Έλληνες σκακιστές του 19ου αιώνα
Το βιβλίο «Έλληνες σκακιστές του 19ου αιώνα» είναι προϊόν μακράς έρευνας του Παναγή Σκλαβούνου. Όλα τα στοιχεία για τη σκακιστική δραστηριότητα του Λορέντζου Μαβίλη, το "ελληνικό άνοιγμα" στο σκάκι και γιατί ονομάστηκε έτσι, ποιο είναι το παλιότερο δημοσιευμένο σκακιστικό πρόβλημα Έλληνα συνθέτη, ποιος Έλληνας συνθέτης έγραψε ρέκβιεμ για τον Πολ Μόρφυ, ποιος έστελνε αναλυμένες παρτίδες του και δημοσιεύονταν στο εξωτερικό, ποιος Έλληνας βγήκε δυό φορές μια θέση πίσω από τον Σαμ Λόιντ σε διεθνείς διαγωνισμούς σύνθεσης σκακιστικών προβλημάτων ... και άλλα !
Κυκλοφόρησε σήμερα (28 Νοεμβρίου 2010), που συμπληρώνονται 98 χρόνια από το θάνατο του Λορέντζου Μαβίλη στα βουνά της Ηπείρου και είναι έκδοση του συγγραφέα.
Atom Feed (xml)
54 σχόλια:
Σίγουρα θα είναι πολύ ενδιαφέρον το βιβλίο του κου Σκλαβούνου, όπως τα περισσότερα βιβλία σχετικά με την ιστορία του σκακιού που είναι προϊόντα αντικειμενικής έρευνας και όχι προϊόντα προσωπικών επιδιώξεων και προσωπικών απογοητεύσεων και πικριών (όπως π.χ πολλά που έχουν κυκλοφορήσει πρόσφατα και αναφέρονται στην σοβιετική εποχή και βρίθουν χτυπητών ανακριβειών και υποκειμενικών εκτιμήσεων).
Πάντως στη πλάκα-πλακα ο γνωστότερος παγκοσμίως Έλληνας σκακιστής ανήκει σε παλαιότερο ακόμη αιώνα και δεν είναι άλλος από τον περίφημο Τζοακίνο Γκρέκο. (Όπως δείχνουν τα στοιχεία, πρέπει να ήταν πατριωτάκι της ξενιτιάς και αυτός). Είναι αξιοπερίεργο ότι οι δυο πιο διάσημοι συμπατριώτες μας λοιπόν σε ζωγραφική και σκάκι λέγονταν και οι δυο Greco . (O πιο διάσημος βέβαια Δομήνικος με γνωστό αληθινό επίθετο).
Ο δε Greco (ο σκακιστής) σε databases που κυκλοφορούν (π.χ chessgames.com) φέρει το απίστευτο ποσοστό επιτυχίας 100% (!). Βέβαια αυτό πιθανότατα οφείλεται ότι δημοσίευε μάλλον επιλεκτικά τις νίκες του(πολλές δε θεωρούνται ‘κατασκευασμένες’ … (Έχουμε τελικά παράδοση αιώνων στην παραποίηση στατιστικών στοιχείων προς τους κουτόφραγκους, αλλά πώς να επιζήσουμε και εμείς οι ταλασίφρονες με τόσες αντιξοότητες και προσφυγιές ανά τους αιώνες…).
Επίσης κάποιος φίλος ειδικότερος εμού (ίσως κάποιος επτανήσιος..) καλό θα ήταν να γράψει δυο λόγια για τον μεγάλο Λορέντζο Μαβίλη.
100% έχουν κάνει κατ' επανάληψη σε αξιολογημένα τουρνουά πολλοί Έλληνες σκακιστοπαράγοντες. Το ότι από τους συμμετέχοντες στα τουρνουά αυτά οι μισοί είχαν προ ετών μεταναστεύσει στην Αυστραλία, και οι άλλοι μισοί στας Αιωνίους Μονάς, προσδίδει και μία μεταφυσική ποιότητα στο επίτευγμα...
Α ρε Παναγιώτη, Αεί τσακίζων κόκκαλα δια της γλώσσης... Χα,χα,χα.
Μπράβο στον Παναγή, έκανε θαυμάσια δουλειά και μάζευε σπάνιο υλικό επί πολύ χρόνο και από πολλές πηγές! Εύχομαι και ευπώλητο, το βιβλίο - το αξίζει!
Μια που το θέμα πήγε προς τους Έλληνες παίχτες του περασμένου (ή περασμένων αιώνων, όπως ο Γκρέκο) έχω να καταθέσω μια απορία και συγνώμη αν έχει ξανατεθεί αυτό το θέμα και απαντήθηκε νωρίτερα σε αυτό το μπλόγκ.
