Η δύναμη της «συγκριτικής σκέψης»
Του Ηλία Κουρκουνάκη
Η παρτίδα Kramnik-Carlsen από το τουρνουά του Λονδίνου προσέφερε ιδιαίτερα έντονες συγκινήσεις σε όσους την παρακολούθησαν «ζωντανά», είτε στον χώρο των αγώνων είτε στο Διαδίκτυο. Έχοντας παίξει πολύ καλό στρατηγικό σκάκι, ο Kramnik έμοιαζε να έχει εξασφαλίσει εύκολη νίκη, αλλά ξαφνικά συνέβη κάτι απίθανο: μόνος του πραγματοποίησε αλλαγές και οδήγησε την μάχη σε ένα φινάλε που αποδείχθηκε εξαιρετικά δύσκολο –και τελικά η παρτίδα έληξε ισόπαλη! Μπορούσε όμως να είχε αποφύγει αυτή την εξέλιξη, αν χρησιμοποιούσε την μέθοδο της συγκριτικής σκέψης.
Η συγκριτική σκέψη είναι μια διαδικασία λήψης αποφάσεων, με την χρήση της οποίας μπορεί να πραγματοποιηθεί μια επιλογή χωρίς εξαντλητική ανάλυση της θέσης. Συχνά αποδεικνύεται ισχυρό όπλο όταν δεν μπορούν να υπολογιστούν όλα με ακρίβεια, είτε λόγω των περιορισμένων ικανοτήτων του παίκτη είτε λόγω έλλειψης χρόνου. Είναι απαραίτητο όμως να τονιστεί ότι η συγκριτική σκέψη δεν πρέπει να χρησιμοποιείται ως υποκατάστατο της υπολογιστικής διαδικασίας, αλλά μόνο ως χρήσιμο συμπλήρωμά της.
Ένα σημαντικό πλεονέκτημα της συγκριτικής σκέψης είναι ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί όταν δεν είμαστε απόλυτα σίγουροι για το αποτέλεσμα, αλλά με βεβαιότητα ότι μεγιστοποιεί τις πιθανότητες επιτυχίας. Αυτό γίνεται ξεκάθαρο στην ακόλουθη κρίσιμη θέση από την παρτίδα Kramnik-Carlsen:
Εδώ ο Carlsen έπαιξε έξυπνα 61…Πγ5, χωρίς να πολυσκεφτεί. Είναι προφανές ότι θα χάσει με τέλειο παιχνίδι και από τις δύο παρατάξεις, οπότε η καλύτερή του ελπίδα βρίσκεται στο φινάλε Ρ+Α+2Σ εναντίον Ρ+3Σ που προέκυψε στην παρτίδα. Την στιγμή που πήρε την απόφασή του, ο Carlsen δεν χρειαζόταν να γνωρίζει την κατάληξη αυτού του φινάλε, αλλά μόνο να κρίνει ότι οι πρακτικές δυνατότητες ισοπαλίας είναι περισσότερες από αν η κατάσταση παράμενε αμετάβλητη. Συνειδητά ή υποσυνείδητα, χρησιμοποίησε συγκριτική σκέψη για να επιλέξει την κίνηση 61…Πγ5 και να απορρίψει άλλες πιο ουδέτερες κινήσεις, π.χ. 61…Πα5.
Σε απάντηση, ο Kramnik αποφάσισε να πραγματοποιήσει αλλαγές με 62.Πxδ6+. Αυτή θα μπορούσε να είναι καλή κίνηση από αυστηρά «σκακιστική» σκοπιά, αλλά θα μπορούσε και να μην είναι. Αναφορικά με την συγκριτική σκέψη όμως, αποτελεί σοβαρό λάθος.
Οι αλλαγές υλικού στο σκάκι δεν απλοποιούν απαραίτητα την κατάσταση στο σύνολό της, αλλά μόνο μειώνουν τον αριθμό των δεδομένων που χρειάζεται να αναλυθούν. Στην πράξη, οι αλλαγές μπορεί και να περιπλέξουν την κατάσταση όταν αλλάζει το είδος της ανάλυσης που πρέπει να γίνει, π.χ. όταν απαιτούνται πιο συγκεκριμένοι υπολογισμοί και σε μεγαλύτερο βάθος. Αυτό ακριβώς συμβαίνει και στην περίπτωση της θέσης Kramnik-Carlsen, οπότε η συγκριτική σκέψη αποτελεί ιδιαίτερα χρήσιμο εργαλείο αντιμετώπισης των προβλημάτων.
Είναι ολοφάνερο από το αποτέλεσμα ότι ο Kramnik δεν υπολόγισε μέχρι τέλους το φινάλε. Μπορεί να υποτεθεί ότι ένας παίκτης του διαμετρήματός του θεωρητικά θα είχε αυτή την ικανότητα, αλλά δεν την χρειαζόταν. Μάλιστα, δεν θα έπρεπε καν να προσπαθήσει να την ασκήσει: στο φινάλε Ρ+Α+2Σ εναντίον Ρ+3Σ μπορεί να διεκδικήσει τη νίκη μόνο σε ένα πολύ περιορισμένο μέτωπο, ενώ τα διπλωμένα Ση και η υποχρέωση του Αξιωματικού να καλύπτει το τετράγωνο α2 περιορίζουν τις δυνατότητες των λευκών να ελέγξουν κρίσιμα μαύρα τετράγωνα.
Το βασικό επιχείρημα της συγκριτικής σκέψης για τη λήψη της σωστής απόφασης έχει ως εξής: Ακόμα κι αν το φινάλε Ρ+Α+2Σ εναντίον Ρ+3Σ κερδίζει, είναι προφανές ότι η τωρινή διαρρύθμιση υλικού κερδίζει ευκολότερα (π.χ. απομακρύνοντας από την σκακιέρα το Σα). Αντίθετα, ενώ η τωρινή διαρρύθμιση υλικού σίγουρα κερδίζει, δεν είναι 100% σίγουρα ότι το ίδιο συμβαίνει με το φινάλε Ρ+Α+2Σ εναντίον Ρ+3Σ. Επομένως, η αποφυγή των αλλαγών μεγιστοποιεί τις πιθανότητες νίκης, ενώ η πραγματοποίησή τους τις μειώνει.
Αυτού του είδους το επιχείρημα θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί εύκολα από τον Kramnik, αν έκανε ένα μικρό διάλειμμα και αναλογιζόταν σοβαρά τις δυσκολίες του φινάλε Ρ+Α+2Σ εναντίον Ρ+3Σ για μερικά λεπτά. Το γεγονός ότι πήρε την απόφασή του σχετικά γρήγορα υποδηλώνει ότι δεν είχε αμφιβολίες επειδή δεν έκανε την ερώτηση, και όχι επειδή έδωσε λανθασμένη απάντηση.
Πιστεύω ότι μπορούσε να υποψιαστεί το πρόβλημα, τουλάχιστον επειδή ο Carlsen επέτρεψε τις αλλαγές. Όπως ήδη αναφέρθηκε, ο Νορβηγός γκρανμέτρ δεν χρειαζόταν να γνωρίζει το αποτέλεσμα του φινάλε Ρ+Α+2Σ εναντίον Ρ+3Σ. Αναφορικά με την συγκριτική σκέψη και από την σκοπιά του Carlsen, αν αυτό το φινάλε είναι χαμένο, δεν είναι πιο χαμένο από την θέση του διαγράμματος. Γι’ αυτό, μπορούσε να πάρει την απόφασή του εύκολα και γρήγορα, χωρίς να υπολογίσει πολλά.
