Σαν σήμερα
Εγώ γεννήθηκα στη Σαλαμίνα της Θεσσαλονίκης, μια περιοχή με ψαροταβέρνες όπου έπαιζε ο Τσιτσάνης. Έμενα κοντά στη θάλασσα, πέρναγα τις γραμμές του τραμ και έβλεπα το πρόγραμμα, θυμάστε αυτά τα κεντράκια τα παραθαλάσσια που είχαν τσίτες ασβεστωμένες, ξυλαράκια και φράχτες από πηχάκια διαγώνια και σταυρωμένα άσπρα; Και ο Τσιτσάνης ντυμένος στ΄ άσπρα. Είχε άσπρο πουκάμισο, άσπρα παντελόνι. Πώς ήταν κάτι ρούχα που έστελνε τότε η αμερικανική βοήθεια; Αυτά τώρα γύρω στο 50, κάτι τέτοιο. Έχεις δει τοιχογραφίες με αγγέλους που κρατάνε μια λύρα; Κάπως έτσι. Ο Τσιτσάνης σαν άγγελος. Πάνω στο σκαλοπάτι ενός τραμ. (Δ.Σ.)
Βασίλης Τσιτσάνης 18 Ιανουαρίου 1915 - 18 Ιανουαρίου 1984
press playboomp3.com
Atom Feed (xml)
4 σχόλια:
Ζητούνται προσωπικότητες με ημερομηνία γέννησης ίδια με ημερομηνία θανάτου
Εκτός από τον Τσιτσάνη, άλλοι τρεις σημαντικοί έλληνες πέθαναν την ημερομηνία των γενεθλίων τους : Κωνσταντίνος Καβάφης, 29 Απριλίου 1863 – 29 Απριλίου 1933, Γιάννης Χρήστου, 8 Ιανουαρίου 1926 – 8 Ιανουαρίου 1960, και Μανώλης Χιώτης, 21 Μαρτίου 1921 – 21 Μαρτίου 1970.
Στην ίδια ομοταξία ανήκει ανήκει και ο ιταλός ζωγράφος Ραφαήλ [Σάντσο], 6 Απριλίου 1483 – 6 Απριλίου 1520. (Σε ορισμένες πηγές αναφέρεται σαν ημερομηνία γέννησης και η 28η Μαρτίου.)
Υποστηρίζεται ότι και ο Πλάτων (π. 427 – 347 π.Χ.) πέθανε την ημέρα των γενεθλίων του.
Ο Σαίξπηρ (δεν γράφω Σέξπιρ, που να μού κάνει τα γλυκά μάτια η Σίντυ Κρώουφορντ) γεννήθηκε κατά πολλές πηγές στις 23 Απριλίου 1564 (πάντως βαπτίστηκε στις 26), ενώ πέθανε –σίγουρο αυτό– στις 23 Απριλίου 1616.
Υπάρχουν και περιπτώσεις συν-πλην μία ημέρα, π.χ. ο ελληνικής καταγωγής ηθοποιός, δημοφιλής στην εποχή του, Τέλλυ Σαβάλας, πέθανε μία ημέρα μετά τα γενέθλιά του : 21 Ιανουαρίου 1922 – 22 Ιανουαρίου 1994.
