Checkmate
Το 2004, από τις εκδόσεις Everyman Chess, κυκλοφόρησε το βιβλίο «Checkmate! My First Chess Book» με συγγραφέα τον Γκάρι Κασπάροβ. Όπως δηλώνει ο τίτλος, το βιβλίο απευθύνεται σε παιδιά που είναι τελείως αρχάρια. Περίπου οι μισές από τις 96 σελίδες της αγγλικής έκδοσης αφιερώνονται στους κανόνες του παιχνιδιού και οι υπόλοιπες στο «τακτικό παιχνίδι» (αποκάλυψη, πηρούνι κλπ.), εικόνες ματ και στοιχειώδεις συμβουλές για το άνοιγμα και το φινάλε, του τύπου «μην βγάζεις νωρίς τη Βασίλισσά σου έξω».
Παρ΄όλο που δεν είναι η πρώτη φορά που Παγκόσμιος Πρωταθλητής υπογράφει starter book (υπάρχουν τα κλασσικά έργα των Λάσκερ και Καπαμπλάνκα), το συγκεκριμένο βιβλίο παρέχει τόσο στοιχειώδη γνώση που μας κάνει να διερωτώμαστε σε ποιο βαθμό ο ίδιος ο Κασπάροβ μετείχε στη συγγραφή. Από την άλλη, το βιβλίο περιέχει πρόλογο του Κασπάροβ χωρίς να υπάρχει αναφορά σε συνεργάτη, όμως δεν λείπουν τα στοιχεία ενός «επιμελητή» (του Byron Jacobs), ο δε σχεδιασμός και τα διαγράμματα αποδίδονται στον Horatio Monteverde.
(η σελίδα 6 του «Checkmate! My First Chess Book»)
To «Checkmate! My First Chess Book» στο amazon.com
Atom Feed (xml)
25 σχόλια:
Παρεμπιπτόντως, πολύ ενδιαφέρουσα αυτή η είδηση. Προσέξτε την τελευταία φράση του άρθρου...
Πράγματι, η συμμαχία «Άλλη Ρωσία» αποτελείται από εντελώς ετερόκλητα πολιτικά και ιδεολογικά στοιχεία...
Δείτε το επάνω θέμα συζήτησης...
Θεωρώ ότι σ' αυτό τον τομέα ο Κασπάροβ ήρθε δεύτερος...
Πιστεύω ότι το βιβλίο του Νίκου Καμπάνη "Μέθοδος Ταχύρρυθμης Εκμάθησης Βασικών Εννοιών στο Σκάκι για Αρχάριους"
είναι μακράν το Νο1 σκακιστικό best seller όλων των εποχών. Γιατί και πιό ταχύρρυθμο είναι και πιό διασκεδαστικό, αλλά και συνεχώς εξελίσσεται...
Στην έκδοση του 1998 αναρωτιέται: "Άρα, ο Ίππος ΥΠΕΡΙΠΤΑΤΑΙ;", δηλαδή σε ελεύθερη μετάφραση, πετάει ο "γάιδαρος";
Στην έκδοση του 2005,
μετά από 7 χρόνια μελέτης αποφαίνεται: "ο Ίππος στην πραγματικότητα δεν υπερπηδά αλλά ελίσσεται ανάμεσα περνώντας πίσω(!) από τα γειτονικά του κομμάτια." Στη σελίδα 13 ισχυρίζεται ότι "η εισαγωγή της έννοιας της ΚΑΜΠΥΛΗΣ στο ΣΚΑΚΙ, ενσπείρει "καινά δαιμόνια" μετασεισμικού χαρακτήρα!". Στη σελίδα 14, προσπαθεί να εκλαικεύσει το en passant: "Μάλιστα κάποιος θετικός επιστήμονας ασχολούμενος με επιστημονική φαντασία, ίσως παρατηρήσει ότι: Το να βλέπουμε κάτι "σήμερα" στο σημείο που αυτό βρισκόταν "χθες", εμπίπτει στη σφαίρα της μαγνητοσκόπησης ή του οπτικού παραμορφωτισμού, το να κόψουμε όμως κάτι "σήμερα" στο σημείο που αυτό βρισκόταν χθες, εισάγει σε αντίληψη χωροχρονικών μεταβολών! Πάντως η κίνηση αυτή μετά από εκατοντάδες χρόνια θα δημιουργεί απορία στους τότε φυσικούς επιστήμονες για το πως είχε εισαχθεί στο σκάκι πριν από τον 20ο αιώνα."...
Πάει αδιάβαστος ο Κασπάροβ, αφού το βιβλίο του ούτε μετασεισμούς δημιουργεί, ούτε μαγνητοσκόπηση, ούτε οπτικό παραμορφωτισμό, ούτε χωροχρονικές μεταβολές, μόνο να εισπράττει ξέρει ο τσιφούτης ...
Πάντως το βιβλίο του Καμπάνη μετά από εκατοντάδες χρόνια θα δημιουργεί απορία στους τότε επιστήμονες για το ποιός ήταν πρόεδρος της ΕΣΟ όταν γράφτηκε...
Για το συγκεκριμένο βιβλίο του Καμπάνη διατυπώθηκε και η επιφύλαξη ότι η ένταξη κεφαλαίου με τίτλο «Αξιολόγηση – τι είναι το ELO;», με πλήρη παράθεση των σχετικών μαθηματικών τύπων και παραδείγματα, στην ενότητα «Οι στοιχειώδεις γνώσεις», εξάπτει την «ελομανία» ήδη από την πρώτη γνωριμία του παιδιού με το άθλημα.
Δεν αντελήφθην το πνεύμα του «ποιός ήταν πρόεδρος της ΕΣΟ όταν γράφτηκε». Η προφανής απάντηση είναι «Εκείνος που ήταν από την εποχή των ματς Κάρποβ – Κορτσνόι, και εκείνος που θα είναι στον αιώνα τον άπαντα μέχρι να αποφασίσει ο ίδιος να αποσυρθεί», αλλά μάλλον, αγαπητέ Ανώνυμε, κάτι βαθύτερο υπονοείτε, και θα με υποχρεώνατε αν γινόσασταν σαφέστερος.
Ας σημειωθεί ότι το βιβλίο δεν είναι έκδοση της ΕΣΟ, ούτε αναγράφεται πουθενά ότι τελεί υπό την έγκρισή της, ώστε να φέρει ευθύνη για το περιεχόμενό του, αλλά του σωματείου Ενωση Ποντίων Μελισσίων. Παρόμοια, αν εγώ αύριο αποφασίσω να εκδώσω, ιδίοις αναλώμασι (κοινώς : με έξοδά μου) και χωρίς την με οποιαδήποτε μορφή εμπλοκή της ΕΣΟ, ένα αντίστοιχο βιβλίο με τίτλο, π.χ., «Μέθοδος ταχύρρυθμης εκμάθησης σκακιού για παραπροχωρημένους» και, αντί να μιλήσω για «οπτικούς παραμορφωτισμούς» και τα σχετικά, δημοσιεύσω αναλύσεις με το μπαρόκ στυλ, κατάφορτο από (συνήθως άσχετα) τσιτάτα στο οποίο ενίοτε (ενίοτε;) γράφω, δεν βλέπω γιατί εκτίθεται η ΕΣΟ ή ο Πρόεδρός της ή οποιοσδήποτε άλλος πλην εμού.
Μού μπήκαν ιδέες τώρα... Πλάκα δεν θα είχε; Ας πούμε :
Στη θέση αυτή, ο Μανουέλ Στίνο Αβέρτα, έχοντας κατά νου το απόφθεγμα του Ταρτακόβερ ότι «Μια θυσία είναι απόδειξη ότι είτε ο λευκός είτε ο μαύρος έπαιξε κάτι λάθος», άδραξε αποφασιστικά το πιόνι ε6 και το έσπρωξε, αργά και βασανιστικά, στο ε5, όπου κόβεται από τρεις διαφορετικές εχθρικές δυνάμεις· ο ξερός ήχος του πιονιού που σύρθηκε πάνω στη σκακιέρα θύμισε τον ανατριχιαστικό ήχο της κιμωλίας στον μαυροπίνακα· ο Λεβόν Μαζετιάν, ολοκάθαρα πια, «έβλεπε το κακό με δρασκελιές να πλησιάζει», που έλεγε και ο Σαββόπουλος στο «Μακρύ ζεϊμπέκικο για τον Νίκο»· εξασκημένος στην αυτοκυριαρχία, δεν κίνησε ούτε ένα μυ του προσώπου του, όμως ένα παγωμένο έντομο άρχισε να κάνει κούρσες κατά μήκος της σπονδυλικής του στήλης· η θέση του λευκού καταρρέει σαν πύργος από τραπουλόχαρτα· «Των θνητών οι ελπίδες ως ελαφρά διαλύονται όνειρα βρέφους· χάνονται ως λεπτόν βόλι εις άπειρον βάθος πελάγου», που έγραψε και ο Κάλβος
...και τα παρόμοια. Λοιπόν; Ενέχονται η ΕΣΟ ή ο Πρόεδρός της σε μια τέτοια περίπτωση;
Προσωπικά, αγαπητέ Ανώνυμε, αυτό που με ενόχλησε στο βιβλίο περισσότερο από αυτά που αιτιάστε βρίσκεται στον τίτλο : Το «ταχύρρυθμος» ορθογραφείται με δύο ρ, και χαίρομαι που και εσείς το γράφετε, και δύο φορές μάλιστα, ορθά. Ομως, στο εξώφυλλο (και εσώφυλλο) του βιβλίου αναγράφεται με ένα...