Στο εξαιρετικό βιβλίο
"Blindfold Chess
History, Psyshology,Techniques,World Records and Important Games" των Eliot Hearst και John Knott (2009)
(το οποίο να σημειώσω πως κάποια στιγμή κυκλοφόρησε δωρεάν και στο διαδίκτυο -δεν ξέρω αν υπάρχει ακόμα σε κάποιο τόρεντ- αλλά εγώ νοιώθω τυχερός που έχω την εξαιρετική hardcover έκδοσή του και σκέφτομαι να την ξαναπαραγγείλω για να την κάνω δώρο τα Χριστούγεννα. Εξαιρετικό βιβλίο)
στη σελ 24 (Part 1: The History of Blindfold Chess, κεφ 1 Even Before Philidor) διαβάζω τα εξής:
THE GREAT PUBLICITY THAT FRANÇOIS PHILIDOR (1726–1795) received for playing two or three simultaneous blindfold games in the mid to late eighteenth century provoked general
astonishment, and stimulated particular interest in this form of chess. Contemporary newspaper
reports in Paris and London gave fairly reliable, if somewhat sensational, accounts of
his achievements, but showed complete unawareness of evidence that much earlier Arabian,
Persian, Greek, Italian, and Spanish players had equaled or surpassed his performances. So,
contrary to some common beliefs, Philidor was not the first to play blindfolded against
more than one sighted player at the same time.
Συνέχισα να διαβάζω με την προσμονή να δω το όνομα κάποιου Έλληνα που έπαιζε μπλάιντ πριω τον Φιλιντόρ αλλά στη συνέχεια του κεφαλαίου αναφέρονται πολλοί Άραβες , Ιταλοί κτλ αλλά δεν αναφέρεται κανένας Έλληνας. Προφανώς οι συγγραφείς, βάση κάποιας βιβλιογραφίας, θα ανέφεραν ότι υπήρχαν και Έλληνες αλλά για λόγους χώρου δεν τους ανέφεραν. Γνωρίζει κανείς κάτι για το θέμα αυτό; Και αν είναι γνωστός κάποιος Έλληνας πριν τον Φιλιντόρ του έπαιζε μπλάιντ;
Ο Μακρόπουλος τη χρονιά που πρωτοεξελέγη πρόεδρος της ΕΣΟ?
Καταγγέλλω τον προβοκάτορα Ανώνυμο! Άκου ο Πρόεδρος πριν τον Φιλιντόρ…. Τόσο όψιμος είναι ο Προεδράρας ρε συ? Εδώ σε λίγο θα τον ζητήσει το Σμισθόνιαν να τον βάλει δίπλα στον Τ-Rex… :-)
Καλοτάξιδο το βιβλίο του Παναγή!
@Ριζόπουλος
Δυστυχώς κ. Ριζόπουλε, δεν υπάρχουν στοιχεία ότι ο Γκρέκο είχε ελληνική καταγωγή (για την ακρίβεια, δεν είχα μπορέσει να βρω κάτι στην ιταλική βιβλιογραφία πριν χρόνια, όταν έκανα τη σχετική έρευνα). Το μοναδικό στοιχείο, το όνομα, δεν μοιάζει αρκετό (όπως δεν αρκεί στους καθ' ημάς «Εγγλέζους», «Γερμανούς» κ.ά.).
Για τον Γκρέκο δεν είναι το μόνο στοιχείο το όνομά του αλλά και ο τόπος διαμονής του, αν δεν κάνω λάθος, που είναι η "Μεγάλη Ελλάδα", η Σικελία. Ακόμα και σήμερα υπάρχουν χωριά στο νότο της Ιταλίας που ομιλούν ελληνικές διαλέκτους. Το ελληνικό στοιχείο, ιδιαίτερα παλαιότερα ήταν εξαιρετικά έντονο στην περιοχή.
Κύριε, Δρεπανιώτη ίσως είναι έτσι, γι αυτό και στο παραπάνω μου σχόλιο λέω ..’πρέπει να ήταν πατριωτάκι’ και όχι ‘ήταν πατριωτάκι’. Πάντως ο τόπος καταγωγής του (Καλαβρία) και το γεγονός ότι λογικά –ειδικά εκείνη την εποχή- δεν νομίζω να υπήρχε ιδιαίτερος λόγος κάποιος να λεγόταν Greco εάν δεν ήταν όντως Γκρέκος!(όπως ο έτερος Θεοτοκόπουλος), αποτελούν ισχυρές ενδείξεις.
Ακριβώς έτσι το έψαξα και εγώ, αλλά υπάρχει κι η πολύ απλούστερη εξήγηση ότι μπορεί να τον φώναζαν Γκρέκο επειδή δεν καταλάβαιναν τη βαριά καλαβρέζικη διάλεκτό του (όπως οι Άγγλοι λένε it's Greek to me).
Για τον σκακιστή Γκρέκο, όντως δεν υπάρχει επαρκές αποδειτικό υλικό.
Για τον Ελ Γκρέκο (Δομένικο Θεοτοκόπουλο), υπάρχουν επαρκέστατες αποδείξεις ότι γεννήθηκε στο Φόδελε (το παλιό παραλιακό Φόδελε, που κατέστρεψαν οι πειρατές- το τωρινό χωριό έχει μετατοπιστεί μερικά χλμ προς τα μεσόγεια). Να δουμε αν ο καινούριος Δήμαρχος Μαλεβιζίου (ο Κωστής ο Μαμουλάκης, πολύ γνωστός σε όλους τους παλιοκαραβανάδες σκακιστές) εκμεταλλευτεί με κάποιον τρόπο το λαμπρότερο τέκνο που ανέδειξε ποτέ το Μαλεβίζι.
