Σκάκι με μπουκάλια αλκοόλ, στην ταινία του 1961 «Ο άνθρωπός μας στην Αβάνα» (Our Man in Havana), του Κάρολ Ριντ, με τον Άλεκ Γκίνες και τον Έρνι Κόβατς. Βασίζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Γκράχαμ Γκρην.
Στην Κούβα, χώρα φτωχή και διεφθαρμένη, λίγο πριν την κατάληψη της εξουσίας από τον Φιντέλ και ενώ ο ψυχρός πόλεμος μαίνεται, ένας βρετανός μικροέμπορος ηλεκτρικών ειδών βλέπει τις δουλειές του να φθίνουν, ενώ η έφηβη κόρη του σπαταλά τα λιγοστά του χρήματα χωρίς φειδώ. Μα να, φτάνει ο από μηχανής θεός: ο ήρωάς μας στρατολογείται από τις βρετανικές μυστικές υπηρεσίες για να δίνει πληροφορίες για τη χώρα που τον φιλοξενεί. Η ανάγκη των χρημάτων ωθεί τον μαθητευόμενο κατάσκοπο να επινοήσει ένα ολόκληρο δίκτυο πρακτόρων και μια πληθώρα ψευδών πληροφοριών. Ξαφνικά, όμως, τα πράγματα περιπλέκονται, οι αναφορές του γίνονται πιστευτές, η πραγματικότητα αντιγράφει τη μυθοπλασία, και μια σοβαρή διεθνής κρίση απειλείται να ξεσπάσει στην Αβάνα...
(πηγή: bigbook.gr)
Πληροφορίες για το βιβλίο του Γκράχαμ Γκρην: http://en.wikipedia.org/wiki/Our_Man_in_Havana
***
«Ο δικός μας Γκράχαμ Γκρην στην Αβάνα» του Πέδρο Χουάν Γκουτιέρες (μετάφρ. Κλεοπάτρα Ελαιοτριβιάρη, εκδόσεις «Μεταίχμιο») Ευφυής παρωδία του γνωστού βιβλίου του Γκράχαμ Γκρην «ο άνθρωπός μας στην Αβάνα». Την εποχή του ψυχρού πολέμου και του δικτάτορα Φουλχένσιο Μπατίστα, όπου βρίσκονται σε πλήρη άνθηση τα τυχερά παιχνίδια, η πορνεία και η πολιτική βία, ένας εγγλέζος τουρίστας, ύποπτος για φόνο, επωφελείται μιας παρεξήγησης και παριστάνει πως είναι ο διάσημος βρετανός συγγραφέας Γκράχαμ Γκρην. Η είδηση κάνει το γύρο του κόσμου και ο ατζέντης ζητάει από το συγγραφέα να αποσιωπήσει την αλήθεια ώστε να αυξηθούν οι πωλήσεις των βιβλίων του. Το γεγονός αυτό προκαλεί το ενδιαφέρον του Γκράχαμ Γκρην ο οποίος θα πάει στην Αβάνα και θα βυθιστεί σ’ έναν παράδοξο κόσμο με πρωταγωνιστές πορνοστάρ, τραβεστί, πράκτορες του FBI και της KGB, κυνηγούς ναζιστών αλλά και την ιταλική μαφία της Νέας Υόρκης. σύνδεσμος
Εμπνευσμενο απο το "Ο ανθρωπος μας στην Αβανα" ειναι και το "Τhe Tailor of Panama",1996,μυθιστορημα του John le Carre,(ξερω,ηδη καποιοι στραβομουτσουνιασανε),που εγινε ταινια με τον ιδιο τιτλο το 2001 απο τον John Boorman,που στα νιατα του μας ειχε δωσει ταινιες οπως το Excalibur,το Deliverance (Οταν ξεσπασε η βια) και το Zardoz.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ P.Brosnan,ο ηθοποιος που ενσαρκωνε τον James Bond εκεινα τα χρονια,δινει μια εξοχη παρωδια της κινηματογραφικης περσονας του,αποδιδοντας εναν παρηκμασμενο και εκφυλο πρακτορα (μετατιθεται στον Παναμα γιατι εμπλεκεται σε σεξουαλικο σκανδαλο),που στην προσπαθεια του να αποκατασταθει στα ματια των ανωτερων του,εμπλεκει εναν κακομοιρο Βρεττανο ραφτη (G.Rush,o Πιανιστας στο Shine-η επιτομη του αντιηρωϊσμου στην μεγαλη οθονη) σαν τον πληροφοριοδοτη του.Οι πληροφοριες ειναι αληθοφανεις,αλλα ψευτικες,ωστοσο αποδεικνυονται επικερδεις για τους δυο αντιηρωες καθως δινουν λογο υπαρξης σ'εναν ολοκληρο μηχανισμο,που τρεφεται απο την επεξεργασια τους.Μια ταινια που αντιμετωπιζει πολυ σοβαρα την παρωδια.Εξαιρετικες ερμηνειες.