Για να το ελαφρύνουμε λίγο, το ρητορικό ερώτημα «Ο Ιππος υπερίπταται;» μού θυμίζει άλλο ρητορικό ερώτημα που ταλάνισε ατελέσφορα τις παλαιότερες γενιές : «Οι Ιπποι έχουν ιππικοότητα;»
Σημειώνω ακόμη ότι, απομονώνοντας μία φράση από τα συμφραζόμενά της, μπορούμε να οδηγηθούμε σε λανθασμένα συμπεράσματα. Πασίγνωστο το χωρίο της Γραφής που αναφέρει ανεπιφύλακτα ότι «Ουκ έστι θεός». Μόνο που προηγείται το «Είπεν ο άφρων εν τη καρδία αυτού». Το ίδιο ισχύει και για τον «υπεριπτάμενο Ιππο» του Καμπάνη.
Δεν παίρνω το μέρος του Καμπάνη και κανενός Καμπάνη. Αντίθετα, προσθέτω ότι η διατύπωση τού βιογραφικού του (βλέπε οπισθόφυλλο του υπόψη βιβλίου), αλλά και άλλες συμπεριφορές του μερικές φορές έχουν, σύμφωνα με τις αντιλήψεις αρκετών, υψηλές δόσεις αυταρέσκειας, οίησης και παρουσίασης μικρών κατορθωμάτων για μεγάλα. Επίσης, σύμφωνα με τις ίδιες αντιλήψεις, διεκδικεί μεγαλύτερο ποσοστό δικής του συμβολής στην εξέλιξη παικτών που πέρασαν κάποτε από τα χέρια του από όσο πράγματι τού αντιστοιχεί, ωσάν να μην έπαιξαν ρόλο το ταλέντο και η ανεξάρτητη προσωπική εργασία των παικτών αυτών. Από την άλλη, ακούγεται ότι δεν είναι λίγοι οι παίκτες, γονείς παικτών και παράγοντες σωματείων που πίνουν νερό στ’ όνομά του. Εξάλλου, αυτό το «έχει συνεργαστεί με πάνω από δέκα συλλόγους, διατηρώντας μέχρι σήμερα στενότατες σχέσεις με έξη» (πάλι από το βιογραφικό του στο οπισθόφυλλο της έκδοσης του 1996) όλο και κάτι θετικό θα σημαίνει.
Το ζήτημα είναι γενικότερο. Ο παίκτης, ειδικά ο ενήλικος, κρίνεται αντικειμενικά από τα αποτελέσματά του. Ο προπονητής, ιδιαίτερα ο σχολικός και φυτωριακός, κρίνεται και (ή : κυρίως) από τα, ενίοτε παχιά και/ή κενά, λόγια του, καθώς και από τις δημόσιες σχέσεις του.
Πάντα καλοπροαίρετα, χωρίς διάθεση ή πρόθεση αντιπαράθεσης.
Άδικα χύνεις το μελάνι σου. Δεν νομίζω ότι ο Καμπάνης και πολύ περισσότερο ο Μακρόπουλος, να χρειάζονται συνήγορο υπεράσπισης. Υπερασπίζονται πολύ καλά και οι δύο τα συμφέροντά τους και τις επικερδείς "καριέρες" τους... Όπως λέει και το γνωστό σύνθημα: "Στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας, έγινε καθηγήτρια η Παναγιωταρέα". Κάτι ανάλογο ισχύει και στο σκάκι. Στην ομοσπονδία της φαιδρότητας, έγινε κι ο Καμπάνης συ(γγ)ραφέας... Κάνεις μεγάλο λάθος όμως, όταν λες ότι κανείς δεν μπορεί να παρέμβει σε ένα βιβλίο και ειδικά όταν αυτό αναφέρεται στους κανόνες του σκακιού. Δηλαδή π.χ. εγώ μπορώ να γράψω ένα βιβλίο και να ισχυρίζομαι ότι όλα τα κομμάτια μπορούν να πηδάνε τη βασίλισσα; Η ομοσπονδία, πιστεύω, έχει έννομο συμφέρον να παρέμβει δικαστικά, γιατί δεν μπορεί κανείς ατιμώρητα να αλλοιώνει τους επίσημους κανόνες του σκακιού. Φυσικά, είναι γνωστό ότι η ομοσπονδία δεν ενδιαφέρεται για τέτοια θέματα, παρά μόνο αν έχει ψητό...
@ κακοπροαίρετος 1 (Δεν νομίζω ότι ο Καμπάνης και πολύ περισσότερο ο Μακρόπουλος, να χρειάζονται συνήγορο υπεράσπισης) :
Αν τα γραφόμενά μου για τον Καμπάνη με κατατάσσουν στους συνηγόρους του, δεν θέλω να σκέφτομαι τι θα τού κατελόγιζε κάποιος που ανήκει στους επικριτές του.
Λίγο ακόμα και θα με πείτε εγκάθετο και πληρωμένο κονδυλοφόρο του Μακρόπουλου. Ευτυχώς διευκρινίζετε ότι δεν χρειάζεται συνήγορο υπεράσπισης, πολύ περισσότερο κάποιον ανώνυμο χωρίς επιρροή στα κέντρα εξουσίας και λήψης αποφάσεων. Ισως παρερμηνεύθηκε αυτό το «Εκείνος που ήταν από την εποχή των ματς Κάρποβ – Κορτσνόι, και εκείνος που θα είναι στον αιώνα τον άπαντα μέχρι να αποφασίσει ο ίδιος να αποσυρθεί». Αν το πνεύμα του γράμματος δεν είναι σαφές, διευκρινίζω ότι εννοώ ότι, αν εκείνοι που δεν επιθυμούν να συνεχιστεί η μονοκρατορία Μακρόπουλου στο ελληνικό σκάκι δεν ομονοήσουν, έστω και προσωρινά και προσχηματικά, παρουσιάζοντας ενιαία –και όχι κατακερματισμένη, όπως σήμερα– εικόνα προς τα έξω ώστε να τους πάρει στα σοβαρά το εκλογικό σώμα, προτείνοντας παράλληλα για πρόεδρο κάποιο πρόσωπο με συγκρίσιμο ανάστημα με του Μακρόπουλου (αναπληρωτής πρόεδρος της FIDE είναι ο άνθρωπος), τότε πράγματι ο Μακρόπουλος θα είναι πρόεδρος της ΕΣΟ μέχρι να βαρεθεί. Εχετε αντίρρηση και σε αυτό; Επιπλέον, επειδή στην Ελλάδα συχνά ψηφίζουμε πρόσωπα και όχι ιδεολογίες και προγραμματικές θέσεις, έχετε κάποιο πρόσωπο να προτείνετε για αντι-Μακρόπουλο;
@ κακοπροαίρετος 2 (δεν μπορεί κανείς ατιμώρητα να αλλοιώνει τους επίσημους κανόνες του σκακιού) :
Ποιοι ακριβώς κανόνες του σκακιού αλλοιώνονται στα βιβλία του Καμπάνη; Ξεσκεπάστε επιτέλους αυτόν τον αεσίφρονα, ακίχητο, ηπεροπευτή, πέρπερο και φιλοκτέανο (καλά, ρέστα έδωσα), όπως και όλους τους φαύλους του σκακιστικού χώρου, με στοιχεία και επιχειρήματα όμως, όχι με κραυγές και συνθήματα. Εγώ συντελώ σε αυτή την κατεύθυνση καταθέτοντας όσο πιο πιστά και μετριοπαθώς μπορώ όσα ακούω να κυκλοφορούν, και τα συμπεράσματα που εξάγω με την κοινή λογική συνδυάζοντας απτά δεδομένα και όχι φήμες και υποθέσεις. Σειρά σας.
Επαναλαμβάνω από το χθεσινό μου σχόλιο : Ο προπονητής, ιδιαίτερα ο σχολικός και φυτωριακός, κρίνεται και (ή : κυρίως) από τα, ενίοτε παχιά και/ή κενά, λόγια του, καθώς και από τις δημόσιες σχέσεις του.
Στην τελική, ο Καμπάνης δεν είναι και η μεγαλύτερη πληγή του χώρου. Κοιτάξτε γύρω σας στα σχολικά και νεανικά πρωταθλήματα μικρών ηλικιών ποιοι περνιούνται για προπονητές και θα με δικαιολογήσετε.
Διαβάσατε τους κανόνες του σκακιού που περιλαμβάνονται στο βιβλίο του κ.Καμπάνη και δεν διαπιστώσατε να αλλοιώνουν πουθενά στους επίσημους κανόνες του σκακιού της FIDE; Μήπως να το διαβάζατε φορώντας τα γυαλιά σας; Μήπως πάλι σας εμποδίζει να διαβάσετε η ευτραφής κοιλίτσα σας; Η συμβουλή μου είναι, με την ευελιξία γατόπαρδου που σας διακρίνει, να γυρίσετε ανάσκελα και να το ξαναδιαβάσετε φορώντας αυτή τη φορά τα γυαλιά σας...
