Πέμπτη 1 Ιουλίου 2010

Εικόνες


Το ποδόσφαιρο λατρεύεται και στη διπλανή Αργεντινή, τη χώρα που τη χωρίζει ένα ποτάμι από την Ουρουγουάη. Κάθε άλλη έκβαση εκτός από την κατάκτηση του παγκοσμίου κυπέλλου θα θεωρηθεί αποτυχία. Οι σπουδαίοι αστέρες του Ντιέγκο Μαραντόνα φαντάζουν ως ένα από τα φαβορί. Το 1978 κατέκτησαν το Μουντιάλ στη χώρα τους, σε εκείνον τον αξέχαστο τελικό με αντίπαλο την Ολλανδία, υπό το πέτρινο βλέμμα του στρατηγού Βιντέλα στις κερκίδες (είχε προηγηθεί βεβαίως το δυσώδες 6-0 επί του Περού που τους έδωσε την πρόκριση στον τελικό) και το 1986 επανέλαβαν τον θρίαμβο, στα γήπεδα του Μεξικού με «το χέρι του θεού», που τέσσερα χρόνια αργότερα έγινε «δάκρυ του θεού». Αν σηκώσουν φέτος το κύπελλο, δεν θα τους υποδεχθεί στην επιστροφή ένας δικτάτορας με μαύρα γυαλιά, αλλά η λαοφιλής και όμορφη πρόεδρος Κριστίνα Φερνάντεζ ντε Κίρχνερ. Ο Μαραντόνα έχει φορέσει πια σακάκι αλλά δεν φείδεται δηλώσεων, δεν δίστασε στο παρελθόν να χαρακτηρίσει τους κύριους αντίπαλούς του, τους Βραζιλιάνους, «κολλεγιόπαιδα», κάτι που φυσικά αποτελεί βαρύτατη προσβολή για νοτιοαμερικάνους ποδοσφαιριστές. Στη σημερινή φωτογραφία του Reuters δυο Αργεντίνοι φίλαθλοι που έχουν βρεθεί στη Νότια Αφρική για να ενισχύσουν την προσπάθεια της μπιανκοσελέστε, παίζουν μια παρτίδα σκάκι στην παραλία Καμπς Μπέι, φορώντας φυσικά τη φανέλα της ομάδας.

14 σχόλια:

Παναγιώτης Φρεντζάς είπε...

Εκτός από το χέρι του Θεού και το δάκρι του Θεού, υπάρχει και η εξάρα του Θεού (Βολιβία- Αργεντινή 6-1 στα προκριματικά του Μουντιάλ). Το ματς έγινε στις 31 Μαρτίου 2009, και βγήκε σαν είδηση Πρωταπριλιά. Αργήσαμε να καταλάβουμε ότι είναι αλήθεια, αλλά μήπως και το "Μαραντόνα Προπονητής" πρωταπριλιάτικο αστείο δεν είναι;

Maradonismo para siempre είπε...

Το Μαραντόνα..προπονητής ή το Κιρσάν… πρόεδρος του παγκ. Σκακιού είναι το καλύτερο πρωταπριλιάτικο αστείο βρε συ PFREN ? Καλά το Γ.Παπανδρέας …σωτήρ της πατρίδος είναι εκτός συναγωνισμού έτσι κι αλλιώς…

Παναγιώτης Φρεντζάς είπε...

Μήπως να δοκιμάζαμε τον Ντιεγκίτο σαν πρωθυπουργό, και να τους δίναμε τον Γ.Α.Π. για προπονητή;
Αν μάλιστα δίναμε και τον Κ.Κ.Ε. (Κωστάκη Καραμανλή Ελληναρά) στους Βραζιλιάνους για αντικαταστάτη του Ντούνγκα, τότε ο τελικός θα είχε και ενδιαφέρον, και μπόλικο γέλιο...

καλοπροαίρετος είπε...