Σίγουρα υπάρχουν και άλλες τέτοιες περιπτώσεις, ελλήνων και ξένων. Γνωρίζει κανείς κάποια;
Όπου η μοίρα παίζει αριθμητικά παιχνίδια : Τσιτσάνης και Γιαννίδης
Ακριβώς την ίδια χρονολογία, 18 Ιανουαρίου 1984, πέθανε και ένας από τους δυο – τρεις επιφανέστερους έλληνες συνθέτες και μάλιστα σε δύο χώρους, τόσο της τότε λεγόμενης «σοβαράς» μουσικής, με το πραγματικό του όνομα, Γιάννης Κωνσταντινίδης (ορχηστρικές, δωματίου και για σόλο πιάνο συνθέσεις, όλες βασισμένες στην παράδοση του δημοτικού τραγουδιού, και δύο συλλογές τραγουδιών, σολιστικών και χορωδιακών –8 Δωδεκανησιακά και 8 Μικρασιατικά–, από τα οποία η Ερήνη τραγουδήθηκε και από τη Βέμπο, τη Γιοβάννα, τη Μούσχουρη, ντουέτο μάλιστα με τον Χάρρυ Μπελαφόντε, τη Μαρινέλλα και άλλες), όσο και της τότε λεγόμενης «ελαφράς» μουσικής (άλλοι : Αττίκ, Σουγιούλ, Βέλλας, Μουζάκης, Χαιρόπουλος, Σπάρτακος), με το ψευδώνυμο Κώστας Γιαννίδης (ώστε να μην συγχέεται με τον συνθέτη Γρηγόρη Κωνσταντινίδη, που ήδη διακρινόταν στον χώρο), όχι μόνο με τραγούδια, αλλά και μουσική για τον κινηματογράφο και για την επιθεώρηση, και... πενήντα οπερέττες.
Αρκετά αναφέρθηκα στον Γιαννίδη / Κωνσταντινίδη· δεν παραθέτω τραγούδια του· το άρθρο είναι για τον Τσιτσάνη. Ξεκίνησα τη μνεία, και ως συνήθως παρεξέκλινα, απλώς για να επισημάνω την ταύτιση των χρονολογιών θανάτου και για να αναφέρω ότι θυμάμαι ότι ο Τσιτσάνης είχε κηδευτεί δημοσία δαπάνη και με τιμές περίπου αρχηγού κράτους, «με παρουσία σύσσωμης της πολιτικής και πολιτειακής ηγεσίας» και «με παλλαϊκή συμμετοχή», που λένε και τα σχετικά στερεότυπα, ενώ ο Γιαννίδης, που είχε την ατυχία να κηδεύεται την ίδια μέρα, πέρασε απαρατήρητος...
@ Schrödinger's Cat :
Συνεχίζοντας να παίζουμε με τις ημερομηνίες, να περιμένουμε αύριο αφιέρωμα με αφορμή τη γέννηση του Γιώργου Χατζηνάσιου, και στις 25 άλλο αφιέρωμα με αφορμή τη γέννηση του Γιώργου «κι η βρόχα έπεφτε ράι θρου» Ζαμπέτα; :-)
Γιώργος Σκαμπαρδώνης : Ουζερί Τσιτσάνης
Το 2002 κυκλοφόρησε από τον «Κέδρο» το βιβλίο του Γιώργου Σκαμπαρδώνη Ουζερί Τσιτσάνης. Δεν είναι βιογραφία, είναι ιστορικό μυθιστόρημα, εκπληκτικό κατά τη γνώμη μου. Διαδραματίζεται το πρώτο τρίμηνο του 1943, εν μέσω γερμανικής κατοχής, στη Θεσσαλονίκη.
Περιγραφή και κριτική του βιβλίου από τον Ντίνο Σιώτη υπάρχει στην εφημερίδα «Το Βήμα» εδώ :
http://tovima.dolnet.gr/print_article.php
?e=B&f=13549&m=S16&aa=1
Το «Ουζερί Τσιτσάνης» είχε ανέβει και σε θεατρική διασκευή από το ΚΘΒΕ.
@καλοπροαίρετος: Όχι μην περιμένετε αφιέρωμα από μένα, αλλά επειδή ο χώρος είναι ανοιχτός σε εξωτερικές συνεργασίες τίποτα δεν αποκλείεται!...Οι δημοσιεύσεις, όπως έχετε ήδη καταλάβει (ειδικά οι μη σκακιστικές, αλλά και εν μέρει οι σκακιστικές), δεν υπακούουν σε αξιολογικά κριτήρια, είναι πιο πολύ στιγμιαία ερεθίσματα...
Δημοσίευση σχολίου