@ κακοπροαίρετος :
Αν τα ερωτήματα δεν απευθύνονταν σε εμένα ατομικά, αλλά γενικώς στην ομήγυρη, παρακαλώ παραλείψτε την επόμενη παράγραφο και πηγαίνετε κατευθείαν στη μεθεπόμενη.
Δεν περιμένω να μάθω από τον Καμπάνη τους κανόνες, δεν λέει καν για τη δυνατότητα μετακίνησης δύο πιονιών κατά ένα τετράγωνο στην πρώτη κίνηση· για το βίδο δε, μούγκα. Δεν χρειάζεται να φορέσω τα γυαλιά μου, τα φορώ ήδη και είναι διπλεστιακά. Ευτραφή κοιλίτσα δεν έχω, μια υποψία μπυρόμπακας μόνο. Ούτε ευελιξία γατόπαρδου έχω, μάλλον τσιτάχ με πάρεση άμφω θα έλεγα· πάντως ακόμα πιάνω κάμποσα πέναλτυ στα ματς παλαιμάχων –και χωρίς τα γυαλιά μου. Ειδικά στο 5Χ5 είμαι σχεδόν ανίκητος. Καλά, στο subbuteo δεν το συζητώ. Δεν διαβάζω ούτε μπρούμυτα ούτε ανάσκελα, κατεβαίνει βλέννα στις ευσταχιανές σάλπιγγες· μόνο καθιστός και με μέτρο, μην ξεκουτιάνω και τελείως, σέρνεται και Αλτσχάιμερ· ο γιατρός λέει να λύνω και δύο σκανδιναβικά την ημέρα· σουντόκου, τάνγκραμ και τέτοια επιστημονικά απαγορεύονται· προαιρετικά μπορώ να λύνω και αυτά με τις αριθμημένες τελείες που αν τις συνδέσεις προκύπτει ένα σχέδιο. Ο Καμπάνης δεν είναι ο αγαπημένος μου συγγραφέας, ένα πηδιάβασμα (© Λύο Καλοβυρνάς) είναι αρκετό, το επιπλέον είναι τραυματική εμπειρία· προτιμώ τους συγχρόνους μου, Ξενόπουλο ας πούμε, και από τους νέους Βενέζη.
Θα μάς υποχρεώνατε αν γινόσασταν πιο συγκεκριμένος. Σελίδα και χωρίο παρακαλώ. Και να ετοιμάζονται οι διαιτητές του ιστολογίου να γνωμοδοτήσουν.
(Ούτε στον ύπνο του τέτοια διαφήμιση ο Καμπάνης…)
hi everybody
@Καλοπροαίρετος : "αεσίφρονα, ακίχητο, ηπεροπευτή, πέρπερο και φιλοκτέανο"
Επειδή έχω έναν Μπαμπινιώτη αλλα ποιος τον ανοίγει βραδιάτικα, δώσε με δυο λέξεις το πολυ τις σημασίες. Ευχαριστώ εκ των προτέρων.
ΥΓ.Μήπως είσαι ο Πολύδωρας? Το μόνο που μου αποδιώχνει αυτή την σκέψη είναι ότι δεν χρησιμοποιείς λατινικούρες...
@ Ζουζούνννννι :
Ευχαριστώ για το ερώτημά σας.
Δεν νομίζω ότι ο Μπαμπινιώτης θα βοηθούσε : Το λεξικό του επιγράφεται "Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας", όχι "της Ελληνικής Γλώσσας". Αυτές οι λέξεις είναι παλαιότερες και περιέπεσαν σε αχρησία με τον καιρό. Τυχαίνει -ευτυχώ- να τις γνωρίζω από το σχολείο και από λοιπά διαβάσματά μου.
Οχι, δεν είμαι ο Πολύδωρας, του οποίου την παιδεία (μόνο την παιδεία) μακάρι να είχα. Ελληνικούρες και λατινικούρες λέγονται φράσεις στα ελληνικά ή στα λατινικά με γραμματικά ή συντακτικά λάθη, άλλως λέγονται απλώς ελληνικές και λατινικές φράσεις. Π.χ., "Νους υγιής εν σώματι υγιές" είναι ελληνικούρα, ενώ "Νους υγιής εν σώματι υγιεί" είναι ελληνική, ακριβέστερα αρχαιοελληνική, φράση. (Μετάφραση αποσπάσματος λατινικής φράσης είναι, αλλά ας μην επεκταθούμε.) "Των πληγέντων περιοχών" είναι ελληνικούρα, ενώ "των πληγεισών περιοχών" ή "των περιοχών που επλήγησαν" είναι ελληνική φράση.
Λατινικές φράσεις, ρητά και αποφθέγματα χρησιμοποιώ σπάνια, αλλά όχι και καθόλου. Αποφεύγω να χρησιμοποιώ φράσεις από άλλες, ενίοτε εξωτικές, γλώσσες, τουλάχιστον όχι χωρίς μετάφραση στα ελληνικά, για να μη φανεί ότι κάνω επίδειξη γνώσεων.
Για να καταλήγουμε, ιδού κάποιες κατά προσέγγιση και πολύ απλοποιημένες ερμηνείες των επιθέτων που ευγενώς μού ζητήσατε :
αεσίφρων : ματαιόδοξος
ακίχητος : ακατάληπτος, ακατανόητος (καμιά σχέση με το ιδιωματικό, αρβανίτικης προέλευσης, "άντε κίχου", ούτε με τη κοζανίτικη παραδοσιακή στριφτή πίττα κιχί)
ηπεροπευτής : απατεώνας (από το ρήμα ηπεροπεύω : εξαπατώ)
πέρπερος : αυτός που καυχιέται
φιλοκτέανος : φιλοχρήματος
Με ικανοποίηση παρατήρησα ότι ο κακοπροαίρετος, στον οποίον κατά βάση απευθυνόταν η δημοσίευσή μου ως απάντηση σε δική του και όπου παρατέθηκαν και τα περιώνυμα επίθετα, δεν απηύθυνε σχετικό ερώτημα. Τεκμαίρεται ότι είτε τις γνωρίζει, είτε τις έψαξε και τις βρήκε. Και στις δύο περιπτώσεις είναι αξιέπαινος. Αξιέπαινος είναι και για τον πρόσθετο λόγο ότι, για να τεκμηριώσει τις απόψεις του, συνήθως παραθέτει σωρεία στοιχείων και επιχειρημάτων. Παρατηρώ ότι οι περισσότεροι διαφωνούν με τις απόψεις του. Παρατηρώ ότι δεν αντιπαρατάσσουν αντίστοιχα στοιχεία και επιχειρήματα που να αντικρούουν τα δικά του, ή αποδείξεις ότι τα στοιχεία που παραθέτει είναι ψευδή ή παραποιημένα. Συνεχίζω να παρακολουθώ με ενδιαφέρον.
Το βιβλίο αυτό κυκλοφορεί από το 2006 και στα ελληνικά με τον τίτλο Ματ! Το πρώτο μου βιβλίο για σκάκι, Εκδ.Σαββάλας
@ Καλοπροαίρετος: ευχαριστώ για την επεξήγηση.Όσο για αυτό που είπατε για τον κακοπροαίρετο, ποιος άλλος εχει την σήμερον ημέρα χρόνο να κάτσει να γράψει κατεβατά? Εκτος απο σας...
:-)
Υ.Γ. Μια που τό 'φερε η κουβέντα, να σας δώσω για μετάφραση και τίποτα χωρία της Αντιγόνης; Γιατι εγώ είμαι παιδί των μαθηματικών...
Πολύ άκομψη και αγενής η απάντηση του ζουζουνιού που ελπίζω (και βροντοφωνάζω) να μην αποθαρρύνει τον καλοπροαίρετο να δημοσιεύει νέα σχόλια. Αγαπητό "πολυάσχολο" ζουζούνι μάθε ότι όλοι βρίσκουμε χρόνο αν θέλουμε και αγαπάμε κάτι, ανεξάρτητα από τις πιεστικές υποχρεώσεις μας.
Καλοπροαίρετε, όταν άρχισα να διαβάζω το blog είχα έντονη απορία για την ταυτότητα του Schrodinger's Cat. Τώρα τον συνήθισα σαν ανώνυμο, και θα μου κακοφανεί αν κάποτε αποκαλύψει ποιος είναι!! Ακόμα μεγαλύτερο όμως μυστήριο αποτελεί για μένα η δική σου ταυτότητα. Από τα στοιχεία που έχω συγκρατήσει από τα σχολια σου πρέπει να είσαι 45-50 ετών, παλαιότερος ενεργός σκακιστής, γνωρίζεις εκτός από τα αγγλικά που ξέρουν όλοι , ισπανικά και ρωσικά, έχεις ρωσική γραμματοσειρά στο πληκτρολόγιο σου (!), οι ιστορικές σκακιστικές σου γνώσεις είναι εντυπωσιακές, η ευρυμάθεια εντυπωσιακή και ο χειρισμός της γλώσσας άψογος. Πραγματικά καταβροχθίζω τις απαντήσεις σου. Μην το πάρεις σαν κολακεία, αλλά νομίζω πως τέτοιοι σχολιασμοί λείπουν από τον ελληνικό σκακιστικό χώρο, που είναι στο σύνολό του κάπως επίπεδος. (όχι, δεν σου προτείνω να γίνεις προέδρος!!!). Συνέχισε, όσο μπορείς στο ίδιο στυλ..