Πολυ μακρυα απο την Κουβα και τον Παναμα,στο Βιετναμ του '50 εξελισσεταιη πλοκη του "Τhe quiet American",μυθιστορημα που εγραψε ο Greene το 1955,και (ξανα)εγινε ταινια το 2001 απο τον Ph.Noyce,δινωντας την ευκαιρια στον M.Caine(απο τους ελαχιστους κινηματογραφικους ηθοποιους που βελτιωνονται με τα χρονια) να κανει ρεσιταλ ηθοποιιας στο ρολο ενος βετερανου Βρεττανου ρεπορτερ,που ζει ηδονιστικα,γραφει σπανια,και οταν βρεθει αντιμετωπος (για μια γυναικα,τι αλλο;) μ'ενα ιδεαλιστη Αμερικανο μιας ΜΚΟ δεν θα διστασει να χρησιμοποιησει αθεμιτα(;-all is fair in love and war)μεσα για να πετυχει τους στοχους του..
Γενικα ο Greene ηξερε να αποσπα την προσοχη των media της εποχης του με τις δηλωσεις του.Δεν διστασε να δηλωσει οτι η "Λολιτα" του Nabokov(1955) ηταν το βιβλιο της χρονιας στους Sunday Times της εποχης,ενω μιλησε επαινετικα για τους δραστες της Μεγαλης ληστειας του τραινου.Στο βιβλιο του "Ways of escape",διηγειται μια ιστορια για εναν Αλλο,που τον υποδυεται, και εμπλεκεται σε μυθιστορηματικες περιετειες.Με τα δικα του λογια:"Πριν μερικα χρονια στην Χιλη,και αφου συμμετειχα σε δειπνο που εδωσε ο Αλλιεντε,μια δεξια εφημεριδα του Σαντιαγκο ενημερωσε τους αναγνωστες της οτι ο Προεδρος εξαπατηθηκε απο εναν απατεωνα.Κλονιστηκα απο την αμφιβολια..Μηπως εγω ημουν ο απατεωνας ολον αυτο τον καιρο;μηπως εγω ημουν ο Αλλος;"
Φυσικο ειναι να υποφερει απο τετοιες κρισεις ταυτοτητας ενας συγγραφεας που δεν διστασε να συμμετασχει,με ψευδωνυμο,σε διαγωνισμο παρωδιας του συγγραφικου του στυλ..Κερδισε μαλιστα και το δευτερο βραβειο,το πρωτο το πηρε ο νεαροτερος αδελφος του..(Γατε,αν μετα την Μπαλαφαρα,αποφασισεις να διοργανωσεις διαγωνισμο μιμησης της γραφης του Καλοπροαιρετου νομιζω οτι θα ηταν δικαιο να μην εχει δικαιωμα συμμετοχης ο ιδιος,αλλα και οι συγγενειςτου,μεχρι 3ου βαθμου)
Ενα αλλο βιβλιο,εξαιρετικο κατα την γνωμη μου,που παιζει με το μοτιβο του συγγραφεα να συναντα τον σωσια του,ειναι το "Επιχειρηση Σαϋλοκ" του Philip Roth,(Εκδοσεις Πολις,2001),στο οποιο ο συγγραφεας και ηρωας του βιβλιου συναντα κατα την διαρκεια ενος ταξιδιου του στο Ισραηλ καποιον που τον υποδυεται,με σκοπο να προπαγανδισει μια νεα Εβραϊκη Διασπορα στην Ευρωπη,ωστε οι Εβραιοι να ξαναελθουν σε επαφη με την πολιτιστικη τους ταυτοτητα,ταυτοτητα που απο καιρο εχουν χασει..Ο Αλλος ομολογει στον "ηρωα" Roth οτι στην πραγματικοτητα ειναι ενας ιδιωτικος ντετεκτιβ απο το Σικαγο που στην κανονικη του ζωη παρεχει συμβουλες σε ανθρωπους που θελουν να θεραπευθουν απο τον Αντισημιτισμο τους,κατι σαν τους Ανωνυμους Αλκοολικους..
