Ο κόσμος του Giegold (2)
Το δεύτερο μέρος του αφιερώματός μας στον σπουδαίο Γερμανό συνθέτη προβλημάτων Fritz Giegold (1903-1978). Όπως ο Loyd αποκαλείτο «The Puzzle King», έτσι και ο Giegold κέρδισε ένα παρόμοιο τίτλο στην πατρίδα του, «der Raetselonkel» («θείος των προβλημάτων, Puzzle Uncle». Θυμηθείτε τον αγαπημένο θείο σας, που έκανε μαγικά τρικ για να σας καταπλήξει. Και αν δεν είχατε τέτοιο θείο, οι ταινίες και οι σειρές στη τηλεόραση είναι γεμάτες από τέτοιους θείους και παπούδες).
Δύο ακόμη αριστουργηματικές συνθέσεις του Fritz Giegold (ευπρόσδεκτες οι δικές σας λύσεις, στα σχόλια):
F. Giegold - Deutsche Schachbund 1952, 2nd prize
Παίζουν τα λευκά και κάνουν ματ σε 3 κινήσεις.
F. Giegold - Die Welt 1971
Παίζουν τα λευκά και κάνουν ματ σε 4 κινήσεις.
Δείτε την προηγούμενη δημοσίευση για τον Fritz Giegold: http://skakistiko.blogspot.com/2007/09/fritz-giegold.html
Atom Feed (xml)
12 σχόλια:
Στο δεύτερο πρόβλημα από παραδρομή είχα τοποθετήσει λευκό πιόνι στο e2 αντί για το c2. Ευχαριστώ τον «καλοπροαίρετο» για τον εντοπισμό του λάθους.
Xerei kai apo provlimata o kaloproairetos? Aytos o anthropos einai enas sighronos panepistimwn tou skakiou. Tromeros...........................
@ Schrödinger's Cat :
Ηταν ανάγκη να αναφέρετε το όνομά μου; Τώρα ο κύκλος στενεύει απελπιστικά. Ενα τέτοιο κρίσιμο στοιχείο έλειπε από την Αστυνομία για να ανακαλύψει την ταυτότητα του εκ των τριών ιδρυτών της 17Ν, γνωστού ως "Σαρδανάπαλου". Δεν βαριέσαι, όπως έγραφα προ ημερών, ήταν θέμα χρόνου η αποκάλυψη της ταυτότητάς μου...
Με δώσατε στεγνά, Schrödinger's Cat... Για μια χούφτα δολλάρια...
Αν αποκαλύψετε ότι είμαι και παλαίμαχος περιστασιακός συνθέτης, με μικρή αλλά εκλεκτή παραγωγή (κάτι σαν τον Ζακ Τατί : 6 ταινίες μεγάλου μήκους σε 25 χρόνια, αλλά τι ταινίες!) και με την έφεση να εφευρίσκει δίδυμα από υφιστάμενα προβλήματα γνωστών συνθετών, θα σάς ξιφουλκήσω :D
Καλόγερε, τι καρτερείς κλεισμένος μες στο Κούγκι;
Πέντε νομάτοι σου 'μειναν κ' εκείνοι λαβωμένοι!
Κι είναι χιλιάδες οι εχθροί που σ' έχουνε ζωσμένον!
Έλα να δώσεις τα κλειδιά, πέσε να προσκυνήσεις,
κι αφέντης ο Βελή Πασάς δεσπότη θα σε κάμη!
Έτσι ψηλά απ' το βουνό φωνάζει ο Πήλιος Γούσης.
Κλεισμένος μες στην εκκλησιά βρίσκετ' ο Σαμουήλης,
κι αγέρας παίρνει τη φωνή του Πήλιου του προδότη.
(Αριστοτέλης Βαλαωρίτης, Ο Σαμουήλ)
:), :), :)
Πήλιος Γούσης; Χαχαχα όχι δα! Πιστέψτε με, από αίσθηση υποχρέωσης και μόνο (credits) ανέφερα το ψευδώνυμό σας, ως «διορθωτή» ενός προβλήματος που περιείχε αρχικά το βαρύ αμάρτημα να είναι λάθος αποτυπωμένο στο διάγραμμα! Αν είναι ατόπημα προτιμώ να με κατηγορήσετε για ευήθεια.. Με ανακουφίζουν μερικώς τα emoticons που προσθέσατε που δείχνουν ότι η διάθεσή σας ήταν ελαφριά:)
Πάντως, όπως και εγώ -παρόλα τα στοιχεία που μόνος σας καταθέσετε στο μήνυμά σας- εξακολουθώ να μην έχω την παραμικρή ιδέα για την ταυτότητά σας, έτσι πιστεύω και οι επισκέπτες. Είναι η ιστορία του ανθρώπου ανά τους αιώνες, ο ύποπτος νομίζει ότι όλα τα στοιχεία τον ενοχοποιούν ενώ στην πραγματικότητα δεν υπάρχει τέτοιο θέμα...
