Το «How Not To Play Chess» θεωρείται ένα από τα κλασικά έργα της σκακιστικής βιβλιογραφίας. Αντικατοπτρίζει το χάρισμα του συγγραφέα Eugene Znosko-Borovsky να επεξηγεί το σκάκι με σαφήνεια και χιούμορ.
Πρόκειται -βασικά- για ένα απλό βιβλίο. Και εκτός των άλλων, για σύντομο βιβλίο (119 σελίδες στην έκδοση Dover, εκ των οποίων οι 20 σελίδες είναι ασκήσεις σε μορφή διαγραμμάτων που προστέθηκαν από τον εκδότη-επιμελητή Fred Reinfeld). Απευθύνεται σε παίκτες μέσης δυναμικότητας και ακόμη και οι τελευταίες εκδόσεις περιέχουν την ύλη των θέσεων με την περιγραφική γραφή, το οποίο δεν είναι απαραιτήτως μειονέκτημα (ο αναγνώστης αναγκάζεται να βλέπει τις βαριάντες πιο προσεκτικά).
Κρίνοντας από τον τίτλο του βιβλίου, κάποιος μπορεί να υποθέσει πως πρόκειται για συλλογή με γκάφες και κακές επιλογές κινήσεων, όμως το βιβλίο διαπραγματεύεται κυρίως σχέδια του μέσου της παρτίδας.
Από την εποχή που ο Znosko-Borovsky έγραψε το «How Not To Play Chess» (1930) είναι βέβαιο πως έχουν αλλάξει πολλά στην φιλοσοφία και την οπτική του παιχνιδιού και πως οι μεταγενέστεροι συγγραφείς ενσωμάτωσαν στα έργα τους συμπεράσματα του συγγραφέα και των συγχρόνων του. Με την ματιά του 2007, δεν θεωρείται ένα απαραίτητο βιβλίο στρατηγικής, είναι όμως ένα ιδιαίτερα ευχάριστο ανάγνωσμα με δεδομένη την ποσοτική υπεροχή του κειμένου έναντι των αναλύσεων και το χαρισματικό προσωπικό ύφος της συγγραφής.
Ακολουθεί ο πρόλογος του συγγραφέα σε σκαναρισμένη εικόνα:
Κλικ πάνω στην εικόνα για μεγέθυνση
***Ο Eugene Znosko-Borovsky γεννήθηκε στην Αγία Πετρούπολη το 1884 και ήταν μετρ σκακιού, δάσκαλος, συγγραφέας και κριτικός λογοτεχνίας και θεάτρου. Η πρώτη φορά που μετείχε σε διεθνές τουρνουά ήταν στην Οστάνδη το 1906, όπου κέρδισε το «βραβείο ωραιότητας» για την παρτίδα του με τον Amos Burn. Υπηρέτησε ως στρατιώτης στους ρωσοϊαπωνικούς πολέμους του 1904-1905 καθώς και στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο. Βρέθηκε σε ένα αγγλικό καράβι στην Κωνσταντινούπολη και από εκεί πήγε στο Παρίσι, που έγινε ο μόνιμος τόπος διαμονής του από το 1920 και μετά.
Ως παίκτης ο Znosko-Borovsky δεν γνώρισε μεγάλες και συνεχείς διακρίσεις. Η σπουδαιότερη επιτυχία του ήταν η πρώτη θέση στο διεθνές τουρνουά του Παρισιού, το 1930, όπου ξεπέρασε τους Tartakower, Lilienthal και Mieses. Είχε κερδίσει επίσης σε παρτίδες τους Capablanca, Rubinstein, Euwe και Bogoljubov.
Θεωρείται όμως απολαυστικός και οξυδερκής δάσκαλος και συγγραφέας. Δημοσίευσε πληθώρα άρθρων σε περιοδικά, έδωσε πολλές διαλέξεις στην Ευρώπη και ορισμένα από τα πιο γνωστά (και καλά) βιβλία του είναι: The Evolution of Chess , The Middle Game in Chess, How Not to Play Chess. Πέθανε το 1954.
(πρώτη δημοσίευση: 11 Δεκεμβρίου 2007)
Με το συγκεκριμένο βιβλίο είχα ασχοληθεί στα εφηβικά μου χρόνια και μπορώ να πω ότι με είχε βοηθήσει ιδιαίτερα. Η γενικότερη φιλοσοφία του συμβάδιζε με την κυρίαρχη επιστημονική μεθοδολογία της εποχής λίγο πριν από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, δηλαδή ότι, ακόμα κι αν δεν γνωρίζουμε ποια είναι η πραγματικότητα, μπορούμε να την προσεγγίσουμε απορρίπτοντας λανθασμένες απόψεις, π.χ. ότι η γη δεν είναι επίπεδη, ότι δεν είναι ακριβώς σφαιρική, κ.ο.κ. Κατ’ επέκταση, στο σκάκι μπορούμε να εντοπίσουμε τη σωστή κατεύθυνση που πρέπει να πάρουμε απορρίπτοντας τις λανθασμένες. Πολύ περισσότερο, τόσο στην επιστήμη όσο και στο σκάκι ή στην καθημερινή ζωή, ο εντοπισμός και η κατάλληλη ανάλυση λανθασμένων στρατηγικών και τακτικών μπορεί να μας βοηθήσει να κατευθυνθούμε προς πιο σωστές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμπτωματικά, με το ίδιο θέμα ασχολήθηκα πρόσφατα σε άρθρο ου που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Σκάκι για Όλους» (τεύχος 41, σελ.44-47). Παλιότερα είχα ξεκινήσει μια προσπάθεια μετάφρασης του βιβλίου του Znosko-Borovsky, η οποία όμως δεν ολοκληρώθηκε.
Ψάχνω ενα βιβλίο για να μάθω να παίζω με τα μαύρα την Nimzowitsch defense.Μπορεί να με βοηθήσει κανένας?Καμια πληροφορία......
ΑπάντησηΔιαγραφήΕννοείς την 1.ε4 Ιγ6;
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι.Ακριβώς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπάρχει και στα google books.υποθετω νομιμα
ΑπάντησηΔιαγραφήΚύριε Κουρκουνάκη,μήπως γνωρίζετε εσείς κάποιο βιβλίο σχετικά με την άμυνα Nimzowitsch?
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα μεγάλο πρακτικό πρόβλημα με το συγκεκριμένο άνοιγμα είναι ότι μετά από 1.ε4 Ιγ6 2.Ιζ3 η καλύτερη κίνηση για τα μαύρα είναι 2...ε5, που οδηγεί σε πιο κλασικά ανοίγματα και αποφεύγει όποια ειδική προεοιμασία έχουν κάνει τα μαύρα. Κατά τα άλλα, όχι, δεν γνωρίζω κάποιο καλό σχετικό βιβλίο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓενικά πάντως, καλύτερα βιβλία ανοιγμάτων θεωρώ αυτά που έχουν αναλυμένες παρτίδες, ώστε να φαίνονται οι δυνατότητες και των δύο παρατάξεων στο μεσον της παρτίδας ή και μέχρι το φινάλε. Φυσικά, η αξία ενός βιβλίου ανοιγμάτων εξαρτάται και από την δυναμικότητα/εμπειρία του αναγνώστη.
Σας ευχαριστώ!
ΑπάντησηΔιαγραφή