Ευχαριστώ τον Γάτο για την προβολή και όλους τους σκακιστές για το ενδιαφέρον τους.
Πιστεύω ότι το βιβλίο περιλαμβάνει αρκετά στοιχεία, αλλά το κυριότερο είναι ότι θα κινήσει το ενδιαφέρον των σκακιστών για την ιστορία του σκακιού στον ελληνικό χώρο ώστε να βρεθούν ακόμη περισσότερα.
Οπότε, ας μην είμαστε πολύ αυστηροί. Λόγου χάρη, όσον αφορά το παλιότερα δημοσιευμένο πρόβλημα Έλληνα συνθέτη, σύμφωνα με την έρευνά μου, είναι του 1868. Αυτό είναι ένα ρεκόρ, που προκαλούνται οι αναγνώστες να ανασκάψουν τις πηγές και ίσως να το καταρίψουν.
Οτιδήποτε νέο στοιχείο βρεθεί, θα είναι χρήσιμο.
Το βιβλίο μου, στη σημερινή του μορφή, περιέχει και δύο παραρτήματα με παρτίδες και προβλήματα σκακιού των Ελλήνων του 19ου αιώνα.
Είναι φανερό ότι διεκδικεί, κυρίως, μερίδιο στην ενημέρωση και θα δοθεί σε πολλές βιβλιοθήκες για να προωθήσει το άθλημα. Ευχαριστώ τους συμπαίκτες μου στο "Ζήνωνα Γλυφάδας", που συνεισέφεραν στη συγκρότηση του έργου.
Θα εκδοθεί, πιστεύω, και πληρέστερο στο μέλλον.
Ήδη, όσο το βιβλίο ήταν στο τυπογραφείο, βρέθηκαν δύο νέα στοιχεία, που θα τα αναφέρω σε ένθετο φύλλο.
Για το Λορέντζο Μαβίλη, υπάρχει το άρθρο στην ελληνική Wikipedia.
Το σκακιστικό πρόβλημα, που δημοσιεύεται σε αυτό, ήταν συνεισφορά από το Μανώλη Μανωλά.
Ο Μαβίλης, πέρα από συνθέτης σκακιστικών προβλημάτων, ήταν ισχυρός σκακιστής για την εποχή του.
http://edochess.ca/players/p976.html
Στο βιβλίο "Έλληνες σκακιστές του 19ου αιώνα", εκτός της αναλυτικότητας με την οποία περιγράφεται η σχέση του Λορέντζου Μαβίλη με το σκάκι, επιχειρείται σύνδεση του σκακιού και του υπόλοιπου βίου και έργου του.
Καλοτάξιδο να είναι το βιβλίο του Παναγή Σκλαβούνου!
Για τον Λορέντζο Μαβίλη, δείτε το άρθρο στην Βικιπαίδεια και την βιογραφία στο ιστολόγιο Καλλιτεχνικού σκακιού.
Πολύ ωραία τα λινκς για τον Μαβίλη αγαπητέ Αλκίνοε! Όπως ωραία και τα προβλήματα του Μαβίλη , τα οποία εγώ προσωπικά (ως ανίδεος βέβαια) δεν τα γνώριζα, όπως δεν γνώριζα τα περί Ισπανικής του καταγωγής. Ευχαριστούμε θερμά!
Υ.Γ. Μια και γίνεται κατά καιρούς λόγος στο μπλογκ περί γλώσσης, μονοτονικού και άλλων συναφών θεμάτων (ενίοτε με ένταση και προστριβές) , ας τονίσουμε το σοφό απόφθεγμα του Μαβίλη: ‘Χυδαία γλώσσα δεν υπάρχει. Υπάρχουσι χυδαίοι άνθρωποι…’
Υ.Γ.2 Ασφαλώς ευελπιστώ να διαβάσω και άλλα ενδιαφέροντα περί Μαβίλη και άλλων στο βιβλίο του κου Σκλαβούνου… Οψόμεθα! (Θα κυκλοφορήσει ίσως στην Κύπρο Κε Σκλαβούνο?)
Κύριε Ριζόπουλε, κάτι θα κάνουμε να ενημερωθούν και οι Κύπριοι (και κυρίως οι φίλοι του ιστολογίου του Γάτου) για τους Έλληνες σκακιστές του 19ου αιώνα.
Επειδή αναφέρατε το απόφθεγμα: ‘Χυδαία γλώσσα δεν υπάρχει. Υπάρχουσι χυδαίοι άνθρωποι…’, που είπε ο Λορέντζος Μαβίλης στη Βουλή, έτυχε και ανακάλυψα παλιότερο Έλληνα σκακιστή και λογοτέχνη, που είχε γράψει την αρχική μορφή αυτού του αποφθέγματος!
