Η Κατινιώ και το «Χάθηκα»

Ήταν μια κοπέλα που ο αδελφός μου ήθελε να την μάθει σκάκι. Αλλά επειδή το σπίτι μας ήταν πολύ μικρό, ήταν ένα δωμάτιο μόνο όλο όλο, στα Χανιά, μια μέρα βλέπω τους γονείς μου απέναντι από το σπίτι, να είναι με ομπρέλα, με βροχή, και να περιμένουν. Ήμουν φαντάρος εγώ. Λέω «τι κάνετε εδώ;». Μου λένε «ο αδελφός σου μαθαίνει σκάκι σε μια Κατινιώ, μας απαγορεύει να ανεβούμε πάνω». -«Και στέκεστε εδώ μες τη βροχή;» - «Εμ, μας έδιωξε». Ανεβαίνω πάνω, ανοίγω την πόρτα, πήγα να τον σκοτώσω που λέει ο λόγος. Η Κατινιώ, έφυγε η Κατινιώ...Είναι πραγματικό...Είναι στίχοι του Γιάννη Θεοδωράκη...Ο Γιάννης έγραφε υπέροχους στίχους. Αλλά εκείνη την εποχή επειδή στην Κρήτη όλοι ήταν ένοπλοι, εθεωρείτο ότι δεν είναι πολύ αντρίκιο να είναι κανείς ποιητής. Τα έγραφε κρυφά από μένα και μετά τα πετούσε από δω και από κει. Πήγαινα να πάρω κάτι το πρωί και έβρισκα ποιήματα του Γιάννη. Τα έκανα συλλογή και τα εξέδωσε ο Γουδέλης. Οι λιποτάκτες. Το «Χάθηκα» είναι το πιο χαρακτηριστικό τραγούδι μου, νομίζω. Είναι βέβαια και η «Όμορφη Πόλη», το «Χάθηκα» όμως μου θυμίζει το λιμάνι των Χανίων που έζησα μια ολόκληρη ζωή, τον αδελφό μου...
(Μίκης Θεοδωράκης)