Οι δραπέτες της σκακιέρας
Συγγραφέας: Ευγένιος Τριβιζάς
Εκδότης: Καλέντης
Εικονογράφηση: Ράνια Βαρβάκη
Ημ. Έκδοσης: 29/09/2009
Ένα βράδυ, στην άκρη μιας παλιάς σκακιέρας, συναντιούνται κρυφά η λευκή βασίλισσα και ένας μαύρος αξιωματικός και δραπετεύουν από τη σκακιέρα με το τρένο των πλήκτρων, ακολουθώντας το ασημένιο μονοπάτι μιας φεγγαραχτίδας. Χωρίς τον μαύρο αξιωματικό και τη λευκή βασίλισσα, το παιχνίδι δεν μπορεί να συνεχιστεί. Τα υπόλοιπα πιόνια είναι αποφασισμένα να βρουν και να τιμωρήσουν σκληρά τους ασυλλόγιστους δραπέτες. Έτσι, ξεκινάει μια συναρπαστική περιπέτεια σε κόσμους μαγικούς και τόπους μακρινούς, καθώς κυνηγημένα από ένα γεράκι χωρίς σκιά, τα δύο παράτολμα πιόνια προσπαθούν να βρουν τον γλάρο των ονείρων, που θα τα οδηγήσει στην εφτάχρωμη πύλη του ουράνιου τόξου.
Αστεία Υπόθεση. Είναι , φαίνεται, για πολύ μικρες ηλικίες. Παίζει σκάκι ο Τριβιζάς;
ΑπάντησηΔιαγραφή"Κάθε τετράγωνο και φυλακή!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάθε βήμα και κλουβί!
Κάθε μέρα απ'την αρχή...
... η ίδια σάλπιγγα ηχεί!
Εξήντα τέσσερα κελιά,
αμείλιχτα, συμμετρικά,
μας πνίγουν, μας ορίζουν!
Εξήντα τέσσερα κελιά,
αμείλιχτα, συμμετρικά,
τις μοίρες μας σφραγίζουν!
Δύο χέρια που μας στήνουν,
μας πιάνουν, μας αφήνουν,
μας ρίχνουν, μας ορθώνουν,
μας κινούν και μας σαρώνουν,
σε μια μάχη που ποτέ δεν τελειώνει,
σε μια μάχη που ξανά και ξανά μας σκοτώνει!
Κάθε τετράγωνο και φυλακή!
Κάθε βήμα και κλουβί!
Κάθε μέρα απ' την αρχή ...
... η ίδια σάλπιγγα ηχεί!
Κι εσύ, βασίλισσα εσύ,
όνειρο και ταραχή,
παρηγοριά, δροσοπηγή,
στη δίσεχτη σκακιέρα!
Κι εσύ, αστόχαστε εσύ,
όνειρο και ταραχή,
παρηγοριά, δροσοπηγή,
στη δίσεχτη σκακιέρα!"
Για μεγάλα παιδιά, εξαιρετική εικονογράφηση και ο Τριβιζάς στα πολύ καλά του.
Η ιστορία δεν είναι πρωτότυπη, στην ουσία είναι ο "Ο μολυβένιος στρατιώτης" σε σκακιστική εκδοχή. Πολύ προσεγμένο βιβλίο για τα δεδομένα της παιδικής λογοτεχνίας.
Διασκευασμένο σε λιμπρέτο είχε ανεβεί στην Εθνική Λυρική Σκηνή το 1998-99 με μουσική Κουρουπού.
Πάντα έβρισκα συναρπαστική αυτή την αντινομία: το πρωί εγκληματολόγος, το βράδυ συγγραφέας παιδικής λογοτεχνίας· σαν να λέμε, ιατροδικαστής με χόμπυ τη ζωγραφική μπατίκ σε μετάξι, ή τορναδόρος με δεύτερη δουλειά την ανθοδετική ικεμπάνα. Οι ωραίες αντιφάσεις της ζωής...
ΑπάντησηΔιαγραφήοταν λετε για μεγαλα παιδια τι ηλικιες εννοειται?
ΑπάντησηΔιαγραφήΤρυφερότατο!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα βέβαια θα σας το χαλάσω, αλλά έτσι είμαστε εμείς οι ξινοί επαρχιώτες. Πιάνομαι από μια φράση της skamama (το Σκα βγαίνει από το σκάκι φαντάζομαι, όχι από το Σκαραμαγκά :-), αυτή για την πρωτοτυπία. Γενικά είχα καλή εντύπωση για τον Τριβιζά μέχρι πρότινος, δεν ήταν όμως παρά εντύπωση. Η οποία προς μεγάλη μου έκπληξη σκόνταφτε συχνά στα γεμάτα χολή σχόλια φίλων εκπαιδευτικών. Μπήκα στη διαδικασία να μελετήσω προσεκτικότερα κάποια από τα λιγότερο γνωστά έργα του και διαπίστωσα ιδίοις όμμασι τη συχνή αναπαραγωγή γνωστών ιστοριών και μοτίβων, φυσικά σε καινά περιτυλίγματα. Είδα μετά και τη συνέντευξή του στη Βίκυ (μία είναι η Βίκυ "Οδός Ναρκίσσου Αριθμός Μηδέν"), για να αμβλύνω τις εντυπώσεις, μα εκεί πια πείστηκα ότι ο άνθρωπος ξέρει καλά τη δουλειά του, ξέρει να πατάει τα σωστά κουμπιά. "Άμα πιάσεις το Μηχανισμό/ από τ'αυτιά τον πιάνεις το λαγό" που έλεγε και ο Νικόλας, αν γίνομαι κατανοητός. Τώρα για την αντινομία που λέει ο ΚΛΠ, δεν είναι η μόνη περίπτωση. Τρανταχτό παράδειγμα ο κολλητός μου ο Γιώργος που είναι 2 μέτρα και έχει κάτι μούσκουλα σαν τον Μασίστα στα ορυχεία του βασιλιά Σολομώντα και κάνει για πλάκα κάθε μορφή χειρωναξίας, αλλά βιοπορίζεται από τη βρεφονηπιοκομία. Να μην τα πολυλογώ, καλά το είχε δηλώσει ο Αύγουστος (ο Κορτώ, όχι ο Καίσαρας, ούτε αυτός του Παπάζογλου)μετά από μια σχετικά επιτυχημένη έκδοση ενός παιδικού βιβλίου :"Τι μαλάκας είμαι που γράφω για ενήλικες! Τα παιδικά βιβλία είναι πιο κατανοητά και δεν έχουν και ημερομηνία λήξης".
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Ανώνυμος
ΑπάντησηΔιαγραφήΜεγάλα παιδιά είναι αυτά που αυτοπροσδιορίζονται σαν μεγάλα ... ή σαν παιδιά...
Πάντως νήπια και πρώτες τάξεις δημοτικού είναι δύσκολο να παρακολουθήσουν κυρίως την πυκνή εικογράφηση, ίσως και να κατανοήσουν την ιστορία.
@ Παναγιώτης
Θα συμφωνήσω ότι ο Τριβιζάς είναι εμπορικός και ευπώλητος.
Ο γιός μου με βάζει τιμωρία να του διαβάσω Τριβιζά όταν δεν είμαι καλή skamama. (Το σκα μπορεί να βγαίνει από οτιδήποτε από τα: σκάσε σκασμένο σκακιστόπαιδο, σκάβω σκάλες σκαλιστές, όπως θα έγραφε και ο Τριβιζάς).
Όμως, το συγκεκριμένο βιβλίο πειραματίζεται στη μορφή και στην παρουσίαση. Ξεπερνάει το κλισέ του "παιδικού" βιβλίου και εισαγάγει κάτι νέο στα παιδιά.
Μην είμαστε άδικοι με τους εμπορικούς όταν κάνουν κάτι καλύτερο από το συνηθισμένο.
Διακρίνω μια τάση υποτίμησης της παιδικής λογοτεχνίας; Οπλιστείτε με υπομονή γιατί η πρώτη ηλικία ανάγνωσης είναι από 6 μηνών ...
Εκτός από τους κλασσικούς του είδους, παιδικά έχουν γράψει και ο Γιώργος Ιωάννου, ο Ελύτης, η Φακίνου, ο Οσκαρ Ουαϊλντ και όχι από έλλειψη έμπνευσης.
Υπάρχουν εξαιρετικά βιβλία για όλες τις ηλικίες από άγνωστους συγγραφείς. Το είδος είναι πολύ δύσκολο, τα παιδιά είναι αυθεντικοί κριτές.
Υπάρχει βέβαια και ένας συρφετός πρόχειρων και κακοφτιαγμένων βιβλίων, ιδίως μεταφράσεων, που αυξάνει κάθε χρόνο πριν τα Χριστούγεννα. Ο τζίρος είναι μεγάλος...