Δευτέρα 6 Οκτωβρίου 2008

Η Ρουλέτα


Μέρες του 1983. Φωτογραφία από το ματς των διεκδικητών Σμίσλοβ-Χίμπνερ 5-5 που κρίθηκε στην μπίλια του καζίνο του Φέλντεν. Τα αυστριακά (κρατικά) καζίνο ήταν τη δεκαετία του 1980 μεγάλοι σκακιστικοί χορηγοί.

Δίπλα στο Σμίσλοβ κάθεται ο Κάζιτς, κορυφαίος διαιτητής της εποχής, η κυρία πίσω τους είναι η Γκερτρούντε Βάγκνερ, πρόεδρος της Αυστριακής ομοσπονδίας και ισχυρή σκακιστική παράγοντας της εποχής και ο τύπος με τα γυαλιά πάνω και δίπλα από τον γκρουπιέρη είναι ένας Κουρτ Γιούνγκβιρτ, Αυστριακός, τότε αντιπρόεδρος της FIDE και πολιτικό alpha-animal της Στυρίας. Ο Χίμπνερ δεν διακρίνεται πουθενά. Θεώρησε παρωδία την διαδικασία και δεν παραβρέθηκε...

Ο Σμίσλοβ και ο Χίμπνερ αναδείχτηκαν ισόπαλοι 5-5 κατά τη κανονική διάρκεια του ματς και 2-2 στις 4 παρτίδες του tie-break (συνολικό σκορ 7-7). Έτσι, ο νικητής θα κρινόταν στην μπίλια. Στο πρώτο γύρισμα η μπίλια σταμάτησε στο μηδέν, ενώ στο δεύτερο γύρισμα ήρθε το χρώμα που είχε επιλέξει ο Σμίσλοβ, ο οποίος με αυτόν τον τρόπο προκρίθηκε στα ημιτελικά.

***Δείτε άρθρο του Robert Byrne στους N.Y. Times (Μάιος 1983)
***Ευχαριστώ τον Τάκη Δρεπανιώτη για τη φωτογραφία και τα στοιχεία.

*** Νέα πρωτότυπα και αντικειμενικά κριτήρια άρσης ισοβαθμίας!
Σχετικά με τα κριτήρια άρσης ισοβαθμίας στο WWCC 2008 :

Νομίζω ότι πρέπει να κινηθούμε μεταξύ δύο σταθερών σημείων. Το ένα είναι το ανελαστικό χρονοδιάγραμμα του τουρνουά, και το άλλο η ανάγκη επιλογής για την άρση των ισοβαθμιών όσο πιο «σκακιστικών» κριτηρίων γίνεται.

Το πρώτο σταθερό σημείο δεν επιτρέπει στους παίκτες να παίζουν εσαεί, τουλάχιστον όχι να παίζουν εσαεί με «κανονικό» χρόνο. Μπορεί να οδηγηθούμε σε τραγελάφους όπως στο ΚΚ1 του 1984, στο οποίο, μετά από πέντε μήνες και 48 παρτίδες, δεν είχε βγει ακόμα νικητής, και αν δεν είχε, προεδρικώ δικαιώματι, διακοπεί, ποιος ξέρει μετά από πόσο χρόνο και στις πόσες παρτίδες θα έληγε.

Το δεύτερο σταθερό σημείο προκρίνει κριτήρια που έχουν να κάνουν με την άμεση σύγκριση της δυναμικότητας των παικτών τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο διεξαγωγής των αγώνων. Αντίθετα, δεν προκρίνει κριτήρια που ευνοούν π.χ. τον μικρότερης ηλικίας ή χαμηλότερου Έλο (πάλι αυτό!) παίκτη, καθώς και κριτήρια που έχουν να κάνουν με τη στεγνή τύχη, όπως έγινε στο ματς Σμύσλοβ – Χύμπνερ το 1983, στο οποίο, στην εφαρμογή του κριτηρίου ισοβαθμίας, έχασε ο μαύρος, όμως δεν κέρδισε ο λευκός, αλλά ο ...κόκκινος, και μάλιστα με τη δεύτερη, αφού στην πρώτη η μπίλια έκατσε στο ζερό!

Πλάκα πλάκα, ειδικά σε ένα τουρνουά νοκ άουτ, δύσκολα μπορεί να επινοήσει κανείς αντικειμενικότερα, ή μάλλον περισσότερο αδιάβλητα, κριτήρια από τα μπλιτς και τον ξαφνικό θάνατο ή παραλλαγές ή συνδυασμούς αυτών. ‘Οποιος προκριθεί, κέρδισε τον άλλον σε απευθείας αναμέτρηση, έστω και με μειωμένο χρόνο. Αυτή δεν είναι η πεμπτουσία του νοκ άουτ;

Επιπρόσθετα, και ανεξάρτητα από τα κριτήρια άρσης ισοβαθμίας, για τουρνουά νοκ άουτ μιλάμε πάντα, έχει συζητηθεί η πρόβλεψη ρεπασάζ ή αποκλεισμού στα δύο ή τρία χαμένα ματς, όμως αν είναι έτσι γιατί δεν το κάνουμε κατευθείαν ελβετικό σε ίσο αριθμό γύρων με το νοκ άουτ, χώρια ότι αμφιβάλλω αν θα επηρεαζόταν η ανάδειξη του τελικού νικητή, που είναι και το ζητούμενο.

