Φωτοκουίζ
Παρίσι, μέρες του 1970. Ένα νέο κορίτσι και ένας άνδρας παίζουν σκάκι στο δάπεδο. Ποιοί είναι αυτοί οι καλλιτέχνες που εικονίζονται;
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΤΟΥΡΝΟΥΑ Σ.Ο.ΑΙΓΑΛΕΩ 2024 (27-29/12/2024)
Πριν από 2 ημέρες
Δευτέρα 27 Ιουλίου 2009
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Atom Feed (xml)
5 σχόλια:
Τζέην Μπίρκιν και
Σερζ Γκενσμπούργκ
Επιτυχίες τους:
1. Je t' aime... moi non plus
2. Decadance
αν θυμαμαι καλα
Serge Gainsbourg & Jane Birkin. Μεγαθήρια της γαλλικής μουσικής (και οχι της γαλλικής άμυνας...).
Πράγματι, είναι η Τζέιν Μπίρκιν και ο Σερζ Γκενσμπούργκ.
Ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις!
Το εμβληματικό Je t’ aime... moi non plus κυκλοφόρησε το 1969 με ντουέττο Γκαινσμπούρ – Μπίρκιν. Είχε ηχογραφηθεί το 1967 με ντουέττο Γκαινσμπούρ – Μπαρντό, αλλά κυκλοφόρησε μόλις το 1986 γιατί, λέει, η Β.Β. δεν ήθελε να σοκάρει τον τότε σύζυγό της Γκούντερ Ζαξ. Άλκη τον είχε κάνει, τα προσχήματα τη μάραναν...
Προτιμώ μακράν την εκτέλεση με τη Τζαίην∙ οι ξεπνοϊσμένοι αναστεναγμοί της είναι άκρως αισθησιακοί, αλλά καθόλου πρόστυχοι, και το όλο σκηνικό υποβλητικό. Μετέπειτα απόπειρες όπως το 16λεπτο Love to love you baby (1975) της Ντόννα Σάμμερ (πώς λέγεται ο Γιώργος Μαργαρίτης στα αγγλικά; - Τζωρτζ Μαγκάρετ. Και η Δόμνα Σαμίου; - Ντόννα Σάμμερ), στο οποίο, κατά ανεπιβεβαίωτη καταμέτρηση, ακούγονται 23 οργασμοί (αυτή η αριθμολαγνεία μου...), φαντάζουν φτηνές και αντιερωτικές - σα να λέμε, Τζιλλ Κέλλυ από τη μία, Βέρα Λάμπρου από την άλλη.
Ακόμη πιο τολμηρή θεματολογικά, σε μερικά σημεία ωμή, ήταν η ομώνυμη με το τραγούδι ταινία (1976), σε σενάριο και σκηνοθεσία του Γκαινσμπούρ –πολυπράγμων ο ασχημάντρας–, με πρωταγωνιστές την, ποιαν άλλη, Τζαίην Μπίρκιν κουρεμένη αγορέ, τον, γνωστό από την τριλογία του Πωλ Μορρισσέι Σάρκα, Σκουπίδια και Κάψα (1968-1972) macho fag –αυτοχαρακτηρίζεται αμφί– Τζο Νταλλεσάντρο, και τον νεότατο Ζεράρ Ντεπαρντιέ σ΄ έναν δευτερεύοντα ρόλο.
Και κάτι που λίγοι, νομίζω, γνωρίζουν: Το Poupée de cire, poupée de son, με το οποίο η Φρανς Γκαλλ κέρδισε, εκπροσωπώντας το Λουξεμβούργο, τον διαγωνισμό της Γιουροβίζιον το 1965, μόλις 18χρονη τότε (ήταν η «εποχή των πιπινιών»: 1964 Non ho l'età, Τζιλιόλα Τσινκουέττι 17 ετών, 1967 L'amour est bleu, Βίκυ Λέανδρος -και αυτή για το Λουξεμβούργο- 15 ετών) είναι σύνθεση – στίχοι του Γκαινσμπούρ∙ έγραφε και γιεγιέδικα ο τύπος (η Γαλλία είχε ισχυρό γιεγιέδικο κίνημα εκείνη την εποχή, με επικεφαλής τους, για ένα διάστημα και ζεύγος, Συλβί Βαρτάν και Τζώννυ Χαλλινταίη).
Πολύ γουστόζικη είναι και η παιχνιδιάρα εκτέλεση του Poupée στα... ιαπωνικά από την ίδια την Γκαλλ∙ φοριόταν τότε η επανεκτέλεση, από τον ίδιο τον αρχικό ερμηνευτή, μιας μεγάλης επιτυχίας και σε άλλες γλώσσες∙ η quasi-ταραντέλλα La pioggia (1969), την οποία η ασύγκριτη Τζιλιόλα Τσινκουέττι –καμία σχέση με το συγκρότημα Τσινκουέττι της δεκαετίας ’60, στο οποίο πρώτη φωνή ήταν ο Λάκης Τζιορντανέλλι∙ γνωστή η διασκευή τους του Proud Mary των CCR ως ...Υπερήφανη Μαίρη - ρεφραίν: Γέλα-γέλα-γέλασέ μου Μαίρη· το ρεκόρ ασφαλώς το έχουν οι Sounds, που διασκεύασαν [τουλάχιστον] τρία τραγούδια των CCR: Who’ll stop the rain, Fortunate son, Have you ever seen the rain, με αντίστοιχους τίτλους: Γιατί να φύγεις, Πες μου να ξέρω, Τραγουδώντας στη βροχή– τραγούδησε σε άλλες πέντε γλώσσες: L’ orage, Regen, La lluvia, Κι αν βρέχει (μάλιστα, το τραγούδησε και στα ελληνικά, όπως και τρία ακόμα ιταλικά τραγούδια, και με πολύ καλή προφορά, σας πληροφορώ!), και στα αναπόφευκτα ιαπωνικά, βεβαίως βεβαίως.
Ευτυχώς, η κόρη τους, η κουκλίτσα στην εφηβεία της Σαρλότ, δεν «πήρε» από τον πατέρα της...
Ο ...ασχημάντρας (ό,τι κοροιδεύεις το λούζεσαι, καλοπροαίρετε :-Ρ) δεν είναι ίδιος ο Gérard Darmon στην ταινία "Αστερίξ και Οβελίξ: Επιχείρηση Κλεοπάτρα"
http://www.cinemovies.fr/images/data/photos/G56660.jpg
(ο αριστερός)
Δημοσίευση σχολίου