Stroops
Δύο μίνι κόμικ της σειράς STROOPS από αμερικανική εφημερίδα του 1978. Έχουν κάποια ιστορική αξία γιατί το θέμα τους αντλείται από το περίφημο ματς Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Κάρποβ - Κορτσνόι των Φιλιππίνων, της ίδιας χρονιάς (έχουν περάσει 29 χρόνια. Φτου! Χτες νομίζω ήταν...), το οποίο είχε και παρασκακιστικό ενδιαφέρον με τις κατηγορίες για παραψυχολόγους ανάμεσα στους θεατές (τι να απέγινε εκείνο το παιδί ο Δρ. Ζουχάρ;), για βοήθειες - σινιάλα που εδίδοντο με το γιαούρτι, για αντιυπνωτικά γυαλιά κ.ά. Μέρος από αυτά τα στοιχεία εκμεταλλεύεται ο σκιτσογράφος Doub Sneyd στο πρώτο κόμικ. Στο δεύτερο κόμικ, καταθέτει τα διαπιστευτήρια του αμερικανοπατριωτισμού του, όταν παρουσιάζει τους δύο αντιπάλους (και κατά τεκμήριο ισχυρότερους παίκτες εκείνης της εποχής) να αναζητούν τη σκακιστική αρωγή του Μπόμπι Φίσερ.
Κλικ για μεγέθυνση
Κλικ για μεγέθυνση
Atom Feed (xml)
6 σχόλια:
Ερώτηση για την «τάξη μαιευτηρίου των 60's»: θυμάστε τη σαββατιάτικη στήλη του Μακρόπουλου στην Ελευθεροτυπία με τις παρουσιάσεις των ματς Κάρποβ - Κορτσνόι; Ανακαλώ στη μνήμη μου με σιγουριά το ματς του Μεράνο, το 1981, αλλά το τοπίο γίνεται πιο ομιχλώδες για το Μπαγκούιο το 1978. Κατά πάσα βεβαιότητα έγραφε και ο Σιαπέρας στις στήλες του για τα Καρ-Κορ , αλλά ομολογώ ότι τότε τον γνώριζα μόνο ως συγγραφέα, ως δημοσιoγράφο τον βρήκα λίγο αργότερα.
Βεβαίως και θυμόμαστε τις γλαφυρές περιγραφές του Σιαπέρα στην "Απογευματινή" για το ματς Κάρποβ - Κορτσνόι του 1978. Μιλούσε αναλυτικά για το σκακιστικό παρασκήνιο, αλλά και τις... ραδιουργίες με τον παραψυχολόγο Δρα Ζουχάρ από τη μια και τους... ινδούς γκουρού από την άλλη. Στο background και οι κωμικές ιστορίες με τα... συνθηματικά γιαούρτια!
Παλαιές, ηρωικές εποχές!!
Καλό θα ήταν όποιος μπορεί να δημοσίευε κάποια τέτοια άρθρα του μεγάλου Τριαντάφυλλου Σιαπέρα.
Το θέλουμε πολύ
Ευχαριστώ
Αντίθετα με εσάς, Schrödinger's Cat, έχω εναργέστατο στη μνήμη μου το ματς του Μπάγκιο (αυτή είναι η ορθή προφορά· επαληθεύεται και από τη γραφή της πόλης στα ρωσσικά : Багио), όπως και όλη τη σειρά των προκριματικών αγώνων στα πλαίσια εκείνου του κύκλου διεκδικητών (τα Ιντερζόναλ του 1976 : Μανίλα - Μέκινγκ, Πολουγκαγιέβσκι, Χορτ και Μπιλ - Λάρσεν, Πετροσιάν, Πόρτις, και τα ματς των Υποψηφίων του 1977 : Κορτσνόι εναντίον Πετροσιάν στους 8, Πολουγκαγιέβσκι στους 4, Σπάσκι στον ημιτελικό), ενώ ομιχλώδες τοπίο για μένα είναι το ματς του Μεράνο, παρ΄ότι μεταγενέστερο. Ο λόγος είναι ότι η έκβασή του ήταν προδιαγεγραμμένη και ο μεγάλος Βίκτωρ σκιά του εαυτού του σε σύγκριση με το Μπάγκιο, οπότε, όντας Κορτσνοϊκός, άφησα να επικαλυφθεί από το ανάερο πέπλο της λησμονιάς…
Όπως και ο Viva Cuba! (ώστε είμαστε κοντοσειρά, αγαπητέ;), μάθαινα κι εγώ τα νέα για το ματς του Μπάγκιο από τη στήλη του Σιαπέρα στην «Απογευματινή». Θυμάμαι καλά τον Ζουχάρ, τα γυαλιά ηλίου-καθρέφτες του Κορτσνόι και αυτό που σήμερα θα αποκαλούσαν yogurtgate (κατά το toiletgate του δυσώνυμου ματς Τοπάλοβ - Κράμνικ). Για αυτά και άλλα παραλειπόμενα, οι νεώτεροι μπορούν να ανατρέξουν π.χ. εδώ : http://www.mark-weeks.com/chess/78kk$$01.htm
Από το ματς θυμάμαι την 5η παρτίδα, όπου ο Κορτσνόι παρέβλεψε δικό του σύντομο ματ (55.Bf7+ αντί 55.Be4??) και κατέληξε στο φινάλε «αλλήθωρος» Αξιωματικός και πιόνι α εναντίον πιονιού α (πατ σε 124, η μακρότερη, σε αριθμό κινήσεων, παρτίδα όλων των Παγκοσμίων Πρωταθλημάτων), τη 17η, που, σε ισορροπημένη θέση, παρέβλεψε ματ του Κάρποβ (39.Ra1?? αντί 39.g3 ή 39.g4) και την επική ανατροπή του Κορτσνόι από 5-2 σε 5-5 νίκες, κερδίζοντας τις παρτίδες 28, 29 και 31. Στη επόμενη, 32η και τελευταία, έπρεπε να παίξει για νίκη με τα μαύρα (η ισοπαλία στο ματς ήταν υπέρ του κατόχου του τίτλου). Επαιξε Πιρτς και έχασε.