Συνοψίζοντας, δεν είναι καθόλου πρόθεσή μου να ασκήσω αυστηρή κριτική στον Kramnik για την επιλογή 62.Πxδ6+, καθώς μάλιστα ήταν η πρώτη ιδέα που πέρασε και από το δικό μου μυαλό όπως παρακολουθούσα την παρτίδα. Επιπλέον, ακόμα και τώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, λίγο μετά την ολοκλήρωση της παρτίδας, δεν μπορώ να ισχυριστώ με απόλυτη βεβαιότητα ότι γνωρίζω την αντικειμενική εκτίμηση του φινάλε Ρ+Α+2Σ εναντίον Ρ+3Σ –αν μη τι άλλο, επειδή δεν ανέτρεξα σε βάσεις δεδομένων (tablebases) ή δεν έκανα εξαντλητική ανάλυση. Θεωρώ το σφάλμα του Kramnik απόλυτα δικαιολογημένο μετά από πολλές ώρες παιχνιδιού και με έντονη την συναισθηματική ανάγκη να ξεκαθαρίσει την κατάσταση όσο περισσότερο γίνεται. Ελπίζω όμως να είναι φανερό πια ότι το λάθος του ήταν ψυχολογικό και όχι «σκακιστικό», καθώς και ότι θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί χρησιμοποιώντας την μέθοδο της συγκριτικής σκέψης την κατάλληλη στιγμή.
Τέλος, δεν μπορώ να μην επαναλάβω την προειδοποίηση που ανέφερα στην αρχή του κειμένου. Η συγκριτική σκέψη πρέπει να χρησιμοποιείται μόνο σε περιπτώσεις όπου δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν υπολογισμοί ακριβείας, είτε από αδυναμία του παίκτη είτε επειδή ο χρόνος σκέψης είναι περιορισμένος. Αν κάποιος μπορεί να τα υπολογίσει όλα μέχρι τέλους, τότε πρέπει να το κάνει.
Μπορείτε να δείτε την παρτίδα Kramnik - Carlsen εδώ
Eπιτρέψτε μου αγαπητέ Κε Κουρκουνάκη να παραθέσω την άποψη ότι η συγκριτική σκέψη έχει εφαρμογή –εκτός φυσικά των περιπτώσεων που αναφέρετε-‘’Η συγκριτική σκέψη πρέπει να χρησιμοποιείται μόνο σε περιπτώσεις όπου δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν υπολογισμοί ακριβείας, είτε από αδυναμία του παίκτη είτε επειδή ο χρόνος σκέψης είναι περιορισμένος’’- και σε περιπτώσεις σαφούς χειρότερης έως χαμένης θέσης, η κλασική περίπτωση δηλαδή της τυπικής ‘ζούλας’ όπου με ‘φυσιολογικές’ κινήσεις είμαστε χαμένοι, οπότε επιλεγούμε μια αντικειμενικά κατώτερη συνέχεια η οποία όμως (εκτιμούμε) ότι εμπεριέχει μια ποσότητα δηλητηρίου για τον αντίπαλο και αυξάνει έτσι τις πιθανότητες λάθους του.(όπως βέβαια και τις δικές μας πιθανότητες να χάσουμε γρηγορότερα από το ‘αναμενόμενο’). Επίσης ο περιορισμένος χρόνος σκέψης μπορεί κάλλιστα να είναι και του αντιπάλου οπότε πάλι είναι ίσως συγκριτικά προτιμότερο –μόνον βεβαίως αν η θέση μας είναι χειρότερη- να παιχτεί κάτι υποδεέστερο αλλά το οποίο (εκτιμούμε πάντα) ότι θα τον οδηγήσει σε ψυχολογική και χρονική πίεση. Ουτως η άλλως νομίζω (και θα με ενδιέφερε η άποψη σας επί αυτού) ότι η συντριπτική πλειοψηφία των σκακιστών (των παγκοσμίων πρωταθλητών συμπεριλαμβανομένων) παίρνει τις αποφάσεις της με βάση κάποια ψυχολογική διαδικασία συγκριτικής αξιολόγησης. Η αυστηρά ‘επιστημονική’ αντιμετώπιση ,δηλαδή το ‘παίζω εναντίον της θέσης και ΟΧΙ εναντίον του αντιπάλου απαντάται πολύ σπάνια. Πρόχειρα μου έρχονται στο μυαλό μόνον 3 ονόματα μεγάλων σκακιστών: Aλιέχιν, Οιβε, Φίσερ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ σωστά, η δύναμη της συγκριτικής σκέψης είναι ότι έχει εφαρμογές σε πολλές διαφορετικές περιπτώσεις και κάτω από πολύ διαφορετικές συνθήκες. Πολύ περισσότερο, η συνήθεια της ορθολογικής συγκριτικής σκέψης μπορεί να αποδειχθεί ιδιαίτερα χρήσιμη και σε εξωσκακιστικές εφαρμογές, όπου οι υπολογισμοί ακριβείας είναι ακόμα πιο δύσκολο να γίνουν απ’ όσο σε σκακιστικές παρτίδες ή ασκήσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα μειονέκτημα της συγκριτικής σκέψης είναι ότι σε ορισμένες περιπτώσεις δεν μπορεί να αποδειχθεί η ορθότητά της ή η λανθασμένη χρήση της, επειδή η απόφαση που παίρνεται δεν μπορεί να αντιπαραταχθεί με αντικειμενικό τρόπο στις εναλλακτικές δυνατότητες. Για παράδειγμα, όταν σε χαμένη θέση διαλέγουμε μια υποδεέστερη κίνηση που εμπεριέχει μια παγίδα και καταλήγουμε να χάσουμε ταχύτερα, πράξαμε σωστά; Μήπως ήταν σωστότερο να εξακολουθήσουμε την αντίσταση με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και τότε ίσως ο αντίπαλος δεν θα έβρισκε τις κινήσεις ακριβείας που θα χρειαζόταν για τη νίκη;
Πόσο χαμένη, δηλαδή, ή πόσο εύκολα χαμένη, πρέπει να είναι η θέση μας για να δοκιμάσουμε μια υποδεέστερη κίνηση με παγίδα; Αν το κάνουμε πολύ συχνά, ακόμα κι αν περιστασιακά γλιτώσουμε μια ήττα, ίσως γλιτώναμε περισσότερες αν δεν το κάναμε καθόλου. Αυτό όμως δεν μπορούμε να το γνωρίζουμε, γιατί απλούστατα δεν δοκιμάσαμε και την εναλλακτική λύση προκειμένου να συγκρίνουμε την αποτελεσματικότητά τους. Ο ισχυρισμός ότι αυτή είναι καλή στρατηγική επειδή κερδίσαμε 1 παρτίδα στις 10 αποτελεί «κυκλικό» επιχείρημα, χωρίς πραγματική αξία.