Θυμηθείτε τον Ρασκόλνικοφ που σκέφτηκε έντρομος μετά το φόνο της Αλιόνα Ιβάνοβνα «μία μύγα πετούσε στο δωμάτιο και τα είδε όλα»...
@ Πήλ... Schrödinger's Cat :
Φυσικά και ελαφριά διάθεση, ελαφρότερη από κάθε άλλη φορά· σιγά το διακύβευμα :-)
Τώρα που το σκέφτομαι, οι λύτες είναι σίγουρα πολλαπλάσιοι από εκείνους που εμφανίζονται στους διαγωνισμούς· επίσης, περιστασιακοί ερασιτέχνες συνθέτες με μικρή και –κυρίως– αδημοσίευτη παραγωγή ασφαλώς υπάρχουν αρκετοί. Ισως, για μια ακόμα φορά, saved by the bell. Κάπως έτσι παραμένει ασύλληπτος ο «Σαρδανάπαλος» 32 χρόνια τώρα...
Ρασκόλνικωφ; Ποιος είναι πάλι αυτός, ο σέντερ φορ της Μεταλλούργκ Ντνιεπροπετρόβσκ, που το 1962 είχε κολλήσει δυο γκολάκια στη Ντυνάμο Μόσχας του Γιάσιν; :-)
(Лев Яшин -Λιεβ Γιάσιν, όχι, όπως λανθασμένα λέγεται από πολλούς, Γιασίν, κατά το Γιουντάσιν, όχι Γιουντασίν-, ρώσσος, ο κορυφαίος τερματοφύλακας όλων των εποχών.)
Οχι, δεν με δελεάζετε να δημοσιεύσω κείμενά μου από την ανέκδοτη εργασία μου «Εισαγωγή στο καλλιτεχνικό σκάκι για αρχαρίους»!
Καλά, θα το ξανασκεφτώ· από τον άλλο μήνα όμως...
Ρασκόλνικωφ είναι ο νεαρός φοιτητής με το τσεκούρι που σκοτώνει τις δύο γριές στο Έγκλημα και τιμωρία και όχι σέντερ φορ!!! Τη φράση "την ώρα του φόνου πετούσε μία μύγα στο δωμάτιο και τα είδε όλα" δεν την θυμάμαι, αλλά είναι εκπληκτική στην σύλληψή της.
Ν.Π. Ξάνθη
@ Ν.Π. (κυρίως) :
Τα περί Ρασκόλνικωφ του Schrödinger's Cat ήταν για μένα πάσα-λουκούμι για να επιδοθώ στις γνωστές μου λογοτεχνικορητορικές ασκήσεις, ένεκεν των οποίων έγινα η βασική ατραξιόν του ιστολογίου –κάτι σαν τη Ζωζώ Σαπουντζάκη στα θεατρικά της δεκαετίας του ΄60 δηλαδή, που, όταν έκανε την εμφάνισή της κατεβαίνοντας την ελικοειδή σκάλα του σκηνικού, απλώς ανέμιζε το μποά της και, πριν ακόμα αρθρώσει λέξη, σειόταν το «Μπουρνέλλη» από τα χειροκροτήματα :D
Σοφίστηκα έναν τύπο απάντησης με τρεις εκδοχές : μία φορμουλαεναϊκή, μια ποδοσφαιρική, και μία σκακιστική.
