Book of the Year 2010
Το γνωστό chesscafe.com διεξάγει την καθιερωμένη ψηφοφορία των επισκεπτών για το καλύτερο σκακιστικό βιβλίο της χρονιάς που εκδόθηκε τη χρονιά που πέρασε. Ο πρώτος γύρος της ψηφοφορίας διαρκεί ως τις 17 Ιανουαρίου, στη συνέχεια θα επιλεγούν τα τρία βιβλία που συγκέντρωσαν τις περισσότερες ψήφους για τον τελικό γύρο, που θα διαρκέσει ως τις 31 Ιανουαρίου.
Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω κατά πόσο είναι αξιόπιστη η διαδικασία και αν παρεμβαίνουν εμπορικές σκοπιμότητες σε site που ανάμεσα στην πολύ καλή ύλη διαφημίζει και βιβλία, αλλά δεν έχουμε κανένα φανερό λόγο να μην είμαστε καλοπροαίρετοι. Μπορείτε να ψηφίσετε για το βιβλίο της χρονιάς, στέλνοντας email στο bookoftheyear@chesscafe.com.
Ακολουθεί, με αλφαβητική σειρά, ο κατάλογος των υποψηφίων τίτλων για τη διάκριση. Έχω ξεφυλλίσει τα περισσότερα βιβλία, προσωπική γνώμη όμως έχω για το Attacking Manual II του Aagaard (εξαιρετικό, με κάνει να στενοχωριέμαι που δεν μπορώ πια να μελετήσω σκακιστική θεωρία), για το Chess Duels του Seirawan (ο αμερικανός GM είναι ο καλύτερος σκακιστικός παραμυθάς, διαβάζεις με απόλαυση τις ιστορίες που συνοδεύουν τις παρτίδες και την ανάλυση) για το How to Reassess Your Chess, 4th ed. του Jeremy Silman (το βρίσκω, όπως όλα τα έργα του πολυγραφότατου συγγραφέα, κακό βιβλίο) και για το Find the Right Plan (απορώ πως ο Karpov έβαλε την υπογραφή του σε αυτή την κακογραφία). Αν το φέρει η συζήτηση στο χώρο των σχολίων, θα γράψω περισσότερα για την εκτίμησή μου αυτή, το αποφεύγω στο κυρίως κείμενο της ανάρτησης, καθώς δεν είναι ανάρτηση γνώμης, αλλά παρουσίαση.
Θα ήθελα τα δικά σας σχόλια ωστόσο, για τα βιβλία του καταλόγου που γνωρίζετε.
Οι υποψηφιότητες:
Attacking Manual I and Attacking Manual II (Jacob Aagaard)
Boost Your Chess 1: The Fundamentals (Artur Yusupov)
Chess Duels (Yasser Seirawan)
Chess Exam: You vs. Bobby Fischer (Igor Khmelnitsky)
Chess Training Pocket Book, 3rd ed. (Lev Alburt)
Correspondence Chess in Britain and Ireland, 1824-1987 (Tim Harding)
Developing Chess Talent (Karel van Delft & Merijn van Delft)
Diary of a Chess Queen (Alexandra Kosteniuk)
Find the Right Plan with Anatoly Karpov (Anatoly Karpov & Anatoly Matsukevich)
Grandmaster Repertoire 5: The English Opening, Vol.3 (Mihail Marin)
Grandmaster Repertoire 6: The Sicilian Defence (Lubomir Ftacnik)
How to Reassess Your Chess, 4th ed. (Jeremy Silman)
James Mason in America (Joost van Winsen)
Mastering Chess Strategy (Johann Hellsten)
Mastering the Chess Openings Vol. 4 (John Watson)
Nunn's Chess Endings, Volume 1 & Volume 2 (John Nunn)
Studying Chess Made Easy (Andrew Soltis)
The Wonderful Winawer (Viktor Moskalenko)
Why We Lose at Chess (Colin Crouch)
Atom Feed (xml)
14 σχόλια:
Πάντως πολύς λόγος γίνεται για το "Duels" του Seirawan και ιδιαίτερα για το τελευταίο του κεφάλαιο. Υπάρχουν απειλές για μηνύσεις στον εκδοτικό οίκο Everyman και στον ίδιο τον συγγραφέα για τις ανακρίβειες και τα ψευδή γεγονότα που αναφέρονται σε αυτό. Μάλιστα σε μια ραδιοφωνική συνέντευξη του Seirawan όπου συμμετείχε και ο Karpov ο Seirawan ρώτησε τον Karpov αν θυμάται κάποιο συγκεκριμένο περιστατικό που περιγράφει στο βιβλίο του και ο Karpov τον "άδειασε" κανονικότατα λέγοντάς του ότι κάτι τέτοιο δεν συνέβει ποτέ! Πάντως, εκτός από το αμφιλεγόμενο τελευταίο κεφάλαιο το υπόλοιπο βιβλίο είναι εξαιρετικό και οι "φήμες" λένε ότι μάλλον αυτό θα βγει νικητής.