@ ζουζούνννννι 1 (ποιος άλλος εχει την σήμερον ημέρα χρόνο να κάτσει να γράψει κατεβατά? Εκτος απο σας...) :
Εχετε απόλυτο δίκιο ότι χρειάζεται χρόνος για να κάθεται να γράφει κανείς κατεβατά σαν τα δικά μου. Βέβαια, ισχύει εκείνο το, σε αρχική εντύπωση αντιφατικό, που έγραφαν στις παλιές επιστολές : «Σού έγραψα πολλά γιατί δεν είχα χρόνο να σού γράψω λίγα». Με άλλα λόγια, γράφω περίπου όπως σκέφτομαι, χωρίς –όπως θα έπρεπε– να αφιερώσω μετά πολλαπλάσιο χρόνο ώστε να επαναθεωρήσω, βελτιώσω λεκτικά και δομικά και, κυρίως, μειώσω δραστικά σε έκταση τα γραφόμενά μου.
Απευθύνομαι στον εαυτό μου :
Ευχαριστώ τον Πανάγαθο Θεό / τα αμινοξέα του DNA / τον ανάδρομο Ερμή που είναι στον Δωδέκατο Οίκο και παίζει μακριά γαϊδούρα με τους σμπίρους του Οφιούχου υπό το σκεπτικό βλέμμα του θυμόσοφου Αλδεβαράν, που ο χρόνος που έχω στη διάθεσή μου είναι αποτέλεσμα ευνοϊκών συγκυριών και η αξιοποίηση ή κατασπατάλησή του είναι στην απόλυτη επιλογή μου. Θα μπορούσε :
. Να είμαι άνεργος και, αντί να βγω από το σπίτι και να πάω έστω και στο καφενείο (δύο Ευρώ έχει βάλει τον ελληνικό καφέ και σχεδόν τρία το φραπέ –είμαστε για σπατάλες τώρα;), να μπανίσω τζάμπα και τσάμπιονς ληγκ, επιλέγω για λόγους οικονομίας να μείνω μέσα και να χαζολογάω στο διαδίκτυο (ανέξοδα, έτσι κι αλλιώς το πάγιο τρέχει), και να αναζητώ διέξοδο γράφοντας κατεβατά.
. Να έχω περιορισμένη κινητικότητα (στο αισιόδοξο ενδεχόμενο προσωρινή, π.χ. πόδι στο γύψο, στο απαισιόδοξο μόνιμη, π.χ. παράλυση των κάτω άκρων) και να είμαι αναγκασμένος να μένω σπίτι, οπότε, έχοντας λιγότερες επιλογές από τους αρτιμελείς συνανθρώπους μου, να αναζητώ διέξοδο γράφοντας κατεβατά.
. Να έχω ασθενή στην εντατική στενό συγγενικό μου πρόσωπο (στο αισιόδοξο ενδεχόμενο ανιόντα, π.χ. πατέρα ή παππού, στο απαισιόδοξο κατιόντα, π.χ…. δεν θέλω ούτε να το σκεφτώ), το επισκεπτήριο (τι επισκεπτήριο σε άνθρωπο σε κώμα;) είναι 15.00 με 15.05 και 18.00 με 18.05 και, στο μεσοδιάστημα, επειδή δεν προλαβαίνω να πάω σπίτι και να ξαναγυρίσω, σκοτώνω το τρίωρο που μεσολαβεί στο ίντερνετ καφέ δίπλα στο νοσοκομείο και αναζητώ διέξοδο γράφοντας κατεβατά.
Ευχαριστώ… κλπ.
@ ζουζούνννννι 2 (Μια που τό 'φερε η κουβέντα, να σας δώσω για μετάφραση και τίποτα χωρία της Αντιγόνης; Γιατι εγώ είμαι παιδί των μαθηματικών...) :
Το σχολείο, το φροντιστήριο και οι σχετικές εκδόσεις παρέχουν πολύ πληρέστερες απαντήσεις στο ερώτημά σας, και εγώ σε αυτές θα ανέτρεχα και από αυτές θα αντέγραφα για να σας απαντήσω.
Μαθηματικά! Ρευστή μαγεία, πύλη στο όνειρο. Ο γάλλος μαθηματικός Πουασσόν είχε πει : «Η ζωή αξίζει μόνο για δύο λόγους : να ανακαλύπτεις τα μαθηματικά και να διδάσκεις τα μαθηματικά». Τα αγαπούσα. Τα αγαπώ. Προ δεκαετιών, πτυχιούχος ήδη άλλης επιστήμης, έτσι από χόμπυ, έφτασα μόνος μου πέρα από τις μερικές παραγώγους, βαθιά στη Θεωρία Αριθμών. Εφτασα στα όριά μου όταν προσπάθησα να αυτοδιδαχθώ τα προαπαιτούμενα για να καταλάβω το Θεώρημα Καραθεοδωρή. (Εδώ δεν ίσχυσε το ρητό των καταδρομέων : «Μάθε ποια είναι τα όριά σου –και ξεπέρασέ τα».) Δεν πειράζει, μού έμεινε η ικανοποίηση της επινόησης μιας εκκεντρικής, αν και μάλλον άτεχνης, απόδειξης των τύπων του Mollweide. «Ο θείος Πέτρος και η εικασία του Γκόλντμπαχ» του Απόστολου Δοξιάδη, «Το θεώρημα του παπαγάλου» του Ντενί Γκετζ και «Οι άγριοι αριθμοί» του Φίλιμπερτ Σογκτ είναι από τα αγαπημένα μου βιβλία. Θαυμάζω τον Σρινιβάσα Ραμάνατζαν όσο τον Ζήγκμπερτ Τάρρας, και με τον ίδιο τρόπο : Βλέποντας τα έργα τους, από την αύρα τους νιώθω ότι πλαστούργησαν κάτι το υψηλό –παρ΄ότι τα καταλαβαίνω κυρίως διαισθητικά.
Προ ημερών είδα στο αρτοποιείο αγγελία, γραμμένη με ψιλό μαρκαδόρο και κομψό γραφικό χαρακτήρα (γυναικείο;) : «Αριστούχος μαθηματικός επί πτυχίο παραδίδει ιδιαίτερα …κλπ. Πληροφορίες στο παρών κατάστημα». Ενας νέος (ή νέα) 22 το λιγότερο ετών, προδήλως ιδιοφυής για να είναι τελειόφοιτος αριστούχος μαθηματικός, και κάνει δύο τόσο εξώφθαλμα ορθογραφικά (στην ουσία, γραμματικά –ακόμα χειρότερα δηλαδή) λάθη σε ένα τόσο σύντομο κείμενο. Κρίμα. Στην εποχή του ‘Οϋλερ, αλλά και του Κωσύ ήταν υποχρεωτική για τους μαθηματικούς η εκμάθηση λατινικών και ελληνικών, τα δε συγγράμματα και οι διατριβές γράφονταν στα λατινικά.
@ Γιάννης Παπαδάκης :
Μια γειτονιά είμαστε η ελληνική σκακιστική κοινότητα, διασταυρωνόμαστε με τις διάφορες ιδιότητές μας σε συγκεκριμένους, ολιγάριθμους χώρους. Αν δεν συμπέσουμε σ’ ένα από τα τουρνουά των Αμπελοκήπων ή σε κάποιο σχολικό πρωτάθλημα (όχι ως παίκτες βέβαια), θα συναντηθούμε στη γενική συνέλευση της ΕΣΣΝΑ ή στο «Πανελλήνιο». Αργά ή γρήγορα, η ταυτότητα τόσο του Schrödinger's Cat όσο και η δική μου θα αποκαλυφθούν, έστω και δια της reductio ad absurdum (ας βάλω και μια λατινική φράση, για να ευχαριστήσω τον αγαπητό ζουζούνννννι και την οποία ασφαλώς θα γνωρίζει, αφού χρησιμοποιείται κατά κόρον στα μαθηματικά· για τους λοιπούς, είναι βέβαια η εις άτοπον απαγωγή). Η αλήθεια είναι ότι όσον αφορά εμένα δεν θα με ευχαριστήσει. Όχι γιατί αισχύνομαι για αυτό που είμαι ή για τις απόψεις μου· απλώς, «κάτω από την ασφαλή καλύπτρα της ανωνυμίας μου», όπως έγραψα κάποτε εδώ, νιώθω πιο ελεύθερος να εκφράζομαι πιο άνετα· αν έγραφα με το ονοματεπώνυμό μου, θα έγραφα πολύ λιγότερα και αραιότερα και με πιο ξηρό και επίσημο τρόπο. Θυμάμαι ότι, όσο στις συναντήσεις που μετείχα στη δουλειά μου υπήρχε «παραδοσιακή» γραμματέας (μπλοκ και στυλό), έλεγα πολύ περισσότερα. Από τότε που εκσυγχρονιστήκαμε και έχουμε κασετόφωνο και κατά λέξη απομαγνητοφώνηση, λαμβάνω τον λόγο σπανιότερα…
Ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια. Μπορείτε αν θέλετε να εγγραφείτε στο φαν κλαμπ μου· μπείτε www.kaloproairetos.gr · πατήστε skip intro, το animation δεν αξίζει και πολλά πράγματα, αυτός που μού έστησε την ιστοσελίδα επέμενε να μπει, εγώ το βρίσκω μπανάλ· πατήστε «Είσαι φίλος; Γίνε μέλος!» και ακολουθήστε τις οδηγίες. Με την πληρωμή του δικαιώματος εγγραφής και της συνδρομής του πρώτου εξαμήνου (δεχόμαστε όλες τις πιστωτικές) παίρνετε ταχυδρομικά δώρο καπελλάκι και μια καρτέλλα αυτοκόλλητα με το λογότυπό μου (αρχαιοπρεπής παράσταση με ένα ελληνικό δίγαμμα που συμπλέκεται με το άστρο του Δαυίδ –προφανής ο συμβολισμός–, με φόντο έναν γρύπα που ισοπεδώνει κάτω από το πέλμα του την αντιαισθητική εκείνη κατασκευή του Καλατράβα που χρυσοπληρώσαμε για Ολυμπιακό Στάδιο) και μια δωδεκάδα μανταλάκια (εμπιστευτικά σάς λέω, μην τα χρησιμοποιήσετε, κινέζικα είναι, με την παραμικρή πίεση σπάνε).