Το κεφάλαιο για το Λορέντζο Μαβίλη κλείνω ως εξής :
"Ευγενή αθλήματα δεν υπάρχουν, υπάρχουν ευγενείς άνθρωποι. Και είναι τιμή για το άθλημα του σκακιού ότι επέλεξαν να ασχοληθούν μαζί του ευγενείς άνθρωποι όπως ο Λορέντζος Μαβίλης".
Πού μπορεί κανείς να το αγοράσει;
Πάνω σ’ αυτό που λέει παραπάνω ο Παναγιώτης: ‘Να δούμε αν ο καινούριος Δήμαρχος Μαλεβιζίου … εκμεταλλευτεί με κάποιον τρόπο το λαμπρότερο τέκνο που ανέδειξε ποτέ το Μαλεβίζι.’ , αξίζει νομίζω να γίνουν κάποια γενικής φύσεως σχόλια.
Πάσχουμε πάρα πολύ στον τόπο μας στο να προβάλουμε περιοχές με Ιστορία (με συνεπακόλουθο βέβαια την τουριστική υπολειτουργία αυτών…)
Δεν γνωρίζω τι ακριβώς συμβαίνει στην Κρήτη με τον El Greco (αν και εμπιστευόμενος την κρίση και γνώση του Παναγιώτη, θεωρώ σχεδόν βέβαιο ότι καμιά προβολή άξια λόγου δεν θα υφίσταται). Δεν είναι κρίμα για να μη πω ντροπή να μην αξιοποιείται η ελληνική καταγωγή του Θεοτοκόπουλου στην ιδιαίτερη πατρίδα του και κεντρικά από το υπεύθυνο Κράτος? Έχοντας επισκεφτεί πολλές ευρωπαϊκές χώρες, σας δηλώνω ειλικρινά ότι τέτοια ‘αμέλεια’ μόνο στην Ελλάδα υφίσταται. Το δε -άλλο άκρο-είναι η γείτονα Ιταλία (όπου και μια ‘πέτρα’ στη μέση του πουθενά ,περιφράσσεται, προβάλλεται και συνήθως υπάρχει και εισιτήριο για να τη ‘θαυμάσεις’.) Άσε δε τις κατοικίες και τα κτίσματα επωνύμων της αναγέννησης…
Το πιο χτυπητό παράδειγμα νομίζω τέτοιου είδους ‘αδιαφορίας’ προέρχεται από την ιδιαίτερη πατρίδα μου και αφορά τις Θερμοπύλες. Μέχρι πρότινος τουλάχιστον, οι διερχόμενοι της Ε.Ο Αθηνών-Θες/νικης είχαν την ευκαιρία να κάνουν μια στάση στον ‘Λεωνίδα’. Για τον τύμβο και το Σιμωνίδειο επίγραμμα βέβαια υπήρχε μια χειρόγραφη(!) μικρή ταμπελίτσα. Μετά βέβαια το χολιγουντιανό ‘μπαμ’ των 300 και το παγκόσμιο μπεστ σελερ ‘Οι πύλες της Φωτιάς’ (άσχετα με την ποιότητα και το ‘πεζοναύτιασμα’ των ταλάνων Λακεδαιμονίων) το παγκόσμιο ενδιαφέρον για την μάχη και την τοποθεσία των Θερμοπυλών αυξήθηκε κατακόρυφα, οπόταν οι κάθε λογής ‘υπεύθυνοι’ αρχόντοι θεώρησαν σωστό να ‘κόψουν’ το μνημείο και τον τύμβο από τη χάραξη της Νέας οδού (!!) και τώρα ο Λακεδαιμόνιος βασιλεύ μπορεί απερίσπαστος να δείχνει (εκ του μακρόθεν) τα οπίσθια του στους ανίδεους (μιας και ούτε καν μια αξιοπρεπής πινακίδα παράκαμψης δεν υπάρχει) . Έλεος δηλαδή, και μετά μιλάμε γιατί το ΑΕΠ της χώρας από τον τουρισμό είναι στο 7%(!!) ενώ π.χ. της Αυστρίας στο 20%...
Να πω μόνο ότι, αν και έχω πάει στο Φόδελε, απ' όσο ξέρω είναι ιστορικά λίαν αμφίβολο εάν ο Γκρέκο έχει πράγματι γεννηθεί εκεί (ή π.χ. στην Ισπανία).
Αγαπητέ Γυπαετέ για τον El Greco είναι παγκοσμιως αναγνωρισμενο ότι γεννηθηκε στην Κρήτη (αν όχι 100% σίγουρα στο Φόδελε ,σίγουρα στην τότε περιοχή ευρύτερα γνωστή με το βενετσιάνικο Candia (παράφραξη του Χάνδακα).
Υπάρχουν επίσημα –καταγεγραμμένα σε βενετσιάνικα κιτάπια-στοιχεια για τον πάτερα του Γεώργιο Θεοτοκόπουλο και τον αδερφό του Μανούσο.