Φορμουλαεναϊκή εκδοχή : Ρασκόλνικωφ; Ποιος είναι πάλι αυτός, ο πληρωμένος σαμποτέρ της Φερράρι, που το 1962 στο Γκραν Πρι του Μονακό έριξε άμμο στο ντεπόζιτο βενζίνης της Αλφα Ρομέο του Φάντζιο, με αποτέλεσμα να χάσει την πρωτιά από τον Αλμπέρτο Ασκάρι; :-)
Ποδοσφαιρική εκδοχή : Ρασκόλνικωφ; Ποιος είναι πάλι αυτός, ο σέντερ φορ της Μεταλλούργκ Ντνιεπροπετρόβσκ, που το 1962 είχε κολλήσει δυο γκολάκια στη Ντυνάμο Μόσχας του Γιάσιν; :-)
Την τρίτη εκδοχή, τη σκακιστική, δεν θα την «κάψω» ακόμα, θα τη βελτιώσω και θα τη φυλάξω στη φαρέτρα μου για να την ξεφουρνίσω ευκαιρίας δοθείσης και εν καιρώ τω δέοντι :-)
Προτίμησα την ποδοσφαιρική εκδοχή.
Φυσικά και ο Ρασκόλνικωφ είναι ο κεντρικός ήρωας του «Εγκλημα και τιμωρία» (ρωσσικά : Преступление и наказание) του Ντοστογιέβσκι (με τη γνωστή συμβολική ετυμολογία τού επωνύμου του· ο Θόδωρας δεν άφηνε τέτοια πράγματα στην τύχη). Δεν υπάρχει σέντερ φορ Ρασκόλνικωφ, και αν υπάρχει είναι σατανική σύμπτωση· ποδοσφαιρικές ομάδες με το όνομα Μεταλλούργκ υπάρχουν αρκετές στη Ρωσσία (πάντως λιγότερες από Ντυνάμο· προτίμησα το Μεταλλούργκ ως αποπνέον προλεταριακή βαρβατίλα:-)), και το Ντνιεπροπετρόβσκ είναι βέβαια υπαρκτή πόλη (απλώς διάλεξα μία πόλη με μακρύ όνομα και πολλά σύμφωνα· θα μπορούσε να είναι π.χ. το Κρασνογιάρσκ ή το Νοβοκουζνέτσκ, αλλά το εύηχο σλαβοπρεπές «ντνιε» έγειρε την πλάστιγγα προς το μέρος της)· η Μεταλλούργκ Ντνιεπροπετρόβσκ όμως είναι πλάσμα της φαντασίας μου, όπως και ο σέντερ φορ Ρασκόλνικωφ, ο σαμποτέρ Ρασκόλνικωφ, και βέβαια και τα εξιστορούμενα περιστατικά.
Κάνω κάτι τέτοια παιχνιδάκια :-)
@ Schrödinger's Cat :
Αχ, Schrödinger's Cat, με έχετε ψυχολογήσει στα γερά! Ξέρατε ότι αποκλειόταν να αφήσω τα περί Ρασκόλνικωφ αναπάντητα και θα άρχιζα πάλι τα δικά μου...
Α, και μια από αυτές τις μέρες θα επικοινωνήσει μαζί σας ο οικονομικός μου διευθυντής για τον διακανονισμό της προμήθειάς μου από τα hits των sponsors στο ιστολόγιό σας :-)
Παιδεύτηκα αρκετά με τα δύο προβλήματα χωρίς να έχω αξιόλογη εμπειρία στη λύση προβλημάτων, μόνο περιστασιακή. Σε μία εποχή που δεν υπάρχει χρόνος για τίποτα μη παραγωγικό, το να αφιερώνει κάποιος αρκετή ώρα για κάτι που φαίνεται ότι δεν έχει καμία πρακτική αξία καταντάει εκκεντρικότητα. Προέρχομαι και από πρόσφατο διαζύγιο και απολαμβάνω μερικές μικρές πολυτέλειες του μη έγγαμου βίου. Ας είναι, σε όποιον αρέσουμε!
πρόβλημα 1
1. Αδ4! Ρχθ4
2. ζ4! εχζ3
3. Αζ6 ματ
Υπέροχο πρόβλημα που κούρασα πολύ στη σκακιέρα τσέπης στο κρεββάτι μου..Υπολογίζω ότι μου έφαγε πάνω από 2,5 ώρες.
πρόβλημα 2
Εδώ ομολογώ ότι δεν κατάφερα να βρω τη λύση, παραιτήθηκα μετά από δύο βράδυα...Δεν αντιστάθηκα στον πειρασμό και το έβαλα στον υπολογιστή, στο mate 1.0 του Fritz. H λύση πραγματικά με κατέπληξε με τον ελιγμό του πύργου στο πιο άχρηστο τετράγωνο:
1. Πβ1 θ3
2. Πδ1!!Ρβ6
3. Πβ3+ Ργ5
4. δ4 ματ!!!
