Με αφορμή τον πρόσφατο διαγωνισμό λύσης της ΕΣΣΝΑ, προσπάθησα να βάλω τον εαυτό μου στη θέση ενός σκακιστή που ενδιαφέρεται για το καλλιτεχνικό σκάκι, δεν έχει όμως συμπαγές θεωρητικό υπόβαθρο, ούτε αρκετές προσλαμβάνουσες, και δεν ξέρει πώς να εξελίξει και αξιοποιήσει το ενδιαφέρον του αυτό. Μιλώ αντί γι΄ αυτόν και για λογαριασμό του, και απευθύνομαι στους διοργανωτές και τους θεματοθέτες των διαγωνισμών, και στους κορυφαίους λύτες μας.
Απόσπασμα από την προκήρυξη διαγωνισμού αγωνιστικού σκακιού:
«(...) Οι συμμετέχοντες θα κληθούν να παίξουν έξι παρτίδες, από έξι διαφορετικές κατηγορίες: ένα μπλιτς, ένα ράπιντ, ένα με κανονικό χρόνο, ένα φυτευτό, ένα αντισκάκι, και ένα θεματικό φινάλε. (...)»
Θα δηλώνατε συμμετοχή; Όχι; Γιατί; Εντάξει, προτιμάτε και αποδίδετε καλύτερα με κανονικό χρόνο, όμως και το μπλιτς, και το ράπιντ, με τους ίδιους κανόνες παίζονται – σχεδόν. Φυτευτό και αντισκάκι γνωρίζετε, ή μπορείτε να μάθετε σε λίγα λεπτά· μπορείτε και να προπονηθείτε παίζοντας ονλάιν ή με σχετικά λογισμικά. Όσο για το φινάλε, σύμφωνοι, μπορεί να μην πέσει κάποιο SOS από τα φινάλε Πύργων, αλλά κανένας εμπλουτισμένος Τσεντουρίνι, και άντε να βρεις πώς χάνεις τέμπο με τον Αξιωματικό, όμως παλεύεται.
Θα είχατε, έστω, την περιέργεια να παραστείτε ως θεατής; Ούτε κι εγώ.
Απόσπασμα από την προκήρυξη του πρόσφατου διαγωνισμού λύσης:
«(...) Οι συμμετέχοντες θα κληθούν να λύσουν έξι προβλήματα, από έξι διαφορετικές κατηγορίες: ένα πρόβλημα των δύο κινήσεων, ένα των τριών κινήσεων, ένα περισσοτέρων κινήσεων, ένα αντίστροφο, ένα βοηθητικό, και μία σπουδή. (...)»
Έξαθλο το ένα, έξαθλο και το άλλο, και σχετική αντιστοιχία άθλου προς άθλο. Βλέπετε πολλές διαφορές μεταξύ των δύο προκηρύξεων; Εγώ όχι.
Είδα τα θέματα του διαγωνισμού λύσης της ΕΣΣΝΑ. Πράγματι, δείχνουν ευκολότερα από άλλες φορές, ακόμα όμως φαίνεται ότι απευθύνονται σε μυημένους. Δύσκολα θα έρθει έτσι κι άλλος κόσμος στο καλλιτεχνικό.
(Εύλογη απορία: Αν ήταν πια τόσο εύκολα, θα περίμενε κανείς, βλέποντας τις συμμετοχές, τετραπλή, ή και εξαπλή, ισοβαθμία στην κορυφή με το απόλυτο σκορ, και η κατάταξη να κριθεί στον χρόνο. Δεν έγινε έτσι. Ποτέ δεν γίνεται έτσι. Μήπως είναι, τουλάχιστον ένα-δυο από αυτά, στ’ αλήθεια δύσκολα, όχι μόνο για μας τους πρωτόπειρους, αλλά και για τους πολύπειρους; Και, παρέμπ, ο διαβόητος Μούρτζια, με αυτά τα θέματα, θα πετύχαινε άραγε το απόλυτο 30; Και αν ναι, σε πόσον χρόνο;)
Είναι κρίμα το καλλιτεχνικό σκάκι στην Ελλάδα να είναι κάτι σαν τη σύγχρονη ποίηση: από ελάχιστους για ελάχιστους.
Έχω μια-δυο σκέψεις.
Για αρχή: Όμιλοι δυναμικότητας.
Δεν μπορεί να παίζει στον ίδιο όμιλο και με τους ίδιους όρους ο συστηματικός παίκτης, που κάνει προπονήσεις σε σύλλογο και ενδεχομένως έχει ήδη διακρίσεις, με τον περιστασιακό ή αρχάριο παίκτη, που κάνει σκάκι μισή ώρα την εβδομάδα στο ολοήμερο, φέξε μου και γλίστρησα δηλαδή, και ίσως ασχολείται και λίγο μόνος του στο σπίτι παίζοντας με τον υπολογιστή. (Σημαντική, εντούτοις, πρόοδος από παλαιότερα. Βρήκα προ καιρού σε κάτι ανασκαφές μου, σε κλάσματα σελίδων –πού παρτιδόφυλλα τότε–, δίκην σελιδοδεικτών σε σχολικά μου βιβλία, σε πολυτονικό και σε ακραιφνή καθαρεύουσα, και με τον φλεγόμενο φοίνικα και τον στρατιώτη στο βιβλιόσημο, “παρτίδες” μου, με αβέβαιο και ασχημάτιστο ακόμα γραφικό χαρακτήρα: «λευκά – ich, μαύρα – ich». Συνήθως κέρδιζα· άσχετο.)
Ούτε είναι θεραπεία ο συμψηφισμός, να τίθενται δηλαδή στους διαγωνισμούς προβλήματα σκοπίμως και προδήλως κατώτερα από τις δυνατότητες και απαιτήσεις του μέσου όρου των βετεράνων ισχυρών λυτών, ώστε να είναι, ενδεχομένως, προσεγγίσιμα και από τους νέους λύτες. Οι τοπικοί διαγωνισμοί λειτουργούν, και πρέπει να λειτουργούν, και ως στίβος προετοιμασίας για τους εθνικούς διαγωνισμούς –και αντίστοιχα οι εθνικοί για τους διεθνείς–, οπότε πρέπει να έχουν αναλόγως υψηλό επίπεδο και δυσκολία. Αν στην παρέα θέλουν άλλοι κόκκινο κρασί και άλλοι λευκό, δεν παραγγέλνουμε ροζέ: παίρνουν οι μεν κόκκινο και οι δε λευκό. Τόσο απλά.
Δύσκολα θα προσελκύσετε και θα κρατήσετε στο αγωνιστικό σκάκι έναν υποψήφιο παίκτη που τώρα κάνει τα πρώτα του βήματα, δείχνοντας στη μαγνητική σκακιέρα τοίχου θέσεις με όλα τα κομμάτια, και μάλιστα πριν εξηγήσετε, και βεβαιωθείτε ότι εμπέδωσε, τα βασικά.
Δύσκολα θα προσελκύσετε και θα κρατήσετε στο καλλιτεχνικό σκάκι έναν υποψήφιο λύτη (και, μελλοντικά, δυνητικό συνθέτη) που τώρα κάνει τα πρώτα του βήματα, βάζοντας προβλήματα με πολλά κομμάτια και με στρυφνά θέματα.
Δύο όμιλοι, λοιπόν· ας πούμε, έμπειροι και νεοφώτιστοι.
Στον όμιλο των έμπειρων, βάλτε ό,τι θέλετε: Ζαγκορούικο, Ομπραξορούικο, μαξιμούμμερ, μινιμούμμερ, Κίρκες, Μάτζικες ντε Σπελλ, αντιστροφοαντίθετα, ανάποδα καρφώματα με διπλή πιρουέττα και τριπλό άξελ, ό,τι τραβάει η όρεξή σας. Έτσι κι αλλιώς, πάλι μόνο ο Πρέντος θα τα λύσει :)
Στον όμιλο των νεοφώτιστων όμως, τουλάχιστον στους πρώτους διαγωνισμούς και μέχρι, ελπιζόντως, να σχηματιστεί μια κρίσιμη μάζα λυτών, δώστε βαρύτητα στις λιγοκίνητες στρατηγικές μινιατούρες· να λύσουμε τίποτα κι εμείς, βρε αδερφέ, να πάρουμε και λίγο θάρρος ότι κάτι ψευτοσκαμπάζουμε, ότι κάπως προοδεύουμε. Και μη βάζετε μόνο εξωτικά θέματα, εικονικά παιχνίδια, κυκλικές και συνδυαστικές εναλλαγές και τέτοια· εμείς μέχρι ινδικό και Μπρίστολ καταλαβαίνουμε, και αν σφιχτούμε πολύ, άντε και ρωμαϊκό και Γκρίμσο και Νοβότνι. Για τα υπόλοιπα, θέλουμε χρόνο και εξάσκηση.
Και, για όνομα του Τρόιτσκι, όχι ανορθόδοξα, τουλάχιστον όχι στην αρχή· έστω βάλτε κάποια σκανδαλωδώς απλά, και με χαμηλότερο συντελεστή βαθμολογίας από τα ορθόδοξα, ώστε να ξεχωρίζει κιόλας σιγά σιγά η ήρα από το στάρι. Ξέρω ότι τα ορθόδοξα στους κύκλους σας είναι μάλλον πασσέ, ίσως και ντεκα*λέ, που έλεγε, με άλλη αφορμή και για άλλο θέμα, αγαπητός διεθνής μαιτρ, όμως μην ξεχνάτε ότι το νοητικό πλαίσιο, να το πω φρέιμ οφ μάιντ να το καταλάβουν και οι τηλεθεατές μας, ημών του αγωνιστικού σκακιού, είναι προσανατολισμένο στο να κάνουμε ματ τον αντίπαλο· λογικό είναι να θέλουμε ένα διάστημα προσαρμογής για να μπούμε στην, πρωτόγνωρη για μας, φιλοσοφία των βοηθητικών και των αντίστροφων, που αναμενόμενο είναι να μας ξενίζει. Άλλωστε, είναι και θέμα μεθοδολογίας: για να φτάσεις στον Στραβίνσκυ και τον Μπάρτοκ, πρέπει να περάσεις από τον Μπαχ και τον Χάυδν. Απ΄ τη ζούγκλα κι αν περάσεις, τον Ταρζάν θα δοκιμάσεις, που λέει και ο ποιητής.
Και επίσης: Καθοδήγηση, όχι με τη σκακιστική, αλλά με τη... μαρξιστική έννοια. Πώς οι διαιτητές ποδοσφαίρου έχουν τους μέντορές τους; Ε, έτσι.
Πολύ χρήσιμο θα ήταν κάποιος από εσάς τους παλιούς στον χώρο να δημιουργήσει –ή να υποδείξει, αν ήδη υπάρχει– μια βάση προβλημάτων, κατά κατηγορία, κατά θέμα και, προσοχή σ΄ αυτό το τελευταίο, κατά προϊούσα σειρά δυσκολίας, στην οποία να προστρέχουμε, και με τη βοήθειά της σταδιακά να προοδεύουμε. Η δουλειά του Αλκίνοου στο ιστολόγιό του είναι καταπληκτική και υπόδειγμα οργάνωσης, αλλά δεν αρκεί για μας τους πρωτάρηδες. Θέλουμε ασκήσεις, ασκήσεις, ασκήσεις, όχι όμως ό,τι πέφτει στο χέρι μας, αλλά με βάση κάποιο σύστημα και κάποιο πρόγραμμα, που μόνο κάποιος με τη δική σας εμπειρία και γνώση μπορεί να καταρτίσει.
Θα σας πω ένα μυστικό: Ωρισμένως, εμείς του αγωνιστικού βλέπουμε εσάς του καλλιτεχνικού όπως οι εκτός σκακιού τους εντός σκακιού – με κάποιο δέος, με την αόριστη αίσθηση ότι αυτό με το οποίο καταγίνεστε είναι κάτι «ωραίο, μεγάλο και αληθινό», που όμως δεν μπορούμε να το καταλάβουμε, ούτε να το ασκήσουμε κι εμείς, γιατί, τάχα, είναι προνόμιο μόνο μιας σούπερ-ολιγάριθμης ελίτ ιδιαίτερα ευφυών ανθρώπων, με σπάνιες και ξεχωριστές δεξιότητες.
Και αν μεταξύ των εκτός και των εντός σκακιού ως έναν βαθμό αυτό ισχύει, μεταξύ των του αγωνιστικού και των του καλλιτεχνικού δεν μπορεί να ισχύει, δεν δέχομαι ότι μπορεί να ισχύει. Δεν υπολειπόμαστε ευφυίας και αντίληψης· όσο για τις δεξιότητες, δεν υπάρχουν μόνο οι σύμφυτες, υπάρχουν και αυτές που καλλιεργούνται. Απλώς δεν είχαμε, και δεν έχουμε, σε ό,τι αφορά το καλλιτεχνικό, κάποιον να μας καθοδηγήσει στα πρώτα μας βήματα.
