Ποιό βιβλίο;
Τρία απόσπασματα από γνωστό μυθιστόρημα:
«Ήταν μια ήσυχη νύχτα και το σπίτι φαινόταν πιο άδειο από ό,τι συνήθως. Τοποθέτησα τα πιόνια και τα κομμάτια και έπαιξα μια "γαλλική" εναντίον του Στάινιτς. Με κέρδισε σε 45 κινήσεις αλλά τον έκανα να ιδρώσει κάποιες στιγμές.»
«Εκείνη φυσικά είχε απόλυτο δίκιο και εγώ απόλυτο άδικο. Αλλά δεν ένιωθα πως είχα λάθος, ένιωθα απλώς θλίψη. Αν είχε τηλεφωνήσει μισή ώρα νωρίτερα θα είχα σακατέψει τον Στάινιτς - ανεξάρτητα από το γεγονός ότι ο Στάινιτς ήταν νεκρός εδώ και 50 χρόνια και η παρτίδα προερχόταν από βιβλίο.»
«Έβαλα τη σκακιέρα στο τραπεζάκι του καφέ και τοποθέτησα ένα πρόβλημα που λέγεται "η Σφίγγα". Βρίσκεται στο ψευδοεξώφυλλο ενός σκακιστικού βιβλίου του Μπλάκμπερν, του άγγλου "μάγου", πιθανώς του πιο δυναμικού σκακιστή που υπήρξε ποτέ, αν και δεν θα βρισκόταν στην πρώτη γραμμή του ψυχρού σκακιού που παίζεται σήμερα. "Η Σφίγγα" είναι ένα πρόβλημα 11 κινήσεων και δικαιολογεί το όνομά του. Τα σκακιστικά προβλήματα σπανίως υπερβαίνουν τις 4 ή 5 κινήσεις. Επιπροσθέτως η δυσκολία της επίλυσης αυξάνεται με γεωμετρική προόδο. Ένα εντεκάρι είναι ανόθευτη μαγεία...»
***Σε ποιό μυθιστόρημα αναφερόμαστε;
ΥΓ. Είναι άγνωστο αν το πρόβλημα για το οποίο ομιλεί ο συγγραφέας στο τρίτο απόσπασμα είναι μυθιστορηματικό εύρημα ή υπαρκτή σύνθεση. Η αναζήτηση στο ίντερνετ δεν στάθηκε ιδιαίτερα διαφωτιστική. Η μοναδική σελίδα που παρέχει κάποιες πληροφορίες για το πρόβλημα είναι η http://gameknot.com/fmsg/chess/3203.shtml και το 11άρι ενδέχεται να είναι το παρακάτω. Όποιος διαθέτει περισσότερες πληροφορίες (όνομα συνθέτη, χρονολογία και λύση), παρακαλείται να «βοηθήσει»!
Atom Feed (xml)
8 σχόλια:
Το υφος του θυμιζει πολυ R Chandler αλλα εχω ενδοιασμο διοτι ο Philip Marlow ειναι θαυμαστης του Capablanca.
Το ύφος δεν θυμίζει καθόλου Τσάντλερ, κατά την γνώμη μου. Η μετάφραση είναι πρόχειρη έτσι κι αλλιώς και ελπίζω να μην είναι από δημοσιευμένο βιβλίο.
Ναι, είναι ο Ρέιμοντ Τσάντλερ και το βιβλίο είναι το «The Long Goodbye» (ελληνικός τίτλος: ο μεγάλος αποχαιρετισμός).
Η μετάφραση είναι πράγματι πρόχειρη και δεν προέρχεται από την ελληνική έκδοση. Τα τρία σημεία του κειμένου από την πρωτότυπη αγγλική έκδοση:
It was a quiet night and the house seemed emptier than usual. I set out the chessmen and played a
French defense against Steinitz. He beat me in forty-four moves, but I had him sweating a couple of
times.