@ pfren

...Και υπάρχουν και οι ταινίες «Η Αγνή του Θεού» του Νόρμαν Τζούισον, εκεί που η νεοφώτιστη μοναχή Μεγκ Τίλλυ (της «Μεγάλης ανατριχίλας») μύρισε και καλά τον κρίνο και έμεινε έγκυος, κάτι σαν την καθολική μοναχή στο «Μοναστήρι» του Καρνέζη, όχι του Άγγελου-Θάνου Λειβαδίτη, ούτε του Λάκη, ούτε του Ορέστη, του Πάνου ντε, που της ξηγιόταν αλμυρό φυστίκι ο επίσκοπος, μ΄ αρέσουν κάτι τέτοια, μου θυμίζουν ιταλικές σεξοκωμωδίες των ’70s με την Εντβίζ Φενέκ και τον Αλβάρο Βιτάλι, πήγαμε και στο «Η κρεβατοκάμαρα του επισκόπου» του Ντίνο Ρίζι, έπαιζε ο Ούγκο Τονιάτσι, κάτι ψυλλιαστήκαμε ότι δεν ήταν αυτό που ο γαργαλιστικός τίτλος υπονοούσε, όμως είδαμε παίζει Ορνέλλα Μούτι και τσιμπήσαμε, τίποτα, βαριά κουλτούρα, και «Αγκίρε [όχι ο παλιός παίκτης του Ολυμπιακού, ίδια εποχή με τον μακαρίτη Φούνες, του κρατούσε το φέρετρο ο Μαραντόνα στην κηδεία του, αλλά] η μάστιγα του Θεού» (κατά λέξη, «η οργή του Θεού», der Zorn Gottes) του Βέρνερ «ο φιτζκαραλντισμός δεν θα περάσει» Χέρτσοκ, ανεξήγητο πώς η αγγελική Ναστάζια είναι απόγονος του Κλάους, αυτής της περιφερόμενης νεκροκεφαλής, γάντι του πήγαινε ο ρόλος του Νοσφεράτου, σου κοβόταν το αίμα βλέποντάς τον, ο Μπέλα Λουγκόζι ήταν Πίπη η Φακιδομύτη μπροστά του, εκείνη την εποχή κυκλοφόρησαν και οι Hot Blood το χορευτικό κομμάτι Soul Dracula, είχε κι ένα σαρδόνιο γέλιο μέσα, και βέβαια τα «σωματίδια του Θεού», μποζόνια κι έτσι.

Ο μακαρίτης Κυράστας, που επί των ημερών του ο Παναθηναϊκός έπαιξε το καλύτερο ποδόσφαιρο των τελευταίων δεκαετιών (είμαι προσεκτικός: δεν λέω ότι ήταν ο καλύτερος προπονητής του Παναθηναϊκού των τελευταίων δεκαετιών, αν και πιθανότατα ήταν, ακόμα και από τον Μαρκαριάν, και πάντως, μπροστά σε κάτι Πεσέιρο και Μπάκε, ήταν σερ Άλεξ ο άνθρωπος· δεν βάζω στο ίδιο σακκί τον Μαλεζάνι, αφενός γιατί δεν ήταν μυρωδιάς, και αφετέρου γιατί με την προσχεδιασμένη και ελεγχόμενη έκρηξή του μετά το Παναθηναϊκός – Ηρακλής 2-2 το 2006, εκείνη που επανέλαβε αμέτρητες φορές «κάτσο», ανέλαβε αντρίκεια και ευθύνες που δεν του αντιστοιχούσαν και έστρεψε τα φώτα της δημοσιότητας πάνω του, απαλλάσσοντας, έστω και προσωρινά, από την αφόρητη πίεση της εξέδρας και του τύπου τους παίκτες του· μάγκας, όχι δάγκας, και μπεσαλής, όχι κατρουλής· δεν είναι τυχαίο ότι οι βάζελοι τον τιμούν και τον σέβονται, σε αντίθεση με άλλους, εξίσου, ή λιγότερο, εκ του αποτελέσματος, αποτυχημένους προπονητές, που ούτε ζωγραφιστούς δεν θέλουν να τους ξαναδούν· ούτε είναι τυχαίο ότι το όνομά του ακούστηκε μια-δυο φορές μετ΄επιτάσεως, όταν ο Παναθηναϊκός [ξανα]έψαχνε προπονητή τα επόμενα χρόνια), είχε την ταπεινότητα να ξεκινήσει την προπονητική του καριέρα από το Μεσολόγγι και, βήμα βήμα, κατηγορία κατηγορία, να φτιάξει όνομα. «Δεν θέλω του κισσού το πλάνο ψήλωμα, στα ξένα αναστηλώματα δεμένο». Ο Μαραντόνα όμως, είναι ο... Μαραντόνα· έπρεπε, όπως και ο Παναγιώτης «κλάψε-κλάψε» Γιαννάκης, να ξεκινήσει κατευθείαν από την εθνική ομάδα. Τώρα βέβαια, με τέτοιους παίκτες, όχι ο Μαραντόνα, ο Θανέλλας του Σαρωνικού να καθόταν στον πάγκο, πάλι πρώτο φαβορί για το κατσαρόλι θα ήταν η Αργεντινή. Εκτός αν κάνουμε την έκπληξη και τινάξουμε τη μπάνκα στον αέρα εμείς η Ουρουγουάη :)

