Δυο νεαροί μαύροι, κατηγορούμενοι για βιασμό λευκής γυναίκας, οδηγούνται σε αυτοσχέδια κρεμάλα από ένα πλήθος 10.000 λευκών, στην πολιτεία της Ιντιάνα. Ένας τρίτος μαύρος σώθηκε την τελευταία στιγμή από το θείο της κοπέλας που κραύγαζε στην αγέλη ανθρώπων πως ο νεαρός ήταν αθώος.
Ο τελευταίος Εβραίος της Βινίτσα (Ουκρανία, 1941)
Η φωτογραφία ανακαλύφθηκε μερικά χρόνια αργότερα, σε προσωπικό άλμπουμ αξιωματικού των ναζί. Στο πίσω μέρος της, έγραφε "ο τελευταίος Εβραίος της Βινίτσα". Και οι 28.000 Εβραίοι της μαρτυρικής πόλης της Ουκρανίας θανατώθηκαν.
Η σοβιετική σημαία στο Ράιχσταγκ (Βερολίνο, 1945)
Ρώσοι στρατιώτες υψώνουν τη σημαία με το σφυροδρέπανο πάνω από το πυρπολημένο Ράιχσταγκ, στο καπνισμένο Βερολίνο της συνθηκολόγησης. Φωτογραφία του Γεβγένι Χαλδέι, της οποίας η αυθεντικότητα μερικές δεκαετίες αργότερα αμφισβητήθηκε από την κόρη του φωτογράφου, η οποία υποστήριξε πως ο θρίαμβος εικονογραφήθηκε.
Το σώμα του Τσε Γκεβάρα (Βολιβία, 1967)
Ο στρατός της Βολιβίας επιδεικνύει το σώμα του νεκρού κομαντάντε. Ο νεκρός σαν λάφυρο. Αναλογίες με το "Μάθημα Ανατομίας" του Ρέμπραντ.
Η εκτέλεση (Βιετνάμ, 1968)
Ο φωτογράφος Έντι Άνταμς αποτυπώνει τη στιγμή της εκτέλεσης νεαρού Βιετκόγκ από τον Ντγκουέγκ Ντγκογκ Λοάν, τον αρχηγό της αστυνομίας της Σαϊγκόν. Η φωτογραφία συγκίνησε όλο τον πλανήτη, όμως ο δημιουργός της υποστήριξε πως λυπάται που ο κόσμος δεν αναγνώρισε σαν ήρωα τον Λοάν για τη δραστηριότητά του στο Βιετνάμ.
Το καμένο παιδί (Βιετνάμ, 1972)
Ένα γυμνό κοριτσάκι, η Κιμ Φουκ, που έχει καεί από αμερικανικές βόμβες ναπάλμ, τρέχει μαζί με άλλα πανικόβλητα παιδιά στην Εθνική Οδό 1, κοντά στο Τρανγκ Μπανγκ, στις 8 Ιουνίου 1972.
Τσαουσέσκου (Ρουμανία, 1989)
Εξέγερση στη Ρουμανία που στενάζει από την ανέχεια, το Δεκέμβριο του 1989. Ο Νικολάι και η Έλενα Τσαουσέσκου δεν καταφέρνουν να διαφύγουν με ελικόπτερο στο εξωτερικό, συλλαμβάνονται και περνούν από έκτακτο στρατοδικείο με πλήθος κατηγοριών. Σε "δίκη" που διαρκεί μια μέρα καταδικάζονται σε θάνατο και εκτελούνται την ημέρα των Χριστουγέννων. Το Ρουμανικό ραδιόφωνο μεταδίδει: "Ο αντίχριστος πέθανε την ημέρα των Χριστουγέννων".
τρομερες φωτογραφιες!! τρομερη δουλεια γατε!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠΑΙΔΙΑ,ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΑΙΜΑ please!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα, η ιστορία δε γράφεται με μολύβι (ή έστω με Montblanc). Με σύμβολα,σύνορα, αίμα, και σάρκα γράφεται.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυστηχώς το αίμα,μαζι και μ'άλλα,δε μας αφήνουν να ξεχάσουμε...δε πρέπει να ξεχάσουμε!!...
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο δεν τα ξεχνάμε,τόσο μας βοηθάει ν'αξιοποιούμε θετικά την αρνητική μας εμπειρία,ή αυτή των λαών...
Πάντως,για να πώ την πλήρη αλήθεια,κάθησα με χαρά να δώ τον τρίτο(?)γύρο των τελικών στη Ρωσία και διαπίστωσα στη χαρά μου, ..σταγόνες αίμα...Πόσο μάλλον που θά'βλεπα Ρώσους...κι'οι θύμισες με γύρισαν στους Σοβιετικούς,που το αίμα τους δε το μετρούσαν τότε,δυστηχώς σε σταγόνες!!...
Συγχαρητήρια Γάτε και για τις φωτο και για την ανάρτηση γενικώτερα...
Νά'χετε χρόνια καλά με υγεία,όλοι σας φίλοι μου και το 2010,να'ρθεί με περισσότερες ελπίδες κι'όνειρα!!