Από την πλευρά μου, και επειδή σοφόν το σαφές, πού να κάθεσαι τώρα να βγάζεις μπούχολτς και προοδευτικές βαθμολογίες και πολυώνυμα Λαγκράνζ, έρχομαι να εμφυσήσω νέα πνοή στους μυκτήρες του θνησιγενούς σώματος των κριτηρίων ισοβαθμίας προτείνοντας δύο απλά κριτήρια που μπορούν να εφαρμοστούν όχι μόνο σε νοκ άουτ, αλλά και σε πουλ, και σε ελβετικά, και επίσης αν οι ισοβαθμούντες είναι όχι μόνο δύο, αλλά περισσότεροι :

- Αν όλοι ή οι περισσότεροι ισοβαθμούντες είναι μέχρι 12 ετών, κάποιο παιχνίδι αυλής, ας πούμε το πέτρα – ψαλίδι – χαρτί.
- Αν όλοι ή οι περισσότεροι ισοβαθμούντες είναι άνω των 12 ετών, κάποιο στρατηγικό παιχνίδι, ας πούμε το γιαμ.

Σκηνικό : να ισοβαθμούν, λέει, δύο ομάδες στην κανονική διάρκεια της Α΄ Εθνικής, και στο μπαράζ, στον ίδιο χώρο, με τις ίδιες συνθέσεις, να κουδουνίζουν τα ζάρια και να πέφτουν σε πεντάδες πάνω σε 12, 14, 20, ποιος ξέρει πόσες σκακιέρες θα ισχύουν τότε... «Και, ναι, αγαπητοί τηλεθεατές, ο ακαταγώνιστος Φισερόπουλος στην πρώτη προνηπιακή σκακιέρα πετυχαίνει φουλ του πέντε και περνάει μπροστά στο σκορ! Ο «Βουκεφάλας» ένα μόλις βήμα από την επικράτηση επί του «Καστρόπυργου» και από την κατάκτηση του βαρύτιμου τροπαίου που γενναιόδωρα αθλοθέτησαν οι χορηγοί που βλέπετε στη γιγαντοαφίσσα της διοργάνωσης στο φόντο! Η αδρεναλίνη στα ύψη, αγαπητοί τηλεθεατές» :-)

«Καλοπροαίρετος», 2 Σεπτεμβρίου 2008
http://skakistiko.blogspot.com/2008/08/blog-post_16.html

2 σχόλια:

καλοπροαίρετος είπε...

Η νόρμα γκρανμαίτρ του Σουρούνη

Μια και ο λόγος για ρουλέττα, αναφέρω, μιλώντας με όρους Έλο, όπως συνηθίζουμε σε άλλο θέμα, μια νόρμα γκρανμαίτρ από έναν 2400ρη : το αριστουργηματικό μυθιστόρημα «Ο χορός των ρόδων» του Αντώνη Σουρούνη (Καστανιώτης 1994), στο οποίο κεντρικό ρόλο κρατούν ακριβώς η ρουλέττα και θιασώτες της, ενώ και ο ίδιος ο συγγραφέας διετέλεσε επαγγελματίας παίκτης ρουλέττας. Σχετική συνέντευξή του στο τεύχος 105 (Ιανουάριος 1996) του περιοδικού «Κλικ» υπάρχει εδώ.

Ανώνυμος είπε...

Νεα τραγελαφικα επεισοδια σε σχεση με τον ξαφνικο θανατο.Στον τελικο blitz ζευγων,στην Κινα, το ματς Ινδιας-Ισημερινου τελειωσε ισοπαλο και η εκβαση του θα κρινοταν απο την εκβαση του Σασικιραν-Ματαμορος με τον τελευταιο να εχει το πλεονεκτημα της ισοπαλιας.Στην πιεση χρονου και σε θεση οχι χαμενη για τα μαυρα ο Ματαμορος αφου επαιξε και πατησε το χρονομετρο αθελα του μετακινησε ενα κομματι με το μανικι του,και συμφωνα με τους κανονισμους του τουρνουα δεν ειχε το δικαιωμα να το επαναφερει στη σωστη θεση καθως δεν ηταν η σειρα του..
Ο Σασικιραν ζητησε τον μηδενισμο του αντπαλου του,αιτημα που εγινε δεκτο απο τον διαιτητη..
Το χρυσο λοιπον αρχικα πηγε στην Ινδια, αλλα η επιτροπη εφεσεων για λογους fair play,αποφασισε την επαναληψη του αγωνα,ο Ματαμορος νικησε,και ο Ισημερινος γιορτασε για το χρυσο μεταλλιο..
Ας μη ξεχναμε οτι ξαφνικος θανατος ειναι δυνατον να υπαρξει και στο Κραμνικ-Αναντ..
Πηγη:http://kaguvkov.blogspot.com/,9-10/10/08