Συγχαρητήρια για την άριστη επιλογή των δύο θέσεων. Καταπληκτικά πράγματα..
@ epidoxos_lytis :
«Της γειτονιάς μας ο τρελλός» του Κώστα Χατζή ξέρουμε ότι «πάει στις κηδείες και γελάει, στα γεννητούρια πάει και κλαίει», δεν ξέρουμε όμως τι κάνει στους γάμους. Ενας γνωστός μου πάντως, ομολογουμένως συζητήσιμης, έως αμφίβολης, νοητικής ισορροπίας (ομοιοπαθής δηλαδή), όταν ακούει χαρμόσυνα ρυθμικά κορναρίσματα γαμήλιας πομπής, αρχίζει αυθόρμητα και σιγοσφυρίζει το τραγούδι του Πάνου Γαβαλά που λέει : «Ο,τι αρχίζει ωραίο τελειώνει με πόνο»… «Πάθος, μάθος» (Αισχύλος); Δεν τον ρώτησα ποτέ. Το λέει και ο γιατρός : Εσείς οι υπόλοιποι δεν πρέπει να μας ερεθίζετε…
Αυτοί που θέλουν να μας υποβάλουν ότι κάθε δραστηριότητά μας, ακόμα και στον χρόνο της σχόλης μας, πρέπει να είναι «παραγωγική» και να έχει «πρακτική αξία», είναι οι ίδιοι που, ύπουλα και υποχθόνια, μας έπεισαν ότι, αν δεν έχουμε μαιζονέτα στα βόρεια (εσχάτως, ανατολικά) προάστια, απαραιτήτως με τζάκι, μπάρμπεκιου και πλέι ρουμ («Τι του λείπει του ψειριάρη; Σκούφια με μαργαριτάρι») και δεν αλλάζουμε το αμάξι μας όταν γεμίσουν τα τασάκια, είμαστε αποτυχημένοι. Κάπως έτσι φτάσαμε τα περισσότερα ελληνικά νοικοκυριά να είναι καταχρεωμένα στα, στο κρατικό απυρόβλητο, ληστρικά ιδρύματα που λέγονται τράπεζες.
(Μού θέλεις και Τουαρέγκ, με μισθό και νοοτροπία δημοσίου υπαλλήλου… Πού πας ωρέ μπαρμπα-Γιώργο με τη γκλίτσα…)
Είναι πασίγνωστο το χόμπυ του εξαίρετου ηθοποιού, ευγενούς ανθρώπου και ερασιτέχνη σκακιστή (αθάνατη η ατάκα του στο σιμουλτανέ του Σιαπέρα με ηθοποιούς : «Επαιξα, κύριε Σκακιέρα!») Μίμη Φωτόπουλου : Εφτιαχνε ζωγραφικούς πίνακες – κολλάζ από κομμάτια γραμματοσήμων! Φανταστείτε ψώνιο : Να αγοράζεις γραμματόσημα με κριτήριο τα χρώματά τους και με προοπτική να τα τεμαχίσεις αργότερα! Αντιπαραγωγική δραστηριότητα χωρίς πρακτική αξία.
Σ΄ ένα ξέφωτο στην Ανάβυσσο, προφανώς και αλλού, μπορεί κανείς να δει συγκεκριμένες ώρες τα σαββατοκύριακα καθ’ όλα σοβαρούς κυρίους, να επιδίδονται στο ευγενές σπορ …του μηχανοκίνητου μοντελισμού! Φανταστείτε κάποιον που μπορεί να είναι όλη την εβδομάδα «στα κασμήρια του σφιγμένος», που έλεγε και ο Στελλάρας στο «Βραδιάζει», με ενδυμασία οικοδόμου (συμπεριλαμβανομένων του στραβοπατημένου Τίμπερλαντ και του Φαβγ Λεμπά ρολογιού, που «φοριέται και στο δεξί, σαν κόσμημα»), να κατευθύνει με το τηλεχειριστήριο μια μικρογραφία αεροπλάνου ή αυτοκινήτου, κάνοντας κόντρες με αντίστοιχους πυροβολημένους! («Κύριε Τμηματάρχα, κι εσείς εδώ;») Αντιπαραγωγική δραστηριότητα χωρίς πρακτική αξία.