Ομολογώ επίσης –πέρασαν 30 χρόνια, πρέπει να έχει παραγραφεί το αδίκημα– ότι ενημερωνόμουν για το ματς και από τα μηνιαία σοβιετικά περιοδικά Шахматы в СССР (με το σκακιερέ εξώφυλλο) και Шахматный бюллетень (με τη μαύρη βασίλισσα στο εξώφυλλο), που αγόραζα από τη γιάφκα της Πανεπιστημίου 57 και Μπενάκη (όπου σήμερα, στον 1ο όροφο, είναι το βιβλιοπωλείο του …Λιακόπουλου!), στις εξωφρενικές τιμές των 25 και 35 δραχμών αντίστοιχα. Ενδεικτικά, το British Chess Magazine της ίδιας εποχής (το πουλούσε ο Παντελίδης, Αμερικής 11) κόστιζε τα υπερδιπλάσια. Α, και το δύο σοβιετικά περιοδικά είχαν βέβαια σαν υπέρτιτλο στο εσώφυλλο το Пролетарии всех стран, соединяйтесь!
Σημειώνω ότι, ακριβώς την ίδια περίοδο με το ματς Κάρποβ – Κορτσνόι, διεξαγόταν στη Γεωργία και το ματς για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Γυναικών, όπου η 17χρονη τότε Τσιμπουρντανίτζε εκθρόνισε την Γκαπριντασβίλι.
Φίσερ – Σπάσκι του 72, Κάρποβ – Κορτσνόι του 78. Μάλιστα. Αυτά ήταν ματς. Τι να μας πουν οι «τιτανομαχίες» Τοπάλοβ – Κράμνικ…
Με συγκινήσατε, αγαπητέ Καλοπροαίρετε, ήρθαν στη μνήμη μου παλιές, όμορφες εποχές. Έστω κι'αν στο παγκόσμιο σκάκι είχαμε (και) τότε εντάσεις στην κορυφή - Ψυχρός Πόλεμος, γαρ!
Όμως, κάνετε ένα σοβαρό λάθος: Δεν ισχύει το "Στη επόμενη, 32η και τελευταία, έπρεπε να παίξει για νίκη με τα μαύρα (η ισοπαλία στο ματς ήταν υπέρ του κατόχου του τίτλου). Επαιξε Πιρτς και έχασε." που γράφετε.
Το ματς εκείνο, ΔΕΝ ήταν προκαθορισμένης διάρκειας 32 παρτίδων. Ήταν ματς που είχε στηθεί πάνω στη... συνταγή Φίσερ, καθώς σε μια προσπάθεια να "χαϊδέψει εκ του μακρόθεν" τον θρυλικό Bobby, η FIDE είχε υιοθετήσει, κατά μέρος, την πρότασή του για ματς ΜΗ συγκεκριμένου αριθμού παρτίδων. Έτσι, οι αντίπαλοι έπαιζαν μέχρι κάποιος να πετύχει τις 6 νίκες, είτε χρειάζονταν 18 παρτίδες (όπως έγινε το 1981 στο Μεράνο) είτε 32 (όπως στο Μπάγκιο 1978) είτε ...50, ...60 ή και 100!
Με τον ίδιο κανονισμό έγινε και το επόμενο ματς Κάρποβ-Κασπάροβ, στη Μόσχα 1984, εκείνο που ο Campomanes διέκοψε απότομα (και αυθαίρετα) μετά την 48η παρτίδα, κι'ενώ το σκορ ήταν 5-3 υπέρ του τότε Παγκόσμιου Πρωταθλητή. Μάλιστα, στην περίφημη συνέντευξη τύπου μετά τη διακοπή, ο Campo είχε επαναλάβει αυτό ακριβώς το επιχείρημα: "Το αποτέλεσμα του ματς εξαρτάται πλέον από τις σωματικές αντοχές των παικτών. Για να κερδίσει κανείς 6 παρτίδες από τον 1ο ή τον 2ο κορυφαίο παίκτη του κόσμου, ίσως χρειαστεί να παίξει μαζί του 100 παρτίδες!" είχε πει.
