Σκάκι σε επίδειξη τέχνης με τίτλο «Το τουρνουά στην πλατεία Τραφάλγκαρ», στο κεντρικό Λονδίνο, στις 18 Σεπτεμβρίου 2009. Τα ψηλότερα κομμάτια, οι βασιλιάδες και οι βασίλισσες, έχουν ύψος δυο μέτρων και η σκακιέρα είναι γυάλινη. Οι μαυρόασπρες εικονογραφήσεις των κομματιών είναι αναφορές σε γνωστά κτίρια του Λονδίνου. Το κοινό μπορεί να λάβει ελεύθερα μέρος στο παιχνίδι. Η εγκατάσταση έχει σχεδιαστεί από τον ισπανό καλλιτέχνη Jaime Hayon.
Καθότι στο Λονδίνο έως τα Χριστούγεννα προσκεκλημένος από ένα ερευνητικό ινστιτούτο στο πλαίσιο της εκπόνησης της διατριβής μου είχα την τύχη να συμμετάσχω στο ευφάνταστο αυτό happening (μάλλον πρέπει να μου έδωσαν wild card οι διοργανωτές λόγω δυναμικότητας, γιατί όταν πήγα στη γραμματεία επικρατούσε ένταση από πλήθος διαμαρτυρομένων απορριφθέντων υποψήφιων παικτών...). Η σκακιέρα είχε τοποθετηθεί στον άξονα της Εθνικής Πινακοθήκης του Λονδίνου και βρισκόταν ταυτόχρονα υπό τη "σκέπη" της θριαμβικής κολώνας με το άγαλμα του Νέλσωνα, στην ιστορική νίκη των στρατευμάτων του οποίου στο Τραφάλγκαρ η διεξαγόμενη σκακιστική αναμέτρηση καλούνταν αλληγορικά να παραπέμψει. Ένα εντυπωσιακό πράγματι σκηνικό, με τις δίμετρες σκακιστικές φιγούρες, πραγματικά κομψοτεχνήματα, να το πλαισιώνουν, πλήθος κόσμου να δείχνει ζωηρό ενδιαφέρον για τα τεκταινόμενα και με ζωντανό σχολιασμό των κινήσεων. Οι παίκτες κάθονταν σε δύο υπερυψωμένες θέσεις-κουβούκλια (λευκό και μαύρο αντίστοιχα) και είχαν μπροστά τους μια σκακιέρα στην οποία μπορούσαν να αναπαριστούν σε μικρότερη κλίμακα την παρτίδα, ενώ οι κινήσεις μεταδίδονταν στους εθελοντές (δύο για κάθε ομάδα) που εκτελούσαν τις κινήσεις (και αυτό έπαιρνε κάποια ώρα, ιδιαίτερα σε περιπτώσεις παρσιμάτων κομματιών ή κινήσεων που διέτρεχαν τη σκακιέρα απ' άκρο σ" άκρο, όπως προέκυψε στην παρτίδα μου π.χ. Αζ7-β3). Κάθε παρτίδα διαρκούσε γύρω στη μισή ώρα, αλλά δεν ξέρω τι γινόταν σε περιπτώσεις καθυστερήσεων, μιας και χρειάστηκα μόλις 19 κινήσεις για να κερδίσω τον σχετικά αδύνατο αντίπαλο μου -που πάντως ντυμένος με κουστούμι και παπιγιόν εν είδει James Bond στο "Από τη Ρωσσία με Αγάπη" έμοιαζε να απολαμβάνει ιδιαίτερα την έστω και βραχύβια δημοσιότητα του, απέναντι στα παραληρούντα πλήθη...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜιχάλης Χατζηδάκης