Αλλοι μυστήριοι επενδύουν / αφιερώνουν / κατασπαταλούν (επιλέξτε κατά βούληση) αμέτρητες ώρες για να φτιάξουν ένα αντίγραφο πλοίου υπό κλίμακα με σπιρτόξυλα και άλλα ευτελή υλικά, αντιστοιχώντας πιστά κάθε λεπτομέρεια του πρωτότυπου, μέχρι και τις ανεμόσκαλες, τα κουτούκια (τους κάθετους κάβους) και τα καπόνια (τα κρεμαστάρια) των σωσιβίων λέμβων. Εκατοντάδες, χιλιάδες, μυριάδες σπιρτόξυλα. Αντιπαραγωγική δραστηριότητα χωρίς πρακτική αξία.
Ε, ναι λοιπόν, ασχολούμαι και εγώ με αντιπαραγωγικές δραστηριότητες χωρίς πρακτική αξία. Σχεδόν αποκλειστικά. Και δεν νιώθω και καμιά ενοχή. Τραβάει κανείς κανένα ζόρι;
Την αίσθηση αρμονίας και καλαισθησίας που προκύπτει από την ενασχόληση με ένα εκλεκτό σκακιστικό πρόβλημα και την άδολη παιδική χαρά από την τυχόν εύρεση της λύσης του, που καταλήγει σε μια επιφωνηματική φράση όπως «καταπληκτικά πράγματα» (εσείς) ή «κοίτα τι σκέφτηκε ο μπαγάσας» (εγώ) ή «τι εσκαρφίσθη, ο πονηρεύς» (Βασίλης Λογοθετίδης), δύσκολα μπορεί να μας την προσφέρει άλλη παρόμοια δραστηριότητα. Γιατί να την απεμπολήσουμε επειδή κάποιος που δεν έχει γνωρίσει αυτή την αίσθηση (τον συμπονώ· τον συγχωρώ) μπορεί να μας θεωρήσει εκκεντρικούς;
Α, μα πια, πήξαμε στους Γκαργκάνες και στους Αναλυτήδες…
Διάλεξη του ΟM Σπύρου Ιλαντζή στις 23/10 Εισαγωγή στο Καλλιτεχνικό Σκάκι
Φίλες και φίλοι,
o Σ.O.Παγκρατίου και ο Σ.Μ.Α.Ο.Καισαριανής, σας καλούν σε διάλεξη που θα δώσει, την Τρίτη 23 Οκτωβρίου ο ΟΜ Σπύρος Ιλαντζής, με θέμα
« Εισαγωγή στο Καλλιτεχνικό Σκάκι»
Η διάλεξη θα ξεκινήσει στις 7:30 μ.μ., με σύντομη παρουσίαση – επεξήγηση επιλεγμένων «κλασικών» προβλημάτων. Στη συνέχεια, θα αναφερθούν ορισμένα γενικά στοιχεία για τις σκακιστικές συνθέσεις, τη θεματολογία τους και τις τεχνικές τους. Επίσης, θα γίνει αναφορά και στο Παγκόσμιο Συνέδριο των Προβληματιστών, που πραγματοποιείται στη Ρόδο, το β’ δεκαήμερο του Οκτωβρίου.
Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στο εντευκτήριο των δύο συλλόγων, στην οδό Ζηνοδότου 22, στο Παγκράτι. Θα υπάρχει εισφορά στους συλλόγους 5 ευρώ και για τους νέους κάτω των 18 ετών 2 ευρώ (στα μέλη των δύο συλλόγων η είσοδος είναι δωρεάν).
Περιμένουμε τη συμμετοχή σας!
Για περισσότερες πληροφορίες, μπορείτε να επικοινωνείτε με το εντευκτήριο του συλλόγου στο 210-7564995 ή να επισκεφθείτε την ιστοσελίδα www.athenschess.gr.
-Καλοπροαίρετος
Ίσως θυμάστε έναν στίχο σε ένα από τα λιγότερo γνωστά τραγούδια του Θεοδωράκη, στο οποίο η στιχουργός Λίνα Νικολακοπούλου λέει
"Το πάθος που διώκεται
δεν πάει να επιδιώκετε
εσείς θα βγείτε λάθος.
Στο βάθος το ζηλεύουμε
αυτό που ρεζιλεύουμε
και μάρτυράς μου ο ʼθως."