Μπορεί, όπως λέτε, τέτοιοι σχολιασμοί να λείπουν από τον ελληνικό σκακιστικό χώρο, όμως δεν βλέπω να γίνεται κάποιος διάλογος. Υπάρχει βέβαια και το ενδεχόμενο οι τοποθετήσεις μου (στην ουσία, σκέψεις που αυτοσχεδιάζονται εκείνη τη στιγμή, μεταξύ ασχέτων ζητημάτων) σε θέματα όπως η αλλαγή στη διοίκηση του ελληνικού σκακιού ή το ελληνικό γυναικείο σκάκι να είναι τόσο πλήρεις και εμπεριστατωμένες, που να εξαντλούν το αντίστοιχο θέμα. Πάντως γενικώς παρατηρώ πληθώρα αφορισμών («Ο Μακρόπουλος είναι κακός» - σύμφωνοι, αλλά γιατί; Και αντ’ αυτού, ποιος; - «Ο Καμπάνης είναι κακός» - σύμφωνοι, αλλά γιατί; Είναι ο χειρότερος, ή υπάρχουν και χειρότεροι, και ποιοι είναι; Και οι καλοί ποιοι είναι;), όμως όχι αντίστοιχη πληθώρα, μάλλον ένδεια θα έλεγα, επιχειρημάτων και προτάσεων.
Δεν εξέλαβα την απάντηση του επισκέπτη ζουζούνννννι ως άκομψη και αγενή· ούτε που πέρασε κάτι τέτοιο από το μυαλό μου· κατά πάσα πιθανότητα ούτε ο ίδιος είχε τέτοια πρόθεση, και αυτό ενισχύεται από το emoticon που χρησιμοποίησε. Την άποψή του είπε, και επιχείρησε να κάνει και ένα αστείο (με την Αντιγόνη), που εγώ το βρήκα χαριτωμένο και ευθύμησα, όπως και με το προηγούμενο (με τον Πολύδωρα). Ο καθένας μας έχει τον τρόπο του που εκφράζεται και, ειδικά στο διαδίκτυο, η ανωνυμία μάς βοηθά να είμαστε πιο χαλαροί. Θα ήταν πολύ μονότονο όλοι να σκεφτόμασταν και να εκφραζόμασταν με τον ίδιο τρόπο. Εγώ, όταν αποχωρώ από τον χώρο εργασίας, χαιρετώ τους παραμένοντες με κάτι τετριμμένο όπως «Καλό απόγευμα, συνάδελφοι». Άλλος χαιρετά ενθυμούμενος τα φοιτητικά συμβούλια της μακρινής νιότης του : «Αποχωρώ σε ένδειξη διαμαρτυρίας και θα σάς καταγγείλω στα όργανα». Άλλος χαιρετά στη διάλεκτο των κουτσαβάκηδων επί Μπαϊρακτάρη (του αστυνομικού διευθυντή Αθηνών, όχι του εστιάτορα) : «Γεια χαραντάν και τα κουκιά μπαγλάν». Ολοι σωστοί.
Δεν αποθαρρύνομαι από την απάντηση του επισκέπτη ζουζούνννννι, την οποία, επαναλαμβάνω, βρίσκω φυσιολογική, με ανάλαφρη διάθεση και σίγουρα όχι αγενή· αλλοίμονο να στραγγαλίζουμε τον αυθορμητισμό μας και στο διαδίκτυο· μάς φτάνει ο αναγκαστικός καθωσπρεπισμός και η καχυποψία στην «κανονική» ζωή, που και «καλημέρα» να πεις στον για λίγα δευτερόλεπτα συνεπιβάτη σου στον ανελκυστήρα υπάρχει περίπτωση να το πάρει στραβά. Πάντως, ασφαλώς και κάποτε, ίσως από αύριο κιόλας, θα αραιώσω δραστικά τις δημοσιεύσεις μου, με αναπόφευκτη κατάληξη να τις σταματήσω εντελώς. Ο λόγος που ξεκίνησα να γράφω εδώ στις αρχές Σεπτέμβρη ήταν επειδή ήμουν σίγουρος ότι ο Αριστοτέλης ήταν γνωστός μου (τελικά μάλλον δεν είναι αυτός που νόμιζα, ή είναι, αλλά άλλαξε πολύ στα χρόνια που πέρασαν…) και θέλησα, επιπολαίως σκεπτόμενος, να τον κάνω να ενεργεί ή να μην ενεργεί και να εκφράζεται ή να μην εκφράζεται όπως εγώ θεωρώ σωστό. (Εξ ου και το ψευδώνυμό μου· αλλιώς, θα επέλεγα κάτι εφάμιλλο σε πρωτοτυπία με του ιστολογιογράφου μας· να, μου έρχεται εντελώς πρόχειρα το Ζάφοντ Μπίμπλιμπροξ.) Και ήταν η εσχάτη πλάνη χείρων της πρώτης… Αλλεπάλληλα λάθη μου. Επαιξα Νιμζοϊνδική από την πτέρυγα του Βασιλιά και Μπένκο από την άλλη. Κατόπιν, όπως έγραψα αλλού, «γλυκάθηκα» που τα γραφόμενά μου (απευθυνόμενα, όπως προείπα, σε λάθος άνθρωπο και με λάθος σκεπτικό πίσω τους) ήταν, με τα δικά μου κριτήρια, ανεκτά, και συνέχισα με διάφορες ευκαιρίες. Ο λόγος έπαψε να υπάρχει. Νομοτελειακά, πρέπει σύντομα να πάψει να υπάρχει και το αποτέλεσμα.
Ο αγαπητός ζουζούνννννι, με τον τρόπο του (δεν το λέει, ίσως ούτε το εννοεί, όμως αυτό το μήνυμα παίρνω) μου υποδεικνύει : Get a life, man… Αυτό θα προσπαθήσω να κάνω. Από αύριο.
Αγαπητέ Γιάννη, ίσως να έχετε δίκιο. Μολαταύτα πιστεύω πως υπάρχει πρόβλημα όταν υπάρχουν ρατσιστικές αντιλήψεις, ειδικά όταν εκφράζονται σε blog.
Όσο για το "πολυάσχολος", είμαι πραγματικά πνιγμένος απο το πρωί μέχρι το βράδυ. Επειδή ακριβώς είμαι μαθητής.
@Καλοπροαίρετος: Θα σταθώ στην τελευταία παράγραφο του κειμένου σας.
Ούτε καν μου πέρασε από το μυαλό να υποδείξω σε κάποιον το τι θα κάνει με την ζωή του. Ο καθένας και μόνο αυτός είναι υπεύθυνος για το πώς θα την διαχειριστεί. Στο κάτω κάτω, το να γράφει κάποιος σε blog είναι σίγουρα πιο δημιουργικό από το να παίζει τάβλι για 1000ή φορά στο καφενείο της γειτονιάς. Τουλάχιστον αυτή είναι η δική μου οπτική γωνία.
Υ.Γ. Πόση είναι η συνδρομή του πρώτου εξαμήνου? Δέχεστε και Mastercard?
@καλοπροαίρετος
«Ο λόγος που ξεκίνησα να γράφω εδώ στις αρχές Σεπτέμβρη ήταν επειδή ήμουν σίγουρος ότι ο Αριστοτέλης ήταν γνωστός μου (τελικά μάλλον δεν είναι αυτός που νόμιζα, ή είναι, αλλά άλλαξε πολύ στα χρόνια που πέρασαν…) και θέλησα, επιπολαίως σκεπτόμενος, να τον κάνω να ενεργεί ή να μην ενεργεί και να εκφράζεται ή να μην εκφράζεται όπως εγώ θεωρώ σωστό.»