Βοηθήστε μας να γνωρίσουμε καλύτερα τον Λόυντ και τον Κασπαριάν πριν μας ψυχρολούσετε και αποκαρδιώσετε με τους σύγχρονους σταυρωτήδες, που δυσκολεύουν, όπως αποδεικνύεται, ακόμα και τους εμπειρότερους από εσάς. Μη μας φλομώνετε με συστήματα μιγαδικών εξισώσεων πριν καλά καλά χωνέψουμε τη διακρίνουσα. Θα δείτε ότι θα τα αφομοιώσουμε γρήγορα και ότι θα προοδεύσουμε με ταχείς ρυθμούς.
Μυήστε μας στον μαγικό κόσμο του καλλιτεχνικού σκακιού· θα σας το χρωστάμε. Και πού ξέρετε, μπορεί κάποιος ανάμεσά μας να εξελιχθεί στο μέλλον σε Περγιάλη –μια χαρά τα προβληματάκια του, κρυστάλλινα και δροσερά–, ή και Λύρη ακόμα.
@Καλοπρό
ΑπάντησηΔιαγραφήΦυσικά και θα λάβεις απάντηση αντάξια του λίβελού σου, αλλά μετά από ένα εξαντλητικό διήμερο ταξιδιών, διαβολεμένης δουλειάς, δημοτικών συμβουλίων και ξενυχτιών αυτή τη στιγμή αισθάνομαι σα να πέρασαν από πάνω μου όλοι οι τουρίστες του Αυγούστου. Οπότε μείνε στο ακουστικό σου, "εσύ του αγωνιστικού".
Στο αγωνιστικό σκάκι υπάρχουν πολλά πράγματα που πρέπει να μάθει κάποιος. Κινήσεις και ειδικές κινήσεις και γραφές, ανοίγματα και παγίδες, μέσο της παρτίδας συνδυαστικό και φαντεζί ή ποζισιονέλ, φινάλε με άψογο χειρισμό των κομματιών για να επιτευχθεί η νίκη ή η ισοπαλία. Υπάρχουν πολλά βιβλία και σύλλογοι και προπονητές και σίγουρα το διαδίκτυο, αλλά το πόσο καλός παίκτης μπορεί να γίνει κάποιος εξαρτάται και από άλλους παράγοντες : ηλικία έναρξης για παράδειγμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό καλλιτεχνικό σκάκι γνωρίζεις αρκετά πράγματα - και ευχαριστώ για τα καλά λόγια - οπότε θα γνωρίζεις ότι είναι ένας διαφορετικός χώρος. Υπάρχουν μεν τα ορθόδοξα, αλλά υπάρχουν και τα αλλιώτικα κομμάτια, οι διαφορετικές συνθήκες και οι περίεργοι στόχοι. Και βέβαια υπάρχουν πάρα πολλά πράγματα που πρέπει να μάθει κανείς για θέματα και φάσεις και ρετροαναλύσεις κλπ.
Σε άλλες χώρες υπάρχουν σχολές για το καλλιτεχνικό σκάκι με τα γνωστά θαυμαστά αποτελέσματα, αλλά και την εξαιρετική ειδίκευση.
Τα απλά προβληματάκια που αναφέρεις (σαν τα δικά μου για παράδειγμα) δεν έχουν ελπίδες διάκρισης σε μεγάλους διαγωνισμούς σύνθεσης.
Σε διαγωνισμούς λύσης θα μπορούσαν να μπαίνουν ευκολότερα προβλήματα, αυτό είναι αλήθεια. Θα προτείνω να το δοκιμάσουμε και θα δούμε τα αποτελέσματα σε προσέλευση.
Κοινός τόπος, μεταξύ αγωνιστικού και καλλιτεχνικού σκακιού είναι οι σπουδές, ιδιαίτερα αυτές που έχουν "φυσιολογική" θέση. Στο εξωτερικό γίνονται και διαγωνισμοί λύσης όπου όλα τα προβλήματα είναι σπουδές.
Τελειώνοντας αυτό το αποσπασματικό κείμενο λέω ότι πολλοί λύτες είναι κανονικοί παίκτες του αγωνιστικού καθώς και πολλοί παίκτες (όπως ο Σμύσλοβ που μας άφησε πρόσφατα ή ο Τριαντάφυλλος Σιαπέρας παλιότερα) έχουν συνθέσει σπουδές και άλλα προβλήματα με μεγάλη επιτυχία.
Αυτά για τώρα και καλές γιορτές σε όλους.
Τι γιορτές λέει ο τελευταίος;
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπάρχει κανένα καλό γιορταστικό σκακιού, να πάρουμε μάτι να ευχαριστηθούμε;
Κανένα ανοχτό διεθνές;
Ξέρει κανείς σε ποιά αίθουσα θα γίνουν οι δύο σκακιστικές συναντήσεις στη Θεσσαλονίκη;
Ανοιχτό Διεθνές και Παγκόσμιο Σχολικό;
Στο Grand Hotel Palace
ΑπάντησηΔιαγραφή(http://www.grandhotelpalace.gr/),στην Μοναστηριου,
αν δεν εχει αλλαξει κατι,
περισσοτερα στο:
http://gamesfestival.chessdom.com/
@Kalopro
ΑπάντησηΔιαγραφήΕντάξει, πέντε ώρες ύπνου είναι καλή επίδοση.Πάμε τώρα στο λίβελλο.
Γιατί λίβελλος; Γιατί δε νομίζω να υπάρχει κάποιος εδώ μέσα που να αμφισβητεί την εξυπνάδα σου, οπότε ερωτήσεις ψιλοχαζές ανήκουν μάλλον στη σφαίρα του πονηρού, παρά στον προβληματισμό του αδαούς. Ας τα χωρίσω όμως σε κατηγορίες (πράγμα που εμφανώς λατρεύεις) για να μην ξεχάσω τίποτε.
1)Το πρώτο εξ' ορισμού εμπρηστικό σχόλιο είναι φυσικά μοστραρισμένο στον τίτλο. "Εσείς κι εμείς". Ή εμείς οι πολλοί καλοί κι εσείς οι λίγοι κακοί, γραφικοί, ενοχλητικοί. Αυτός ο ανύπαρκτος διαχωρισμός ωστόσο δεν είδα να τεκμηριώνεται, έστω και με σάλτσες. Ο Πρέντος έχει κοπανήσει και GM στο αγωνιστικό, ο Μενδρινός και ο Παπ είναι γνωστής αξίας μετρ, εγώ είμαι γνωστής αξίας μαζέτας κτλ. Όλοι μας έχουμε παίξει και παίζουμε σκάκι και ανήκουμε σε συλλόγους. Μα όλοι. Άρα κάπου στο "εμείς", έχουμε νοικιάσει κι εμείς μια καμαρούλα μια σταλιά, δύο επί τρία.