Μισώ να αρχίζω τις προτάσεις μου με το τετριμμένο "στην εποχή που ζούμε", αλλά δεν μου έρχεται άλλη φράση για να περιγράψω τον απηνή διωγμό της λατρείας του περιττού στη ζωή μας. Και εσείς και οι υπόλοιποι θα παρατηρήσατε ότι ένιωσα κομμάτι ένοχος που κάθησα σαν "τεμπέλης" να λύσω δύο σπαζοκεφαλιές και μου έφαγαν τόσες ώρες ενώ την ίδια ώρα θα μπορούσα να κάνω κάτι πιο δημιουργικό. Σας ευχαριστώ για την απενοχοποίηση που μου χαρίσατε!
Το περιττό, το άχρηστο είναι αυτό που νομίζω ότι δεν είναι σωστό να θυσιάσουμε για χάρη μίας ζωής που όλα θα είναι στοχευμένα. Η παγίδα παραμονεύει. Μου δόθηκαν ευκαιρίες για δουλειές στις οποίες θα είχα πολύ μεγαλύτερες οικονομικές απολαβές αλλά θα έπρεπε να γυρίζω σπίτι μου στις 9 το βράδυ και να κοιμάμαι με τα προβλήματα της δουλειάς. Τις αρνήθηκα προς χάρην μίας πιο ανθρώπινης εργασίας, με ανθρώπινο ωράριο, που θα μου έδινε την ευκαιρία να βλέπω τη γυναίκα μου, να βγαίνω έξω, να ζω πιο χαλαρά. Κερδίζω λιγότερα με την έννοια του χρήματος, κερδίζω περισσότερα με τα βιβλία που προλαβαίνω να διαβάσω, με τους φίλους που δεν παραμελώ, με τόσα και τόσα..
Οι γυναίκες - σύζυγοι είναι συνήθως πιεστικές για ενίσχυση των οικονομικών του νοικοκυριού. Εγώ, μετά το διαζύγιο, λέω να ξαναρχίσω το σκάκι. Άχρηστος τελείως!.....
@ epidoxos_lytis :
Η Λίνα συχνά με απογοητεύει και μερικές φορές με τρομάζει και λίγο τα τελευταία χρόνια με τις ετοιμόρροπες, εκβιαστικές ρίμες της και τα αλλόκοτα θραύσματα εικόνων που είναι πλέον οι στίχοι της, ειδικά σε αποδόσεις ξενόγλωσσων τραγουδιών (Μπρέγκοβιτς, Μπραντουάρντι, Κοέν κ.τ.ό.) Προτιμώ τα ζωηρόχρωμα, πρωτότυπα κάδρα της από τη δεκαετία του ’80 όπως τα Δεν είναι η αγάπη ζωγραφιά – Γαλάνη, ονειρική, Το καλοκαίρι θαρθεί – Χριστιάννα, αισθησιακή, Μαμά γερνάω – Τσανακλίδου, σπαρακτική, και το αγαπημένο μου Προσωπικά – Ελένη Δήμου, αισθαντική.
Προσωπικά, εγώ τρελλαίνομαι
το παραμύθι σου και να 'μαι και να φαίνομαι,
προσωπικά, δεν έχω αίσθηση
αυτό που ζούμε αν είναι αλήθεια ή παραίσθηση...