Αν δεν φθάνου αυτά ως στοιχεία, να προσθέσουμε ότι υπέγραφε τα έργα του στα ελληνικά ως Δομήνικος Θεοτοκόπουλος και ότι ως τυπικός Έλλην-τρελοκομειο τα έργα του δεν ανήκουν σε καμία ‘σχολή’ αλλά θεωρούνται επαναστατικά πρωτότυπα και πρόδρομοι του εξπρεσιονισμού και κυβισμού.
Α, επειδή ίσως αυτά δεν είναι αρκετά (?) να πούμε ότι στη βιβλιοθήκη του άφησε και μια Βίβλο στα ελληνικά…
Οι ίδιοι οι Ισπανοί (που τον λατρεύουν) δεν έχουν διανοηθεί να αμφισβητήσουν την ελληνική του καταγωγή.
Προφανώς και ήταν Έλληνας, δεν αντιλέγω, απλά δεν είναι βέβαιος ο τόπος γέννησής του. Δεν αμφισβήτησα την καταγωγή του !
Σε ποιες εκδόσεις έχει βγει το βιβλίο του Σκλαβούνου?
@trandism: Το γράφει το κείμενο της ανάρτησης, είναι έκδοση του συγγραφέα.
Ναι, το είδα κι εγώ ότι το γράφει πως το εξέδωσε ο ίδιος, γι'αυτό και ρώτησα πώς αγοράζει κανείς το βιβλίο. Πρέπει να βρει τον συγγραφέα, και πού;
Από όσο ξέρω, πριν μερικά χρόνια είχε γίνει στο Ηράκλειο (στην Βασιλική του Αγ. Μάρκου) έκθεση με λιγοστούς πίνακες του Ελ Γκρέκο. Δεν θυμάμαι καθόλου ποια χρονιά. Αυτό που θυμάμαι, είναι ότι ο Δήμος Ηρακλείου απέκτησε από δημοπρασία έναν Γκρέκο (την Βάπτιση του Xριστού συγκεκριμένα) αντί ποσού... μάλλον χαμηλού για Ελ Γκρέκο (κάπου 1,2 εκατ. €)
Πόσο πάει το τετραγωνικό;
Λεπτομέρειες υπάρχουν στο τεύχος 81 του κρητικού περιοδικού «Στιγμές», Μάρτιος - Απρίλιος 2005, σελίδες 36-39.
Ο πίνακας είναι, λέει, διαστάσεων 23,6 Χ 18 εκ. Για σύγκριση, «Η ταφή του κόμη του Οργάθ» του ιδίου είναι 4,60 Χ 3,60 μ. Από την άλλη, ο διασημότερος ίσως πίνακας του Νταλί, «Η επιμονή της μνήμης» (τα ρολόγια που λιώνουν), είναι κι αυτός πίκκολος, 24 Χ 33 εκ.
Τζάμπα έρχεται το τετραγωνικό.
Εδώ πριν ένα εξάμηνο, γραμματόσημο δημοπρατήθηκε έναντι έξι μυρίων!
Απαντώ στην ερώτηση του Καλοπρό : Έκανα τους σοφούς και πολύπλοκους μαθηματικούς υπολογισμούς μου και έχουμε και λέμε… Ο Ηρακλειώτης Greco εμβαδού 0,04248 τετρ.μέτρων έρχεται μόλις 28.248.588 Ευρώπουλα ανά τετρ.μετρο (τζάμπα οικόπεδο δηλαδή).
Έκανα μια μικρή έρευνα αγοράς και το ακριβότερο οικόπεδο σε καμβά μάλλον είναι του γνωστού Ισπανού developer (εεε, καλλιτέχνη ήθελα να πω) Παυλάρα Πικάσσου (μμμ…, σαν ρωμέικο ακούγεται το ονοματάκι του, λες?) για τη μεζονέτα (100 Χ 81,3 εκ.) Garçon à la Pipe (όσοι δεν ξέρουν καλά Γαλλικά να μη βιαστούν να..χασκογελάσουν) http://news.bbc.co.uk/2/hi/entertainment/3682127.stm το οποίο το 2004 επωλήθη αντί του ευτελούς αντιτίμου των 104.100.000 U.S. bucks ήτοι προς 128.044.280 $/μ2.
Βέβαια τα παραπάνω ωχριούν μπρος στα 10 δις (!!) ανά μ2 που έρχεται το γραμματόσημο του PFREN (έχω υποθέσει διαστάσεις 2 επί 3 εκ. οπότε αν είναι μικρότερο….)
Υ.Γ. ‘Η ταφή του κόμητος Οργάθ’ δεν μπόρεσε να ‘παίξει ’μπάλα’ …οι παππάδες του Σάντο Τομέ δεν τον πουλάνε (και μετά σου λένε για οικονομική κρίση στην Ισπανία…)
Μια και η συζήτηση περιστρέφεται στα εικαστικά-και για να επανέλθουμε λίγο εν μέρει και στα σκακιστικά- έχω μια ενδιαφέρουσα ερώτηση προς Καλοπρό (ή άλλον ενδιαφερόμενο).
