Το τραινάκι

Οι πρώτες μακρινές παραμονές πρωτοχρονιάς της παιδικής μου ηλικίας, που μπορώ να θυμηθώ, περιέχουν όλες σφηνωμένες στη μνήμη τους το παιδικό τραινάκι και μια πλαστική πολιτεία όπου το τραινάκι κινιόταν με φώτα στο σταθμαρχείο και στα σπίτια. Αργότερα, στο σκαλοπάτι παιδικής ηλικίας και πρώτης εφηβείας, που είναι η πιο δονκιχωτική και συνάμα όμως σκληρή, ανελέητη, σε αισθήματα περίοδος της ζωής του ανθρώπου, το βράδυ της παραμονής του νέου έτους, το παιδικό τραινάκι γινόταν στο μυαλό κανονικό τραίνο. Γιατί, στον κόσμο του μέλλοντος οι μηχανοδηγοί θα φρέναραν απότομα τις τεράστιες αμαξοστοιχίες όταν το ραντάρ θα εντόπιζε μια πασχαλίτσα στις ράγες. Η εικόνα αυτή ξέβαψε οριστικά κάπου στα 14. Σειρά είχαν τα πιο γήινα πολιτικοποιημένα οράματα έχοντας (τότε) την αλαζονική σιγουριά ότι δεν σβήνουν στην περιπέτειά τους στον χρόνο. Το παραμύθι του ανθρώπου, ξέρετε...
Ευχές σε όλες και όλους για ευτυχισμένη νέα χρονιά 2008 !

press play boomp3.com