Πέμπτη 6 Ιανουαρίου 2011

Μέρες του '62

Ιούνιος 1962, στην πόλη Βίνα ντελ Μαρ της Χιλής, Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου. Δυο χρόνια πριν, το μεσημέρι της 22ης Μαΐου 1960, η χώρα είχε χτυπηθεί από τον πιο σφοδρό σεισμό που έχει καταγραφεί στη σύγχρονη ιστορία του πλανήτη, 9,5 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ, που προκάλεσε τον θάνατο σε χιλιάδες ανθρώπους και υλικές καταστροφές αρμαγεδωνικής έκτασης. Το απόκοσμο αυτό φαινόμενο χαράχτηκε ανεξίτηλα στη συλλογική μνήμη, θυμάμαι ενδεικτικά την Ισαμπέλ Αλιέντε, που γράφει για την ανάμνηση του Gran terremoto de Chile στο «Σπίτι των Πνευμάτων». Όλα λοιπόν έδειχναν πως η Χιλή θα εγκατέλειπε τη διοργάνωση της ποδοσφαιρικής φιέστας και οι αγώνες θα διεξάγονταν στη γειτονική Αργεντινή, τη χώρα που διέθετε τα γήπεδα, την ποδοσφαιρική κουλτούρα και ήταν αυτή που είχε κάποιο παράπονο, αφού σε σχέση με τις Ουρουγουάη και Βραζιλία, δεν είχε φιλοξενήσει το Παγκόσμιο Κύπελλο. Τελικά αποφασίστηκε το Παγκόσμιο Κύπελλο να γίνει στη Χιλή, όπως ήταν προγραμματισμένο, χάρη στο πείσμα του προέδρου της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας της χώρας Κάρλος Ντίμπορν, ο οποίος όμως πέθανε αιφνίδια ένα μήνα πριν ξεκινήσει εκείνο το μουντιάλ. Στη σπάνια φωτογραφία που δημοσίευσε χθες το getty images, ο μέσος της εθνικής Βραζιλίας Βαλντίρ-Περέϊρα (γνωστός σαν Ντίντι) την παραμονή του προημιτελικού αγώνα Βραζιλίας - Αγγλίας, ξεκουράζεται παίζοντας σκάκι, στο ξενοδοχείο της αποστολής. Bασικό στέλεχος της εθνικής Βραζιλίας που κέρδισε τα Παγκόσμια Κύπελλα το 1958 και 1962, ενώ πήρε μέρος και στη διοργάνωση του 1954. O Ντίντι ανακάλυψε το φαλτσαριστό σουτ που οι συμπατριώτες του το έλεγαν «φόλια σέκα», δηλαδή «ξερό φύλλο». Αυτό το φάλτσο ήταν ο φόβος κάθε τερματοφύλακα. Έφυγε από τη ζωή στις 12 Μαΐου 2001, στο Κάμπος του Ρίο.

9 σχόλια:

RIZOPOULOS GEORGIOS είπε...

Ωραία ανάρτηση! Το λεγαν οι παλαιότεροι φίλαθλοι σαν τραγουδάκι: ‘Nτίντι, Βαβά και Πελέ’, βέβαια ο φοβερότερος όλων από τη Βραζιλία του 62 ήταν ο ‘κουτσός’ (το ένα πόδι του ήταν αρκετούς πόντους μακρύτερο από το άλλο, ‘δώρο’ παιδικής πολιομυελίτιδας) και τρομερός ΓΚΑΡΙΝΤΣΑ . Ο καλύτερος ντριπλέρ όλων των εποχών. Την επομένη μέρα αυτής που τραβήχτηκε η φωτογραφία ο Γκαρίντσα ‘πιάστηκε’ καλά από τα μπακ των Εγγλέζων αλλά βρήκε τον τρόπο (με απ’ευθειας φάουλ έξω από την περιοχή-όχι φόλια σέκα με εξωτερ. φάλτσο αλλά με εσωτερικό –αλά Σαραβάκος :-) ) να πάρει το ματς.

Παναγιώτης Φρεντζάς είπε...