Και εγώ που νόμιζα ότι γράφατε γιατί σας άρεσε το blog και το αναγνωρίσατε εμπράκτως ως ένα αξιοπρεπές βήμα ελεύθερης γνώμης:) Καταπίνω την προσβολή και δηλώνω δημοσίως την πεποιήθησή μου ότι έχετε κλέψει την παράσταση. Ο περιορισμένος διάλογος που διεξάγεται μετά τα τα εναύσματα που φέρνετε οφείλεται κατά πάσα πιθανότητα στην κρυστάλλινη λογική που περιέχεται στα μηνήματά σας και στην χαρισματική γραφή, ανεβάζετε ψηλά τον πήχυ...Αλλά σε ποιον δεν αρέσει να σας διαβάζει;
Όσον αφορά εμένα, προσπαθώ λόγω θέσης να κρατώ μία απόσταση από θεματολογία που αγγίζει επωνύμους (Γρίβας, Μακρόπουλος, Καμπάνης) έχοντας συμβιβαστεί με την ιδέα ότι όταν και αν γίνει γνωστή η ταυτότητά μου μπορεί να κατηγορηθώ σε έναν χώρο που βρίθει από καχυποψία ότι χρησιμοποίησα τον ιντερνετικό χώρο που άνοιξα τον Ιούλιο περισσότερο σαν παιχνίδι ως βήμα εκτόξευσης χολής εκ του ασφαλούς. Κάτι τέτοιο ισχύει φυσικά ισχύει μόνο για μένα, όχι για τους επισκέπτες-σχολιαστές, των οποίων τα σχόλια είναι παραπάνω από ευπρόσδεκτα.
Σε γενικότερα θέματα (π.χ. γυναικείο σκάκι)οι παρατηρήσεις σας με βρίσκουν σύμφωνο σε εντυπωσιακό βαθμό από τη μία, από την άλλη, ως «ιδιοκτήτης» του ιστολογίου δεν επιθυμώ να καπελοπυροβολήσω την ομήγυρη με απόψεις, αν δεν εξελιχθεί πρώτα στοιχειωδώς ένας διάλογος μεταξύ των επισκεπτών.
Σε κάθε περίπτωση, χαίρομαι πραγματικά τους σχολιασμούς σας...
νομιζω αγαπητε Στροντγκερ ότι παραδίδεις μαθήματα δεοντολογιας διαχείρισης σκακιστικού μπλοκ-φόρουμ. τα καλά πρέπει να λέγονται....και να ΤΟΝΙΖΟΝΤΑΙ!
νομίζω ο δυσάρεστος και μηδαμινός πλέον για μένα διαχεισριστής του greekchess οφείλει να διαβάζει προσεκτικά τα κείμενα σου, μπάς και επιβάλλει κάποιου είδους δεοντολογία στο φόρουμ του...διότι δεν είναι δύνατον όπως είπες κ σύ να επεμβαίνει ένας διαχειριστης κατά τετόιο αισχρό τρόπο στην συζήτηση όπως επενέβαινε ο εν λόγω διαχειριστής...(παραβίαση δεδομένων προσωπικών, απειλές, σβήσιμο-διαγραφή μη υβριστικών πόστ δίχως λόγο, υποστήριξη άλλων "διάσημων" μελών κλπ)
ελπίζω λοιπόν πράγματι να αποτελεσεις παράδειγμα χειρισμού και διαχείρισης...΄νομίζω η τακτική σου επιβραβεύτεαι και από την καθημερινή κίνηση των πόστ στο μπλοκ σου, σε αντίθεση με το προαναφερόμενο φόρουμ greekchess του οποίου η "κίνηση" έχει εμφανώς μειωθεί καθώς exei γίνει αντιληπτό ότι δίνει βήμα μονάχα στους αρεστούς και τους πλάθοντας αγιογραφίες...!
πολλά συγχαρητήρια λοιπόν, αφού συνδυάζεις και ποιότητα και ελευθερία λόγου και ορθή διαχείριση...και εις ακόμα καλύτερα λοιπόν!
Αριστοτέλη,αφού πρώτα σας ευχαριστήσω και για τη δική σας συμμετοχή στις συζητήσεις του blog, θα μου επιτρέψετε να σας πω ότι οι όποιοι (αχρείαστοι) έπαινοι για τη διαχειριστική πολιτική μηνυμάτων του ιστολογίου θα προτιμούσα να μην παρουσιάζονται αντιπαραθετικά με την διαχειριστική πολιτική άλλων sites, πολύ περισσότερο όταν διαφαίνεται καθαρά πώς ένα ποσοστό της απαξίας που εκφράζετε έχει ως αφετηρία δική σας προσωπική και σε ένα βαθμό συναισθηματική πικρία. Να σας το πω απλά, χωρίς να εκφράζω γνώμη για τους χειρισμούς που γίνονται ή αποδίδονται στο greekchess.com, όχι για να το παίξω Πόντιος Πιλάτος, αλλά απλώς γιατί δεν μπορώ να εκφράσω γνώμη για τόσο λεπτό ζήτημα όταν δεν έχω εμπεριστατωμένη ιδία αντίληψη, και όταν η μη εμπεριστατωμένη (δηλαδή η εμπειρία η δική μου, η καταδική μου, από τις δημοσιεύσεις μου στο φόρουμ του greekchess) αντίληψη δεν συμφωνεί με τη δική σας: όταν ένα μαγαζί δεν σας αρέσει, δεν σας κάνει, δεν σας ταιριάζει, αλλάζετε μαγαζί (αυτό το βήμα έγινε...) αλλά και παύετε να γκρινιάζετε εσαεί για το παλιό..It's not a democracy ξέρετε...
Ακολουθήστε την καλοπροαίρετη προτροπή μου και σας εγγυώμαι ότι δεν θα βγείτε ζημιωμένος:)
Time to order a pizza, καλό βράδυ σε όλους...
@ ζουζούνννννι :
Οταν, αφού είχα δημοσιεύσει το χτεσινό μου σχόλιο, ξαναδιάβασα την τελευταία του παράγραφο, κατάλαβα ότι ήταν διφορούμενη και παρερμηνεύσιμη. (Είχα δώσει βάρος στο να είναι σαφή όλα τα υπόλοιπα γραφόμενα του σχολίου, και κυρίως να τα απογυμνώσω κατά το δυνατόν από το συναισθηματικό φορτίο που σε πρώτη γραφή είχαν -χτες είχα φαίνεται χαμηλούς βιορρυθμούς...-, και δεν ασχολήθηκα όσο έπρεπε με την τελευταία παράγραφο.) Δυστυχώς για μένα, εδώ είναι ιστολόγιο και όχι φόρουμ, όπως μερικά από αυτά που επισκέπτομαι, που επιτρέπει διόρθωση επιτόπου από τον ίδιο τον χρήστη μέσα στα λίγα επόμενα λεπτά της ώρας (αν έχουν ενεργοποιήσει τη σχετική επιλογή οι διαχειριστές -και συνήθως έχουν). Εδώ, μόλις πατήσει κάποιος "δημοσιεύστε το σχόλιό σας", конец ("τέλος" στα ρωσσικά, κοινώς πάπαλα· αφιερωμένο στον κ. Παπαδάκη, που, φιλοτεχνώντας χτες το πορτραίτο μου, προσδιόρισε ότι έχω και ρωσσική γραμματοσειρά στο πληκτρολόγιό μου :-)) : αν υπάρχει λάθος ή ασάφεια στο σχόλιο που μόλις δημοσίευσε κάποιος, πρέπει να δώσει διευκρινήσεις σε αμέσως επόμενο σχόλιο, ή να ζητήσει από τον ιστολογιογράφο να κάνει ο ίδιος επέμβαση στο σχόλιό του. Ομως η ώρα ήταν ήδη προχωρημένη και το αμέλησα.
Ας διευκρινίσω τώρα. Καμιά φορά, με αφορμή, αλλά ανεξάρτητα από τα λεγόμενα και τις προθέσεις του συνομιλητή μου, προχωρώ τον συλλογισμό και καταλήγω στο δικό μου συμπέρασμα, το οποίο συχνά είναι άσχετο ή και αντίθετο από αυτό που εκείνος εννοούσε. Π.χ., προ ημερών μού λέει πρόσωπο που είχα να δω καιρό : "Μπράβο, έχεις χάσει βάρος"· και απαντώ : "Εχεις δίκιο, πρέπει να περιορίσω τις σοκολάτες", το οποίο είναι σύντμηση της πλήρους φράσης που είναι : "Εχεις δίκιο, έχω χάσει τέσσερα κιλά. Οφείλεται στο ότι έκοψα τις σάλτσες και τα τηγανητά. Πρέπει να χάσω άλλα δύο. Για να γίνει αυτό, πρέπει να περιορίσω τις σοκολάτες".