Αντίθετα, περιπτώσεις όπως της παρτίδας Kramnik-Carlsen δεν επιδέχονται αμφισβήτηση. Πιστεύω ότι η χτεσινή ανάλυσή μου αποδεικνύει την ορθότητα της χρήσης συγκριτικής σκέψης στο συγκεκριμένο σημείο της μάχης –εξάλλου, σε σημερινή του συνέντευξη ο Carlsen δήλωσε (με δικές του λέξεις) ότι πράγματι σκέφτηκε με αυτή τη μέθοδο. Επιπλέον, σχολίασε ότι αν ο Kramnik έπαιζε 62.Πδ3 πιθανότατα θα εγκατέλειπε σε 2-3 κινήσεις το πολύ. Αυτό όμως θα γινόταν ακόμα κι αν έπαιζε οποιαδήποτε άλλη κίνηση εκτός από 61…Πγ5, οπότε η εφαρμογή συγκριτικής σκέψης ήταν σωστή: οι υποψήφιες κινήσεις ήταν αντικειμενικά ισοδύναμες μεταξύ τους.
Η κίνηση που έπαιξε ο Κράμνικ ( 62.Π:δ6+?) κερδίζει για τα λευκά. Όμως για να γίνει αυτό, θα πρέπει ο λευκός να λύσει την μικρή "σπουδή" που παρουσιάζεται στην σκακιέρα, και η οποία δεν είναι καθόλου εύκολη να λυθεί!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατά συνέπεια,η κίνηση αυτή αντικειμενικά δεν θέλει ερωτηματικό, αλλά παρόλα αυτά είναι απαράδεκτη για παίκτη που φημίζεται για την υψηλότατη τεχνική του κατάρτιση στα φινάλε. Αν μη τι άλλο, παραβαίνει μία βασικότατη αρχή των φινάλε, που οι Σμύσλοβ, Όϋβε, Κέρες, Σερεσέβσκι κ.α. είχαν βαρεθεί να επαναλαμβάνουν: ΜΗΝ ΒΙΑΖΕΣΤΕ!
Αλλά και πριν, η θέση μετά την 50ή κίνηση του μαύρου, είναι πραγματικά τραγική: Με οποιοδήποτε απλό σχέδιο από πλευράς λευκού, ο μαύρος το μόνο που έχει να κάνει είναι να βλέπει τα πιόνια του στην πλευρά της Β να χλαπακιάζονται ένα προς ένα, και να περιμένει το τέλος. Την κίνηση 51.ζ5 αρχικά δεν την κατάλαβα, και κατόπιν υπέθεσα ότι ο Κράμνικ, πιθανόν από ανία, θέλει να κάνει τον αντίπαλό του να εγκαταλείψει χωρίς να χρειαστεί να κουνήσει καθόλου τον βασιλιά του από το η1! :p
Το νόημα της ανάρτησης είναι ότι η επιλογή του Kramnik είναι λανθασμένη, ανεξάρτητα με το αν κερδίζει ή όχι. Είναι οπωσδήποτε υποδεέστερη από άλλες κινήσεις (ιδίως την 62.Πδ3) και έπρεπε να αποφευχθεί. Παναγιώτη μου, για μένα αυτές οι κινήσεις θέλουν ερωτηματικό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ απόλυτα, Ηλία, και λέω ότι και η κίνηση 51.ζ5 θέλει (υποκειμενικά, κατά την δική μου κρίση) ερωτηματικό, παρόλο που αφήνει τα λευκά με κομμάτι περισσότερο. Το 51.Ρζ2 είναι τόσο φυσιολογικό, που πραγματικά απορώ γιατί δεν παίχτηκε- μόνο το ανιαρό του πράγματος μπορώ να βρω σαν αιτιολογία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα αναφέρω τέλος την βαριάντα που αναρτήθηκε στο επίσημο μπουλετίν των αγώνων σαν κερδισμένη για τα Λευκά, αν και πθιανότατα δεν είναι η μόνη: 69.η5 (αντί 69.Ρη3) θη5 70.η3 Ρδ4 71.Ρη4 Ρε5 72.Αβ3 Ρε4 73.Ρ:η5 Ρζ3 74.Ρθ4! με νίκη για τα λευκά. Σίγουρα όχι εύκολο να μετρηθεί, ειδικά με την σύγχυση που πρέπει να είχε πιάσει τον Βλαδίμηρο όταν συνειδητοποίησε ότι το φινάλε δεν είναι τόσο απλοϊκό όσο είχε αρχικά εκτιμήσει.
Στο λινκ που παρατεθηκε τη συγκεκριμενη παρτιδα την εχει ως"Ανταμς-Αναντ"
ΑπάντησηΔιαγραφή...Παντως το αρθρο στην ουσια του πολυ ενδιαφερον....
Επειδη το ωραιο αρθρο του Ηλία για τη συγκριτικη σκεψη ειναι αρρηκτα συνδεδεμενο με το θεμα των αλλαγων του υλικου στο σκακι, εχω να προτεινω 2 κατα τη γνωμη μου πολυ καλα βιβλια σε αυτο:
ΑπάντησηΔιαγραφή1) Η τεχνη της αλλαγης , του Νέσις , 1984
2) Αλλαγες στο φιναλε -ποικιλομορφια* αλλαγων , των Νέσις και Σούλμαν , 1990
* "μη πανομοιοτυπες " μεταφραζεται με περισσοτερη ακριβεια το нетождествены , σε ελευθερη αποδοση ποικιλομορφια
Δυστυχως δεν τα βρηκα σε αλλη γλωσσα , παρα μονο στα ρωσικα, αλλα εχουν εξαιρετικα παραδειγματα μεσα, οπως φερειπειν εκεινο της παρτιδας Αρόνιν - Σμυσλόβ ,1951 οπου ο λευκος αλλαζει εκεινον τον υπεροχο ιππο στο ζ5 και τον ενεργητικο του πυργο για τον κακο μαυροτετραγωνο φου και τον παθητικο πυργο του μαυρου πιστευοντας οτι μπαινει σε κερδισμενο φιναλε πιονων , εχοντας
ομως παραβλεψει μια ..σαν σπουδη αμυνα που υπαρχει και που σε μια βαριαντα της κινδυνευε μαλιστα και να χασει !
Ευχαριστούμε, κύριε Μουτούση, για τις πληροφορίες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλά σχόλιο χωρίς κάποιο τριτόκλιτο...; Πάει;
Τα όσα πολύ ενδιαφέροντα συζητούμε με οδηγούν σε κάποιους προβληματισμούς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑναφέρει πολύ σωστά ο Η.Κουρκουνάκης: ‘Πόσο χαμένη, δηλαδή, ή πόσο εύκολα χαμένη, πρέπει να είναι η θέση μας για να δοκιμάσουμε μια υποδεέστερη κίνηση με παγίδα; Αν το κάνουμε πολύ συχνά, ακόμα κι αν περιστασιακά γλιτώσουμε μια ήττα, ίσως γλιτώναμε περισσότερες αν δεν το κάναμε καθόλου. Αυτό όμως δεν μπορούμε να το γνωρίζουμε, γιατί απλούστατα δεν δοκιμάσαμε και την εναλλακτική λύση προκειμένου να συγκρίνουμε την αποτελεσματικότητά τους’ και σκεφτομαι μήπως αυτό –σε σχέση με την περίπτωση Κραμνικ-Καρλσεν που εξετάζουμε- ισχυει και ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΑ? Δηλαδή ,όπως σωστά παρατηρεί ο Παναγιώτης η ‘επιστημονική-κομπιουτερίστικη αντιμετώπιση της θέσης υπαγορεύει ως ορθό το Π: d6 έτσι δεν είναι? Είναι ο πιο απλοποιητικος και συντομότερος δρόμος προς τη νίκη και μπορεί κάποιος να ισχυριστεί ότι το ‘ένστικτο’ του Κραμνικ (γιατί πλήρη ανάλυση προφανώς δεν έκανε, αλλιώς θα είχε βρει την ‘σπουδή’ και θα είχε κερδίσει) τον οδήγησε σωστά.