Υπάρχουν και άλλα ανέκδοτα α λα Μαραντόνα προπονητής και τα παρόμοια: Κίσσιντζερ νομπέλ ειρήνης, ολυμπιακό πνεύμα, εκεχειρία Ισραήλ – Παλαιστίνης, δημόσια και δωρεάν παιδεία για όλους· όμως αυτά είναι σόκιν, αν όχι και καταμπλάκ, οπότε ας μην το βαρύνουμε.

Παναγιώτης Φρεντζάς είπε...

Ο Κλαψουράκης είχε κοουτσάρει και το Μαρούσι, πριν την Εθνική. Ο Μαραντόνα, μόνο την Εθνική Κολομβίας στο ευγενές σπορ του τράφικινγκ.

καλοπροαίρετος είπε...

Είχα, και διατηρώ, την εντύπωση, και το επαληθεύω από εδώ και εδώ, ότι στην πρώτη θητεία του στην εθνική, ο Γιαννάκης πήγε κατευθείαν από το παρκέ στον πάγκο. Και, σε κάθε περίπτωση, άλλο Μαρούσι, παναπεί μια μεσαία ομάδα της Α1, και άλλο Διαγόρας Δρυοπιδέων, παναπεί μια ομάδα της Γ΄ ΕΣΚΑ, όπως θα ήταν το αντίστοιχο της πρώτης ομάδας του Κυράστα. Αγροτικό, όπως οι κοινοί θνητοί, ο Δράκος δεν έκανε.

Περίπτωση Μαραντόνα (εντελώς κορυφαίος παίκτης που κάθησε κατευθείαν στον πάγκο της «μεγάλης» εθνικής της χώρας του, χωρίς προηγούμενη εμπειρία ως συλλογικός προπονητής) είναι και οι γερμανοί Μπεκενμπάουερ, Κλίνσμανν, Φογκτς και ο βραζιλιάνος, άρτι παραιτηθείς, Ντούνγκα.

Τυχερός όποιος βρέθηκε θεατής το 1981 στο Ιωνικός – Άρης, πρακτικά Γιαννάκης – Γκάλης, που έληξε 113-114, 72-63 αντίστοιχα· θα έχει να το λέει για όλη του τη ζωή...

1+1=2 είπε...

Ο Γιαννάκης ως προπονητής έκανε κάποια πράγματα που λίγοι άλλοι τόλμησαν.
Έδιωξε τους δημόσιους υπάλληλους τύπου Σιγάλα και Αλβέρτη,που ήταν τόσα χρόνια τροχοπέδη,προστάτεψε τους παίχτες ακόμη και όταν αυτοί τον εξέθεσαν με τη συμπεριφορά τους και δεν κάθισε να χάσει παιχνίδι για ευνοϊκότερο ζευγάρωμα στον επόμενο γύρο.Προσπάθησε να επιβάλει έναν ενιαίο τρόπο αντιμετώπισης του παιχνιδιού από τις ελληνικές ομάδες.
Ως παίχτης όμως αποδείχτηκε μικρός όταν δεν δέχτηκε να παίξει με Κορωνιό στην εθνική και όταν έφυγε απ'τον Άρη.

Μουτούσης Κωνσταντίνος είπε...

