Ρεϊκγιαβίκ Όπεν
Άποψη του Ρεϊκγιαβίκ, της πρωτεύουσας της μακρινής και παγωμένης Ισλανδίας. Η Ισλανδία ήταν, σύμφωνα με τους δείκτες μια από τις πιο ευημερούσες χώρες, τα δέκα τελευταία χρόνια, αλλά το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν της μειώθηκε κατά 9,6% φέτος. Παράλληλα η ανεργία, η οποία ήταν σχεδόν ανύπαρκτη, φτάνει στο 7,8% του ενεργού πληθυσμού. Η χώρα είχε στηρίξει την ευημερία της σε έναν υπερτροφικό τραπεζικό τομέα, ο οποίος κατέρρευσε το φθινόπωρο του 2008.
110 σκακιστές και σκακίστριες συμμετέχουν στο διεθνές όπεν του Ρεϊκγιαβίκ που ολοκληρώνεται την 1η Απριλίου. Μετά τους 4 πρώτους γύρους, στην πρώτη θέση βρίσκεται ο Άγγλος γκρανμέτρ Στιούαρτ Κόνκουεστ.
Αναλυτικά:
1. Conquest – 4
2-8. Leon Hoyos, Vocaturo, Marin, Steingrimsson, Krivoruchko, Maze and Guilleux – 3½
Επίσημη ιστοσελίδα: http://www.skaksamband.is/
Atom Feed (xml)
5 σχόλια:
Πάντως στο Ρέικιαβικ τα αυγά και τα γιαούρτια εξακολουθούν να είναι φτηνά. Πώς αλλιώς εξηγείται το πόσα πολλά πέταξαν απολυμένοι και ακτιβιστές στον πρωθυπουργό της χώρας καθώς έβγαινε από την πολυτελή του Σάαμπ;
Εδώ σε μας, ούτε λόγος να γίνεται. Καλύτερα να πετάξεις σε έναν πολιτικό τα παπούτσια σου, παρά εδώδιμα.
@Παναγιώτης: Είναι μια κοινωνία όπου οι πολιτικοί έχουν λιγότερη σοβαροφάνεια από τους δικούς μας (για παράδειγμα, κανείς δεν διανοήθηκε να ζητήσει την τιμωρία των ακτιβιστών με τα αυγά, κανείς δεν εκφώνησε δεκάρικους για «χτύπημα στη δημοκρατία»).
Και παρά την κρίση που ενέσκυψε, η Ισλανδία παραμένει μια χώρα με υψηλή ποιότητα ζωής. Καλύτερα σκίουρος στο Ρεϊκγιαβίκ, παρά πεζός στην Αθήνα.
Όχι φίλε, μην μου το κάνεις αυτό, δεν μπορώ το κρύο. Καλύτερα φτωχή και εργατική καμήλα στο Κάιρο, παρά παχουλός και τεμπέλης σκίουρος στο Ρέικιαβικ.
Έχεις πάντως δίκιο για τους δεκάρικους λόγους, εξάλλου η πρωθυπουργία στην Εσχάτη Θούλη είναι μια δουλειά όπως όλες οι άλλες. Βέβαια, η αμερικανιά και τα παραφερνάλια του καπιταλιστικού χρηματοπιστωτικού συστήματος δεν κοιτούν αν έχεις γκάιγκερ στην αυλή σου, αλλά αν έχεις κουκούτσι στο κεφάλι σου. Κι όταν δεν έχεις από το τελευταίο, σε ρημάζουν.
Συγνώμη που ενοχλώ παλικάρια, αλλά περνούσα τυχαία και διάβασα κατά λάθος την κουβέντα σας. Αν έχετε υπόψη σας κανέναν να ψάχνει να καλύψει καμιά θέση σκίουρου στο Ρέικιαβικ, ενδιαφέρομαι. Όχι τίποτε άλλο, αλλά να, έχω δουλέψει κάποια χρόνια ως καμήλα βρωμάς, και συνέχεια με διώχνουνε. Δεν μπορώ να στεριώσω με τίποτα...
Και πάλι συγνώμη λεβέντες μου, που πήρα το θάρρος να σας διακόψω, αλλά να... βλέπετε... με καίει.
Την ευχή μου...
Α! συγνώμη και πάλι, κάτι τελευταίο και σας αφήνω στην ησυχία σας. Αν ξέρετε κανέναν που χρειάζεται, αν... λέω, στον ελεύθερό μου χρόνο γράφω και δεκάρικους λόγους... και σε τιμές λογικές βέβαια... σε αντιστοιχία ένα προς μισό... Έναν δεκάρικο για ένα τάλληρο. Ευχαριστώ που με ακούσατε, να 'στε καλά!... Α! και αν με ψάχνετε, θα με βρείτε εδώ... να στο παγκάκι πίσω από το πρώην πεύκο μένω. Καλό απόγευμα... και πάλι χίλια συγνώμη.
Πάντως ειδικά τα τελευταία χρόνια, η Ισλανδία έγινε πεδίο πειραματισμού ακραίων νεοφιλελεύθερων αντιλήψεων -και η τωρινή κατάσταση είναι άμεση συνέπειά τους.
Δείτε για παράδειγμα το επόμενο άρθρο http://www.huffingtonpost.com/iris-lee/libertarian-experiment-in_b_172961.html
και άλλα άρθρα της ίδιας συγγραφέως Iris Erlingdottir (http://www.huffingtonpost.com/author/index.php?author=iris-lee) στο συγκεκριμένο πόρταλ της «δικής» μας Αριάννας Χάφινγκτον-Στασινοπούλου.
Δημοσίευση σχολίου