She was dead right, of course, and I was dead wrong. But I didn't feel wrong. I just felt sore. If she had called up half an hour earlier I might have been sore enough to beat the hell out of Steinitz—except that he had been dead for fifty years and the chess game was out of a book.
I put the chessboard on the coffee table and set out a problem called The Sphynx. It is printed on the
end papers of a book on chess by Blackburn, the English chess wizard, probably the most dynamic chess player who ever lived, although he wouldn't get to first base in the cold type of chess they play nowadays. The Sphynx is an eleven-mover and it justifies its name. Chess problems seldom run to more than four or five moves. Beyond that the difficulty of solving them rises in almost geometrical progression. An eleven-mover is sheer unadulterated tottore.
Το σκάκι περνάει πολύ συχνά από τις σελίδες του Τσάντλερ (θυμάμαι για παράδειγμα σε άλλο έργο σκηνή όπου ο Φίλιπ Μάρλοου σκύβει για να αποφύγει ένα πυροβολισμό και η σφαίρα διαλύει τη σκακιέρα που βρίσκεται πίσω του). Δεν γνώριζα όμως ότι ήταν θαυμαστής του Καπαμπλάνκα! (πολύ πρόσφατα βρήκα τον Καπαμπλάνκα σε άλλο γνωστό μυθιστόρημα στο περίφημο "Ο έρωτας στα χρόνια της χολέρας", του Μάρκες.)
It was night. I went home and put my old house clothes on and set the chessmen out and mixed a drink and played over another Capablanca. It went forty-nine moves. Beautiful and remorseless chess, almost creepy in its silent implacability.
When it was done I listened at the open window for a while and smelled the night. Then I carried my glass out to the kitchen, and rinsed it and filled it with ice water and stood at the sink sipping it and looking at my face in the mirror.
"You and Capablanca," I said.
Το τελος του High window.
"She hung up and I set out the chess board. I filled a pipe, paraded the chessmen and inspected them for French shaves and loose buttons, and played a championship tournament game between Gortchakoff and Meninkin, seventy-two moves to a draw, a prize specimen of the irresistible force meeting the immovable object, a battle without armour, a war without blood, and as elaborate a waste of human intelligence as you could find anywhere outside an advertising agency."
-- Raymond CHANDLER, The Long Goodbye, Chapter 24, final sentences.
Ηταν βραδυ.Γυρισα στο διαμερισμα μου κι εβαλα τις χιλιοφορεμενες μου πυζαμες, εστησα τη σκακιερα,εφτιαξα ενα ποτο κι επαιξα αλλη μια παρτιδα του Καπαμπλανκα.Ομορφο ψυχρο αμειλικτο σκακι σχεδον φρικιαστικο μεσα στη βουβη αδιαλλαξια του.
Οταν την τελειωσα αφουγκραστηκα για λιγο τους ηχους απο το ανοικτο παραθυρο και μυρισα τον βραδινο αερα.Μετα πηρα το ποτηρι στην κουζινα το επλυνα το γεμισα παγωμενο μερο καθισα στο νεροχυτη και το ρουφηξα κοιτωντας το προσωπο μου στον καθρεφτη,
"Εσυ κι ο Καπαμπλανκα" ειπα.Μεταφραση Ανδρεα Αποστολιδη εκδοσεις Αγρα.
Πού πήγε το "It went forty-nine moves."? Χάθηκε στη μετάφραση? μερο = νερό, προφανώς. Επίσης, ο Αποστολίδης δεν παραλείπει τους τόνους!
Παρακαλώ η αντιγραφή να γίνεται σωστά. Άλλως, αδικούμε και τον μεταφραστή και τον συγγραφέα!
Ο συγγραφεας δεν αδικειται εχω παραθεσει το πρωτοτυπο πιο πανω.Οι διαφορες ειναι για να τις βρισκουν οι εξυπνοι αναγνωστες.Και τελος ας μην ειμαστε τοσο by the book.Αντε γεια.
Δημοσίευση σχολίου