Μοναχά να τα ..φυλάμε καλά!..γιατί,κι'αυτά ακόμα,..παραφυλάνε να μας τα κλέψουνε!!...
http://meropbird.blogspot.com/2009/06/blog-post_08.html
ΑπάντησηΔιαγραφήΣήμερα λοιπόν θα σας θυμήσω τη μικρή Βιετναμέζα Κιμ Φουκ. Το μικρό κοριτσάκι που, δεν είναι υπερβολή να πούμε, ότι έπαιξε ένα σημαντικό ρόλο για το τέλος του πολέμου του Βιετνάμ. Σαν σήμερα πριν από 37 χρόνια, στις 8 Ιουνίου του 1972, αμερικανικά βομβαρδιστικά αεροπλάνα επιτέθηκαν στο χωριό της, στο Βιετνάμ κι έριξαν βόμβες ναπάλμ. Ο φωτορεπόρτερ του πρακτορείου Associated Press Νικ Ουτ (Nick Ut) έτυχε εκείνη την ώρα να βρίσκεται έξω από το χωριό και να παίρνει φωτογραφίες, όταν είδε τα αεροπλάνα να προσεγγίζουν και να ρίχνουν τις βόμβες. Σε 5 λεπτά εμφανίστηκε κόσμος (άμαχοι ως επί το πλείστον) να τρέχουν και να φωνάζουν «βοήθεια». Ανάμεσα τους κι ένα εννιάχρονο κορίτσι που έτρεχε γυμνό κλαίγοντας γοερά. Τα ρούχα της είχαν καεί από τη βόμβα που έπεσε κοντά της (βλέπε την πάνω φωτογραφία). Η φωτογραφία αυτή που έκανε τότε το γύρο του κόσμου και με την οποία ο φωτορεπόρτερ κέρδισε το βραβείο Πούλιτζερ, άλλαξε τη στάση της πλειοψηφίας των Αμερικανών απέναντι στον πόλεμο, αφού ο «εχθρός» απεικονιζόταν πλέον στο απελπισμένο πρόσωπο της μικρής Κιμ Φουκ.
Σήμερα η Κιμ Φουκ, την οποία έσωσε ο πιο πάνω φωτορεπόρτερ, ζει στον Καναδά, έχει αποκτήσει οικογένεια και έχει γίνει πρέσβειρα Καλής Θέλησης στην Ουνέσκο (βλ. τη φωτογραφία κάτω)
Υ.Γ. Αυτό που μου έκανε φοβερή εντύπωση είναι ότι, σύμφωνα με τον ίδιο το φωτορεπόρτερ Νικ Ουστ, στην αρχή τα διεθνή πρακτορεία τύπου δεν ήθελαν τη φωτογραφία του, γιατί το κορίτσι απεικονιζόταν γυμνό. Τόσος πουριτανισμός!
Για περισσότερες πληροφορίες για την ιστορία της μικρής Κιμ Φουκ βλέπε εδώ στην ιστοσελίδα του ΒΒC.
Είσοδος
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάποτε δεν είναι παρά μια λάμψη πίσω απ' τα βουνά -κει κατά το μέρος του πελάγου. Κάποτε πάλι ένας αέρας δυνατός που άξαφνα σταματάει όξω απ' τα λιμάνια. Κι όσοι νογούν, το μάτι τους βουρκώνει.
Χρυσέ ζωής αέρα γιατί δε φτάνεις ως εμάς;
Κανένας δεν ακούει, κανένας. Όλοι τους πάνε κρατώντας ένα εικόνισμα και πάνω του η φωτιά. Κι' ούτε μια μέρα, μια στιγμή στον τόπο αυτόν που να μη γίνεται άδικο και φονικό κανένα
Γιατί δε φτάνεις ως εμάς;
Είπα θα φύγω. Τώρα. Μ' ό,τι νά'ναι: τον σάκο μου τον ταξιδιωτικό στον ώμο* στν τσέπη μου έναν Οδηγό* τη φωτογραφική μου μηχανή στο χέρι. Βαθιά στο χώμα και βαθιά στο σώμα μου θα πάω να βρω ποιος είμαι. Τι δίνω, τι μου δίνουν και περισσεύει το άδικο
Χρυσέ ζωής αέρα...
Έξοδος
Αλλ' ακατανόητα δεν ακούει κανένας. Πάει ψηλά ολοένα καιούμενο του παραδείσου το πουλί. Κι' όλες οι παναγίες οι ασημένιες, τίποτε. Αλλού γυρίστηκε η φωνή και αθαυματούργητα έμειναν τα μάτια
Έρμα 'ν' τα μάτια
Ένας κι εγώ στους χιλιάδες ανάμεσα φονιάδες πάω τους αθώους και τους ανίσχυρους. Τυλίγομαι το αρχαίο ρούχο και τα πέτρινα πάλι κατεβαίνω σκαλοπάτια καλώντας και ξορκίζοντας
Έρμα 'ν' τα μάτια, που καλείς
Αιώνες τώρα πάνω από τα γαλάζια ηφαίστεια. Μακριά στο σώμα και μακριά στο χώμα που πατώ πήγα να βρω ποιος είμαι. Τις μικρές ευτυχίες και τ' αδόκητα συναπαντήματα θησαύρισα, και νά με: ανήμπορος να μάθω, τι δίνω, τι μου δίνουν και περισσεύει το άδικο
Χρυσέ ζωής αέρα...
*άνω τελεία
Ελύτης
Ο μικρός ναυτίλος
Απίστευτες φωτογραφίες, πολύ ωραίες λεζάντες.
ΑπάντησηΔιαγραφή