Θυμίστε μου να σάς διηγηθώ, αν δεν το έχετε ακούσει, το σχετικό ανέκδοτο με τον "Νάσωρ" καμιά φορά· δεν μπορώ να το γράψω, σε μερικούς ίσως φανεί τολμηρό :-)
Κάτι παρόμοιο ήθελα να πω και στο χτεσινό μου σχόλιο· ότι, με αφορμή το, με παιγνιώδη διάθεση γραφέν, ότι αραδιάζω κατεβατά (που ισχύει· ήδη έφτασα δημοσιεύσεις των 1500 λέξεων, και κάπου αυτό πρέπει να σταματήσει...), συνειδητοποίησα ότι πρέπει να κάνω και τίποτα άλλο στη ζωή μου -όπως έκανα πριν προκύψει Schrödinger και Αριστοτέλης- αντί να το παίζω πολυδωροζουράρις πλήρους απασχολήσεως. Ωραία, το δοκίμασα, τα καταφέρνω καλά, χάρηκα γι' αυτό, τονώθηκε η αυτοπεποίθησή μου, κολακεύτηκε ο εγωισμός μου, αν θέλετε, αλλά μέχρι εδώ. Αυτή ήταν η έννοια που ήθελα να προσδώσω στο "Get a life, man" και πρόκειται για δικό μου συμπέρασμα, όχι για δική σας υπόδειξη, που σαφώς και δεν έγινε ποτέ. Αλλά πώς να γίνει κατανοητό ότι αυτό εννοούσα, με τον τρόπο που το διατύπωσα. Είπαμε ήδη αρκετές φορές ότι δεν διακρίνομαι για τον συνεκτικό συνειρμό μου...
Ο Νόαμ Τσόμσκι θα έκανε πάρτυ αν με γνώριζε· χώρια ότι θα έπρεπε να αναθεωρήσει εκ βάθρων τις απλοϊκές θεωρίες του περί σημαίνοντος και σημαινομένου :-)
Δεν μπορώ να σάς πληροφορήσω για το ακριβές ύψος της συνδρομής χωρίς να ξέρω τα στοιχεία σας· το ύψος της συνδρομής είναι εξατομικευμένο και προκύπτει από έναν σύνθετο αλγόριθμο, που λαμβάνει υπόψη όλα τα δεδομένα που με τη θέλησή σας θα εισάγετε στη σχετική φόρμα και κατόπιν θα δηλώσετε, εν γνώσει των συνεπειών περί ψευδούς δηλώσεως, ότι είναι ακριβή, και είναι ελάχιστα περισσότερα απ΄όσα ζητά η Πρεσβεία των ΗΠΑ για να σάς χορηγήσει βίζα· μπορείτε να βρείτε τη σχετική φόρμα εδώ : http://athens.usembassy.gov/vi/NIV%20FORM%20DS-156_GRTR.PDF Ξέρετε τώρα, διάφορα ερωτήματα του στυλ : "Ενδιαφέρεστε να μπείτε στις Η.Π.Α για να αναμιχθείτε σε παραβάσεις τελωνιακού ελέγχου εξαγωγών, ανατρεπτικές ή τρομοκρατικές ενέργειες ή άλλου είδους παράνομες πράξεις; Είσαστε μέλος ή αντιπρόσωπος τρομοκρατικής οργάνωσης όπως πρόσφατα καθορίστηκε απο τον Υπουργό Εξωτερικών των Η.Π.Α; Εχετε ποτέ συμμετάσχει σε διωγμούς μετά απο καθοδήγηση της Ναζιστικής Κυβερνήσεως της Γερμανίας ή έχετε ποτέ συμμετάσχει σε γενοκτονία;" Τυπικά είναι, μην ανησυχείτε, απλώς να κινείται η γραφειοκρατία, το ηλεκτρονικό φακέλλωμα είναι μύθος, οι φάκελλοι έχουν καεί στη Χαλυβουργική εδώ και δεκαετίες. Θρησκευτικές πεποιθήσεις δεν ζητάμε, αποτελούν προσωπικό δεδομένο και εμείς τα σεβόμαστε αυτά :-)
Και Mastercard, και κάρτα Bonus Miles της Hellenic Seaways, μέχρι και Traveller's Cheques σε κουβεϊτιανά δηνάρια και κουπόνια σίτισης του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου δεχόμαστε. Δεχόμαστε και κάρτες γενεθλίων την αντίστοιχη ημέρα. (Ξέρετε, την ημέρα που στέλνω συγχαρητήριο τηλεγράφημα στη μητέρα μου που με έκανε ψηλό, ωραίο, έξυπνο και μετριόφρονα :-)) Θα δώσω μάλιστα εντολή στο λογιστήριο να σάς κάνουν έκπτωση 30%, το 10% ως ένδειξη εκτίμησης στο πρόσωπό σας και το 20% ως αποζημίωση για την ψυχική οδύνη που υπέστητε διαβάζοντας τα "ακίχητα" γραπτά μου :-)
Χαχαχα! Απίστευτος! Δεν έχω λόγια!(οπότε θα περιοριστώ σε ένα emoticon):-)
φιλε στροντγκερ μία θεση-αποψη προκύπτει απο την αντιθεση τηε με κατι άλλο....αν δεν συγκρινεισ και μαλιστα φωναχτα, τοτε δεν θα καταληξεισ και σε μια θεση. Αλλωστε στην κοινωνια ολα χτιζονται σε μια αντιθεση....οποτε ανεξαρτητως του αν η πραγματικοτητα στο greekchess ειναι αντικειεμνικη πραγματικοτητα, η δικη μου υποκειμενικη πραγματικοτητα απο τους εν λογω τυπους του greekchess με οδηγει στην διατυπωση της συγκεκριμενης θεσης που εντελει δεν νομιζω να απεχει και πολυ απο την αντικειεμνικη πραγματικοτητα από οποια πλευρα κι αν θεσ να το δεισ....αλλωστε αν παιρνεισ σαν γνωμονα την δικη σου περιπτωση-emperia sτο σιγκεκριμενο φορουμ δεν ειναι και ο,τι καλυτερο για να οδηγηθεις σε καποιο συμπερασμα, αφου τα γραφομενα σου ηταν απολυτως ανωδυνα.....
Υ.Γ. θελει να μας περιγραψει κανεισ αντικειμενικα τα κωμικοτραγικα γεγονοτα της Γ.Σ της ΕΣΟ ετσι για να μην χρειαστει να περιγραφούν με υποκειμενικη ματιά και ξαναυπαρξουν μομφές για συναισθηματισμούς κλπ?
@Αριστοτέλη, δεν μιλούσα στο προηγούμενο μήνυμά μου για ανώδυνα σχολιάκια που υπέγραψα ως SC στο greekchess.com αλλά για σχόλια σκακιστικής πολιτικής (ελληνικής και διεθνούς) που υπέγραψα στο ίδιο φόρουμ με άλλο ψευδώνυμο και γνωστή ταυτότητα στα οποία είχα εντελώς αντίθετη θέση από το διαχειριστή και ζωηρό διάλογο μαζί του, χωρίς όμως να παρατηρήσω λογοκρισία. Σας επαναλαμβάνω όμως ότι είναι η προσωπική μου εμπειρία και μόνο, το μερικόν δεν καθρεφτίζει τον όλον. Υπέρμετρη διαχειριστική παρεμβατικότητα ήρθε στην αντίληψή μου σε άλλες περιπτώσεις, το επιβεβαιώνω, αλλά σε posts που ίσως κινούνταν στη διαχωριστική γραμμή απρέπειας-ευπρέπειας. Για τη δική σας εμπειρία σαφέστατα δεν έχω ιδίαν γνώμη, χωρίς να υποτιμώ τη διαμαρτυρία που εκφράζετε. Έχω γνώμη μόνο για τις νομικές απειλές που εκτοξεύθηκαν εναντίον σας, οι οποίες είναι απαράδεκτες.
