Ασύμμετρες απειλές
«Και έκραζον ορώντες τον καπνόν της πυρώσεως αυτής λέγοντες τις ομοία τη πόλει τη μεγάλη. Και έβαλον χουν επί τας κεφαλάς αυτών και έκραζον κλαίοντες και πενθούντες» (Αποκ. ΙΗ 18-19). Κάτοικος του Πλατάνου, κοντά στην Αρχαία Ολυμπία, σηκώνει τα χέρια ψηλά με απελπισία καθώς οι φλόγες εισβάλλουν στο χωριό, το οποίο μετά από λίγες ώρες καταστράφηκε.
Η συνταγή είναι απλή και κακοφορμισμένη: εφευρίσκουμε έναν εχθρό. Όσο πιο αόρατος είναι, όσο πιο συγκεχυμένος και μαύρος είναι, τόσο καλύτερη πολιτική κάνουμε. Εβραίοι, Τούρκοι, Αλβανοί, αντιεξουσιαστές, εξωγήινοι, ομοφυλόφιλοι, πράκτορες, τρομοκράτες, γριές. Έπειτα; Εξαγγέλλουμε κούφια μέτρα - περάστε στο ταμείο μετά τις εκλογές. Και τέλος βγάζουμε την αστυνομία στους δρόμους των αστικών κέντρων για να δείξουμε ότι κάτι λειτουργεί, μην ανησυχείτε, εμείς είμαστε εδώ και τα σχετικά. Να νιώθετε ασφαλείς. Α! Από τη στιγμή που είμαστε και σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης σαν χώρα, κάθε πολίτης οφείλει να υπακούει τον αστυνομικό που είναι εκεί να μας υποδείξει την κακιά του και την ψυχρή του ώρα. Με αυτά τα απλά βήματα, το πρόβλημα ως δια μαγείας, λύνεται! Άντε, έχουμε και εκλογές μπροστά να κερδίσουμε, ως κυρίαρχος ελληνικός λαός πάντα. Μία ένδειξη ότι η ημιληθαργική κοινωνία αφυπνίζεται θα ήταν το μαύρισμα (κατά προτίμηση με στάχτη από τα κρεματόρια) των γαλάζιων και πράσινων κώλων του δικομματισμού που είναι οι υπεύθυνοι αυτής της κατάστασης, όμως δεν προοιωνίζεται η άρση της ασυλίας που τους παρέχεται.
«Φαίνεται πια πως τίποτα - τίποτα δεν μας σώζει...» έγραφε στο ακροτελεύτιο σημείωμά του, ο ποιητής Καίσαρ Εμμανουήλ. Την ημέρα των εκλογών να δείτε που θα φανεί ξανά προφητικός.
Atom Feed (xml)
10 σχόλια:
Στον ποιητη Καισαρα Εμμανουήλ απαντησε ο Νικος Καβαδιας ως εξης:
Μακρια πολυ μακρυα να ταξιδευουμε
Κι ο ηλιος παντα μονους να μας βρισκει
Εσεις τσιγαρα Καμελ να καπνιζετε
Κι εγω σε μια γωνια να πινω ουισκι...
Καίσαρ Εμμανουήλ
Ο Καββαδίας εμπνεύστηκε αυτό το ποίημα από την αυτοκτονία του Εμμανουήλ Καίσαρα, η τελευταία φράση του οποίου:
"Φαίνεται πια πως τίποτα - τίποτα δεν μας σώζει..."΅
βρέθηκε γραμμένη σ' ένα χαρτί στο γραφείο του δίπλα σ' αυτόν. Το αφιέρωσε στον Καίσαρα λοιπόν, ως μια ύστερη απάντηση. Με κάνει να συγκινούμαι πάντα όταν το διαβάζω. Είναι από την συλλογή "Μαραμπού", που εκδόθηκε την χρονιά που γεννήθηκα -1982- αφού είχε δημοσιευτεί πρώτα στο περιοδικό "Κύκλος" το 1933.
Ξέρω εγώ κάτι που μπορούσε, Καίσαρ, να σας σώσει.
Κάτι που πάντα βρίσκεται σ’ αιώνια εναλλαγή,
κάτι που σχίζει τις θολές γραμμές των οριζόντων,
και ταξιδεύει αδιάκοπα την ατέλειωτη γη.
Κάτι που θα ‘κανε γοργά να φύγει το κοράκι,
που του γραφείου σας πάντοτε σκεπάζει τα χαρτιά.