Ή σαν αντεπιχείρημα μπορεί κάποιος να υποθέσει ότι αν διάλεγε το ‘ψυχολογικά ορθό’ Πδ3 κανείς δεν μας διαβεβαιώνει με σιγουριά ότι δεν μπορεί να διέπραττε στην πορεία μιας -μαθηματικά βεβαίας- μακρότερης παρτίδας κάποιο λάθος η ανακρίβεια επίσης ,έτσι δεν είναι?
Θέλω να πω δηλαδή ότι εδώ εμφανίζεται κάποιου είδους σκακιστικό ΠΑΡΑΔΟΞΟ ως προς την αξιολόγηση της ωφέλειας από την συγκριτική σκέψη. Ουσιαστικά δηλαδή το θέμα, στην μερικότητα του για το παράδειγμα μας, ανάγεται στο δίλλημα: to liquidate or NOT to liquidate? (συγγνώμη για την ψευτοσαιξπιρική αγγλικούρα αλλά ο ορος liquidation είναι νομίζω πολύ δόκιμος για την περίπτωση).
Το θέμα νομίζω είναι πολυσχιδές και τελικά μάλλον ‘αυστηρά εξατομικευμένο’, με την έννοια ότι ερχόμαστε σ’αυτό που λέει ο Κος Κουρκουνάκης(αν το ερμηνεύω σωστά) ότι πρακτικά κρινόμεθα από τα αποτελέσματα των συγκριτικών επιλογων μας σε ένα σύνολο ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΩΝ παρτίδων ,άρα εκ των προτέρων δεν είναι εύκολο να έχουμε μια ready to use ‘συνταγή’. Μόνον παραμετρική εκ των υστέρων ρετροανάλυση μπορούμε να κάνουμε…οπότε?
Κύριε Κουρκουνάκη,
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Artur Yusupov έχει αναφερθεί σε κάτι ανάλογο με τον όρο "comparison method".
Όσο θυμάμαι χρησιμοποιεί αυτήν την τεχνική όταν έχει να συγκρίνει 2 κινήσεις που φαινομενικά έχουν τον ίδιο σκοπό (τον έλεγχο μιας καθέτου ή μιας διαγωνίου πχ)αλλά τελικά (και προφανώς) έχουν διαφορετικό αποτέλεσμα στην εκτίμηση της θέσης πχ η μια κίνηση δεν ελέγχει ένα σημαντικό τετράγωνο ή επιτρέπει έναν ελιγμό στον αντίπαλο.
Με αφορμή το γεγονός ότι το άρθρο σας (ανά)δημοσιεύτηκε και στον ιστότοπο της Chessbase, έναν χώρο με παγκόσμια επισκεψιμότητα και εμβέλεια, θα ήθελα να σας παροτρύνω κε Κουρκουνάκη – και παρακαλώ μη θεωρήσετε ότι σας κάνω υπόδειξη περί των επαγγελματικών σας- να επιχειρήσετε την έκδοση κάποιου η κάποιων από τα εξαίρετα βιβλία σας και στα Αγγλικά. Νομίζω ότι η ανταπόκριση του διεθνούς σκακιστικού κοινού θα είναι δεδομένη.
ΑπάντησηΔιαγραφήgate pataw to link ma den m mpainei...den katalavainw giati:S
ΑπάντησηΔιαγραφήMia glukia psuxoula
Το άρθρο του Ηλία Κουρκουνάκη στην ιστοσελίδα της ChessBase http://www.chessbase.com/newsdetail.asp?newsid=6876
ΑπάντησηΔιαγραφή@ανώνυμος - γλυκιά ψυχούλα: αν δεν μπαίνει, κάνε αντιγραφή-επικόλληση το σύνδεσμο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑντιμετωπίζοντας ισχυρότερους από μένα αντιπάλους υπήρξαν φορές που σε κάποια στιγμή με σωστή συνέχεια θα κέρδιζα την παρτίδα. Κι όμως το τελικό αποτέλεσμα ήταν αυτό που από την αρχή θα χαρακτηρίζονταν φυσιολογικό. Έχανα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ αδυναμία να συνεχίσει κάποιος επιτυχώς μία ευνοϊκή στιγμιαία, πολύπλοκη όμως θέση, εναντίον πολύ ισχυροτέρου αντιπάλου είναι τις περισσότερες φορές φανερή.
Εδώ είναι που έρχονται "συγκριτικές σκέψεις" όπως θα τις χαρακτήριζα κι αυτές.
Μπορεί να αναρωτηθεί λοιπόν κάποιος: "Γιατί σε μία τέτοια περίπτωση να μην προσπαθήσω εφόσον μου δοθεί η ευκαιρία να οδηγήσω την θέση, π.χ. αλλάζοντας τα κομμάτια, σε σίγουρη ισοπαλία που είναι προτιμότερη από την σχεδόν αναπόφευκτη χασούρα;"
Κύριε Παπουτσάκη ,στο θέμα που θίγετε, δηλαδή την αντιμετώπιση πολύ ή έστω σημαντικά ισχυρότερου αντιπάλου μάλλον η ακριβώς ΑΝΤΙΘΕΤΗ αντιμετώπιση απ’ αυτήν που αναρωτιέστε αν είναι η σωστή, ενδείκνυται: "Γιατί σε μία τέτοια περίπτωση να μην προσπαθήσω εφόσον μου δοθεί η ευκαιρία να οδηγήσω την θέση, π.χ. αλλάζοντας τα κομμάτια, σε σίγουρη ισοπαλία που είναι προτιμότερη από την σχεδόν αναπόφευκτη χασούρα;" και νομίζω ότι μπορεί να φέρει αποτέλεσμα. Δηλαδή η διαφορά ισχύος μεταξύ δύο παικτών γίνετε νομίζω εμφανέστερη σε ‘απλές’ θέσεις π.χ. φινάλε. Εξάλλου ο πολύ ισχυρότερος παίκτης είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα ‘συμφωνήσει ή θα διαφωνήσει με τις αλλαγές που θα του προταθούν από τον αντίπαλο κατά το δοκούν. Θα τις κάνει αν κρίνει (και κατά κανόνα κρίνει ορθότερα από τον ‘αδύνατο’ αντίπαλο του) ότι τον ευνοούν, αλλιώς θα τις αποφύγει. Ενώ εάν στη θέση ο ‘αδύνατος’ παίκτης επιδιώξει μια αύξηση του χάους και της τυχαιοτητας/περιπλοκοτητας αυξάνονται και οι πιθανότητες λάθους του ισχυρού. Αν δει κανείς αρκετές παρτίδες μεταξύ φερ’ειπειν Γκρανμαιτρ και ‘κοινών θνητών’ διαπιστώνει ότι ο ισχυρός κατά κανόνα αποφεύγει τις περιπλοκές και την πολλή ‘θεωρία’ ακριβώς γιατί δεν θέλει να ρισκάρει να μπει σε θέσεις όπου η ανώτερη ικανότητα κατανόησης του, μπορεί και να μπει σε δεύτερη μοίρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑσφαλώς αυτή είναι η προσωπική μου οπτική και κάποιος από τους ισχυρούς Μαιτρ που συμμετέχουν στη συζήτηση μπορεί να έχει άλλη άποψη.