Όσο για αυτά που συνέβησαν στη ΓΣ της ΕΣΟ, δεν έχω ενημέρωση, μπορείτε να κάνετε την αρχή να μας ενημερώσετε;
@ Schrödinger's Cat :
Ο λόγος που ξεκίνησα –και, από τη δύναμη της αδράνειας, συνέχισα· μού ρίξατε τεχνηέντως και το δόλωμα για τον Ελο, το κατάπια αμάσητο, δεν ήθελε και πολύ μετά να κατρακυλήσω στον βούρκο της ακολασίας...– να γράφω εδώ είναι αυτός που εξέθεσα. Απόδειξη ότι απευθύνθηκα στον Αριστοτέλη στον ενικό και, στην αρχή τουλάχιστον, σε τόνο που θα χρησιμοποιούσα σε γνωστό μου, ενώ είμαι και εγώ φίλος του «Σιαπέρειου πληθυντικού» (απευθυνόμαστε σε όλους, πλην των εντελώς οικείων, και ιδιαίτερα στους αγνώστους, με το επώνυμό τους –και τον ακαδημαϊκό τους τίτλο, αν έχουν–, ή με το ψευδώνυμό τους, προκειμένου για το διαδίκτυο –όπου τα φαινόμενα ενίοτε απατούν : μπορεί εγώ, για «ξεκάρφωμα», να θέλω να δώσω την εντύπωση ότι είμαι πολύ μεγαλύτερος στην ηλικία απ΄όσο είμαι, ή εσείς, ομοίως για «ξεκάρφωμα», να είστε ψηφοφόρος, ίσως και ενεργό μέλος, ενός από τα τρία δεξιά κόμματα της βουλής και να θέλετε να πείσετε ότι ανήκετε στην άλλη όχθη με άρθρα για τον Αγιέντε και τον Τσε, που, παρεμπιπτόντως και από προσωπική πείρα, χαίρουν αμφότεροι μεγάλης εκτίμησης στον χώρο των συντηρητικών– και στον πληθυντικό· οι παλαιότεροι έχουν προλάβει τον Σιαπέρα σε νεανικά και σχολικά πρωταθλήματα να απευθύνεται σε δεκατετράχρονους με κοντά παντελονάκια στον πληθυντικό : «Παρακαλώ, κύριε Τσιλιβήθρα, μην χτυπάτε με τόση μανία το χρονόμετρο, το σκάκι δεν είναι τάβλι»), ή έστω του «γαλλικού πληθυντικού» («Διηγηθείτε μας, Βαγγέλη, πώς εμπνευστήκατε για να ζωγραφίσετε αυτόν τον πίνακα;», και στο σχολείο ακόμα· δάσκαλος σε μαθητή : «Πείτε μου τους αρχικούς χρόνους του ρήματος «οφλισκάνω», Τσαλαβούτα»), ανεξαρτήτως ηλικίας –ή εικαζομένης ηλικίας, προκειμένου για το διαδίκτυο– του συνομιλητή. Βέβαια, στις μέρες μας τέτοιες προσφωνήσεις έχουν πρακτικά εξαφανιστεί· σε μερικές περιπτώσεις έχουμε πάει στο εντελώς αντίθετο άκρο· στους μεγάλους οργανισμούς, ακόμα και σε «άνισες» συναντήσεις, στα πλαίσια της δημιουργίας ενός επίπλαστου κλίματος οικειότητας, είναι του συρμού να μιλούν με τα μικρά τους ονόματα· υποθετικός διάλογος από συνάντηση κλιμακίου της διοίκησης με επιτροπή του συλλόγου εργαζομένων του ΟΤΕ : «Παναγή, πες μας, τι σκοπεύεις να κάνεις με τις εθελούσιες εξόδους;» (όπου «Παναγής» ο κ. Βουρλούμης, πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του ΟΤΕ). «Ευχαρίστως, Θράσο. Που λέτε λοιπόν, αγαπητοί συνάδελφοι...» (όπου Θράσος, από το Θρασύβουλος, ο κ. -π.χ.- Τελεμές, εκπρόσωπος του συλλόγου εργαζομένων ΟΤΕ· «συνάδελφοι» ο λύκος με το πρόβατο). Ομως, στην εποχή μου και στον κοινωνικό μου περίγυρο, δεν ήταν σπάνιες προσφωνήσεις που σήμερα ηχούν εξωτικές. Π.χ., στις οικογενειακές γνωριμίες (δυνάμει συνοικέσια, αν το θέλετε έτσι· τι καταλάβαμε κι εμείς που παντρευτήκαμε τάχαμου από έρωτα; Οι γονείς πάντα ξέρουν καλύτερα ποιος είναι ο κατάλληλος σύζυγος για το παιδί τους) μεταξύ γυμνασιοπαίδων –το γυμνάσιο ήταν εξατάξιο τότε, δεν είχε γίνει ακόμα ο διαχωρισμός γυμνασίου και λυκείου–, αρχίζαμε από το «Τι θα λέγατε να πηγαίναμε αύριο το απόγευμα στου Ζωναρά για παγωτό, δεσποινίς Καίτη;» (η δεσποινίς Καίτη έστρεφε το βλέμμα στη μητέρα της, που συναινούσε : «Μα βέβαια, Καίτη, πήγαινε αύριο με τον κύριο Θανάση», 16 χρονών ο «κύριος Θανάσης», με τα μπιμπίκια της ακμής σε πλήρη έξαρση, και ακολουθούσε σαν τρέιλερ η άλλη υποψήφια συμπεθέρα : «Μα βέβαια, Θανάση, πήγαινε αύριο με τη δεσποινίδα Καίτη», 15 ετών η «δεσποινίς Καίτη», κλώνος της Πολυάννας, αυτή ενέπνευσε στον Νιόνιο τον στίχο «την ασχήμια των γονιών τους θα πληρώσουν ακριβά»), περνούσαμε από το «Και δεν μού λέτε, Καίτη, έχετε διαβάσει Μυριβήλη;», για να καταλήξουμε στο φυσιολογικό «Το μεσημέρι θα έρθω να σε πάρω όταν σχολάς, Καίτη». Τι θα σκεφτόταν η μητέρα της Καίτης αν μάθαινε ότι πέρασα στον ενικό, πολύ περισσότερο σε άλλη σωματική επαφή πέρα από την τυπική άψυχη χειραψία χαιρετισμού και αποχαιρετισμού, από την πρώτη κιόλας εβδομάδα; Μπορεί να ακούγονται κωμικά στη σύγχρονη ηλεκτρονική εποχή των σχέσεων της μιας βραδιάς, όμως τα πρόλαβα.
Το εδώ ιστολόγιο, και ιδίως η ποικιλία και πρωτοτυπία των θεμάτων του, ασφαλώς και μού αρέσει και το έχω δηλώσει με άλλη ευκαιρία. Το ζήτημα είναι αλλού : Το σκάκι δεν είναι ψηλά στα τωρινά μου ενδιαφέροντα και ενασχολήσεις. Αυτό που είναι «ψηλά» (στο πατάρι του πατρικού μου, όπως ξαναέγραψα) είναι το μέγιστο μέρος της σκακιστικής μου βιβλιοθήκης –όση απέμεινε, μετά από δωρεές και «δανεικά και αγύριστα»– και σχεδόν το σύνολο των σκακιστικών μου περιοδικών και σημειώσεων.
Ενα από τα ελάχιστα βιβλία που έχω κρατήσει προσβάσιμα, και αυτό επειδή είναι υπόδειγμα μεθοδολογίας στην επιστήμη της στατιστικής και όχι για σκακιστικούς λόγους, είναι το βιβλίο του Ελο. Αν ήταν και αυτό στο πατάρι, δεν θα είχα παρέμβει με σχόλιο στο σχετικό κουίζ και θα συνέχιζα να είμαι απλός επισκέπτης και βουβός θεατής, αντί για «σεντονάς», όπως εξελίχτηκα. Φυσικά, στο παράλληλο αυτό σύμπαν, η πορεία του ιστολογίου θα ήταν διαφορετική και το φαν κλαμπ μου σημαντικά πιο ολιγάριθμο...
Μπορεί να έχει δημιουργηθεί άλλη εντύπωση, όμως δεν περνώ όλες τις ελεύθερες ώρες μου μπροστά στον υπολογιστή ή με ένα βιβλίο στο χέρι. Βέβαια, παρακολουθώ αρκετά άλλα ιστολόγια και φόρα με πολύ διαφορετική θεματολογία· καμιά φορά, αν κρίνω ότι έχω να συνεισφέρω κάτι ουσιαστικό εκτός από τα, αναπόφευκτα, με το σταγονόμετρο πάντως, αστειάκια και πειραγματάκια, γράφω και σε αυτά, και οι εκεί δημοσιεύσεις μου, για να είναι σοβαρές και έγκυρες, απαιτούν χρόνο και έρευνα. Εκεί θέλω να επιστρέψω.
Το ότι έχω κλέψει την παράσταση, χωρίς μάλιστα να το επιδιώκω, ήταν παραπάνω από αναμενόμενο. Φανταστείτε, στα ανοιχτά του ακρωτηρίου Τούρλος στην Αίγινα όπου ψαρεύουν τα γρι-γρι, να σκάσει μύτη ξαφνικά το Queen Elizabeth 2, με τα σχεδόν 300 μέτρα μήκος και τα 32 ύψος. Χώρια ότι θα ταρακουνήσει στα γερά τα γρι-γριά (όπως λέμε : τα σιντιά) με τα απόνερα των διαμέτρου 6 μέτρων (έ ξ ι μ έ τ ρ ω ν) ελίκων του, μοιραία θα κλέψει την παράσταση, και ας μην το επιδιώκει :-) (Ταπεινός και μετριόφρων, όπως πάντα...)
Μού άρεσε αυτό το «καπελοπυροβολήσω»· μού θύμισε αντίστοιχα σύνθετα του Γιάννη Τζανετάκου στην εκπομπή του «Ειρήσθω εν παρόδω» στον Αθήνα 984 (πριν κάνει το, ανεξήγητο και απρόκλητο, λάθος να εκτεθεί ως υποψήφιος υπερνομάρχης, παίρνοντας στον λαιμό του και τον αξιόλογο Βεζυργιάννη), και μού έφερε στη μνήμη τη «βασιλομεταξική σπείρα» (© ΚΚΕ), και τους (αριστοφανικούς;) «αλαζονοχαυνοφλύαρο» και «κυμινοπριστοκαρδαμογλύφο» :-)
Δημοσίευση σχολίου