Πέρα από την Αφρική
Σκάκι σε μια λέσχη Ευρωπαίων, στη νικήτρια ταινία με επτά Όσκαρ (στις έντεκα υποψηφιότητες) το 1985. Το «Πέρα από την Αφρική» σε σκηνοθεσία Σίντνεϊ Πόλακ είναι μια εξωτική ερωτική ιστορία, η οποία κεντρικό πρόσωπο έχει τη ζωή μιας παντρεμένης Δανέζας συγγραφέως, της Κάρεν Μπλίξεν, στην Αφρική και τη ρομαντική της σχέση με έναν Αμερικανό τυχοδιώκτη που ζει μόνιμα εκεί. Θαυμάσιες εικόνες της αφρικανικής στέπας, όμορφο το πρωταγωνιστικό ζευγάρι Μέριλ Στριπ - Ρόμπερτ Ρέντφορντ, εξαιρετική φωτογραφία, εκατοντάδες κομπάρσοι, χορταστική διάρκεια 150 λεπτών και το πακέτο του Πόλακ με τις προδιαγραφές έπους σάρωσε τα αγαλματίδια. (Χ. Σαβαρλής)
Atom Feed (xml)
8 σχόλια:
το σκακι της παλιας εποχης, με καλοντυμενους κυριους σε καθαρες λεσχες.. αριστοκρατικο σπορ, οπως θα το ηθελα εγω, αλλα οπως θα το ηθελε και ο Fischer. Στην εποχη του rybka ομως, το αγωνιστικο σκακι ειναι μονο για nerd που διαβαζουν αλλα πανελληνιες. Δεν δινω μπραβο σε κανενα επαγγελματια, ειναι αντιπαραγωγικα φυτα. Οι πιο ξυπνιοι απ' αυτους το γυρισαν στο ποκερ
Ανώνυμε, εξυπνακίζεις ολοφάνερα, προφανώς έχεις κι'εσύ τη ζήλια του "μαζέτα" απέναντι σ'ατούς που πέτυχαν να διακριθούν στο σκάκι. Τα περί "ξύπνιων", ας τ'αφήσεις καλύτερα για τους έξυπνους.
Όποιος θεωρεί ότι έξυπνος είναι αυτός που με τον Α η Β τρόπο βγάζει χρήματα, είναι παραγωγικός μεν, άξιος της μοίρας του δε.
επωνυμα ανωνυμε Τι μας λες, φουκαρα σκακιστη με την αργκο σου περι μαζετων και με τα παθη σου για ζηλιες και διακρισεις, τα αφηνω λοιπον καλυτερα σε ξυπνιους σαν εσενα να τριγυρνανε σε site και να επιτηθενται σε ανωνυμους. Εξυπνη ασχολια
Ω, συγγνώμη.
Θα μπορούσα ίσως να δώσω ένα δωρεάν μάθημα σε Ανώνυμους wannabe γιάπηδες πως να βαζουν τόνους στο κειμενό τους, αλλά δεν θα το κάνω, καθότι αυτό μάλλον είναι αντιπαραγωγικό και αντιβαίνει τις αρχές τους, και δεύτερον αν το μάθαιναν, μετά θα ζητούσαν θέση καθηγητή Πληροφορικής στο ΕΜΠ...
Καλοντυμένοι κύριοι σε καθαρές λέσχες;
Από ποιόν πλανήτη ήρθες φίλε; Εδώ σε επίσημα πρωταθλήματα Ελλάδας και διεθνή τουρνουά κατεβαίνουν με σορτσάκια, παντόφλες και ότι άλλο μπορείς να φανταστείς. Όσο γι' αυτούς που ξαφνικά έγιναν σικάτοι και κατεβαίνουν τώρα με κοστούμια και γραβάτες και αποκαλούν τους άλλους λέτσους, άντε μην ανοίξω το αρχείο μου με τις παλιές φωτογραφίες...
Για τους τόνους σωστό , αλλά μόνο αυτό. Αλλά τι άλλο να κάτσω να πω, όταν τύποι σαν τον PFREN μιλούν σε σκακιστικό blog για διακρίσεις και για θέσεις (προφανώς κάτι τέτοιο σου λείπει πολύ αγαπητέ, το κυνηγάς μια ζωή, έφτασες στα μισά και δεν το φτάνεις, και το γύρισες στο σκάκι με στόμφο να ρεφάρεις με επιτυχίες έναντι άλλων φουκαράδων, κάτι που δεν αποδεικνύει τίποτα παρά μόνο αποτυχία στόχων και κόμπλεξ ανωτερότητας).
Βαρύγδουπε ζω στον πλανήτη Ελλάδα, με τους σκακιστές άπλητους λέτσους. Και όχι δεν έχω δει κανέναν να παίζει με γραβάτα. Και όταν έφερα φίλους απο τη δουλειά, έχασαν πάσα ιδέα και ρώτησαν πως αντέχω να παίζω 6 ώρες με λεχρίτες, και τρελούς να φωνάζουν απ'εξω. Αυτό δικαιολογεί και το πρώτο μύνημά μου
Χμ... γραβατωμένους φίλους από την δουλειά.
Ασφαλώς είσθε είτε χρηματιστής, η εργολάβος κηδειών.
Πάντως σκακιστές που έπαιζαν ΠΑΝΤΟΤΕ με γραβάτα, υπήρξαν πολλοί, μεταξύ αυτών και πρωταθλητές Ελλάδας (Παρλιάρος, Αναστασόπουλος, Κόκκορης, Γρηγορίου, Μπαλάσκας), καθώς και κάποιοι άλλοι που ήταν πάντοτε ντυμένοι στην τρίχα.
Όχι ότι αυτό καταρρίπτει την επιστημονικά τεκμηριωμένη θεωρία σας περί της κατωτερότητος της επαχθούς κάστας των σκακιστών, αλλά εσείς, ως τι ήλθατε να ποστάρετε εδώ; Ως ουϊσκακιστής, η ως απλός γραφικός;
Δημοσίευση σχολίου