Εξαιρετικό το άρθρο του Κ. Κουρκουνάκη!
ΑπάντησηΔιαγραφή1. «Κι όμως το τελικό αποτέλεσμα ήταν αυτό που από την αρχή θα χαρακτηρίζονταν φυσιολογικό.»
ΑπάντησηΔιαγραφή----------------------
Όταν το αντικείμενο είναι στον ενικό, είναι δηλαδή 1, τότε και το ρήμα είναι στον ενικό!
Ο ενικός τού ρήματος στον παρατατικό, είναι «χαρακτηριζόταν»!
2. «(συγγνώμη για την ψευτοσαιξπιρική αγγλικούρα αλλά ο ορος liquidation είναι νομίζω πολύ δόκιμος για την περίπτωση).»
-------------------
Το liquid είναι λατινικό, δεν είναι λέξη γερμανική/σαξονική.
Οι γερμανοί... λατινίζουν ( ακατάσχετα ) νομίζοντας ότι αγγλογερμανίζουν!
3. Ο/Η μου αρεσει τι σκακι είπε...
«Εξαιρετικό το άρθρο του Κ. Κουρκουνάκη!»
----------
Απευθύνεσαι στον Κουρκουνάκη, αλλά δεν μας λες ποιανού το άρθρο σού άρεσε!
4. «Ενώ εάν στη θέση ο ‘αδύνατος’ παίκτης επιδιώξει μια αύξηση του χάους και της τυχαιοτητας/περιπλοκοτητας αυξάνονται και οι πιθανότητες λάθους του ισχυρού.»
ΑπάντησηΔιαγραφή--------------
Το σωστό είναι: ... αυξάνονται και οι πιθανότητες λάθους ΚΑΙ τού ισχυρότερου!
{αλλά μόνο νοηματικά! Σκακιστικά, είναι μόνο κατά το ήμισυ, σωστό. Διότι, ο αδύναμος - αν δεν τον χαρακτηρίσουμε αδύναμο, τότε δεν έχει νόημα να χαρακτηριστεί ο αντίπαλός του «ισχυρός» και «ισχυρότερος» και «γκραντ μαίτρ» - θα έχει σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό δυσκολίες να να κατανοήσει ποιό είναι το μονοπάτι που πρέπει να ακολουθήσει για να βγει από τη ζούγκλα στην οποία έμπλεξη, από ότι ο ισχυρός του αντίπαλος!
Σίγουρα οι πιθανότητες να κάνει πρώτος το λάθος ο "αδύνατος" παίκτης στην περίπλοκη θέση είναι οι περισσότερες, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να κάνει το ίδιο εύκολα το λάθος, όταν αντιμετωπίζει τεχνικά επαρκή αντίπαλο, και στην θέση που εκτιμά (ίσως σωστά) σαν "ξερή ισοπαλία".
ΑπάντησηΔιαγραφήΣαν έμμεση απάντηση στον κο Παπουτσάκη (ισχυρός ΥΜ, αλλά με μία γενναία δόση έλλειψης αυτοπεποίθησης) να του θυμίσω μία παρτίδα που είχαμε παίξει μαζί πριν πολλά χρόνια, και είχε διακοπεί. Εντελώς αντικειμενικά, η θέση της διακοπής θα πρέπει να χαρακτηρισθεί σαν ισόπαλη, αν και για να γίνει αυτό ο Λευκός (Παπουτσάκης) θα έπρεπε να παίξει 2-3 ακριβείς κινήσεις. Μην πάει το μυαλό σας σε ταρζανιές, σχετικά απλά πράγματα, τα οποία όμως απαιτούν να έχεις καθαρό μυαλό και κρίση την κατάλληλη στιγμή. Ο κος Παπουτσάκης δεν τα κατάφερε, όχι γιατί δεν μπορούσε να ανταπεξέλθει (τουναντίον, τον θεωρώ ικανό να αναταπεξέλθει και σε πολύ πιο σύνθετες καταστάσεις), αλλά γιατί μέσα του δεν πίστευε ότι μπορεί να κρατήσει την θέση- εξ ου και η (όχι και τόσο σιωπηρή) "διαρκής πρόταση ισοπαλίας" που μου είχε κάνει.
Θα μπορούσα να αναφέρω και κάμποσες θέσεις, πολύ πιο πλεονεκτικές από αυτήν που είχα με τον κο Παπουτσάκη, και δεν μπόρεσα να κερδίσω, από... υπερβολική αυτοπεποίθηση- αλλά να μην σας κουράζω άλλο...
Ναι , μόνο που στην Ζούγκλα μπορεί και να χαθεί ΠΡΩΤΟΣ ο ισχυρότερος, ενώ στην πεδιάδα τρέχει με 200 ενώ ο ‘αδύνατος’ έχει μεγίστη ταχύτητα τα 100…
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρος τον Ελληναρά οπαδό μου που δεν χάνει ευκαιρία να με αποκαλεί Γερμανό (νομίζοντας προφανώς ότι αυτό με μειώνει ή μου αυξάνει τον καρδιακό παλμό) έχω απλά να του πω: Ich liebe dich auch!:-))
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια τον ερασιτέχνη ας παίξει το παιχνίδι του. Γιατί να φοβάσαι να κερδίσεις τον ισχυρότερο?
ΑπάντησηΔιαγραφήΒασικά χαρακτηριστικότερη ένδειξη φόβου θεωρώ κάτι 1.β3 ή 1.α3 κλπ,και παίχτες που ξεχνούν να κουνήσουν το ε ή το δ μέχρι την 40 κίνηση.
Σε τέτοιες περιπτώσεις θεωρώ ότι ο ισχυρότερος έχει κερδίσει πριν καν ξεκινήσει το παιχνίδι.
«Για τον ερασιτέχνη ας παίξει το παιχνίδι του. Γιατί να φοβάσαι να κερδίσεις τον ισχυρότερο?
ΑπάντησηΔιαγραφήΒασικά χαρακτηριστικότερη ένδειξη φόβου θεωρώ κάτι 1.β3 ή 1.α3 κλπ,και παίχτες που ξεχνούν να κουνήσουν το ε ή το δ μέχρι την 40 κίνηση.
Σε τέτοιες περιπτώσεις θεωρώ ότι ο ισχυρότερος έχει κερδίσει πριν καν ξεκινήσει το παιχνίδι.»
------------
Πολύ σωστά τα είπες ( όπως τα εννοούσσες ).
Εκτός από ένα σημείο: έχει ήδη γρφτεί ( εδω ή αλλού; ) μια μικρή ιστορία με το α3, που έχει φέρει θεαματικά αποτελέσματα και έχει γίνει σχεδόν θρυλλικό!
