Το σκάκι, στη νέα ταινία του Γούντι Άλεν. To «Whatever Works», με πρωταγωνιστές τον Λάρι Ντέιβιντ και την Έβα Ρέισελ Γουντ, θα κάνει την επίσημη πρεμιέρα του στο εναλλακτικό και ανεξάρτητο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Τραϊμπέκα, το οποίο αναμένεται να διεξαχθεί μεταξύ 22 Απριλίου και 3 Μαΐου, αρκετά συρρικνωμένο λόγω της οικονομικής κρίσης. Ο Λάρι Ντέιβιντ υποδύεται έναν καθηγητή Φυσικής, μισάνθρωπο, ο οποίος παίρνει διαζύγιο από τη δυναμική του σύζυγο, παραιτείται από τη δουλειά του και στη συνέχεια γίνεται δάσκαλος σκακιού.
Κινηματογραφήθηκε στη Νέα Υόρκη. Μετά από πέντε χρόνια αυτοεξορίας στην Ευρώπη, ο πολυβραβευμένος κι αειθαλής σκηνοθέτης, σεναριογράφος και ηθοποιός επιστρέφει στην πόλη, που όπως και να το κάνουμε, αποτελεί το φυσικό του περιβάλλον.
@Γαλή του Σρενδίγερου
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίδες νομίζω το Βίκυ, Χριστίνα, Νικολίτσα, Μαγδάλω, Βδοκιά, Κοντύλω, Μπαρτσελόνα. Βάλε το χέρι στην καρδιά, στην κοιλιά, στην πλάτη (σιγά μη μπορείς) και πες μου στ'αλήθεια: γέρασε, δε γέρασε;
Επαναλήψεις σαν σε κολλέγιο μεσοδυτικών πολιτειών, κοινοτοπίες σαν σε παρέα μπακουριών (των ίδιων πολιτειών), τεχνητό σφρίγος σαν από αμφεταμινική υπερδιέγερση, φρεσκάρισμα ηθοποιών σα να κρύβουμε με μπότοξ τις επιτύμβιες ζάρες μας, μπογιατισμένο χιούμορ σαν να δανείσαμε το Βερμέερ μας σε σχολή γκράφιτι.
Με Γούντι μεγάλωσα, αλλά τώρα που απογαλακτίστηκα (βάσει στατιστικών), βλέπω το χάσμα των γενεών να βαθαίνει πιο γρήγορα απ' όσο προσπερνάει ο καταραμένος ο Μπάτον το χρυσοκανθαρέ γιάρις μου.
Ξέρω τι θα πεις, κι ας μην είμαι ο Ίρβιν (Γιάλομ, όχι Τζούλιους). Τι καλά που έπαιξε η Κρουθ ή πόσο καλός είναι ο Μπαρτέμ ή έστω κάτι για τα κτήρια του Γκαουντί. Ναι αλλά, και τη Ματσούκα να έβαζα να κάνει την Υστέρω για είκοσι λεπτά, Όσκαρ θα έπαιρνε η κοπέλα. Εδώ κόντεψε να το πάρει το (στητό ακόμα τότε) στήθος της Βάνας.Αναρωτιέμαι πως τον αντέχει πια η "κόρη" του. Αναρωτιέμαι επίσης αν θα ξαναπάω σε ταινία του Άλεν. Καλύτερα στο σπίτι με τη Σοφία να βλέπω εκείνες τις παλιές με τη Μία (ή και με τις δύο που θα έλεγε κι ο Ελισσαίος, θα σχολίαζε ο σινεφίλ Μέτοικος και θα υπερθεμάτιζε ο Καφάσης).
Υ.Γ. Εγώ τους φώναξα, τώρα αν θα έρθουνε...
Εμένα, το μόνο που μου άρεσε στο «Βίκυ, Χριστίνα, Μπαρσελόνα και τα λοιπά» ήταν η ερμηνεία της Πενελόπε Κρουζ, διαφωνώ πως θα μπορούσε να υποδυθεί τη υστερική σύζυγο η υπερατάλαντη Ματσούκα. Και η Κρουζ, την τρώει σ' όλους τους τομείς λάχανο, την σεξοβόμβα Γιόχανσον. Και στην ομορφιά φυσικά. Οι διάλογοι του ζευγαριού Μπαρδέμ-Κρουζ στα ισπανικά ήταν χάρμα αυτιών. Κατά τα άλλα όμως, όντως η ταινία ήταν μετριότητα, έμοιαζε σαν ένα μεγάλης διάρκειας επεισόδιο σαπουνόπερας και τίποτα παραπάνω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό το Γ. 'Αλλεν περίμενα κάτι παραπάνω από μια συμπαθητική ταινία με εξωραϊσμένο εστέτ σκηνικό και αφελείς ψυχαναλυτικούς διαλόγους. Αλλά όπως συμβαίνει με τους υπερδραστήριους σκηνοθέτες συχνά, είναι πάντα άνισος. Προσπαθώ να μην συμβιβαστώ με την ιδέα πως έχει κουραστεί ανεπιστρεπτί.
Κάποτε, δεν μπορούσα να αφήσω ταινία του Γούντι χωρίς να τρέξω να την δω. Σήμερα βγάζει μια καινούρια και δεν έχω κανένα ενδιαφέρον.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε σύρανε στο Βίκυ κλπ που είχε "τόσο καλές κριτικές", και ήταν τελικά επίπεδο, άσε την αναληθοφάνεια... Τίποτε που να σε συνεπάρει, να σε εμπνεύσει, να σε εντυπωσιάσει. Μόνο σαν ντοκιμαντέρ για την Ισπανία θα το έβλεπα.
Τώρα ποιό είναι το μήνυμα της ταινίας αυτής; Ότι ο επαγγελματικός προσανατολισμός του κάθε βλαμένου είναι δάσκαλος σκακιού; Ότι με πρόφαση την πνευματικότητα του αθλήματος μπορούμε να βρεθούμε με τις ώρες ανάμεσα σε στρουμπουλά και αναζωογονητικά πλασματάκια;
Δεν έχω δει την ταινία και δεν είναι σωστό να την κατηγορώ χωρίς στοιχεία. Επίσης δεν νομίζω ότι έχω παρακινηθεί να πάω να την δώ.
Καλύτερα να κάνω μια εκδρομή μέχρι το Μεγανήσι να ξεσκάσω.
@Παναγιώτης
Το "άρθρο" της Τσεσμπέις είχε ημερομηνία Πρωταπριλιά 2009. Έφτιαξαν ένα σοβαροφανές αστείο, όμως το μόνο που δεν χρειαζόμαστε είναι μια ώθηση για χρήση ειδικών ουσιών στο αθλητικό σκάκι (ας πούμε στη φάση των προπονήσεων) ή στο καλλιτεχνικό σκάκι.
Ούτε να το σκεφτόμαστε δεν πρέπει το θέμα των αναβολικών, όχι να γράφουμε άρθρα και να το συζητούμε σε κάθε ευκαιρία.