Επίκαιρη σατυρική αφίσα άγνωστου δημιουργού που αποδίδεται στη RIAA (Recording Industry Association of America) και προειδοποιεί τους χρήστες του ίντερνετ ότι κατεβάζοντας τραγούδια, κατεβάζουν κομμουνισμό! Μεγάλη συζήτηση γίνεται την τελευταία εβδομάδα για το κλείσιμο του δημοφιλούς δικτυακού τόπου gamato.info και τη σύλληψη των διαχειριστών του. Η βιομηχανία παραγωγής πολιτιστικών προιόντων (μουσική, βίντεο, ταινίες), με αρωγό την Ελληνική Αστυνομία, καταφεύγει στην εύκολη λύση της καταστολής και των διώξεων αγνοώντας τις τεχνολογικές εξελίξεις και τα ήθη που αυτές εκ της φύσεώς τους δημιουργούν. Αναδημοσιεύω την άποψη του Μιχάλη Παναγιωτάκη από την στήλη του στο free press Metropolis, η οποία υπάρχει και σε ψηφιακή μορφή στο http://mihalisp.posterous.com/gamatoinfoΣτις 10 Μαρτίου, η Ελληνική Αστυνομία συνέλαβε έντεκα άτομα ανά την Ελλάδα που έχουν σχέση με τον δικτυακό τόπο διαμοιρασμού torrents, gamato.info μετά από καταγγελία της ΕΠΟΕ (Εταιρεία Προστασίας Οπτικοακουστικών Έργων). Είναι ο ίδιος οργανισμός που προσπάθησε προ ενός έτους, αν θυμάμαι καλά, να εμποδίσει την διακίνηση ελληνικών υποτίτλων εκπομπών και ταινιών ανά το διαδίκτυο, με εντυπωσιακά μηδαμινά αποτελέσματα όπως μια αναζήτηση στο Google θα σας δείξει. Πρόκειται για την συνέχεια επί ελληνικού εδάφους της μάχης των λεγόμενων «βιομηχανιών περιεχομένου» εναντίον της τεχνολογίας και των (μη κερδοσκοπικών) πρακτικών των χρηστών του διαδικτύου. Η μεγάλη προηγούμενη παρόμοια υπόθεση σε διεθνές επίπεδο είχε γίνει πέρυσι περίπου τέτοια εποχή, με την δίωξη εναντίον του Pirate Bay στην Σουηδία, κατέληξε σε μία ακόμα δικαστική πύρρειο νίκη της βιομηχανίας καθώς ήδη οι εξελίξεις στην τεχνολογία είχαν ακυρώσει στην πράξη τις συνέπειες της νίκης αυτής.
ΕΛΑΣ: PR της BSA;
Η ΕΠΟΕ όμως μοιάζει να έπεισε και πολύ κόσμο στην ΕΛΑΣ. Στο Δελτίο Τύπου της Ελληνικής αστυνομίας σχετικά με τις συλλήψεις διαβάζουμε:
Σύμφωνα με μελέτη που εκπονήθηκε από διεθνή εταιρεία ερευνών παρ’ όλο που πραγματοποιείται σημαντική πρόοδος στην καταπολέμηση της πειρατείας στη χώρα μας, αυτή τη στιγμή η Ελλάδα βρίσκεται στην τρίτη θέση μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών με το υψηλότερο ποσοστό πειρατείας...
Η λιανική αξία μόνο για παράνομο λογισμικού –που αντιπροσωπεύει το απολεσθέν εισόδημα για την παγκόσμια βιομηχανία λογισμικού- ξεπέρασε το όριο των $50 δισ. για πρώτη φορά το 2009.
Με εξαίρεση τις απώλειες από τις ισοτιμίες, οι οικονομικές απώλειες για την Ελλάδα ανέρχονται σε €171 εκατομμύρια μόνο για παράνομο λογισμικό ενώ αν προσθέσουμε και τα Πνευματικά δικαιώματα από τις Κινηματογραφικές ταινίες ,μουσικά τραγούδια, παιχνίδια κ.α συνολικά οι απώλειες τα τελευταία 7 έτη σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις των εταιρειών πλησιάζουν το 1 δις ευρώ, το οποίο μεταφράζεται σε λιγότερες θέσεις εργασίας και μειωμένη ανταγωνιστικότητα για τον εγχώριο κλάδο της Πληροφορικής, μουσικής και θεαμάτων.
Για να ξεκινήσουμε με τα απλούστερα: Καμία δουλειά δεν έχει η αστυνομία να υιοθετεί προκαταβολικά αιτιάσεις των μηνυόντων. Η έρευνα την οποία επικαλείται η ΕΛΑΣ, δεν είναι γενικά «μιας διεθνούς εταιρείας ερευνών», αλλά η «6η Ετήσια Παγκόσμια Μελέτη για την Πειρατεία Λογισμικού Η/Υ που δημοσιεύει σήμερα η Business Software Alliance (BSA), ο διεθνής οργανισμός που εκπροσωπεί την παγκόσμια βιομηχανία λογισμικού», όπως μας πληροφορούσε το περιοδικό PC Magazine στην Ελληνική του έκδοση στις 13/5/2009. Δεν πρόκειται περί ανεξάρτητης έρευνας λοιπόν, αλλά για έρευνα που έχει γίνει από την πλευρά των μηνυόντων. Τα λεγόμενα «διαφυγόντα έσοδα» π.χ. προϋποθέτουν πως όλοι όσοι κατέβασαν δωρεάν ένα αρχείο για προσωπική τους χρήση θα αγόραζαν στις τρέχουσες τιμές το εν λόγω προϊόν αν δεν είχαν την δυνατότητα δωρεάν τηλεφόρτωσής τους. Κάτι το οποίο δεν αντέχει σε στοιχειώδη βάσανο της λογικής.
Επίσης: ερωτήματα προκαλεί το άλλο που γράφει το Δελτίο Τύπου της ΕΛΑΣ, ότι δηλαδή:
από κοινού [οι συλληφθέντες] εκτός των άλλων ανέβαζαν (upload) και στην συνέχεια διαμοίραζαν χωρίς την προηγούμενη έγκριση των αρμόδιων εταιρειών, παράνομο ψηφιακό υλικό
Εκτός και αν η ΕΛΑΣ έχει συλλάβει απλούς χρήστες του ιστοχώρου, είναι μάλλον απίθανο να ανέβαζαν οι διαχειριστές του ιστοχώρου οι ίδιοι τα υπό διαμοιρασμό αρχεία (αν το έκαναν ήταν ανοησία τους). Πρόκειται περί παρεξήγησης, στην ρίζα της οποίας βρίσκεται το γεγονός ότι εκείνοι που διαμοίραζαν ήταν οι (~850.000) χρήστες του ιστοχώρου, και το βασικό που έκαναν οι συλληφθέντες είναι να διευκολύνουν αυτήν την ανταλλαγή αρχείων – κάτι που δύσκολα το λες «πειρατεία». Αναρωτιέμαι τους 850.000 που θα πρέπει να συλλάβουν που λένε να τους κρατήσουν…
Διαμοιρασμός ή βαρβαρότητα;
Για να πάμε και στα πιο σύνθετα: με δεδομένες τις υπάρχουσες τεχνολογικές δυνατότητες των χρηστών, είναι μάταιος κόπος να προσπαθούν οι κάθε είδους βιομηχανίες περιεχομένου να εμποδίσουν τον διαμοιρασμό αρχείων. Εκτός και αν οδηγηθούμε σε νομιμοποίηση της παραβίασης του ιδιωτικού απορρήτου του κάθε χρήστη. Διότι στην μάχη που διεξάγεται θα πρέπει να υπάρξει ένα θύμα: ή θα διατηρηθεί η έννοια των πνευματικών δικαιωμάτων με την παρούσα της μορφή ή θα οδηγηθούμε σε ιρανοποίηση και κινεζοποίηση των δικαιωμάτων ιδιωτικού απορρήτου. Άλλη λύση δεν υπάρχει. Ή ψηφιακά δικαιώματα, ή δρακόντειοι νόμοι περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Οι προσπάθειες διεθνούς επιβολής της προστασίας των πνευματικών δικαιωμάτων εναντία σε όλα τα υπόλοιπα ανθρώπινα δικαιώματα θα πρέπει να ανησυχούν τους πολίτες πολύ περισσότερο από τις υποθετικές θέσεις εργασίας που (δεν) θα χαθούν εξαιτίας της πειρατείας. Διότι η προσπάθεια επιβολής μιας μυστικής ουσιαστικά παγκόσμιας συμφωνίας, της ACTA, μπορεί να σκόνταψε προχθές στο Ευρωκοινοβούλιο (ευτυχώς), αλλά δείχνει καθαρά το πώς η όλη αυτή «αντιπειρατική» υστερία έχει σαν στόχο βασικά δημοκρατικά δικαιώματα.
Η ποινικοποίηση άλλωστε της ανταλλαγής αρχείων στο διαδίκτυο μέχρι σήμερα δεν έχει αποτέλεσμα. Στην Γαλλία π.χ. όπου ψηφίστηκε από την κυβέρνηση Σαρκοζί και εφαρμόζεται ο διαβόητος νόμος των «τριών σφαλμάτων» (Three Strikes), που επιτρέπει τον εντοπισμό των παραβατών των νόμων περί πνευματικής ιδιοκτησίας, και την διακοπή ακόμα και της πρόσβασής στο διαδίκτυο των κατά συρροή παραβατών, το αποτέλεσμα ήταν μηδέν. Χειρότερα από μηδέν, μια και πρόσφατη έρευνα έδειξε ότι η διαδικτυακή «πειρατεία» στην Γαλλία αυξήθηκε τον τελευταίο χρόνο, στον οποίο εφαρμόστηκε ο νόμος.
Ανεξάρτητα από τις λεπτομέρειες της υπόθεσης, η δίωξη του gamato.info θα ανοίξει ίσως και στην Ελλάδα την συζήτηση περί ψηφιακών δικαιωμάτων και του επαναπροσδιορισμού της πνευματικής ιδιοκτησίας και του μοντέλου διακίνησης των πολιτιστικών προϊόντων. Άθελά τους (μάλλον) οι υπεύθυνοι του gamato.gr γίνονται καταλύτες και σύμβολα μιας μάχης που τους υπερβαίνει και αφορά όλους μας.
@Η ποινικοποίηση άλλωστε της ανταλλαγής αρχείων στο διαδίκτυο μέχρι σήμερα δεν έχει αποτέλεσμα. Στην Γαλλία π.χ. όπου ψηφίστηκε από την κυβέρνηση Σαρκοζί και εφαρμόζεται ο διαβόητος νόμος των «τριών σφαλμάτων» (Three Strikes), που επιτρέπει τον εντοπισμό των παραβατών των νόμων περί πνευματικής ιδιοκτησίας, και την διακοπή ακόμα και της πρόσβασής στο διαδίκτυο των κατά συρροή παραβατών, το αποτέλεσμα ήταν μηδέν. Χειρότερα από μηδέν, μια και πρόσφατη έρευνα έδειξε ότι η διαδικτυακή «πειρατεία» στην Γαλλία αυξήθηκε τον τελευταίο χρόνο, στον οποίο εφαρμόστηκε ο νόμος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ HADOPI δεν έχει εφαρμοστεί ακόμη. Η εφαρμογή του είχε μετατεθεί για τον Απρίλιο του 2010 και από ότι θυμάμαι η αρχή προστασίας προσωπικών δεδομένων της Γαλλίας ζητούσε επιπλέον διευκρινίσεις(δεν ξέρω αν δόθηκαν).
Το άρθρο που παραθέτεις το διάβασα και εγώ αλλά δεν στέκει. Παραπληροφόρηση.
Έχω υπάρξει θύμα κλοπής πνευματικής ιδιοκτησίας, οπότε νομίζω πως δικαιούμαι να πιστεύω ότι το ζήτημα δεν είναι καθόλου απλό. Οποιαδήποτε προσπάθεια απλούστευσής του σε διατυπώσεις του τύπου "άσπρο-μαύρο" μάλλον αδικεί το ίδιο το θέμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην συγκεκριμένη περίπτωση πάντως, δεν πρόκειται για κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας, αλλά για αποφυγή καταβολής πνευματικών δικαιωμάτων. Δηλαδή, δεν αμφισβητείται από κανέναν η πατρότητα της δημιουργίας ενός πνευματικού ή καλλιτεχνικού έργου, αλλά γίνεται προσπάθεια προσωπικής απόλαυσης του έργου χωρίς αμοιβή στον δημιουργό και στους μεσάζοντες που το προωθούν.
Αυτό σίγουρα δεν είναι νόμιμο όταν δεν έχει δοθεί ειδική άδεια γι’ αυτό, αλλά μπορεί να συζητηθεί κατά πόσο είναι ηθικά επιτρεπτό (ιδιαίτερη σημασία έχει ότι οι παρανομούντες δεν έχουν οικονομικό όφελος, αλλά μόνο αποφεύγουν το κόστος, ενώ μάλιστα καταβάλλουν κάποια προσπάθεια για την παρανομία τους). Κατά συνέπεια, μπορεί να διερευνηθεί αν κάποια στιγμή πρέπει να αποποινικοποιηθεί η πράξη της συγκεκριμένης παρανομίας ή και η διευκόλυνσή της. Από την άλλη πλευρά, η πρακτική δυσκολία στην εφαρμογή ενός νόμου δεν θα πρέπει από μόνη της να συνεπάγεται την κατάργησή του.
Πιστεύω ότι η συζήτηση είναι σκόπιμο να συνεχιστεί διευκρινίζοντας περισσότερο κάποιες από τις παραμέτρους που ανέφερα.
Δεν πρέπει να παραβλέπουμε το ότι στις περισσότερες περιπτώσεις η προσπάθεια είσπραξης πνευματικών δικαιωμάτων γίνεται αφού το προϊόν έχει εξαπλωθεί δωρεάν σε λαική κατανάλωση με ευθύνη του δημιουργού του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα σκυλάδικα CD πωλούνται παρανόμως εν γνώσει των πρωτοεμφανιζόμενων καλλιτεχνών οι οποίοι "παρακαλάνε" για αυτή την ιδιόμορφη προώθηση. Οι εταιρείες λογισμικού χαρίζουν προγράμματα με την ελπίδα να μονοπωλήσουν την αγορά και κατόπιν να πουλάνε αυτό που μέχρι τότε χάριζαν.
Καταρχήν δεν έχει καμία νομική βάση η όλη υπόθεση. Απορώ για τι έχουν συλληφθεί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό την στιγμή που δεν είχαν στο σέρβερ τους "παράνομο" υλικό δεν υπάρχει αδίκημα. Το να αναφέρεις πως θα αποκτήσεις παράνομο υλικό δεν αποτελεί παρανομία (όπως πχ δεν είναι παράνομο να γράψεις κάπου πως θα φτιάξεις κάποια βόμβα). Τουλάχιστον αυτό ξέρω.
Επίσης πολλά περιοδικά κατα καιρούς έχουν περιγράψει πως μπορεί κάποιος να παρανομήσει χωρίς καμιά επίπτωση.
Υπάρχει δεδικασμένο ότι πχ search engines δεν ευθύνονται για το περιεχόμενο τους.
Τέλος ο σέρβερ από ότι ακούστηκε δεν ήταν στην ελλάδα.
Νομίζω ότι η επιχείρηση μου ακούγεται πιό πολύ γαυγίζω να φοβηθούν και να κλείσουν παρα κάτι άλλο.
Το πρόβλημα είναι ότι είναι ΤΟΣΟ ΑΣΧΕΤΟΙ όλοι αυτοί που θα οδηγήσουν τα πράγματα σε "άσχημα" μονοπάτια
Εδώ και πολλά χρόνια υπάρχει το freenet (βραβεύτηκε από το ΜΙΤ σαν innovation of the year , δεν θυμάμαι χρονιά). Αυτό που κάνει το συγκεκριμένο πρόγραμμα(τα) είναι να φτιάχνει ένα δίκτυο μέσα στο δίκτυο όπου κανείς δεν έχει τίποτα ολόκληρο και όλοι έχουν κάτι απο λίγο. Σκορπίζεται δηλαδή η πληροφορία σε όλους τους χρήστες (webpages, υλικό....κλπ) και έτσι δεν είναι δυνατός ο εντοπισμός αν κάποιος κατεβάζει κάτι η βλέπει, γιατι διαρκώς κινούνται πληροφορίες, απλά για την "επιβίωση του δικτύου". Αποτέλεσμα η ΑΠΟΛΥΤΗ ανωνυμία (σε νομικό επίπεδο, γιατί κανείς δεν μπορεί να πει αν κατεβάζεις κάτι η απλά είναι traffic του δικτύου). Το άσχημο είναι ότι η απόλυτη ανωνυμία είναι ΠΟΛΥ ΕΠΙΚΊΝΔΥΝΗ.
Αντί να φτιάξουν μια γενική μουσική βιβλιοθήκη που απλά με μηνιαία συνδρομή θα μπορεί κάποιος να έχει πρόσβαση και να ακούει ότι θέλει, προσπαθούν να βγάλουν υπερκέρδη!
Επίσης δεν γνωρίζω το νομικό καθεστώς για αντιγραφή υλικού για προσωπική χρήση (πχ παλιά κασέτες κλπ), χωρίς κανένα προσωπικό όφελος. Παλιά έφτιαχναν κασέτες και τις μοίραζαν οι φίλοι μεταξύ τους. Απλά τώρα οι "φίλοι" είναι περισσότεροι και το μοιρασμα είναι διαφορετικό. Δεν ξέρω.. υπάρχει γκρίζα ζώνη? Ξέρει κανείς νομικός?
Τα τορρενταδικα δεν ειναι παρανομα.Ο λογος ειναι οτι στο site,ανεβαινουν μονο τα μικρα αρχεια τορρεντ τα οποια ανοιγεις με αλλο προγραμμα,και ο τελικος διαμοιρασμος αρχειων γινεται μεσω των χρηστων χωρις να επμβαινει ο tracker..Και στην περιπτωση του piratebay οι μεγαλυτεροι uploaders δεν διωχθηκαν. Το θεμα ειναι πως χρηστες χωρις tracker δεν ειναι τιποτα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω ότι αυτό το πρόβλημα (του hosting των τόρεντ αρχείων) λήθηκε με την εισαγωγή των μαγνητικών συνδέσμων που καταργούσαν και την τελευταία αυτή νομική γκρίζα ζώνη. Τίποτα πλέον δεν γίνεται host στον σέρβερ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠέρα από τις τεχνικές λεπτομέρειες (για να καβατζάρουμε τη νομοθεσία) που αναλύονται από τους φίλους -και οι οποίες μου φαίνονται μεσαιωνικά κινέζικα- υπάρχει και ο παράγοντας δημιουργός. Θα συμφωνήσω με τον Ηλία. Ή θα πρέπει να προστατευτούν τα πνευματικά δικαιώματα των δημιουργών και να τιμωρούνται οι παραβάτες ως οι κλέφτες ή θα πρέπει να πάμε σαν κοινωνία σε μια απόφαση απόλυτα ελεύθερης διακίνησης κάθε πνευματικού προϊόντος. Ημίμετρα φοβάμαι πως δε χωρούν και περιπλέκουν ακόμα περισσότερο την κατάσταση. Βέβαια, θα πρέπει στη δεύτερη περίπτωση να βρεθεί και ένας τρόπος να πληρώνονται οι δημιουργοί (σεναριογράφοι, σκηνοθέτες, ηθοποιοί, μουσικοί, τραγουδιστές, συνθέτες, συγγραφείς κτλ). Γιατί απλούστατα αν δεν πληρώνονται θα υπάρχει ζήτημα βιοπορισμού και πιθανότατα συνακόλουθης εγκατάλειψης. Ξέρω βέβαια ότι τα χοντρά λεφτά δεν πάνε σ' αυτούς αλλά στους μεσάζοντες (παραγωγούς, διανομείς, εκδότες κτλ). Αυτό όμως έχει να κάνει με τη δομή (κυρίως την οικονομική) της κοινωνίας μας. Είμαστε έτοιμοι να την αλλάξουμε;Και είναι έτοιμοι όλοι όσοι κατέβασαν το Avatar στο gamato; Δεν είμαι τόσο αισιόδοξος. Γι' αυτό θα δηλώσω ευθαρσώς πως αυτού του είδους η διαδικτυακή πειρατεία απέχει πολύ από το να είναι κάποιο είδος αντίδρασης στο κατεστημένο ή κάποια μορφή αστικής επανάστασης.Περισσότερο μοιάζει με τις πειρατείες του παλιού καλού καιρού: για ένα μπουκάλι ρούμι.
ΑπάντησηΔιαγραφή