να φύγει κρώζοντας βραχνά, χτυπώντας τα φτερά του,
προς κάποιαν ακατοίκητη κοιλάδα του Νοτιά.
Κάτι που θα’ κανε τα υγρά, παράδοξά σας μάτια,
που αβρές μαθήτριες τ’ αγαπούν και σιωπηροί ποιηταί,
χαρούμενα και προσδοκία γεμάτα να γελάσουν
με κάποιο τρόπο που, ως λεν, δε γέλασαν ποτέ.
Γνωρίζω κάτι, που μπορούσε, βέβαια, να σας σώσει.
Εγώ που δε σας γνώρισα ποτέ... σκεφτήτε... εγώ.
Ένα καράβι... να σας πάρει, Καίσαρ... να μας πάρει...
Ένα καράβι, που πολύ μακριά θα τ’ οδηγώ.
Μιά μέρα χειμωνιάτικη θα φεύγαμε.
-Τα ρυμουλκά περνώντας θα σφυρίζαν,
τα βρωμερά νερά η βροχή θα ράντιζε,
κι’ οι γερανοί στους ντόκους θα γυρίζαν.
Οι πολιτείες ξένες θα μας δέχονταν,
οι πολιτείες οι πιό απομακρυσμένες
κι’ εγώ σ’ αυτές αβρά θα σας εσύσταινα
σαν σε παλιές, θερμές μου αγαπημένες.
Τα βράδια, βάρδια κάνοντας, θα λέγαμε
παράξενες στη γέφυρα ιστορίες,
γιά τους αστερισμούς ή γιά τα κύματα
γιά τους καιρούς, τις άπνοιες, τις πορείες.
Όταν πυκνή ομίχλη θα μας σκέπαζε,
τους φάρους θε ν’ ακούγαμε να κλαίνε
και τα καράβια αθέατα θα τ’ ακούγαμε,
περνώντας να σφυρίζουν και να πλένε.
Μακριά, πολύ μακριά να ταξιδεύουμε,
κι’ ο ήλιος πάντα μόνους να μας βρίσκει.
εσείς τσιγάρα «Κάμελ» να καπνίζετε,
κι εγώ σε μια γωνιά να πίνω ουϊσκυ.
Και μιά γριά στο Αννάμ, κεντήστρα στίγματος,
-μιά γριά σ’ ένα πολύβουο καφενείο-
μιά αιμάσσουσα καρδιά θα μου στιγμάτιζε,
κι’ ένα γυμνό, στο στήθος σας, κρανίο.
Και μιά βραδιά στη Μπούρμα, ή στη Μπατάβια
στα μάτια μιάς Ινδής που θα χορέψει
γυμνή στα δεκαεφτά στιλέτα ανάμεσα,
θα δήτε -ίσως- τη Γκρέτα να επιστρέψει.
Καίσαρ, από ένα θάνατο σε κάμαρα,
κι’ από ένα χωμάτινο πεζό μνήμα,
δε θα ‘ναι ποιητικώτερο και πι’ όμορφο,
ο διάφεγγος βυθός και τ’ άγριο κύμα;
Λόγια μεγάλα, ποιητικά, ανεκτέλεστα,
λόγια κοινά, κενά, «καπνός κι αθάλη»,
που ίσως διαβάζοντας τα να με οικτείρετε,
γελώντας και κουνώντας το κεφάλι.
Η μόνη μου παράκληση όμως θα ‘τανε,
τους στίχους μου να μην ειρωνευθήτε.
Κι’ όπως εγώ για έν’ αδερφό εδεήθηκα,
για έναν τρελόν εσείς προσευχηθήτε.
Φύσεως, θυμίαμα ἀρώματα
Ὦ Φύσι, παμμήτειρα θεά, πολυμήχανε μῆτερ,
οὐρανίη, πρέσβειρα, πολύκτιτε δαῖμον, ἄνασσα,
πανδαμάτωρ, ἀδάμαστε, κυβερνήτειρα, παναυγής,
παντοκράτειρα, τετιμεν' ἀεὶ, πανυπέρτατε δαῖμον,
ἄφθιτε, πρωτογένεια, παλαίφατε, κυδιάνειρα,
ἐννυχίη, πολύπειρε, σελασφόρε, δεινοκαθέκτε,
ἄψοφον ἀστραγάλοισι ποδῶν ἴχνος εἱλίσσουσα,
ἁγνή, κοσμήτειρα θεῶν ἀτελής τε τελευτή,
κοινