Σκάκι σε πάρκο στο κέντρο της Στοκχόλμης, λίγο μετά την ολοκλήρωση των διαδηλώσεων για την Πρωτομαγιά του 2010. Τα εργατικά συνδικάτα της Σουηδίας εκτιμούν πως η συμμετοχή στην κινητοποίηση ήταν πολυπληθέστερη από κάθε άλλη χρονιά. Άλλωστε, τα προβλήματα στη χώρα που εθεωρείτο κοινωνικό μοντέλο εμφανίζονται ολοένα πιο οξυμένα. Μολαταύτα, εμείς θα επιμείνουμε πως καλύτερα να είσαι σκίουρος στη Σουηδία, παρά εργαζόμενος στην Ελλάδα τού ΔΝΤ. (φωτ. Reuters).
Διαδηλωτές κατά της νέας νομοθεσίας για τη μετανάστευση στην Αριζόνα (που προκάλεσε την κατακραυγή των οργανώσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων) συγκεντρώθηκαν στη Union Square, στη Νέα Υόρκη, την 1η Μαΐου 2010. Περισσότεροι από ένα εκατομμύριο άνθρωποι, από την ανατολική στη δυτική ακτή, διαδήλωσαν στις πρωτομαγιάτικες εκδηλώσεις (φωτ. Reuters).
Κι όμως η λύση δεν είναι σωστή!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο σημερινό πρόβλημα - το πρόβλημα τής μέρας - το κόψιμο τού αξιωματικού από τον μαύρο πύργο, δεν έχει την επίπτωση να χάσει ο λευκός είτε αξιωματικό, η βασίλισσα, ή την παρτίδα, αλλά να χάσει ο μαύρος την δική του βασίλισσα, και την παρτίδα ολόκληρη!
...Πύργος Θ8 σαχ!
χάνει το 1. Πθ8+. 1...Ρχ88 2. Βθ3+ Πθ4!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτοί οι στίχοι από τα Κίτρινα ποδήλατα αφιερωμένοι σήμερα σε όλους μας...
ΑπάντησηΔιαγραφήΓίναμε σκλάβοι δέκα τυπάκων
που τον πλανήτη τον κρεμάνε σαν μπρελόκ
θερίζουν πλούτη και σπέρνουν πείνα
θέλουν να δουν να φτύνουμε αίμα στη ρουτίνα
νοιάζονται τόσο για τα παιδιά σου
τους ψηφοφόρους που ’χεις μέσα στην κοιλιά σου
θα τους σπουδάσουν, δουλειά να πιάσουν
και με ρουσφέτια υποκλίσεις να χορτάσουν.
Μα εγώ θα ζήσω μέσα στη μέρα
θέλω τα χέρια να σηκώνω στον αέρα
θέλω τον ήλιο και οξυγόνο
κι αυτό το μέλλον με ελπίδα ν’ ανταμώνω
θέλω οξυγόνο, θέλω να ζήσω, θέλω να ζήσω, θέλω να ζήσω.
Κι άμα τα πάρω, θα πάρω φόρα
θα σας ρημάξω στις κλοτσιές στην ανηφόρα
άμα τα πάρω, δε θα μπορέσουν
δυο διμοιρίες από Μ.Α.Τ. να με βολέψουν
κι έτσι πλανιέμαι, έτσι ξεχνιέμαι
κρύβομαι μέσα μου και κάνω πανικό
έτσι πλανιέμαι, έτσι ξεχνιέμαι
τη φαντασία μου χορεύω στο κενό.
Αξιοπρέπεια κι αρχές λείπουν ταξίδι
και την καρδιά μας που διψά ποτίζουν ξίδι
ματαιόδοξοι μασόνοι κυβερνάνε ρε
μα οι μεγάλοι χορηγοί που πολύ μας αγαπάνε
θα μας γλιτώσουν, είναι σπουδαίοι
θα μας αφήσουν να ρημάξουμε στα βράχια τελευταίοι
δημοκρατία κι αξιοκρατία
πλέον πωλούνται σε πανέρια σ’ ευκαιρία
μα εμείς πονάμε αυτό τον τόπο
σφίγγουμε δόντια και λουριά για την Ελλάδα, ρε γαμώ το
νομίζουνε ποτέ δε θα μιλάμε,
όμως τα πρόβατα τους λύκους θα τους φάνε.
Γι’ αυτό θα ζήσω μέσα στη μέρα
θέλω τα χέρια να σηκώνω στον αέρα
θέλω τον ήλιο και οξυγόνο
κι αυτό το μέλλον με ελπίδα ν’ ανταμώνω
αχ Ελλάδα, σ’ αγαπώ και βαθιά σ’ ευχαριστώ
που με έμαθες ποτέ να μην κωλώνω.
Ήρωνας