Επιδή το γνωρίζω από πρώτο χέρι (και άλλωστε το δήλωσε και στο blog της QC) ο Jacob Aagaard προς τιμή του, ψήφισε τον 2ο τόμο του Avrukh (στον πρώτο γύρο μπορείς να ψηφίσεις και βιβλία που δεν αναφέρονται στη λίστα) αντί για το δικό του Attacking Manual το οποίο έχει ήδη βραβευτεί από την BCF.
Έχω ακούσει εξαιρετικά λόγια για το βιβλίο του Crouch επίσης, ενώ το βιβλίο του "δικού μας" Helsten έχει λάβει μερικές καλές και μερικές μέτριες κριτικές.
Η δική μου ψήφος πάει στο
mastering chess strategy του Hellsten.Χορταστικό,καλογραμμένο,
ολοκληρωμένο και διδακτικότατο βιβλίο πάνω σε πολλά θέματα στρατηγικής.Εύστοχα
παραδείγματα/διαγράμματα και αρκετό
κείμενο συνοδεύουν κάθε ενότητα.
Κατάλληλο για παίκτες συλλόγων
μέχρι περίπου 2000-2100 ελο με
περισσότερες απο 350 ασκήσεις.
Ενδιαφέρον βιβλίο και το studying chess made easy κυρίως λόγω του
θέματος του.
Το Why We Lose at Chess περιέχει νομίζω μονάχα παρτίδες του συγγραφέα με κατώτερους παίχτες.
Έχει κανείς δει τα βιβλία του Nimzowitsch My System και Chess Praxis στις επανεκδόσεις του 2007; Είναι καλές;
Του Γιουσούποβ είναι εξαίρετο βιβλίο. Απευθύνεται σε "κάπως" προχωρημένους παίκτες (όχι αρχάριους, αλλά ούτε και υψηλοελούχους) και έχει μία δομή και μεθοδολογία ασυνήθιστη για την κατηγορία αυτή- κατά την γνώμη μου πολύ σωστή, και αποδοτική για τον σοβαρό μελετητή.
Είναι σειρά ολόκληρη του Γιουσούποβ νομίζω, και το κάθε βιβλίο της σειράς (έχουν βγει 5 τόμοι) απευθύνεται σε διαφορετική κατηγορία δυναμικότητας.
Το βιβλίο του Seirawan είναι το φαβορί και είναι πολύ ενδιαφέρον και διαφωτιστικό παρά τις κάποιες υπερβολές του. Όμως εγώ θα ήθελα να σταθώ στο βιβλίο του Tim Harding για το σκάκι δι αλληλογραφίας σε Μεγάλη Βρετανία και Ιρλανδία, απαραίτητο για τους λάτρεις της σκακιστικής ιστορίας.
Τα βιβλία του Γιουσούποβ χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες δυναμικότητας. Για κάθε κατηγορία θα βγουν τρεις τόμοι. Έχουν ήδη κυκλοφορήσει οι δύο πρώτοι τόμοι για "αρχάριους" και "μέσους", και ο πρώτος για "προχωρημένους".
Φίλε ''Βαγγέλης Αντ.'' τα βιβλία αυτά τα εχω. αν θες γράψε το email σου να σου τα στείλω... Η δική μου ψήφος πάει στο βιβλίο Attacking Manual II ...ένα πολυ ωραίο βιβλίο.... επίσης τα βιβλία του Yusupov είναι φανταστικά....και τα καλύτερα βιβλία για φινάλε είναι του Nunn.....
θα ήθελα να πω κάτι πολυ σημαντικό όσον αφορά τα βιβλία στην εποχή μας... Δυστυχώς είναι λίγα τα βιβλία τα όποια γράφονται απο μεγάλους παίχτες... τα τελευταία που θυμάμαι είναι η εξαιρετική σειρά βιβλίων του Yusupov Fundamentals,Beyond the basics,Mastery...του sokolov Winning Chess Middlegames,του Volokitin Perfect Your Chess,του Nikita Vitiugov The French Defence A Complete Black Repertoire, του Boris Avrukh και φυσικα τα βιβλια του Κασπαροβ....θέλω να πω ότι είναι μετρημένα στα δάχτυλα, με αποτέλεσμα να έχουν αναλάβει κάποιοι ''άσχετοι'' να γράφουν βιβλία για θεωρίες(κυρίως) και μέσο παιχνίδι χωρίς να τα έχουν παίξει και χωρίς να έχουν ιδέα για το τι γράφουν πχ John Shaw, Richard palliser, Colin Mcnab,James Vigus, David Vigorito, John Watson και άλλοι πολλοί..