Το ματς του 1978, λοιπόν, παιζόταν ως τις 6 ατομικές νίκες, όχι στις 32 παρτίδες. Ο Κορτσνόι έπρεπε να χαλαρώσει, αφού ισοφάρισε σε 5-5 και να περιμένει. Δεν άντεξε - ίσως είχε ενθουσιαστεί και δεν μπορούσε να συγκρατήσει την... ανάτασή του. Έπαιξε τη μοιραία Πιρτς και έχασε.
Αργότερα, κατηγόρησε τον αναλυτή του (τον γνωστό GM -και μετέπειτα businessman- Ray Keene), ότι "πούλησε" τις αναλύσεις του στην άλλη πλευρά! Αλλά, αυτή είναι μια άλλη, μεγάλη και πονεμένη ιστορία...
"Εξήντα μεγαμπάιτ RAM, κι όμως με ξέχασες", που λέει και το τραγούδι...
Ολα ξεκίνησαν όταν αμέλησα να συμβουλευτώ το βιβλίο των Wade - Whiteley - Keene "World Chess Championship : Botvinnik to Kasparov", Batsford 1986 (αχ, Schrödinger's Cat, είχατε δεν είχατε, με ξαναρίξατε στο αλκοολίκι και ξανασκαλίζω σκακιστικά βιβλία· όμως είμαι δυνατότερος, θα το κόψω, το έχω ξανακόψει γύρω στις δέκα φορές), στο οποίο δεν είχα πρόσβαση όταν έγραφα την επίμαχη δημοσίευση· ανέτρεξα υπενθυμιστικά μόνο στην ιστοσελίδα που παρέθεσα για να θυμηθώ τη σειρά των προκριθέντων από τα Ιντερζόναλ· είχε χαλαρώσει και η προσοχή μου με τις αναμνήσεις με τα ρώσσικα περιοδικά ("Η μνήμη του καθενός είναι η ιδιωτική του λογοτεχνία", έγραψε ο Αλντους Χάξλεϊ), υπήρχε και η συναισθηματική μου μεροληψία προς τον Κορτσνόι (ακούγεται πολύ επικό, κάτι σαν ισλανδική σάγκα του Hallfreðar, Τριστάνος και Ιζόλδη -άκυρον : αυτό είναι ιστορία αγάπης-, Αναστόπουλος στην Αβελλίνο και βάλε· σενάριο : έχοντας όλο τον σοβιετικό μηχανισμό εναντίον του και χάνοντας 15-12 μετά την 27η παρτίδα, κατάφερε να κερδίσει 3 1/2 - 1/2 τις 4 επόμενες ως την 31η, ισοφαρίζοντας σε 15 1/2 - όλα· όμως, η σοβιετική ιντελλιγκέντσια είχε προβλέψει και αυτό το ενδεχόμενο : σε περίπτωση ισοπαλίας στο ματς, τον τίτλο κρατούσε ο εκλεκτός τους, αυτή η αντιπαθητική ποντικομαμή ο Κάρποβ, που τα τελευταία χρόνια έχει γίνει σαν γιουβαρλάκι από το πάχος, λίγο ακόμα και θα τον μπερδεύουμε με τον Σακάεβ· έτσι, επειδή το ματς ήταν -λέει- best of 32 -να η τρύπα στον συνδυασμό-, ο Κορτσνόι αναγκάστηκε να παίξει μόνο για τη νίκη με τα μαύρα· λογάριασε και τα 20 χρόνια διαφορά -τότε ο Κάρποβ ήταν 27 και ο Κορτσνόι 47 ετών, ακριβώς όσο ήταν ο Τεό Σαραπό και η Εντίθ Πιάφ όταν παντρεύτηκαν, 1.47 ύψος η δικιά σου, καταχρήσεις, τεκνατζιλίκια, αλλά τι φωνή-, λογάριασε και την κόπωση από την τρίμηνη μάχη -η 1η παρτίδα παίχτηκε 18 Ιουλίου και η 32η 17 Οκτωβρίου 1978-, να πώς ο Κορτσνόι δεν έγινε παγκόσμιος πρωταθλητής· το σοβιετικό κατεστημένο σού λέω), δεν ήθελε πολύ να "στήσω". Σύμφωνοι, υπάρχουν και χειρότερα· όπως είδαμε, ο Κορτσνόι έστησε στοιχειώδες αραβικό ματ σε τρεις στη 17η παρτίδα. Αυτά κάνει η βιασύνη και ο άμετρος ενθουσιασμός... Ευχαριστώ για τη διόρθωση, Viva Cuba!, και επιπλέον ευχαριστούμε που μάς υπενθυμίσατε τις διάφορες "καμπομανιές" που ακολούθησαν.
Εμ βέβαια, patch στο patch, αμέλεια εγκατάστασης του service pack, πόσο ν' αντέξει το πολυκαιρισμένο λειτουργικό του εγκεφάλου μου... Ούτε με low level format δεν σώζεται η κατάσταση· επισκευή και πέταμα θέλει πια :-(
Δημοσίευση σχολίου