Ισως το πιο πολυπλοκο βιβλιο του Ροθ(ο πιο πανω ειναι ενας απο τους πολλους θεματικους αξονες του βιβλιου)απ'οσα εχω διαβασει,δεν συνισταται καθολου σ' οσους αποστρεφονται το Εβραϊκο χιουμορ (π.χ. του Γουντυ Αλλεν), αλλα και τους ναρκισσιστες που ομφαλοσκοπουν(ο Ροθ,μεγαλος ναρκισσος ο ιδιος,πιθανον οχι αδικα,εχει να κανει καλα δυο εγω σ'αυτο το βιβλιο)
Αμα το προτείνεις... φυσικά.. και θα το αγοράσω!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή:-))))
Η "φωτογραφική μνήμη" που είχε αναφέρει κάποιος χρήστης, στην πραγματικότητα λέγεται "οπτική μνήμη".
ΑπάντησηΔιαγραφήΆλλο οπτική και άλλο φωτογραφική μνήμη.
Μήπως έγινε κάποιο μπέρδεμα;
@Μέτοικος: Μου κίνησε το ενδιαφέρον η περιγραφή που έκανες για το βιβλίο του Φίλιπ Ροθ «Επιχείρηση Σάυλοκ», θα φροντίσω να το πάρω. Όσο για τον Γκράχαμ Γκρην, κάποιοι τον είχαν κατηγορήσει πως οι μυθοπλασίες του είχαν σκοπό να γίνουν σενάρια, το οποίο όμως δεν καταλαβαίνω γιατί είναι μεμπτό.
ΑπάντησηΔιαγραφήO "Ραφτης του παναμα" θα διανεμεται με την αυριανη εκδοση του "Βηματος".
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια οποιον ενδιαφερεται να ξερει απο πριν τα DVD που μοιραζουν οι εφημεριδες το Σαββατοκυριακο καθως και τι λεει η IMDB για αυτα (υπαρχει απευθειας link) πολυ βοηθητικο ειναι το http://media.yooblog.gr/,που καθε παρασκευη εχει αναλυτικο καταλογο με τις προσφορες του διημερου..
"Ο Ράφτης..." είναι μάλλον νούλα όμως. Κάτι πάει να πει ο Ρας αλλά δε φτάνει. Καλά ο άλλος ο Μποντ-Τζέημς Μποντ δεν το συζητώ, έπαιζε σαν τον Τζώρτζογλου στα κακά του. Πολύ μέτρια ταινία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓουστα ειναι αυτα,δεν θα μαλωσουμε..
ΑπάντησηΔιαγραφήΓενικα η ταινια αρεσε περισσοτερο στους κριτικους παρα στο κοινο, καθως οσοι περιμεναν μια κλασσικη περιπετεια απογοητευτηκαν..