai tin partida pou anefere o Ilias to 1995 sta telika neon (pou itan kai afti sto SEF). Tote epaiza kai ego akoma, opote den eimouna mprosta sto finale. Ekeini tin mera (argotera) o Agelos mou eihe pei gia to mat pou ton ekane o Banikas se 10 sec peripou me B+N+K Vs K, (pithanos to elege gia na tonisei poso kalos einai o Bani sta finale?) kai ego theorisa oti milouse gia tin partida pou eihe paixei ekeini tin imera ... Ara mallon ego de thimamai kala :-) Gia des ti mathainei kaneis 13 hronia argotera!
Btw, Ilia, nomizo oti i thesi sti partida Antrea Tzerm Vs Banikas, itan 2N+K Vs K+P, alla mia apo tis theseis pou o epitithomenos DEN kerdizei (gia ena tempo). Omos o Antreas pige sti lathos plevra, kai ehase.
ΑπάντησηΔιαγραφήGia afto den eimai pantos katholou sigouros, mia kai den eimouna paron, kai pithanos eftase radio-arvila se emena! (kai meta ti proigoumeni gafa, kratao mikro kalathi :-))
Ανέβασα σε μορφή pgn bn.pgn μια συλλογή με 225 παρτίδες στις οποίες έχει προκύψει αυτό το φινάλε και καλύπτουν το διάστημα 1911-1999 (στην πλειονότητά τους παρτίδες ισχυρών παικτών). Ανάμεσά τους και η παρτίδα Κουρκουνάκης - Petursson. Θα παρατηρήσετε ότι το ποσοστό επιτυχίας της επιτιθέμενης πλευράς είναι περίπου 80%. Σε παρτίδες GM πιο τρανταχτό παράδειγμα αποτυχίας είναι η παρτίδα Vaisser - Hernandez 1995.
ΑπάντησηΔιαγραφή