Η κατοχή την κάνει να ντρέπεται

Το κράτος του Ισραήλ έχει κάνει εδώ και χρόνια τα όνειρά μας, στάχτη και αίμα

(Eric Hobsbawm, Βρετανός ιστορικός, εβραϊκής καταγωγής. Στις 5 Φεβρουαρίου 2007, μαζί με τον νομπελίστα Harold Pinter, τον δικηγόρο ανθρωπίνων δικαιωμάτων Geoffrey Bindman, την σχεδιάστρια μόδας Nicole Farhi, τον σκηνοθέτη Mike Leigh, και τους ηθοποιούς Stephen Fry και Zol Wanamaker, ίδρυσε την οργάνωση "Independent Jewish Voices in the United Kingdom" για να εκπροσωπεί τους Βρετανούς Εβραίους, σαν αντίδραση στην φιλοϊσραηλινή προπαγάνδα που κατακλύζει τις υπάρχουσες εβραικές οργανώσεις του Ηνωμένου Βασιλείου και για να διαχωρίσουν τη θέση τους από την άκριτη υποστήριξη στις πολιτικές που ακολουθεί το κράτος του Ισραήλ)
---------------------------------------------------------------------------------------------

Η Χάνα Μπάραγκ το λέει απλά και καθαρά: «Οι νέοι του Ισραήλ δεν θέλουν να ξέρουν τι συμβαίνει στην άλλη πλευρά του τείχους, δεν τους ενδιαφέρει τι κάνουν οι στρατιώτες τους. Εμένα, όμως, με ενδιαφέρει. Είναι η δική μου χώρα, οι δικοί μου φόροι, το δικό μας μέλλον. Η κατοχή με κάνει να ντρέπομαι».

Η Χάνα Μπάραγκ είναι Εβραία γερμανικής καταγωγής. Με εξαίρεση μερικούς θείους της, που έχασαν τη ζωή τους στο Άουσβιτς, το μεγαλύτερο μέρος της οικογενείας της κατόρθωσε να διαφύγει από τη ναζιστική φρίκη και να εγκατασταθεί στο Ισραήλ. Εκεί γεννήθηκε και μεγάλωσε και η ίδια.

Η Χάνα Μπάραγκ είναι 72 ετών και από τις έξι το πρωί είναι στο πόδι. Αντί να χαίρεται εκείνη την ώρα το κρεβάτι της ή να διαβάζει την εφημερίδα της, όπως κάνουν οι συνομήλικές της, η δυναμική αυτή γυναίκα προτιμά να αφιερώνει τη ζωή της στο να καταγγέλλει τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στις οποίες προβαίνουν οι στρατιώτες της χώρας της και να προσπαθεί να λύνει τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι Παλαιστίνιοι με τη γραφειοκρατία της κατοχής. Η κυβέρνησή της θεωρεί τους στρατιωτικούς ελέγχους αναγκαίους για την επιβίωση του Ισραήλ. Η ίδια, πάλι, συμφωνεί με την Ευρωπαϊκή Ένωση ότι οι έλεγχοι αυτοί εμποδίζουν την οικονομική ανάπτυξη των Παλαιστινίων και δυσκολεύουν την αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας στα παιδιά, στους αρρώστους και στους ηλικιωμένους. Είναι αλήθεια, βέβαια, ότι στη διάρκεια της ατέλειωτης αναμονής γίνονται ενδιαφέρουσες συζητήσεις και δημιουργούνται φιλίες. Κατά κανόνα, όμως, αυτό που επικρατεί είναι η ένταση, ο εκνευρισμός και η κούραση.

Στις 8 το πρωί, γράφει η Ελ Παΐς, η Χάνα Μπάραγκ παίρνει ήδη σημειώσεις από τη συμπεριφορά των στρατιωτών σε κάποιο checkpoint. Το αγαπημένο της είναι αυτό που ελέγχει την είσοδο στη Ναμπλούς. Κάθε τόσο κάποιος ένστολος την απειλεί, «φύγε από δω, γρια, γιατί θα φωνάξω την αστυνομία, άντε στην κουζίνα σου να μαγειρέψεις», αλλά ύστερα από επτά χρόνια οι περισσότεροι στρατιώτες τη γνωρίζουν πια και δεν την πειράζουν. Μερικοί μάλιστα την ακούνε, στο κάτω-κάτω είναι μια από τους δικούς τους, μιλά τη γλώσσα τους, θα μπορούσε να είναι μάνα τους.

Η Χάνα Μπάραγκ ανήκει στην οργάνωση ΜachsomWatch, που έχει περί τα 500 μέλη. Τα περισσότερα είναι γυναίκες της ηλικίας της, που ανήκουν στη μεσαία τάξη και έχουν ακαδημαϊκή μόρφωση. Πρόκειται για ένα στρατό ακτιβιστριών που υποκινούνται από την κοινή λογική και θέλουν να ζήσουν σε μια καλύτερη χώρα. Είναι αλήθεια πως είναι μια επικίνδυνη αριστερή; «Όχι βέβαια», απαντά γελώντας η 72χρονη γυναίκα. «Μια αληθινή σιωνίστρια είμαι, και διεκδικώ τις αξίες που ορίζει η εβραϊκή θρησκεία».

Μιχάλης Μητσός, 23 Αυγούστου 2008, http://diastaseis.blogspot.com