(Τι ερώτηση με προφανή απάντηση είναι αυτή; Φυσικά και υπάρχει λανθάνον βίωμα…)
Με την ευκαιρία : Κάπου κάποτε άκουσα την εξής ωραία παραλλαγή του «Βενζινάδικου» :
Να μπορούσα στο Σύνταγμα
νάχα εγώ βενζινάδικο
θα πνιγόμουν στο τάλληρο
κάθε βράδυ σκυλάδικο :-)
(Αντί "πνιγόμουν" ο διασκευαστής χρησιμοποιούσε άλλο, πιο αγοραίο ρήμα :-))
Ωρες είναι να μας πείτε ότι νιώσατε ένοχος και επειδή κάποιος έμπειρος λύτης πιθανόν να έλυνε το ίδιο πρόβλημα σε λίγα λεπτά, ενώ σε εσάς πήρε αρκετά περισσότερο… Πρώτον, η σύνθεση και η λύση σκακιστικών προβλημάτων είναι εξ ορισμού τσακωμένες με τη διάσταση του χρόνου, και δεύτερον, αναλογιστήκατε πόσους ανθρωπομήνες έχει αφιερώσει για να έχει αυτό το προβάδισμα; Λογαριάζετε σε πόσα χρήματα αποτιμάται αυτός ο χρόνος, ακόμα και με το ωρομίσθιο του ανειδίκευτου εργάτη; Για να μη μιλήσουμε για τα ανθρωποέτη που επένδυσε ο ίδιος ο Giegold, για να μελετήσει κατ’ αρχήν τα παλαιότερα προβλήματα, να σπουδάσει τις μεθόδους και την τεχνική, ώστε τελικά να συνθέσει το μικρό αυτό διαμάντι. Με τα διαφυγόντα έσοδα θα είχε πράγματι αποκτήσει τη μαιζονέτα του προηγούμενου σχολίου μου –και με μετρητά, χωρίς τραπεζικό δάνειο :-)
Ευκαιρίες να ανταλλάξουμε τη ζωή μας με χρήματα (γιατί περί αυτού πρόκειται όταν με επιλογή μας εργαζόμαστε πέραν του συμβατικού οκταώρου αν δεν υπάρχει αυστηρά βιωτικός λόγος· ο χρόνος είναι χρήμα για το αφεντικό, και το χρήμα είναι χρόνος για τον εργαζόμενο· και μετά, τίποτα πιο παραπειστικό από το «Η πολλή δουλειά τρώει τον αφέντη»· τον εργάτη τρώει…) παρουσιάστηκαν και θα παρουσιαστούν σε πολλούς από μας· είμαστε ευτυχείς όσοι είχαμε και θα έχουμε την πολυτέλεια να τις αφήνουμε να περνούν ανεκμετάλλευτες…
Ο κ. Σκανδαλίδης, αξιοπρεπής άνθρωπος, όμως από τους αντιπροσωπευτικότερους εκφορείς του εξαμβλώματος που αποκαλείται σύγχρονος πολιτικός λόγος (μιλάμε για μασίφ ξύλο· μπροστά του η Αλέκα ωχριά), έκανε μια σπάνια εξαίρεση και στη δήλωση που συνόδευσε την κατάθεση της υποψηφιότητάς του για αρχηγού του ΠΑ.ΣΟ.Κ., είπε : «Απ' τον πατέρα μου, απ' τον πολιτικό μου δάσκαλο Ανδρέα Παπανδρέου και απ' την οικογένειά μου διδάχτηκα να ακολουθώ την ψυχή μου». Μεγάλη κουβέντα· και πόσο σπάνια πια ακούμε τη λέξη «ψυχή»…
Αν το να επιδοθείτε στο σκάκι, το μπάντμιντον ή τα βελάκια, το να μάθετε τζουρά στα σαράντα σας και ιαπωνικά στα πενήντα σας, το να οδηγήσετε μόνος νύχτα με βροχή Αθήνα – Θήβα με Το άγαλμα του Πουλόπουλου στο repeat track, νιώθετε ότι κάνει καλό στην ψυχή σας, κάνετέ το χωρίς ενοχές και χωρίς να νιώθετε την ανάγκη να απολογηθείτε σε κανέναν. Οπου ακούτε τετριμμένες κοινοτοπίες όπως «Καλύτερα να μετανιώσεις για κάτι που έκανες, παρά για κάτι που δεν έκανες», κατά πάσα πιθανότητα είναι ορθές. Φραγμοί και περιορισμοί πρέπει αυτονόητα να υπάρχουν, και έχουμε αρκετή ωριμότητα για να τους γνωρίζουμε και να μην τους παραβιάζουμε· η διαφορά είναι ότι πρέπει να είναι αυτοί που επιβάλλουμε εκούσια εμείς σε εμάς, όχι οι άλλοι σε εμάς.
(Αντε πάλι αδιάκριτες ερωτήσεις. Ε ναι, δεν ήταν Αθήνα – Θήβα, αλλά Κηφισιά – Μαρκόπουλο, δεν ήταν Το άγαλμα, αλλά η Εξομολόγηση -έχω ξαναγράψει γι’ αυτό το παραγνωρισμένο αριστούργημα των Ριφιφί στα περί Πουλικάκου· Πάνος Κόνδυλος rules-, και δεν έβρεχε. Ορίστε, ικανοποιηθήκατε;)
Δημοσίευση σχολίου