Υπάρχουν παιδιά-θαύματα στη Ζωγραφική (η σε άλλη εικαστική τέχνη)? Νομίζω πως όχι (αλλά βέβαια επιφυλάσσομαι). Από τις θεωρούμενες τέχνες μόνον θαρρώ στη Μουσική και στο Σκάκι υπάρχουν. Και τα δυο βέβαια συνδέονται άμεσα με τα Μαθηματικά (τα οποία βέβαια βρίθουν από παιδιά-θαύματα).
Δεν υπάρχουν παιδιά-θαύματα. Είναι θέμα χαρακτήρα, παιδείας και δουλειάς.
Ο μπαμπάς Πόλγκαρ, για παράδειγμα, δεν θεωρεί την Γιούτκα κάτι το ξεχωριστό, από άποψη ευφυίας.
Στα καθ' ημάς, και στην μουσική, πριν κάτι δεκαετίες μιλάγαμε για τον παιδί- θαύμα Δημήτρη Σγούρο, ο οποίος σήμερα στα σαράντα του, είναι σίγουρα παιδί, ενώ εξίσου σίγουρα δεν είναι θαύμα- απλά ένας κλασικός πιανίστας της σειράς, με τις τεχνικές του αρετές, και τις αρμηνευτικές του αδυναμίες.
Από την άλλη, ο Λεωνίδας Καβάκος, ξεκίνησε να ασχολείται σοβαρά με το βιολί στα 14, και σήμερα είναι στους 2-3 κορυφαίους, αν όχι ο κορυφαίος, βιολιστής του πλανήτη. Το γιατί το καταλαβαίνει κανείς αμέσως μόλις ανταλλάξει δύο κουβέντες μαζί του: Βαθύτατη μουσική κουλτούρα, απόλυτη αοφσίωση σε αυτό που κάνει, και χαρακτήρας εκπληκτικά πράος και προσιτός, χωρίς το παραμικρό ίχνος σνομπισμού.
Ο ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ‘ΥΠΕΡΑΞΙΑΣ’ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ή εναλλακτικα ‘ΜΑΘΕ ΤΕΧΝΗ ΚΙ ΑΣΤΗΝΕ ΚΑΙ ΑΜΑ ΠΕΙΝΑΣΟΥΝ ΤΑ ΤΡΙΣΣΕΓΓΟΝΑ ΣΟΥ ΝΑ ΦΑΝ ΧΑΒΙΑΡΙ.
Ενώ ο προαναφερόμενος Pablito πέθανε πλούσιος, ο παλαιότερος συνάδελφος του Βίνσεντ Βαν Γκογκ πούλησε έναν (1) πίνακα όσο ζούσε (‘Το κόκκινο αμπέλι’) έναντι 400 Γαλικών Φράγγων (Με τον πληθωρισμό βαριά κάνα 2χίλιαρο σημερινά ευρώ). Οι επτά (μόνον) πιο ακριβοπληρωμένοι πίνακες του έχουν πιάσει γύρω στα 750 μύρια… ‘Ουκ εν τω χρήμασι η αθανασία ’ αλλά όσο να ναι πρέπει να σιχτιρίζει από κει πάνω:-)
Δεν υπάρχουν παιδια-θαύματα??
Και ο Μότσαρτ Παναγιώτη? Ο Καπαμπλάνκα? Ο Γκάους?
Αχαχαχα κορυφαίος βιολιστής στον πλανήτη ο Καβακος; Επειδή τονε γνωρίζεις κι αυτον φανταζομαι, αυτο σίγουρα θα προσθέτει στην αξία του....
Οι Ζιμερμαν, Βενγκεροφ, Περλμαν, Ρεπιν, Καπυσόν και άλλοι που βαριεμαι τωρα να γραφω είναι σαφώς χειρότεροι, δεν το συζητώ...
Ναι, τον ξέρω τον Καβάκο, και σας ζητώ ταπεινά συγγνώμη για αυτό... Τελευταία φορά που τον άκουσα (και μίλησα μαζί του για πρώτη φορά) ήταν πριν τρεις μήνες (έπαιζε εδώ μαζί με τον Enrico Pace). Διοργανωτής της συναυλίας μάλιστα, ήταν μουσικός-σκακιστής, τον οποίο εσείς ως μουσικόφιλος είναι βέβαιον ότι γνωρίζετε.
Με την φόρα που πήρατε, παραλίγο να αναφέρετε και τον Φραντσεσκάτι, και τον Μιλστάϊν (αιωνία τους η μνήμη). Από αυτούς που αναφέρατε, ο Πέρλμαν είναι ο μόνος που είναι στα ίδια κυβικά (αν και άλλης γενιάς και νοοτροπίας), ενώ ο Βενγκέροφ μάλλον σας ξέφυγε και τον αναφέρατε (εκτός και αν τον κρίνετε σαν σώωουμαν, γιατί από βιολί... λίγα πράγματα).
Γίνεσαι γραφικός. Όταν μιλάς για πράγματα που δεν γνωρίζεις, προσπάθησε τουλάχιστον να παίρνεις λιγότερο αυτο το ύφος της σαλταρισμένης αυθεντίας.