@ καλοπρο

καλα, αυτο με τον Θανελα
εγραψε στην ουγια, μιλαμε για τρελλο γελιο.
Αλλα το Κι..σινγκερ πιστευω ακουγεται
πιο φιτ. Οπως.. καποιαι παλαιαί
ραπτομηχαναί. ή μηχανοραφαί.
Ό,τι προτιμας

καλοπροαίρετος είπε...

@ Μουτούσης

Ούγια, όπως λέμε: Πότε Βούγιας, πότε Κούγιας, κοίτα να το γράφει η ούγια σ’, έτσι; :)

Έχω αναπτύξει εδώ γιατί λέω και γράφω Κίσσιντζερ και όχι Κίσσινγκερ.

Τελικά, με χίλια ζόρια, τα καταφέραμε χτες, εμείς η Ουρουγουάη. Καλά λένε ότι η τύχη βοηθά τους φαρδερούς…

Γεωργιάδης Αλ. είπε...

Επιχειρήματα που γράφονται κατά καιρούς ανώνυμα, όπως:
"Δεν σεβάστηκες το τάδε ή τον τάδε."
"Είσαι εγωιστής/έχεις εγωισμό."
"Υποβάλλετε πίεση στα παιδιά για τις Πανελλήνιες."

Και άλλα τέτοια συναφή.

...αυτά είναι γλειώδη post που γράφουν κάποιοι. Πώς μπορείτε και γράφετε τέτοια πράγματα; Ίσως να έχετε δίκιο που τα γράφετε αυτά, αλλά δεν μπορείτε να τα παρουσιάσετε με διαφορετικό τρόπο;

RIZOPOULOS GEORGIOS είπε...

‘Εμείς η Ουρουγουάη ‘που λέει και ο Καλοπρό, μπορεί να μαστε μικρή χώρα των 5 εκ. βαριά, μπορεί να χουμε 40% δημοσίους υπαλλήλους (βρε…τι μου θυμίζει?) , μπορεί να χουμε 50% του πληθυσμού στο Μοντεβιδέο (βρε…τι μου θυμίζει?) μπορεί να χουμε σημαία με 9 γαλανόλευκες ρίγες (βρε…τι μου θυμίζει?), μπορεί τώρα να παίζουμε με τους Οράνιε χωρίς τον παικταρά μας Σουάρες, αλλά είμαστε παλληκάρια και στον εθνικό μας ύμνο λέμε patria o tuba(βρε…τι μου θυμίζει?) και θα πέσουμε (αν πέσουμε..) σαν παλληκάρια! LOCO,LOCO,LOCOOOOOOOO AbrrrreuUUUUUUUU! Uruguay Semifinalista!!! Celeste leyendaria !!!

Μουτούσης Κωνσταντίνος είπε...

@ καλοπροαίρετος

Ευχαριστω πολυ για τον συνδεσμο.
Καλα, αυτο πια δεν ειναι link,
αυτο ειναι γλωσσολογικη μελετη ολοκληρη και προσφορα σου ουσιαστικη, με μια αλλη διασταση που δινεις και δυνατοτητα ελεγχου και επαληθευσης,
της ορθης προφορας διαφορων δυσκολων και δυστροπων ονοματων, αξια ειλικρινους επαινου και θαυμασμου.
Παντως οι Ρωσοι γραφουν και προφερουν την πολη απο την οποια πηρε το ονομα η οικογενεια του Бад Киссинген , οπότε,καποια χρονικη στιγμη σιγουρα θα γεννηθηκε και σ'αυτους περι του θεματος μια... διχογνωμια.

και μια απορια:
Erdos λεει με αριθμο 0 ειναι το
πιο καλυτερο. Η Ουραγουάη τι αριθμο
Fardos πρεπει να εχει για να φτασει στον τελικο ;

Ανώνυμος είπε...

Κιρχνερ
Κισινγκερ
Ριτζι
Ουγκο
Φιτζικαραλντισμος
Βερνερ
Χερτσοκ
Σιγαλλας
Αλβερτης
Μπεκενμπαουερ
Κλινσμαν
Φογκτς
Παπαντρεου Σωτηρ

Βλέπετε κάτι κοινό μεταξύ τους;

Ανώνυμος είπε...

Ναι τον καλοπροαιρετο που παιζει λατινοαμερικανικο ποδοσφαιρο με μακρινες μπαλλιες...Αμα ειναι καλος ο παικτης...