Παρασκευή 17 Αυγούστου 2007

Serial Killer «64»


Ένας ψυχικά διαταραγμένος άνδρας 33 ετών δικάζεται αυτές τις μέρες στη Μόσχα, κατηγορούμενος για φόνους 49 ανθρώπων που φέρεται ότι διέπραξε στο διάστημα 2001-2006. Ο Alexander Pichushkin, υπάλληλος σούπερ μάρκετ, είπε στις δικαστικές αρχές ότι σκόπευε να σταματήσει στις 64 δολοφονίες, όσα και τα τετράγωνα της σκακιέρας. Ο Pichushkin ήταν χαρακτηριστική φιγούρα του πάρκου Bitsevsky της Μόσχας, έπαιζε στις υπαίθριες σκακιέρες σκάκι και συχνά καλούσε τους αντιπάλους του για βότκα μετά την παρτίδα. Τα περισσότερα από τα θύματά του ήταν ηλικιωμένοι άνδρες που δολοφονήθηκαν με σφυρί σε σκοτεινά σημεία του τεράστιου πάρκου. Στην αρχή της δίκης, προχτές, ο Pichuskin είπε ότι λυπάται που δεν κατάφερε να ξεπεράσει την μακάβρια επίδοση ενός άλλου Ρώσου serial killer, του Andrei Chikatilo (του «μανιακού του Ροστόβ»), που δολοφόνησε 52 παιδιά και γυναίκες το 1992 και επίσης, ότι αισθανόταν σαν κηδεμόνας αυτών των ανθρώπων «που τους άνοιγε την πόρτα για έναν άλλο καλύτερο κόσμο». Μετά την αποκάλυψη της υπόθεσης, στο διαμέρισμα του 33χρονου βρέθηκε, ανάμεσα στις πολλές σκακιέρες, μία σκακιέρα όπου σε κάθε τετράγωνο υπήρχε γραμμένο με μαρκαδόρο το όνομα καθενός από τους δολοφονημένους, συμπληρωμένο με την ακριβή ημερομηνία του εγκλήματος.

Κατάλογος συνδέσμων με άθρα εφημερίδων που περιέχουν λεπτομέρειες για την υπόθεση του πάρκου Bitsevsky: http://www.chessbase.com/newsdetail.asp?newsid=4047

Δείτε το εξαιρετικό ελληνικό blog «Έγκλημα και Τιμωρία», για άλλες υποθέσεις εγκλημάτων: http://eglima.wordpress.com/
The butler did it...

6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Αφιερωμένο εξαιρετικά σε όσους γονείς πιέζουν τα παιδιά τους να γίνουν πρωταθλητές στο σκάκι...

Ανώνυμος είπε...

Ανώνυμε, καμμία συσχέτιση μίας εντελώς ακραίας ψυχοπαθολογικής περίπτωσης όπως αυτής της Μόσχας με το κοινότατο φαινόμενο με καταπιεστικούς γονείς ως προς τις επιδόσεις των παιδιών τους (στα μαθήματα, στον αθλητισμό, στο σκάκι κλπ). Μη λέμε και ότι μας κατέβει..

Schrödinger's Cat είπε...

Η φίλη Composition Doll από το blog Έγκλημα και Τιμωρία γράφει σήμερα για την υπόθεση του Μοσχοβίτικου πάρκου.

Ανώνυμος είπε...

Ενδιαφέρον θέμα δημοσιεύει η Chessbase:
http://www.chessbase.com/newsdetail.asp?newsid=4428

Ανώνυμος είπε...

Εγω στα 30 μου μαλωνω ακομα με την μητερα μου γιατι δεν με πιεσε αρκετα με το σκακι και σε καποια φαση το παρατησα.

Τα παιδια χρειαζονται και λιγη πιεση...οχι βουρδουλα...λιγο πιεση να μην αφησουν τα ενδιαφεροντα τους

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητε ανωνυμε
εχετε δικαιο αλλα τι να πρωτοπρολαβουμε κιεμεις οι γονεις.Εχω δει σε μια συνεντευξη καποιο-ανατολικο- πιανιστα να ευχαριστει τη μανα του επειδη τον εδερνε για να μην εγκαταλειψει τη μουσικη.

Πραγματι ετσι ειναι μονο που η εμπειρια ερχεται παντα πολυ αργα και ειναι ανωφελη αφου πρωτα παθαινεις και υστερα μαθαινεις.

Απο την αλλη μερια οι μαθητες γυμνασιου και -ιδιως-Λυκειου εχουν τρομερες υποχρεωσεις γλωσσες πανελληνιες φροντιστηρια και ειναι πολυτελεια να επιμενει καποιος γονιος και για το σκακι.
Η εφηβεια οδηγει τα παιδια να επαναστατουν και ας μην περιμενουμε απο ενα 15χρονο παιδι που αλλα ειναι τα ενδιαφεροντα του τον λιγοστο ελευθερο χρονο του να εχει την συγκροτηση ενηλικα και επενδυσεις για να ασχοληθει με το σκακι σοβαρα.Σοβαρα οταν λεω να διαβαζει μονος του να ψαχνει τα ανοιγματα του να λυνει ασκησεις κλπ Προσθεστε και την εντονη μεταβατικοτητα που εχουν οι συλλογοι απο πλευρας προπονητων μαθηματων δομης κλπ

Τιποτα ομως δεν χανεται αφου το σκακι ειναι μια δραστηριοτητα που την κουβαλας εφ ορου ζωης και ισως και καλυτερα να ανακαλυψεις μονος σου τα πραγματα που σε γοητευουν.
Κανεις δεν μας φταιει ειναι η ελευθερια μας που αποφασιζει τι πραγματικα θελουμε και που θα παμε.