Ο Πέρλμαν ας πληροφορηθεί οτι καταφερε κι εφτασε στα κυβικα του Καβακου, να χαρεί ο καψερός.
Μήπως έπαιξε κάποιο ρόλο στην καθιέρωση του Καβάκου και το γεγονός ότι έγινε μέλος των ROTARY; Δεν αρκεί μόνο το ταλέντο και η δουλειά στην Ελλάδα, για να καθιερωθεί κάποιος. Πρέπειι να ενταχθεί σε κάποια μυστική εταιρία ή μασονική στοά και να φιλάει κατουρημένες ποδιές... Πάρτε παράδειγμα τις πρόσφατες διακρίσεις Έλληνα γκρανμέτρ, εκτός σκακιέρας εννοείται..
"Δεν γνωρίζω τι ακριβώς συμβαίνει στην Κρήτη με τον El Greco (αν και εμπιστευόμενος την κρίση και γνώση του Παναγιώτη, θεωρώ σχεδόν βέβαιο ότι καμιά προβολή άξια λόγου δεν θα υφίσταται)."
Πέραν μίας κεντρικής πλατείας στο Ηράκλειο, γνωστή και ως "πλατεία του ντομινίκ", στην οποία δεσπόζει η προτομή του, δεν υπάρχει άλλη προβολή άξια λόγου την οποία να γνωρίζω.
Εγώ θα προσπαθήσω να μην γίνομαι γραφικός, και εσείς καλύτερα όταν μιλάτε για πράγματα που εμφανώς δεν κατέχετε, καλύτερα να είστε τηλεγραφικός.
Είναι προφανές ότι τον Καβάκο είτε δεν τον έχετε ακούσει, η απλά είχατε μπερδέψει τις θήκες από τα CD και βάλατε Γιώργο Κόρο στο player.
Αν μπορείτε, βρείτε και ακούστε αυτό εδώ:
http://www.amazon.com/Jean-Sibelius-Concerto-Original-Version/dp/B0000016GW
Εμπεριέχεται (και) η πρώτη εκδοχή του κοντσέρτου, την οποία ο Sibelius την άλλαξε, γιατί αυτή απαιτούσε εξωπραγματικές τεχνικές αρετές από τον βιολιστή. Από όσο ξέρω, η ηχογράφηση του Καβάκου είναι η μοναδική που υπάρχει για αυτή την εκδοχή, γιατί 1. διαθέτει την τεχνική να παίξει αυτή την εκδοχή, και 2. γιατί του αρέσει να παίρνει ρίσκα.
Κυριε ταλασίφρονα, δεν χρειάζεται να είναι κανείς Εβραίος η Μασόνος για να παίξει μουσική. Αν σας φαίνεται αφύσικο ότι ο Καβάκος πήρε πριν 3-4 χρόνια ένα βραβείο από Ροταριανό Όμιλο, να σας θυμίσω ότι ο ίδιος Όμιλος έχει δώσει το ανάλογο βραβείο και στο Γηροκομείο Αθηνών. Λέτε οι τρόφιμοι του δεύτερου να είναι μασόνια;
Παρακαλώ πολύ, αν είναι δυνατόν, ας μας ενημερώσει κάποιος για το βιβλίο, ίσως ο ίδιος ο Παναγής Σκλαβούνος, μιας και είδα ότι έχει ποστάρει παραπάνω, άρα παρακολουθεί το μπλογκ.
Κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία; Ηράκλειο Κρήτης που μένω εγώ έχει κυκλοφορήσει;
Ή χρειάζεται να επικοινωνήσουμε με τον συγγραφέα; Και πώς;
Παρακαλώ πολύ όποιος ξέρει ας απαντήσει, διότι με ενδιαφέρει πάρα πολύ το βιβλίο.
Ευχαριστώ.
Φωτεινέ παντογνώστη PFREN μερικα σχόλια πιο πανω σου κανει καποιες ερωτησεις ο κος Ριζοπουλος για Μοτσαρτ κ.λ.π . Δεν σε βλεπω να απαντας οποτε η σοφια σου ότι ‘ΔΕΝ υπαρχουν παιδια-θαυματα’ παει περιπατο ετσι;
Ποιος είναι ο Έλληνας Γκρανμαιτρ που ειχε επιτυχιες εκτος σκακιερας φιλωντας κατουρημένες ποδιές; Όχι τιποτε άλλο , αλλα να τον αποφευγουμε λογω βρώμας…
Σιγα μην πουν...
Για τις; παρατηρήσεις του Γιώργη του Ριζόπουλου, αρεκί να ρίξει κανείς μια ματιά στο λήμμα "Giftedness" της Wikipedia. Είναι αμέσως φανερό σε ποια κατηγορία ανήκει το καθένα από τα τρία παραδείγματά του, και δεν θα ήταν καθόλου δύσκολο να κατατάξουμε και τα άλλα "παιδιά-θαύματα".
Όσον δε αφορά τα αμέσως προηγούμενα ποστ, "Περί του πέρδεσθαι ου καταισχύνη" που θάλεγε και ο Πουλίκας.