Εσύ, για να αναπηδάς από την καρέκλα σου στο άκουσμα τής λέξης «οι γερμανοί», λες και θα ήταν ποτέ δυνατόν να εκπροσωπείς όλους τους γερμανούς, θα πρέπει να είσαι ψώνιο μεγαλύτερο και από τον Φλορινιώτη. Αλλά τέτοιο, είναι μόνο η Άτζελα! Όχι η Άτζελα Μερκελίδου, αλλά η Δημητρίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠεριορίσου στα σκακιστικά και άσε κατά μέρος τις συγκρίσεις με Γκαίτε, Σίλερ και Χίτλερ.
O Αδόλφος σε αντιχαιρετίζει συναδελφικά και εξακολουθεί να σε αγαπά!:-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι βέβαια δεν αισθάνεται μίσος ο Χατζηδάκης πρώην υπουργός που έφαγε ξύλο. Αφού καταλαβαίνει τα λάθη του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧάρηκα βλέποντας τα σχόλια γνωστών σκακιστών που αναφέρθηκαν στο δικό μου.
ΑπάντησηΔιαγραφή@ RIZOPOULOS: Όταν λέω σαν παράδειγμα ότι θα άλλαζα τα κομμάτια προκειμένου να εξασφάλιζα την ισοπαλία εννοώ ότι θα το έκανα μόνο εφόσον η θέση που θα προέκυπτε θα ήταν τέτοια που δεν θα την έχανε ούτε αρχάριος σκακιστής.
Την θέση που φέρνει σαν παράδειγμα στο παρόν αρχικό κείμενό του ο κ. Κουρκουνάκης παρόλο που αμφισβητεί την την ορθότητα της κίνησης του Kramnik (62. Πxδ6+) ενώ έχω πεισθεί ότι δεν είναι σωστή, εγώ θα την προτιμούσα αν μου τύχαινε σε παρτίδα εναντίον αρκετά ισχυρότερου αντιπάλου και μάλιστα άσχετα αν είχα αρκετό χρόνο στο χρονόμετρό μου.
@ PFREN: Ελπίζω ότι έχω μαντέψει σωστά ποιος είσαι.
Αγαπητός και ισχυρός σκακιστής.
Θυμάσαι ή έχεις διατηρήσει τις παλιές σου παρτίδες. Παλιές ηρωικές εποχές. Μπράβο.
@ Ανώνυμος: Σωστή η διόρθωσή σου, το "χαρακτηρίζονταν" πράγματι ήταν λάθος.
Αν τις παρατηρήσεις σου τις διατύπωνες λίγο πιο ευγενικά, συνοδεύοντάς τες ίσως με κάποιο πρόλογο νομίζω ότι θα ήταν καλύτερα.
Έδειξες ότι ενοχλήθηκες πολύ.
Με τον φόβο ότι μπορεί να επαναλάβω συντακτικά ή ορθογραφικά λάθη, προτιμώ το παρόν να είναι το τελευταίο σχόλιο μου στο σκακιστικό blog.
@Μιχ. Παπουτσάκης: Δυστυχώς ορισμένα σχόλια επισκεπτών θυμίζουν ζούγκλα. Αφαιρώ τα πιο προκλητικά απ' αυτά, αλλά και πάλι δεν φτάνει. Ελπίζω όμως να αναθεωρήσετε και να ξαναγράψετε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚύριε Παπουτσάκη, το σχόλιο του φίλου Παναγιώτη μου θύμισε ποιος είστε, καθώς και το ότι στη μοναδική παρτίδα που έχουμε παιξει αντίπαλοι –προ αμνημονεύτων ετών σε κύπελλο νομίζω στη Λαμία- με είχατε κάνει έναν ωραιότατο ‘φιόγκο’ πριν εγκαταλείψω αηδιασμένος από τη θέση μου. Προς θεού το σχόλιο μου δεν είχε χαρακτήρα νουθεσίας αλλά όπως το θέσατε για τις αλλαγές –πριν διευκρινίσετε- φάνταζε λίγο σαν σχόλιο αρχαρίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα σας παρακαλούσα και εγώ να αναθεωρήσετε ως προς το ποστάρισμα, οι απόψεις παλαιών ισχυρών σκακιστών είναι πάντα ευπρόσδεκτες από όλους νομίζω, όσον αφορά τον ανώνυμο φίλο μη στενοχωριέστε, είναι παλιός κι αυτός γνωστός κριτής των πάντων, μέγας γνώστης της ελληνικής γλώσσας, αμείλικτος κυνηγός των απανταχού Γερμανών και Αγγλοσαξόνων, …αλλά είναι καλό παιδί κατά βάθος και αγαπησιάρικο!
Τον σκυλοβρίζουν τον Κουρκουνάκη στο Chessvibes. Μάλλον άδικα, αλλά η αλήθεια είναι ότι το άρθρο δεν έχει την επιστημονική τεκμηρίωση που θα έπρεπε.Τελικά ο Β. Κοτρωνιάς είναι το μόνο εξαγώγιμο προιόν του Ελληνικού Σκακιού για δεκαετίες τώρα.Ας ελπίσουμε στα τουρνουά που έπονται να δείξει την πραγματικά πολύ μεγάλη του αξία, κάνοντας την υπέρβαση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό που γίνεται στα chessvibes λέγεται συζήτηση. Άλλοτε πιο έντονη, άλλοτε πιο ήρεμη αλλά σχεδόν πάντα με επιχειρήματα. Πολύ λίγες είναι οι κραυγές που ακούγονται.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντως όπως έγραψε και κάποιος εκεί πέρα, το γεγονός ότι το άρθρο αυτό έχει προκαλέσει τόσο μεγάλη συζήτηση σημαίνει πως κάτι έχει να πει, άσχετα αν συμφωνούμε ή διαφωνούμε με αυτό.
Στην ουσία τώρα, η μέθοδος που περιγράφει ο Ηλίας είναι κάτι που οι περισσότεροι από εμάς χρησιμοποιούμε είτε ασυνείδητα είτε συνειδητά (και εκεί είναι ένα μεγάλο μέρος της κριτικής, ότι δεν μας λες Ηλία και τίποτα καινούργιο). Αυτό που κάνει ο Ηλίας σε αυτό το άρθρο και πιστεύω είναι το πιο σημαντικό είναι ότι ορίζει τη συγκεκριμένη διαδικασία. Της δίνει όνομα και περιγράφει πώς λειτουργεί. Μετά από αυτό μπορούμε πλέον να την μετατρέψουμε σε εργαλείο. Να την εφαρμόζουμε όσο το δυνατόν περισσότερο ηθελημένα, να την εξασκήσουμε και να κάνουμε πιο αποτελεσματικό τον τρόπο που τη χρησιμοποιούμε.
Και αυτό νομίζω είναι κάτι ιδιαίτερα σημαντικό από προπονητικής άποψης τουλάχιστον.
Δυστυχώς η ευτυχώς οι ξένοι δεν χαιδεύουν αυτιά. Αν και υπάρχουν και 2-3 θετικές κριτικές η συντριπτική πλειοψηφία των σχολίων ειναι αρνητική.Κι αυτό γιατί δεν υπάρχει επιστημονική τεκμηρίωση ούτε εκτενής αναφορά σε παρόμοια παραδείγματα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια να γράψεις τετοιο άρθρο και να έχει απήχηση χρειάζεται πολύ δουλειά και να έχει το στυλ διατριβής. Αλλιώς κινδυνεύεις να θεωρηθεί μια ανούσια σούπα ακόμα κι αν επί της ουσίας έχεις δίκιο.
