Δευτέρα πρωί. Ιούλιος 2009, ημερολόγιο καύσωνα. Το ταξί που παίρνω για μια σύντομη διαδρομή προς το κέντρο της πόλης παίζει δυνατά τα μπλουζ του πρίγκηπα. Ο οδηγός, ένας άνδρας στην ηλικία μου περίπου, απαντάει στο σχόλιό μου: «Ήταν μεγάλος μαλάκας, μεγάλο κορόιδο. Τον είχα δει σε συναυλία, όταν είχε παραλύσει πια το χέρι του και το είχε δεμένο».
Τον χειμώνα παρακολουθούσα ένα σχετικό αφιέρωμα στους «Πρωταγωνιστές» του Σταύρου Θεοδωράκη, με τίτλο «Οι άγιοι των Εξαρχείων». Μαζί του η Γώγου και ο Άσιμος. Έδειχνε πολύ πολύ μακριά στον χρόνο ο πρίγκηπας. 19 χρόνια πέρασαν άλλωστε.
Μια απουσία που ενηλικιώθηκε.
Δε θέλω καρδιά μου να κλαις για όσα περάσαμε χθες,
ΑπάντησηΔιαγραφήχαλάσανε τόσα πολλά μα βρες μονοπάτι ξανά,
δεν ξέρει ο κόσμος να ζει, κατέβα να πάμε πεζοί,
εκεί που καθένας ζητά να βρει τη μιλιά του ξανά.
Ευκολα το 'γραψα το προηγουμενο σχολιο..
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα μπλουζ του πριγκηπα αρχισαν να δουλευουν υπογεια και με παρεσυραν σε μια μυστικη διαδρομη που με πηγε πισω στα "Μπουρμπουλια" και στον Νταμη τον ληστη,αλλα και στα πρωτα χρονια,με τον "Δαμωνα και τον Φιντια" και τον Γερο Μαθιο.Με βοηθησε η "Κ" να γυρισω πισω..
http://www.youtube.com/watch?v=kNsktdl-Op0&feature=related
Παντα εκτιμουσα τα ταξιδια που προκυπτουν απροοπτα χωρις να χρειαζεται να μετακινηθεις απο την θεση σου..
Τα καλυτερα ταξιδια γινονται απο το παραθυρο!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια τον μετοικο της Νισυρου και το πρωτο κουπλε του συγκινητικου αυτου τραγουδιου.