2)Ο παραλληλισμός που κάνεις ειρωνευόμενος την προκήρυξη είναι μάλλον αστείος. Κι αυτό γιατί πχ τα πολυκίνητα ή τα βοηθητικά είναι πολύ σημαντικές κατηγορίες προβλημάτων που έχουν να επιδείξουν αριστουργήματα και δεν έχουν σε σχέση με τις σπουδές ή τα κλασικά δυάρια, την γελοία αναλογία σκακιού-φυτευτού. Ένας λογικότερος παραλληλισμός θα ήταν να δοκιμαστεί κάποιος στο αγωνιστικό στις κατηγορίες:άνοιγμα, φινάλε, άμυνα, επίθεση στο ροκέ, κατάρτιση σχεδίου και στρατηγική στο μέσον για παράδειγμα. Πριν ακόμα μιλήσεις για το κρασί Βουργουνδίας το είχες αναμείξει με ρετσινόλαδο.
3)Τί θα πει "απευθύνονται σε μυημένους"; Πού το διάβασες αυτό; Ίσα-ίσα που καλέσαμε όλον τον κόσμο να δοκιμάσει τις δυνάμεις του. Δεν είναι ντροπή να είσαι σε κάτι αρχάριος, όλοι μας έχουμε υπάρξει, εγώ δε, συνεχίζω να είμαι ακόμα σχεδόν σε όλα. Πράγματι ήταν πιο εύκολα σε σχέση με πέρσι αλλά αν ήταν ακόμα ευκολότερα θα έχανε το πράγμα το νόημά του. Στο συγκεκριμένο διαγωνισμό ωστόσο, ακόμα κι αν κάποιος δεν ακουμπούσε το βοηθητικό και το σελφ, θα μπορούσε να φύγει ακόμα και με κύπελλο. Γιατί δεν τα έλυσαν όλοι; Γιατί κάποιοι ήταν ντεφορμέ, γιατί το κλειδί στο σελφ ήταν πονηρό έως δύσκολο, γιατί κάποιοι άλλοι δεν κατανείμαμε σωστά το χρόνο μας. Αν ήταν εκεί ο Κώστας θα είχε ξεπετάξει τα 5 πρώτα σε μια ωρίτσα και θα είχε άλλα 75 λεπτά για το σελφ. Πιστεύω ότι το μισάωρο θα του αρκούσε. Αν ήταν εκεί ο Μούρτζια, υποψιάζομαι (τον γνωρίζω και τον έχω δει) ότι θα του έπαιρναν όλα μαζί κάπου 40' (μαζί με την καλλιγραφία και συνοδευτικά σχόλια).Είναι όμως σα να μου λες ότι δε θα πήγαινες σε ένα τουρνουά επειδή σκιάζεσαι τους 2-3 GM που θα παίξουν σε αυτό. Υποκριτή! Μια χαρά θα πήγαινες τρεχάτος και με το παράβολο υπό μάλης.
4)Παρ' όλα αυτά ΥΠΑΡΧΟΥΝ κατηγορίες δυναμικότητας! Λυπάμαι που στο λέω, αλλά δεν ανακάλυψες την Αμερική, πρόλαβε ο Έρικ ο Κόκκινος. Τόσο στον Παράλληλο Διαγωνισμό Λύσης όσο και στα Πανελλήνια Πρωταθλήματα, υπάρχει ειδικό σετ για νέους λύτες. Αυτό ανακοινώνεται και στις προκηρύξεις, αλλά μάλλον θα ανήκουν σε αυτές που δεν επιλέγεις να διαβάσεις.
Το σχόλιο μου βγαίνει ποταμός, οπότε: Συνεχίζεται...
ΣΥΝΕΧΕΙΑ (προς Κακοπροαίρετο)
ΑπάντησηΔιαγραφή5)Εύκολο πρόβλημα δε σημαίνει λίγα κομμάτια. Μπορώ να σου δείξω πολλά δυάρια με 4-5 κομμάτια που να θες ένα μεροκάματο να τα λύσεις. Αυτό είναι όμως που αποτρέπει τους επίδοξους λύτες; Γιατί; Μια-μια θα τις δοκιμάσουν τις κινήσεις; Σε μια παρτίδα αυτό κάνεις; Ποιός είσαι, ο Ρύμπκος;
6) Το μυθικό σκάκι το ανέφερες αποπροσανατολιστικά. Δεν έχει σχέση με τους διαγωνισμούς λύσης. Και φτάνοντας στα Νοβότνι, τα Γκρίμσο και τα Πικανίνι,ξαναγίνεσαι χιουμορίστας. Αυτές και άλλες πολλές δεν είναι παρά ονομασίες που βοηθούν στην κατανόηση ή στην κατηγοριοποίηση θεμάτων από τους συνθέτες, ΟΧΙ ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΣΤΗ ΛΥΣΗ. Αλλιώς είναι σα να μου λες ότι δεν μπορείς να βάλεις έναν ίππο στο ζ6 και έναν πύργο στο η8 για να κάνεις ματ το βασιλιά στη γωνία, μόνο και μόνο γιατί κανείς δε σου δίδαξε το αραβικό. Έλεος!
7)Δεν μπαίνουν "ανορθόδοξα", μη σπακουλάρεις. Τα βοηθητικά πχ δεν είναι τέτοια. Τα κομμάτια κινούνται όπως όλοι ξέρουμε. Αυτό που αλλάζει είναι ο σκοπός του μαύρου. Κατανοώ ότι στην αρχή είναι δύσκολο να μπεις στη λογική, αλλά αυτό ισχύει και για τον μπέμπη μου που χρειάστηκε να του δείξω πάνω από τρεις φορές ότι για να σκούξει ο ελέφαντας πρέπει να του ρίξει τον κύβο στο στόμα και όχι να τον δέρνει μ' αυτόν. Και σε τελική ανάλυση δε σε είδα να έρθεις να λύσεις τα υπόλοιπα. Θα είχες όλη μας την αρωγή.
8)Βάσεις προβλημάτων υπάρχουν, βιβλία υπάρχουν, ο καλός άνθρωπος ο Μανωλάς υπάρχει, ο κακόμοιρος ο Γάτος που κάνει φιλότιμες προσπάθειες και τον σιχτιρίζουν, υπάρχει κι αυτός. Αυτό που δεν ξέρω αν υπάρχει είναι διάθεση. Θα το αναλύσω αργότερα αυτό.
