Σάββατο 23 Αυγούστου 2008

Ποτέ την Κυριακή




Μελίνα Μερκούρη, Δέσπω Διαμαντίδου, Ζιλ Ντασέν και μια σκακιέρα στο «Ποτέ την Κυριακή» (1960).

3 σχόλια:

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΝΙΔΑΡΗΣ είπε...

Σοφή η ανάρτηση. Όλο Κυριακές με βάζουν να παίζω στα διασυλλογικά και μετά θέλουν και νίκες.

καλοπροαίρετος είπε...

Έψαξες για την Κυριακή σου στις χαραμάδες;

@ Pete Dare :

Θα σε αφοπλίσω από την ετοιμόρροπη δικαιολογία σου ότι τα πενιχρά σου αποτελέσματα στα διασυλλογικά οφείλονται όχι στη δυναμικότητά σου, αλλά στην ημέρα διεξαγωγής, προτείνοντάς σου μια πάναπλη τεχνική.

Στον επόμενο αγώνα σου που θα πέσει Κυριακή, πείσε τον εαυτό σου ότι είναι Δευτέρα! Δεν έχεις πρόβλημα να παίζεις Δευτέρα, έτσι; Και πώς γίνεται αυτό; Υπόβαλε τον εαυτό σου ότι διασχίζεις έναν δρόμο του οποίου το πεζοδρόμιο αναχώρησης είναι ένα μέρος με UTC-12 και το πεζοδρόμιο άφιξης ένα μέρος με UTC+12. Ξεκινάς, νοερά πάντα, από το πεζοδρόμιο της Σαμόα στις 23.59'.30'' του Σαββάτου, διασχίζεις τον δρόμο, δηλαδή τη γραμμή αλλαγής ημερομηνίας, και ένα λεπτό αργότερα βρίσκεσαι στο πεζοδρόμιο του Κιριμπάτι, στις 00.00'.30'' της Δευτέρας! Τι έγινε η Κυριακή και οι 24 ώρες της; Τις υπερπηδήσαμε, σαν κασκαντέρ που υπερπηδά με τη μοτοσυκλέτα του σε αγώνα επίδειξης 24 αυτοκίνητα στη σειρά. Και ξαφνικά, ενώ για όλους τους άλλους είναι Κυριακή, για σένα θα είναι Δευτέρα – ακριβώς όπως στο ανέκδοτο με τον χριστιανό, τον μουσουλμάνο και τον εβραίο, όπου για τον τελευταίο, έξω από τον κύκλο που βρισκόταν ο ίδιος ήταν Σάββατο και μέσα ήταν Κυριακή! Προαιρετικά, για να ενισχύσεις τη διαδικασία, καθώς διασχίζεις τον νοητό δρόμο, μπορείς να απαγγέλλεις κάποιο ξόρκι του στυλ "Έχω ένα αυτοκίνητο που όλο-όλο τρέχει, και πού θα σταματήσει;", καλά, αυτό δεν είναι ξόρκι, είναι λάχνισμα, το έπιασες πάντως το νόημα.

Δεν θα είναι η πρώτη φορά που κάποια μέρα πέφτει στις χαραμάδες : όπως λέει και ο Ελύτης στο Through the mirror, από τη Μαρία Νεφέλη (Ικαρος 1978):

"Κάπου ανάμεσα Τρίτη και Τετάρτη
πρέπει να παράπεσε η αληθινή σου μέρα".

Τελικά, έχω ένα πρόβλημα για κάθε λύση :-)

dmast είπε...

Απόστευτο! Είναι η πρώτη φορά που βλέπω σε ταινία τη σκακιέρα στημένη σωστά (με το λευκό τετράγωνο δεξιά).