Ααα, που τον θυμήθηκες τον μέγιστο Γκαρίντσα... Σακάτης εκ γενετής (παραμορφωμένη σπονδυλική στήλη, πόδια θεόστραβα και το αριστερό έξι ολόκληρους πόντους κοντύτερο από το δεξί- καμία πολυομυελίτιδα, "απλά" κληρονομιά από τον αλκοολικό πατέρα του), αμετανόητος αλάνης, γυναικάς, αλκοολικός, πέθανε μόλις στα 49 του από καταχρήσεις. Από τόπι όμως, ίσα με τρεις Πελέ, και η για μερικά φεγγάρια συμβία του (Elza Soares), ήταν ίσως η ωραιότερη φωνή της Βραζιλιάνικης μουσικής (μετά την Elis Regina εννοείται, μην υβρίζουμε και τα θεία!).
Στην ιστορία έχει μείνει για ένα μάτς Φιορεντίνα-Μποταφόγκο (αν θυμάμαι καλά), που άδειασε όλη την αντίπαλη άμυνα, και μπροστά στο άδειο τέρμα, περίμενε να έρθει αντίπαλο μπακ να τον καλύψει! Το μπακ τον κάλυψε, έφαγε την μαγική του ντρίμπλα, και... μόνο τότε έσπρωξε το τόπι στο πλεκτόν.

Δανάη είπε...

Πολύ ωραία ανάρτηση και ας μην με συγκινεί πολύ το ποδόσφαιρο. Πολύ καλό έχει γίνει το ιστολόγιο.

RIZOPOULOS GEORGIOS είπε...

Δώρο έκπληξη, πρώτα στη Δανάη(τώρα θα συγκινηθείς φίλη μας :-)) και μετά στους φίλους του τσιφτετελιού ή αλλιώς: Οε,οε,οε,οε, τους ζάλισες ΟΛΟΥΣ ρε Μανέ : http://www.youtube.com/watch?v=r_V6y5P050M
(Oι τελευταίες σκηνές του αποχαιρετισμού δείχνουν τι σημαίνει να είσαι γνήσια Alegria do Povo. Τυχερός…)

Ηρακλειδέας σκακιστής είπε...

Καλός ο Γκαρίντσα δε λέω, αλλά τέτοια έκανε με το τσουβάλι και ο μεγάλος Βάσια, αλλα δεν ήταν Βραζιλιάνος για κακή του τύχη …

Ανώνυμος είπε...

Παρακαλείται ο κύριος Χατζημανώλης όταν ποστάρει ανώνυμα να μην υβρίζει τα θεία.
Άκου ισάξιος ο Χατζηπαναγούλης με τον Γκαρίντσα… Σύνελθε Αντωνάκη!

Παναγιώτης Φρεντζάς είπε...

Εντάξει, άλλη κλάση ο Βάσιας, αλλά μέγας, για τα δικά μας δεδομένα.
Μέγας ήταν και ο Αρδίζογλου, ο οποίος σε ένα ματς (νομίζω ΑΕΚ- Βέροια;) ντρίμπλαρε όλη την αντίπαλη ομάδα (και τους δέκα), άδειασε και τον τερματοφύλακα, και μετά σε άδειο τέρμα... ντίμπλαρε και τα δοκάρια και βγήκε άουτ, μαζί με την μπάλα! Τρελός για δέσιμο...

Ανώνυμος είπε...

Ειλικρινά δεν το γραψα εγώ το παραπάνω σχόλιο. Πάντα υπογράφω τα σχόλια μου.
Ας αποκαλυφθεί μόνος του ο Ηρακλειδέας σκακιστής.
Αντώνης Χατζημανώλης

RIZOPOULOS GEORGIOS είπε...

Ως ένας από τους πολλούς κατά καιρούς ‘πελάτες’ του κυρίου Χατζημανώλη(ένα μπλουζάκι έχω ψωνίσει βέβαια οχι πολλά πράγματα :-)), δικαιούμαι (σαν μια μικρή ‘ρεβάνς’ βρε αδερφέ) να του κάνω λίγο πλάκα.
Αυτά παθαίνεις Αντώνη όταν έχεις ‘λερωμένη φωλιά’ ως προς την έκφραση των φιλάθλων αισθημάτων σου προς Ιστορικό και γηραιό μεν , μη πολυπληθές δε σωματείο.
Σε ‘παίρνει η μπάλα’ και όταν δεν φταις!
Τους χαιρετισμούς μου και ελπίζω να μη σε πίκρανα…
Υ.Γ. Μεγάλος πάντως ο Χατζηπαναγής όντως (έχει χορέψει κάτι ζεϊμπέκικα και κάτι δικούς μας βάζελους άλλο πράμα…)