9)Πάμε και στο μύθο της ελίτ; Πάμε. Γιατί ελίτ; Επί ίσοις όροις γίνεται η δουλειά. Και να σου πω και κάτι; Μπορεί στο ερχόμενο Πανευρωπαϊκό να λύσω, εγώ του 1900, μια σπουδή που δε θα καταφέρει ή δε θα προλάβει να λύσει ο Μέστελ του 2500. Πού να δεις τέτοιο πράμα στο Ακρόπολις...Άστα λοιπόν αυτά. Τα παιδιά που ασχολούνται (και) με το καλλιτεχνικό είναι τόσο φιλικά που σπάνια βρίσκεις κάτι τέτοιο στο αγωνιστικό. Και ξέρεις γιατί; Γιατί δεν τρέφουν και δεν ανατροφοδοτούν την αντιπαλότητα του κλασικού σκακιού (θα τον σκίσω, θα τον φάω κτλ). Έχουν μόνο δύο αντιπάλους, αρκετά αμείλικτους οφείλω να πω: τον εαυτό τους και τον χρόνο. Αυτούς δηλαδή που φοβούνται οι περισσότεροι άνθρωποι. Να ο λόγος που πολλοί δεν μας πλησιάζουν.
10)Ο άμεσος στόχος δεν είναι να βγουν νέοι συνθέτες, αν και αυτό θα ήταν υπέροχο. Συνθέτες γίνονται λίγοι σε σχέση με τους λύτες, όπως ζωγράφοι είναι λίγοι σε σχέση με αυτούς που απολαμβάνουν το έργο τους. Γενικά πρέπει να έχεις φάει την πετριά. Ο ίδιος την έχω γλιτώσει με ένα τοσοδά χαλίκι. Δεν είναι λοιπόν αναγκαίο να εμβαθύνει κάποιος τόσο πολύ. Αυτό που επιδιώκουμε είναι να δουν και ν' αγαπήσουν κι άλλοι αυτή τη μοναδική ομορφιά που περικλείει το καλλιτεχνικό. Γι' αυτό το λόγο θα διοργανωθεί και το πρώτο Φεστιβάλ Καλλιτεχνικού στη χώρα μας με διαλέξεις διαγωνισμούς εύκολους και δύσκολους και ένα σωρό άλλα χάπενινγκς γύρω από το καλλιτεχνικό, ακόμα και με ένα τουρνουά μπλιτς. Ήταν να γίνει τον Μάρτη αλλά λόγω αυξημένων υποχρεώσεων πολλών από μας μετατοπίστηκε τον Νοέμβρη, μετά το Παγκόσμιο του Οκτωβρίου στην Κρήτη. Ενδιάμεσα θα γίνει και το Πανελλήνιο. Και στις δύο περιπτώσεις θα υπάρχουν διαγωνισμοί για αρχάριους.
Να υποθέσω ότι, σύμφωνα με τα όσα γράφεις, έχεις ήδη δηλώσει συμμετοχή;
Αυτά, τώρα με καλεί το καθήκον, παραμένω εντούτοις ετοιμοπόλεμος.
Κουλάρισε, Κε Κονιδάρη, η αλήθεια είναι ότι πολλοί συμφωνούμε με τον Καλοπροαίρετο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι'εγώ έχω σκεφτεί πολλές φορές να έρθω σε διαγωνισμό λύσης αλλά... για μας τους αρχάριους είναι πολύ πιο δύσκολο απ'ότι αφήνεις να εννοηθεί με τα σχόλια σου.
Θα συμφωνήσω σε όλα με το φίλο μου τον Παναγιώτη εκτός από την κρίση των προθέσεών σας :-) Θέλω να πιστεύω ότι το κείμενό σας είχε σκοπό να "ιντριγκάρει" "εμάς" του καλλιτεχνικού ώστε να ξεκινήσει μια κουβέντα για το θέμα. Δε μπορώ να περιμένω κάτι διαφορετικό από έναν "καλοπροαίρετο" :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Παναγιώτης απάντησε σε όλα τα ζητήματα και νομίζω ότι τα κάλυψε επαρκώς. Επειδή επιμείνατε ιδιαιτέρως στο θέμα των κατηγοριών και στα πιο απλά προβλήματα για αρχάριους λύτες να πω ότι ο τελευταίος διαγωνισμός της ΕΣΣΝΑ ήταν πράγματι εξαίρεση καθώς σχεδόν σε κάθε διαγωνισμό (αναφέρω το ISC, δηλ. τον Διεθνή Παράλληλο Διαγωνισμό Λύσης, τον Πανελλήνιο Διαγωνισμό αλλά και παλαιότερους διαγωνισμούς της ΕΣΣΝΑ κι όχι μόνο (και ο Παναγής ο Σκλαβούνος έχει διοργανώσει διαγωνισμούς για αρχάριους λύτες με απλούστερα θέματα)) υπάρχει κατηγορία για αρχάριους λύτες όπου όμως, δυστυχώς, η συμμετοχή είναι ελάχιστη έως μηδενική. Άντε κάποιος νεαρός σκακιστής του διοργανωτή συλλόγου να εμφανιστεί έτσι για την εμπειρία. Οι (λίγοι) υπόλοιποι που έρχονται για να γνωρίσουν το καλλιτεχνικό για κάποιο λόγο "σνομπάρουν" τη "μικρή" κατηγορία, θέλουν να δοκιμάσουν στα δύσκολα και συχνά καταλήγουν με 0 ή 5 βαθμούς (αν δεν πέσουν σε καμιά δοκιμή στο 2άρι) και απογοητεύονται... Τι να πω, ίσως είναι η ανθρώπινη φύση αυτή. Ίσως είναι ακριβώς αυτό που λέει και ο Παναγιώτης, ότι στη λύση ο πραγματικός σου αντίπαλος είναι ο εαυτός σου (και ο χρόνος) οπότε η επιλογή της "μικρής" κατηγορίας σημαίνει έμμεσα ίσως και την αποδοχή της αδυναμίας κάποιου να να καταφέρει στα δύσκολα...
Πάντως οι άνθρωποι του καλλιτεχνικού μόνο ελιτίστες δεν είναι. Αρκεί να βρεθεί κανείς σε ένα διαγωνισμό για να το καταλάβει. Υπάρχει κλίμα συνεργασίας και κατανόησης γιατί όλοι περνούν τις ίδιες δυσκολίες λύνοντας τα ίδια προβλήματα. Χρηματικά έπαθλα δεν υπάρχουν οπότε δεν υπάρχει και ο ανταγωνισμός του αγωνιστικού σκακιού. Ακόμη και στους παγκόσμιους διαγωνισμούς το κλίμα είναι άκρως οικογενειακό! Όλοι είναι μια μεγάλη παρέα και αυτό δεν είναι σχήμα λόγου. Μπορεί κανείς να προσεγγίσει και να μιλήσει ανετότατα με "ιερά τέρατα" του χώρου χωρίς μα αντιμετωπίσει εκ μέρους τους κανένα δείγμα σνομπισμού! Είναι σχεδόν εντυπωσιακό!
