Είχα την τύχη να δω τον Δον Άτα στα ογδονταφεύγα του, το 1989, στο Κατράκειο της Νίκαιας. Με τη σαν λαξεμένη σε βράχο μορφή, το παλιομοδίτικο ντύσιμό του –μαύρο κοστούμι, λουστρίνια και παπιγιόν– και, όπως πάντα, μόνο με την κιθάρα του, έπαιξε μέχρι η βραδυνή ψύχρα να του παγώσει τα δάχτυλα και να τον αναγκάσει να σταματήσει. Η όλη ατμόσφαιρα είχε κάτι από αποχαιρετισμό...
(από τη συνεργασία του "καλοπροαίρετου" για τον θρυλικό Αταουάλπα Γιουπάνκι [Atahualpa Yupanqui, 1908-1992], που μαζί με τη Χιλιανή Βιολέτα Πάρρα, θεωρούνται πρόδρομοι της μουσικής κίνησης nueva canción στην Αργεντινή. Δείτε όλο το κείμενο στο blog Galería hispánica http://galeria-hispanica.blogspot.com/2009/02/blog-post_17.html)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.