To chessvibes δεν είναι αυτό το portal όπου διάφορες αυθεντίες- Σκαπετοράχηδες διατείνονται "τεκμηριωμένα" ότι ο Κάρλσεν είναι μαζεταράς ολκής και ο Κασπάροβ απατεωνίσκος;
ΑπάντησηΔιαγραφήΠέραν τούτου, από τα σχόλια που διάβασα εκεί άλλα είναι εύστοχα και καλοδουλεμένα, και άλλα εντελώς ηλίθια. Δε γίνεται να τα βάζουμε όλα στο ίδιο τσουβάλι.
Αγαπητέ κύριε Ριζόπουλε δεν θεώρησα ότι το σχόλιό σας είχε τον χαρακτήρα νουθεσίας. Κουβέντα κάνουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν θυμάμαι αν στην Λαμία είχαμε βρεθεί αντίπαλοι.
Δυστυχώς δεν έχω ούτε ένα παλιό παρτιδόφυλό μου.
Αν συνέβη αυτό που περιγράφετε θα ήταν μια τυχερή για μένα μέρα.
Η σύντομη ανταλλαγή απόψεων με εσάς και τον Παναγιώτη ήταν η αφορμή να φέρω στη μνήμη μου εκτός από τα σκακιστικά δρώμενα του παλιού καιρού και εσάς τους ίδιους που πάντα θεωρούσα εκτός από ικανότατους σκακιστές και συμπαθείς. Αντιπαθείς είσαστε μόνο όσο βρισκόμουν απέναντί σας, με μια σκακιέρα ανάμεσά μας.
@Schrödinger's Cat: Όπως βλέπετε αναθεώρησα την άποψή μου να μην ξαναγράψω στο blog. Άλλωστε νομίζω ότι ήμουν κι εγώ υπερβολικός στην κρίση μου για το σχόλιο του "Ανωνύμου".
Ρεκόρ αλλαγής άποψης μέσα σε μια μέρα.
«Άλλωστε νομίζω ότι ήμουν κι εγώ υπερβολικός στην κρίση μου για το σχόλιο του "Ανωνύμου".
ΑπάντησηΔιαγραφήΡεκόρ αλλαγής άποψης μέσα σε μια μέρα.»
Βρήκε την ψυχραιμία του αυτός!
Πάλι καλά!
Ευτυχώς για μας, και ενδεχομένως δυστυχώς για τον Φίλιππα, δεν παίρνουμε και πολύ σοβαρά τα φληναφήματα που εκτοξεύονται βροχηδόν σε αυτό το μπλογκ, αγαπητέ Μιχάλη (Παπουτσάκη). Αλλοιώς, θα είχαμε όλοι αποκτήσει ποικίλα προβλήματα ψυχολογικής φύσεως...
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Pfren
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομιζω πως καλα θα κανετε να τα παρετε λιγο πιο σοβαρα.
Προσωπικα διαφωνω με την πολιτικη του Γατου, να επιτρεπει σχολια χωρις e-mail, που καπως θα αναγκαζαν τον/τους ανωνυμο/-ους να συμμαζευτουν, αλλα την σεβομαι.
Εδω και μερες βλεπουμε καθε βραδυ σχολια, που κρινουν, βριζουν, συμβουλευουν και γενικοτερα απαξιωνουν οσους γραφουν επωνυμα/ψευδωνυμα στο blog. Οσοι τα γραφουν δεν υιοθετουν ενα ψευδωνυμο ωστε να μπορεσεις να κανεις καποιο διαλογο μαζι τους.
Τωρα το δικο σου στομαχι μπορει να το αντεχει αυτο, αλλα εγω, πες το προσωπικο βιτσιο αν θελεις, δεν ειμαι καθολου ευχαριστημενος να μπαινω σ' ενα χωρο με τον οποιο εχω δεθει, κι εχω δουλεψει γι αυτον, και να τον βλεπω οπως τον βλεπω καθε πρωϊ. Μου δινει την αισθηση αγαπημενου βιβλιου, που ειχε την ατυχια να πεσει στα νυχια και στα δοντια καποιου ζωου..Και το ζωο τουλαχιστον, εχει το ακαταλογιστο.
Προσωπικα αυτα τα επαναλαμβανομενα βραδυνα αναρμοστα σχολια προσβαλουν την αισθητικη μου, μου χαλαν την διαθεση, και μου κοβουν την ορεξη να δουλεψω. Δεν βλεπω τον λογο να τα ανεχομαστε στο ονομα μιας δημοκρατικοτητας, οταν ο συντακτης/ες τους προφανως δεν την σεβονται..
Επισης γνωμη μου ειναι, πως ειτε υπαρχει σχεδιο ειτε οχι, δεν ειμαι ο μονος που αισθανεται ασχημα απο τις καθημερινες δολιοφθορες, και η εντυπωση που δινει το blog, ειδικα σε νεους επισκεπτες, ειναι απαξιωτικη.
Θα απαντησω μονο σε σχολια που εκφραζουν αποψεις, και θα αγνοησω ανωνυμες προσωπικες επιθεσεις.
Αντιγράφω το σχόλιό μου στην ιστοσελίδα Chess Vibes:
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπιθυμώ να ευχαριστήσω όλους όσους σχολίασαν το περιεχόμενο του κειμένου της παρουσίασής μου, ιδιαίτερα αυτούς που είχαν κριτική στάση απέναντί του. Εξάλλου, το πρώτο κεφάλαιο του τρίτου μου βιβλίου έχει τον τίτλο «μην εμπιστεύεσαι τον συγγραφέα!» και το εννοώ.
Προφανώς, ποτέ δεν ισχυρίστηκα ότι οι έννοιες που παρουσίασα είναι πρωτότυπες, καθώς το σκάκι είναι παιχνίδι κρίσης (μεταξύ άλλων) και συγκρίσεις γίνονται διαρκώς. Θέλησα μόνο να παρουσιάσω μερικές έννοιες χρησιμοποιώντας ένα παράδειγμα που θεωρώ ότι τις αναδεικνύει με πολύ καλό τρόπο. Φυσικά, ένα σύντομο σχόλιο σε μια παρτίδα δεν μπορεί να αποτελεί ακαδημαϊκή εργασία και ελπίζω να επεκταθώ στα ίδια θέματα κάποια στιγμή στο μέλλον.
Προς το παρόν, αρκεί να προσθέσω ότι κατά τη γνώμη μου το σφάλμα του Kramnik ήταν λάθος παράλειψης. Αυτό σημαίνει ότι πραγματοποίησε μια συνειδητή επιλογή, αλλά όχι συγκριτική ανάλυση των υποψήφιων δυνατοτήτων εκτιμώντας τα βασικά τους χαρακτηριστικά στο κατάλληλο επίπεδο. Γι’ αυτό και το καταχώρησα ως ψυχολογικό λάθος αντί καθαρά «ορθολογικής» σκακιστικής σκέψης.
Κάθε κριτικό σχόλιο είναι ευπρόσδεκτο!