Κατά τα λοιπά, συμφωνώ ότι οι ιδέες για σεμινάρια, παρουσιάσεις κτλ είναι καλές και τις έχουμε συζητήσει και μεταξύ μας ("εμείς του καλλιτεχνικού εννοώ :-)) πολλές φορές. Το μόνο θέμα είναι ότι δεν είναι πάντα τόσο εύκολο να υλοποιηθούν καθώς πρέπει αρκετοί άνθρωποι να συνδυαστούν και να διαθέσουν κάμποσο από τον ελεύθερο χρόνο τους. Πάντως για το φεστιβάλ του Νοέμβρη το έχουμε πάρει όλοι στα σοβαρά και πιστεύω ότι θα πάμε καλά.
Κλείνοντας να πω ότι το καλλιτεχνικό σκάκι στη χώρα μας βρίσκεται ακόμη στα σπάργανα και οι επιτυχίες έρχονται μόνο χάρει των προσπαθειών μερικών ανθρώπων που έχουνε "φάει την πετριά". Αν, πάντως έχουμε καταφέρει κάτι τα τελευταία χρόνια είναι να βάλουμε τουλάχιστον το καλλιτεχνικό σκάκι στο σκακιστικό χάρτη της Ελλάδας. Μπορεί όσοι ασχολούνται με αυτό να παραμένουν λίγοι, αλλά αν μη τι άλλο, είναι πολλοί αυτοί που γνωρίζουν τουλάχιστον την ύπαρξή του ενώ σημαντικό θεωρώ και το γεγονός ότι και η ΕΣΟ έχει εντάξει τις εκδηλώσεις του καλλιτεχνικού στο καλεντάρι της και χρηματοδοτεί (έστω και με μικροποσά) τις συμμετοχές των Ελλήνων λυτών στο παγκόσμιο πρωτάθλημα.
Το επόμενο βήμα είναι να έρθει ο κόσμος ουσιαστικά πιο κοντά στο καλλιτεχνικό σκάκι. Αν και το ελπίζω, θεωρώ ότι θα είναι ένα δύσκολο έργο γιατί όσο και αν προσπαθήσει κάποιος να σε μυήσει πρέπει να φας κι εσύ την πετριά σου... :-)
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η άποψη του κλπ, παρόλες τις διαφωνίες που εκφράστηκαν, είναι καλοπροαίρετη. Παρακαλώ αυτό το ζήτημα να μην τίθεται σε αμφισβήτηση ούτε για πλάκα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίμαι σκακιστής που έχω αφιερώσει πολλά χρόνια απ' τη ζωή μου στο σκάκι και κουτσά-στραβά έχω φτάσει κόντα στο 2300 ELO. Το καλλιτεχνικό σκάκι - με εξαίρεση τις σπουδές- εξακολουθεί να μου φαίνεται άλλο παιχνίδι και ιδιαίτερα στρυφνό και πιστεύω ότι η ζωή είναι πολύ μικρή για να ασχοληθεί κανείς και με τα δύο είδη.
ΑπάντησηΔιαγραφή@GPS 26
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχετε δοκιμάσει αγαπητέ και απογοητευτήκατε; Αν ναι, συμπάσχω, και μπορείτε αν θέλετε να μου στείλετε μέιλ για να σας περιγράψω τί έκανα ο ίδιος σε περιόδους αποτυχιών. Μέχρι εκεί μπορώ να βοηθήσω. Αν όμως δεν έχετε δοκιμάσει, τότε κάντε το και εδώ είμαστε να τα ξαναπούμε. Α, να μην το ξεχάσω, προφανώς δε γνωριζόμαστε για να μου συνιστάτε να κουλάρω. Είμαι πέραν του δέοντος κουλ, τουλάχιστον όσον αφορά στο σκάκι.
@Δημήτρη
Οι ασκήσεις ύφους μεταξύ εμού και του Κλπ. συνηθίζονται, μην αγχώνεσαι. Παρ' όλα αυτά δεν κρύβω πως με ξένισε το μπλαζέ ύφος και οι "πατρικές συμβουλές" και με πείραξε η λεπτή ειρωνία. Του' χω και κάτι άλλα μαζεμένα και είπα να τον τσιγκλήσω. Σσστ! μου φαίνεται ότι έρχεται.
@SC
ΟΚ, μένει να το αποδείξει σε μένα τον αιρετικό. Με το "εμείς κι εσείς" δεν έκανε καλή αρχή. Αυτό λέγεται σύνορο, δε λέγεται γέφυρα.
@Ανώνυμος του 2300
Ίσως έχετε δίκιο. Ίσως η ζωή να είναι πολύ μικρή ακόμα και για το σκάκι. Ή ίσως το σκάκι να είναι πολύ μεγάλο σε σύγκριση με μια ανθρώπινη ζωή. Όμως κάνουμε τις επιλογές μας. Εσείς στον μόχθο των τουρνουά, ο Χ στην προπονητική, ο Ψ στην διοίκηση και πάει λέγοντας. Είναι ασφαλώς και θέμα προτεραιοτήτων. Η δική μου ενασχόληση με το καλλιτεχνικό για παράδειγμα έχει να κάνει με το ότι δεν έχω την ευκαιρία να συμμετέχω σε τουρνουά αγωνιστικού, όντας μακρυά από αστικά κέντρα. Αλλά, να σας πω την αλήθεια, και σε τουρνουά να έπαιζα, μου αρέσει πια τόσο το καλλιτεχνικό που θα έκλεβα τον επιπρόσθετο χρόνο από το διάβασμα ή από κάπου αλλού. Κάντε πάντως ένα test drive. Ποτέ δεν ξέρετε.
@SC
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ καλοπροαίρετος έχει δώσει εξετάσεις και έχει πάρει άριστα. Αυτό είναι ιστορικό γεγονός ό,τι και να πούμε αύριο.
Φροντίζει πάντοτε να είναι ενημερωμένος (υπέρ το δέον) και κάνει καλή εντύπωση.
Το θέμα του σήμερα δεν είναι σύγκριση σκακιστών-παικτών με λύτες ή συνθέτες. Όλοι πασχίζουν να δημιουργήσουν ένα καλό αποτέλεσμα και χαίρονται όταν το πετυχαίνουν. Ούτε αναρωτιέται αν είναι χρήσιμο το καλλιτεχνικό και αν πρέπει να το παρατήσουμε για να ενώσουμε τις δυνάμεις μας (λέμε τώρα...) με τους παίκτες και να σαρώσουμε τα αγωνιστικά τουρνουά.
Αυτό που αναρωτιέται είναι "γιατί δεν υπάρχει βασιλική οδός προς την Γεωμετρία;" Γιατί δεν φροντίζουμε να βάλουμε εύκολα προβλήματα ώστε να ασχοληθούν περισσότεροι σκακιστές; Έλα ντε!
