Φορώντας μαύρα

Ελάχιστη σημασία έχει αν η πρωτοβουλία για την αποψινή κινητοποίηση ξεκίνησε από κάποιους μπλόγκερ, αν διαδώθηκε μέσω SMS και e-mail, αν προβλήθηκε ή όχι από τα παραδοσιακά μέσα μαζικής ενημέρωσης. Ελάχιστη σημασία έχει αν κάποιες πολιτικές παρατάξεις ή άλλες οργανώσεις επέλεξαν να τη στηρίξουν ή προτίμησαν να την απαξιώσουν επειδή δεν μπορούν να την ελέγξουν. Ελάχιστη σημασία έχει αν ο καθένας από εμάς έχει τις δικές του προτάσεις ή αντιρρήσεις σχετικά με τον χρόνο και τον τρόπο διεξαγωγής των αποψινών συγκεντρώσεων και το αν θα έπρεπε να υπάρχουν συγκεκριμένα αιτήματα προς συγκεκριμένους αποδέκτες ή όχι.
Το μόνο που πραγματικά έχει σημασία είναι ο λόγος για τον οποίον γίνεται αυτή η κινητοποίηση. Και είναι ένας λόγος που μας αφορά όλους – ανεξάρτητα από το πού μένουμε, ποιοί είμαστε ή τι θα επιλέξουμε να ψηφίσουμε στις επερχόμενες εκλογές. Σε περίπτωση που κάποιος δεν το έχει ακόμα συνειδητοποιήσει, κάηκαν 64 άνθρωποι. Κάηκαν δεκάδες χωριά, εκατοντάδες σπίτια, χιλιάδες κτήματα και ζώα. Μέσα σε ένα και μόνο καλοκαίρι κάηκε το 12% των δασών της χώρας μας – 2.700.000 (ολογράφως - δύο εκατομμύρια επτακόσιες χιλιάδες) στρέμματα. Εθνική τραγωδία, ανυπολόγιστη καταστροφή, πρωτοφανές ολοκαύτωμα. Όσο μεγάλα κι αν είναι τα λόγια, δεν αρκούν για να περιγράψουν αυτό που έγινε, ούτε τις συνέπειες που θα έχει στο περιβάλλον και τις ζωές όλων μας.
Καμία πολιτική ηγεσία δε θα μπορέσει ποτέ να δώσει πειστικές εξηγήσεις στο γιατί ακριβώς συνέβη η καταστροφή. Καμία χρηματική αποζημίωση δε θα μπορέσει ποτέ να φέρει πίσω τις ζωές που χάθηκαν. Κανένα σχέδιο ανοικοδόμησης των περιοχών που επλήγησαν δεν θα αποκαταστήσει τα σπίτια και τις περιουσίες που καταστράφηκαν όπως ήταν πριν. Κανένας από εμάς δε θα προλάβει ποτέ να δει τα νέα δέντρα που θα βλαστήσουν να φτάνουν στο μέγεθος ή στην έκταση εκείνων που κάηκαν. Ούτε να αναπνεύσει το οξυγόνο τους.

Καιρός να ξεπεράσουμε τις διαφορές μας, τον ατομισμό μας, τους φόβους μας. Θρηνούμε αλλά και εξοργιζόμαστε για την απώλεια. Σιωπηλά ή μη, διαδηλώνουμε ειρηνικά και διεκδικούμε το αυτονόητο: να μην επιτρέψει κανείς μας να ξανασυμβεί κάτι παρόμοιο, αλλά και να πάρουμε τα κατάλληλα μέτρα ώστε κάποτε τα παιδιά μας να ζήσουν σε μία καλύτερη χώρα από αυτή που εμείς και οι ηγέτες μας αφήσαμε να ρημάξει.
Απόψε στις 7 το απόγευμα. Στην πλατεία Συντάγματος και σε κάθε κεντρική πλατεία κάθε πόλης σε ολόκληρη τη χώρα. Φορώντας μαύρα ρούχα. Θα είμαστε όλοι εκεί.

(από το http://anadasosi.blogspot.com/)