@ilia: Για τους «άσχετους» συγγραφείς και τα ονόματα που παραθέτετε, έχετε άδικο όσον αφορά τον Watson. Το Secrets of Modern Chess Strategy θεωρείται πρωτοποριακό βιβλίο, συζητήθηκε πολύ, διαβάστηκε ακόμη περισσότερο και η αίσθηση (με όλες τις επιμέρους θεωρητικές διαφωνίες που μπορεί να έχει κάποιος) είναι πως προσέφερε μια καινούργια, μοντέρνα προσέγγιση στις θεωρίες του Νίμτσοβιτς. Δίκαια συγκαταλέγεται στα πολύ σημαντικά βιβλία της εποχής μας.
Τέλος, θα ήθελα -για ευνόητους λόγους που έχουν να κάνουν με την περιφρούρηση του χώρου- να μην κάνετε δημόσιες προσφορές για αποστολή βιβλίων σε ηλεκτρονική μορφή. Ιδιωτικά, ό,τι θέλετε!
ενα βιβλιο δεν σημαινει τιποτα.... η συνολικη εικονα μετραει... ετσι οπως αναφερθηκατε και εσεις αν δεν κανω λαθος για τον Jeremy Silman ο οποιος εχει γραψει ενα πολυ ωραιο βιβλιο για φιναλε ''Silman's Complete Endgame Course: From Beginner to Master''... και κυριως αναφερομαι σε συγγραφεις οι οποιοι γραφουν βιβλια για ανοιγματα τα οποια δεν τα εχουν παιξει ποτε τους..... την ουσια να κρατησουμε...
Η άποψη του Ilia (περί συγγραφής από μεγάλους παίκτες) θεωρώ ότι ασφαλώς έχει βάση –ειδικά στα βιβλία ανοιγμάτων και ρεπερτορίου όπως πολύ σωστά διευκρινίζει-αλλά υπάρχουν κάποιοι παράμετροι:
Ο μεγάλος παίκτης –λόγο ασφαλώς και του τεράστιου πλέον επαγγελματικού ανταγωνισμού- ειδικά αν είναι ενεργός στο αγωνιστικό σκάκι, σπάνια θα αναφέρει ‘όλη την αλήθεια’ για λόγους προστασίας του Know-how του.
Επίσης ας μη ξεχνούμε ότι έχοντας και μια φήμη ή υστεροφημία να προστατεύει, αν δεν διαθέτει και την απαραίτητη συγγραφική προδιάθεση και το σχετικό τάλαντο δεν ρισκάρει εύκολα την ‘έκθεση’ στην κριτική του ερασιτέχνη.
Απ’την άλλη βέβαια, ασφαλώς ουδέν ωφελιμότερων από ένα βιβλίο ενός μεγάλου παίκτη που έχει την διάθεση να πει ΟΛΗ την (δική του υποκειμενική έστω) αλήθεια .
Σωστά ο Π.Φρεντζάς θέτει και την παράμετρο του σε ΠΟΙΟΝ απευθύνεται ένα βιβλίο.
Στη συντριπτική τους βέβαια πλειοψηφία τα βιβλία σήμερα απευθύνονται στον ‘μέσο σκακιστή συλλόγου’ (Club player) για ευνόητους λόγους ,μιας και είναι το συντριπτικά μεγαλύτερο αριθμητικά target group.
Οπότε λογικό είναι εκεί να υπάρχουν και ‘διαμάντια’ και ‘άνθρακες’.
Η αξιολόγηση είναι συνήθως αρκετά υποκειμενική μιας και εναπόκειται στον ατομισμό του κάθε αναγνώστη το τι και ΠΩΣ θα πάρει από ένα βιβλίο. Προσωπική μου στάση είναι ότι ακόμα και από ένα κακό βιβλίο ωφελούμαστε, μιας και βλέπουμε το κακό και εκτιμούμε το καλύτερο.
Θα συμφωνήσω με το Γάτο. Ο Watson είναι πολύ σημαντικός. Επίσης σε αυτά που αναφέρει ο Ilia πρέπει να προστεθεί και το "The Berlin Wall" του John Cox το οποίο κατά τη γνώμη μου είναι πρέπει να είναι το πρότυπο που πρέπει να ακολουθείται στη συγγραφή βιβλίων για ανοίγματα, όπως και το Flexible French του Moskalenko.
Μιας και τον ανέφερε ο trandism ο Cox (χωρίς να είναι σπουδαίος παίκτης)είναι πραγματικά χαρισματικός στο πως γράφει και πως εξηγεί τις ιδέες (με λόγια μεν, χωρίς πολλές-πολλες βαριάντες ,αλλά λόγια σαφή που κάνουν τις ιδέες του εύκολα κατανοητές και ΕΦΑΡΜΟΣΙΜΕΣ). Το συγκεκριμένο βιβλίο που αναφέρεται δεν το έχω διαβάσει αλλά κάποια άλλα του ιδίου και ειδικά αυτό για την Αλιέχιν (της σειράς starting out) είναι διαμάντι. Και τουλάχιστον ο άνθρωπος παραθέτει το προϊόν της δικής του εργασίας και όχι κοπυπαστώματα .
Δημοσίευση σχολίου