1. Σε όσους ασχοληθήκαμε, μας έβαλαν εύκολα; Είχαμε βιβλία; Είχαμε διαδικτυακές πηγές; Είχαμε υποστήριξη από τις ομάδες; Είχαμε προπονητές; Είχαμε οικονομική ενίσχυση; Μας έφεραν τον αντίστοιχο Τριφούνοβιτς;
Όχι φίλε SC. Προσπαθήσαμε να σκάψουμε μόνοι μας ένα δρόμο για να τον περπατήσουμε. Όσα έχουμε επιτύχει οφείλονται σε ατομικές προσπάθειες μέσα στις δυσκολίες της ζωής με αποτελέσματα πενιχρά μεν θαυμαστά δε.
2. Κρατήσαμε τη γνώση για τον εαυτό μας; Όχι φίλε SC. Δημοσιεύσαμε με τεράστια προσπάθεια όσα θα έπρεπε να ξέραμε όταν ξεκινήσαμε, για να τα βρουν έτοιμα όσοι θέλουν να ξεκινήσουν τώρα. Τα δημοσιεύσαμε σε βιβλία για να εισπράξουμε το κατιτίς για τον κόπο μας; Όχι.
3. Υπάρχει κάποιος που μας ρώτησε κάτι και δεν απαντήσαμε; Λέω όχι. Υπάρχουν δεκάδες που δεν προσήλθαν όταν κάναμε δωρεάν μαθήματα και σεμινάρια; Λέω ναι. Πόθεν προκύπτει ότι είμαστε ελίτ; Θα μπορούσαμε να είμαστε μια μεγάλη παρέα αλλά δεν το επιλέξατε.
4. Όπως στην ζωγραφική υπάρχουν τάσεις, τεχνοτροπίες, ζωγράφοι και είναι θέμα προσωπικής αισθητικής αν θα μου αρέσει κάποιος...
όπως στην μουσική υπάρχουν ρυθμοί, αοιδοί και "οργανοπαίκτες" και είναι πάλι θέμα προτίμησης αν θα σου αρέσει ο Ξενάκης...
έτσι και στο καλλιτεχνικό σκάκι, όπου έχει ξεδιπλωθεί ανεξέλεγκτα σχεδόν η φαντασία των συνθετών, υπάρχουν θέματα, είδη, συνθήκες που δεν αρέσουν σε όλους. Μπορεί να ξεκινήσεις με ορθόδοξα, να ξετρελλαθείς με βοηθητικά και στην συνέχεια της ζωής σου να φτιάξεις τα πιο όμορφα αντίστροφα. (Πώς λέμε η ροζ περίοδος του Πικάσο;)
5. Βλέπω ότι κάποιοι αξιόλογοι άνθρωποι (διάβαζε καλοπροαίρετος) δείχνουν ενδιαφέρον με τον τρόπο τους για το καλλιτεχνικό σκάκι. Από την μεριά μου υπόσχομαι να προσπαθήσω περισσότερο. Μακάρι οι νέοι να πετύχουν πολύ περισσότερα από όσα καταφέραμε εμείς.
Ευχαριστούμε για το βήμα.
@ Παναγιώτης
ΑπάντησηΔιαγραφήL'enfer, c'est les autres (Σαρτρ)
Τέλεια! Βγάζεις πάθος και ζέση, άρα αγαπάς πολύ το καλλιτεχνικό, οπότε κατά τεκμήριο είναι πράγματι κάτι «ωραίο, μεγάλο και αληθινό», όπως έγραφα στην κεντρική τοποθέτησή μου. Επίσης, σε έχει συναρπάσει, και ξεχειλίζει η επιθυμία σου, η λαχτάρα σου θα έλεγα, να μοιραστείς αυτή σου τη συναρπαγή με άλλους. Θετικό κι αυτό – και αξιοποιήσιμο επίσης.
Ασφαλώς πρόσεξες, αυτό δα έλειπε, στην πρώτη παράγραφο εκείνο το «προσπάθησα να βάλω τον εαυτό μου στη θέση...», με άλλα λόγια «προσπάθησα να μπω στα παπούτσια», για να πω και τον αγγλισμό μου, κάποιου άλλου, αντιπροσωπευτικού μιας πολυάριθμης, θέλω να πιστεύω, ομοταξίας.
Δεν είμαι εγώ που θέτω τα ερωτήματα· τα έχω, για τον εαυτό μου, απαντημένα, με τρόπο παραπλήσιο με τον δικό σου –αν και, λόγω ηλικίας και ιδιοσυγκρασίας, με πιο μετριοπαθή και αποστασιοποιημένη διατύπωση, η αλήθεια είναι.
Δεν χρειάζεται να πείσεις εμένα, εγώ είμαι πεπεισμένος· τον άλλον καλείσαι να πείσεις.
Εγώ είμαι εγώ, δεν είμαι άλλος· και εγώ, γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε, και αγαπώ το καλλιτεχνικό και το κατέχω λίγο, έως αρκετά, τολμώ να πω, περισσότερο από τον υποθετικό, αλλά και συνάμα υπαρκτό, σε πολλαπλά μάλιστα αντίγραφα, άλλον, όπως τον σκιαγράφησα.
Και φυσικά, όπως εύκολα διαπιστώνει κανείς, ούτε κι εσύ απαντάς σε μένα προσωπικά, αλλά στον άλλον.
Τα γραφόμενά σου φώτισαν πολλές πλευρές του καλλιτεχνικού, των διαγωνισμών και των λυτών από την οπτική των τελευταίων, και είμαι βέβαιος ότι ενθάρρυναν, αν όχι και έπεισαν, πολλούς σαν τον άλλον να αφιερώσουν λίγο περισσότερο χρόνο στο καλλιτεχνικό, και να δοκιμάσουν τις δυνάμεις τους σε κάποιον επόμενο διαγωνισμό. Αυτό είναι και το ζητούμενο.
Μερικά σημεία της τοποθέτησής σου σηκώνουν κουβέντα, όμως δεν θα δευτερολογήσω επ΄ αυτών για να μην αναλώνουμε χώρο και φυγοκεντρολογούμε δίχως να μπαίνουμε στην ουσία. Προτιμότερο είναι να περιμένουμε τις απόψεις λυτών, αλλά κυρίως από την ομοταξία των άλλων.