κ Κουρκουνάκη σας τιμάει η αξιοπρεπής σας στάση και προσωπικά το άρθρο σας το βρήκα εξαιρετικό. Ίσως να πρέπει σε μελλοντικά σας άρθρα να λαμβάνετε υπόψη ότι το αναγνωστικό κοινό δεν μπορεί να κατανοήσει εύκολα τέτοιου είδους έννοιες και χρειάζονται περισσότερα παραδείγματα και διευκρινήσεις τέτοιου τύπου, όπως αυτή που κάνατε τώρα, μέσα στο άρθρο όμως! Για παράδειγμα ίσως θα έπρεπε πριν παρουσιάσετε το συγκεκριμένο παράδειγμα (ή μετά από αυτό) να παρουσιάσετε ακόμα ένα παράδειγμα από μια γνωστή κλασσική παρτίδα που κάποιος από τους παίχτες υπέπεσε σε παρόμοιο ψυχολογικό λάθος. Με αυτό τον τρόπο ισχυροποιείτε την άποψή σας στα μάτια ενός μη-ειδικού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτενοχωρήθηκα όταν διάβασα κάποιες κριτικές που απέχουν πολύ απ το να χαρακτηριστούν ως τέτοιες. Τι είδους κριτκή είναι η μια άποψη του στυλ: "Αυτός έχει γράψει βιβλία μόνο στα Ελληνικά" ή του στυλ: "Δεν μας είπε και κάτι καινούργιο!". Έπρεπε δηλαδή να εκφραστεί μια ριζοσπαστική άποψη; Δεν το κατάλαβα καθόλου αυτό, ειλικρινά. Η δύναμη του άρθρου του κ Κουρκουνάκη είναι ότι αυτή η διαδικασία που ονομάζει ο συγγραφέας "συγκριτική σκέψη" είναι τόσο απλή και μπορεί να εφαρμοστεί τόσο συχνά από παίχτες όλων των επιπέδων.
Το ίδιο ισχύει και για τις απόψεις που εκφράζονται στο βιβλίο "7 Deadly Chess Sins" του GM Rowson (εξαιρετικό!). Το βιβλίο αυτό δεν μας λέει κάτι καινούργιο, απλά παρουσιάζει εύκολα και κατανοητά διαδικασίες που τις υιοθετούμε όλοι μας στις παρτίδες μας και παρουσιάζονται παραδείγματα που τις χρησιμοποιούμε με λάθος τρόπο.
Επειδή δηλαδή λέγεται Rowson αυτός και ο δικός μας όχι Kourkounakiowson αλλά Kourkounakis; Νομίζω πως το γενικότερο αρνητικό κλίμα προς την χώρα μας τον τελευταίο καιρό ίσως έπαιξε κάποιο ρόλο στην αρνητική κριτική του άρθρου.
Εγώ από την πλευρά μου πάντως, όσο και αν μερικοί σε αυτό το σάιτ προσπαθούν για το αντίθετο, αισθάνομαι εξαιρετικά καλά, να βλέπω τα καθημερινά σχόλια παλιών συναγωνιστών και δασκάλων μου.
ΑπάντησηΔιαγραφή@γάτε: έχεις σκεφτεί ποτέ ότι είσαι τ ο σκακιστικό facebook? Ενώνεις παλιούς γνωστούς και φίλους
@κ.Παπουτσάκη: Με πολύ χαρά σας είδα μετά από πολύ καιρό.εάν έχετε χρόνο στείλτε μου email στο mimmmis@gmail.com να τα πούμε.
@κ.Κουρκουνάκη: Μην πτοήστε. Μέχρι και αυτός που δεν κάνει τπτ δέχεται αρνητικά σχόλια.
Μιχάλης Μακροδημήτρης
Απορώ πως τον δημοσιεύουν κιόλας τον Κουρκουνάκη. Ο κύριος τίποτα με την ταμπέλα -που διαφημίζει σε κάθε του γραπτό γιατί το έχει ανάγκη - του ψυχολόγου, κατι που υποτίθεται πρέπει να του δίνει αξία. Άκου τώρα δεν έχει "συγκριτική σκέψη" ο τάδε, όταν όλοι οι σκακιστές αυτό ακριβώς κάνουν σε κάθε κίνηση, μια σύγκριση των evaluations των διαφόρων βαριαντών και επιλογή της πιο συμφέρουσας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα συμφωνήσω σε όλα με τον Μιχάλη Μακροδημήτρη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν και νέος επισκέπτης στο blog βρήκα εδώ παλιούς αλλά και νεώτερους φίλους σκακιστές όπως είναι ο ίδιος ο συνονόματός μου και που η ηλικία του είναι αρκετά μικρότερη από εκείνη των παιδιών μου.
Ο κ. Κουρκουνάκης καταφέρνει πάντα με τα σχόλια του να κεντρίζει το ενδιαφέρον μου.
Προσωπικά βρίσκω αρκετά ενδιαφέροντα τα όσα λέει και γράφει εδώ και στα βιβλία του.
Θα τελειώσω με σας κ. Ανώνυμε.
Όπως διαπιστώνω κατέχετε το ρεκόρ σε λιγότερο από μια ώρα.
Ελπίζω να καταλάβατε τι θέλω να πω.
Το ανωτέρω λαμπρό ποστ (πάνω από του Μιχάλη) αποδεικνύει πέραν πάσης αμφιβολίας, ότι δεν είναι σπάνιες οι περιπτώσεις όπου κακοήθεια και κρετινισμός πάνε πακέτο.
ΑπάντησηΔιαγραφή@Μέτοικος
ΑπάντησηΔιαγραφή"Προσωπικα διαφωνω με την πολιτικη του Γατου, να επιτρεπει σχολια χωρις e-mail, που καπως θα αναγκαζαν τον/τους ανωνυμο/-ους να συμμαζευτουν, αλλα την σεβομαι.
Εδω και μερες βλεπουμε καθε βραδυ σχολια, που κρινουν, βριζουν, συμβουλευουν και γενικοτερα απαξιωνουν οσους γραφουν επωνυμα/ψευδωνυμα στο blog. Οσοι τα γραφουν δεν υιοθετουν ενα ψευδωνυμο ωστε να μπορεσεις να κανεις καποιο διαλογο μαζι τους."
Για να αναφέρω ένα παράδειγμα, το ίδιο κάνει και ο Φρεντζάς, και μάλιστα όλη την ημέρα :)
Εδώ απαξίωσε με συνοπτικές διαδικασίες μέχρι και το chessvibes:
"To chessvibes δεν είναι αυτό το portal όπου διάφορες αυθεντίες- Σκαπετοράχηδες διατείνονται "τεκμηριωμένα" ότι ο Κάρλσεν είναι μαζεταράς ολκής και ο Κασπάροβ απατεωνίσκος;"
Μήπως το ότι ξέρουμε ποιος είναι κάνει τα ποστ του λιγότερο ανόητα ή λιγότερο εκνευριστικά;
Θέλω να καταλήξω ότι δυστυχώς δεν καταφέρνεις να ακολουθήσεις τις συμβουλές του κειμένου του Tim Ferries που μετέφρασες. Θα πρότεινα να μην ασχολούμαστε περισσότερο απ' όσο πρέπει με τους απίθανους.
(Να, τώρα δίνω και εγώ ο ανώνυμος συμβουλές!)