Πιστεύω ότι το βιβλίο θα το έχει σύντομα η Κάισσα στην Αθήνα. Πάντως δεν πρέπει να βιάζονται και στις άλλες πόλεις. Τα σκακιστικά βιβλία διαδίδονται γρήγορα γιατί οι σκακιστές είναι μικρή κοινωνία.
Το ευτύχημα είναι να το διαβάσουν και άνθρωποι που δεν είχαν ως τώρα άμεση σχέση με το σκάκι (λ.χ. φιλόλογοι και άλλοι δημιουργοί ή ιδρύματα) και ενδιαφερθούν για το άθλημά μας.
Συμφωνώ με την τοποθέτηση του Παναγή και χαίρομαι ιδιαίτερα που αφιέρωσε χρόνο και ενέργεια για ένα τόσο χρήσιμο θέμα. Πιστεύω ότι παρόμοιες προσπάθειες γεφυρώνουν το χάσμα που υπάρχει ανάμεσα στο αγωνιστικό σκάκι και στην ευρύτερη κοινωνία, καθώς αναδεικνύουν την πολιτιστική αξία του αθλήματός μας.
Καλοτάξιδο!
Είχα την τύχη να διαβάσω το βιβλίο του Παναγή πριν αυτό εκδοθεί και γνωρίζω πόσο πολύ χρόνο έχει αφιερώσει γι΄ αυτό.
Ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο σχετικά με το σκάκι και όσους ασχολήθηκαν με αυτό στην Ελλάδα του 19ου αιώνα,
που μπορεί να διαβαστεί άνετα κι από όσους δεν έχουν ιδιαίτερες σκακιστικές γνώσεις.
Σωτ. Δελαβέκουρας
Κύριε PFREN,
1) ΔΕΝ αναφέρθηκα στη βράβευση του κ. Καβάκου από τους ROTARY και άλλες "θεάρεστες" και θεατρικές πράξεις των ROTARY. Ε ίπα ξεκάθαρα ότι ο άνθρωπος είναι μέλος των ROTARY. Αν εσύ το αμφισβητήσεις, είμαι σε θέση να στο αποδείξω με ντοκουμέντα.
2) ΔΕΝ έκανα καμμιά αναφορά σε Εβραίους. Εσύ γιατί τους εμπλέκεις και τους συσχετίζεις με τους μασόνους; Όποιος έχει τη μύγα, μυγιάζεται...
κ Ταλασίφρων
Γιατί ψάχνετε την παραμικρή αφορμή για την πείτε στον PFREN; Ξέρετε, αφήνει κακή εντύπωση σε κάποιον αναγνώστη και το λέω με καλή διάθεση. Εσείς αναφέρατε "μυστικές εταιρίες" Ή "μασονικές στοές" και ο PFREN είπε "μασόνος" Ή "εβραίος". Μετά εσείς λέτε ότι συσχετίζει τους Εβραίους με τους Μασόνους. 'Αλλα λόγια να αγαπιόμαστε δηλαδή! Και μιλάτε για γκρανμαιτρ Έλληνα που έχει ανέβει κοινωνικά επειδή συμμετέχει σε τέτοιους είδους μυστικές υπηρεσίες. Αφού γράφετε που γράφετε ανώνυμα, γιατί δεν μας λέτε το όνομα αυτού του GM; Μην κάνετε και εσείς το λάθος να τρολιάζετε ασκόπως και να καταντήσετε τα ποστ σας να μην τα παιρνει κανεις στα σοβαρά.
Μέχρι ένα σημείο, οι εμμονές ορισμένων γύρω από Στοές, Ροταριανούς, Συναγωγές, Βιλδενβέργιες Λέσχες, Ιλλουμινάτους και Ψιλομυρμηγκάτους έχουν (μέχρι) και την πλάκα τους. Αλλά όταν οι εμμονές αυτές επαναλαμβάνοντςι στο διηνεκές, παύουν να είναι, έστω και ενοχλητικές. Μόνο δείγμα Αφρικανικού τύπου μεμψιμοιρίας και διανοητικής πενίας μπορούν να χαρακτηρισθούν...
Και, για να το πω ολίγον πιο λαϊκά: Χ€στηκα αν ο κος Καβάκος είναι Ροταριανός, Ιλλουμινάτι η Μιραφιόρι. Μου αρκεί η μουσική που παίζει, και ο τρόπος που την παίζει, καθότι είναι και τα δύο εξαίσια. Εντ οφ στόρυ.
Οποιαδήποτε ομοιότητα με γνωστό έλληνα σκακιστή είναι μα τελείως τυχαία
http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=2&aid=214789&cid=4
@ Σκλαβούνος
Παναγιώτη συγχαρητηρια για
την ιδεα και το
βιβλιο, καλη πορεια να εχει
Έχει κυκλοφορήσει το βιβλίο στα βιβλιοπωλεία όλης της χώρας;
Το βιβλίο δεν έχει κυκλοφορήσει ακόμα εκτός Αθηνών. Ύπάρχουν κάποια αντίτυπα σε σκακιστικούς συλλόγους της επαρχίας.
Δημοσίευση σχολίου