Ένα σημείο μόνο, που βλέπω ότι και άλλοι κατάλαβαν όπως εσύ, διαφορετικά από αυτό που πήγαινα να πω, και που σημαίνει ότι είναι δική μου αστοχία διατύπωσης: Πριν από τη δυσώνυμη ελίτ υπάρχει ένα «τάχα», που αλλάζει όλο το νόημα, και αμέσως πιο κάτω ένα «δεν μπορεί να ισχύει, δεν δέχομαι ότι μπορεί να ισχύει», με το οποίο επεχείρησα να προσομοιώσω τον καλώς εννοούμενο εγωισμό του άλλου και τη βούλησή του να το αποδείξει εμπράκτως. Νόμιζα ότι ήταν καταληπτό· δεν ήταν. Δεν πειράζει· μερικές φορές δεν μπορώ να με παρακολουθήσω ούτε εγώ ο ίδιος στις απόκρημνες και σχοινοτενείς λεκτικές λαβυρινθοδιαδρομές μου :)
Επί προσωπικού, επιγραμματικά: για δικούς μου λόγους, μέσα σε σκακιστικό εντευκτήριο, πάνω από σκακιέρα, να πιάνω σκακιστικό κομμάτι, είτε με αγωνιστικό, είτε με καλλιτεχνικό πρόσχημα, θα με [ξανα]δεις, δεν λέω ποτέ, λέω: μόνο αν γίνει κάποια κοσμογονική αλλαγή. Όχι, ούτε κατ΄ εξαίρεση, ούτε σαν... γκεστ σταρ. Αυτό δεν αποκλείει καθόλου ότι μπορώ να βοηθήσω με τις πενιχρές μου δυνάμεις στην προβολή του καλλιτεχνικού με άλλους τρόπους. You’re gonna hear from me, που τραγουδά και η μέγιστη Μπάρμπρα Στράισαντ, ίσως και σύντομα· το φιλόξενο γατοϊστολόγιο να είναι καλά. Το βάρος όμως της ενημέρωσης, της, με την καλή έννοια, προπαγάνδας, του διαφωτισμού αν θέλεις, το έχουν αναντίρρητα οι άμεσα και ενεργά εμπλεκόμενοι: εσείς – όχι εσείς του αγωνιστικού, αλλά εσείς του καλλιτεχνικού.
Εγώ την αποστολή μου, να βάλω τις… φυτιλιές μου και να φέρω στο ίδιο τραπέζι συζήτησης τους λύτες και τους επίδοξους λύτες, την εξετέλεσα – κρίνοντας μάλιστα από τα πρώτα σχόλια, λίαν επιτυχώς. Το ρητορικό μου τέχνασμα ήταν εύστοχο, φαίνεται.
Δεν νομίζω ότι έχω να συνεισφέρω κάτι πρόσθετο στον διάλογο, τον οποίο θα παρακολουθώ με ενδιαφέρον. Το βήμα είναι δικό σας.
Καταρχην συγχαρητηρια στους νικητες του διαγωνισμου και απο μενα. Και το χαλκινο μεταλιο ακομα που πηρε ο Παναγιώτης δεν ειναι καθολου μα καθολου ευκολη υποθεσις , σας διαβεβαιω, από το λιγο εστω που ασχοληθηκα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι αν τα ελυνα στους χρονους που ειπες Παναγιωτη νασαι σιγουρος οτι θα ερχομουν ! και θα ελυνα και τα help
,maybe… with a little help from my friends ! Οχι, δεν εχω γινει τοσο καλος !
Επι τη ευκαιρια να πω ενα γεια και στους παντα ευγενεστατους Κώστα Πρέντο και Γιάννη Γαρουφαλίδη.
Με την αφορμη της συζητησεως με τον Παναγιώτη
ξεκίνησα και μελετησα τις πρωτες 10-12 αναρτησεις
της ωραιας ιστοσελιδας για το καλλιτεχνικο
(διαβαζοντας το blog από την πρωτη ημερα δημιουργιας του σαν βιβλιο όπως κι ο ιδιος ο alkinoos συνιστα) και ελυσα ηδη αρκετες αποριες που ειχα , αλλα και αποσαφηνιστηκαν πραγματα που πρωτυτερα αιωρουντο σε ομιχλωδη μορφη σαν σκεψεις περι του καλλιτεχνικου.
Πολύ διευκρινιστικες παντως και οι παρεμβασεις του Δημήτρη του Σκυριανόγλου.
Αυτο βεβαια ηταν μονον η αρχη ! Ακομα δεν ξερω
καν ποια είναι η διαφορα ή ο κοινος τοπος μεταξυ helpmate , selfmate, αντιστροφου και βοηθητικου !
Πολύ ωραιο το post του καλοπρο που στοχευει σιγουρα στο να «σπασει ο παγος» αναμεσα στους “δυο
κοσμους “ ( εβγαλε γελιο παντως η φραση με το ομπραξορουικο και την πιρουετα, στην οποια θα αντιταξω το μπερδεψουρουικο και την καστανιετα !)
Παναγιώτη ο καλοπρο μιλαει πιστευω εξ’αρχης με εκτιμηση και αληθινο θαυμασμο στο καλλιτεχνικο σκακι , και απλα, οτιδηποτε εξ’αυτου «αγνοει», το «ξορκιζει» σε μια χιουμοριστικη βαση.
Για να μπουμε στο ψητο τωρα, πες μας εσυ που εχεις
ασχοληθει εκτενως , εάν το επιθυμεις, ποιοι είναι οι αγαπημενοι σου συνθετες
(και σε σπουδες) Υπαρχουν καποιοι που θα συνιστουσες
να διαβασουν οι αρχαριοι; Ή εστω συνθετης που εχει εξιδικευθει ανα θεματικη κατηγορια και επομενως η μελετη των θεσεων του να είναι εκ των ουκ ανευ προκειμενου να κατανοηθουν συγκεκριμενες τεχνικες και μοτιβα ; Υπ’οψην ότι πολύ κοσμο δεν μας ενδιαφερουν οι sosαρες για καποιο διαγωνισμο, αλλα η απλη, σταδιακη και μεθοδικη κατανοηση βημα-βημα.
Επισης παρουσιαζει προπονητικο ενδιαφερον αυτό που ειπες ότι διαβασες τις λυσεις ενός μεγαλου αριθμου σπουδων.Πιστευεις ότι σε βοηθησε πολύ;
Και μια και μιλαμε για καλλιτεχνικο σκακι και ομορφια,
να αφιερωσω στους φιλους του κι εγω κανεναν αγγλισμο:
“Beauty is truth, thruth beauty.
That is all ye know on earth ,
And all ye need to know”
John keats 1795-1821 , από την «ωδη σε μια ελληνική λύκηθο»
αλλα και σε πιο συγχρονη εκδοχη…
“..a world where all nonsense is annulled and beauty is accepted slang for yes..”
Philip Larkin 1922-1985
, από το «γραμμα σ’ένα φιλο σχετικα με τα κοριτσια»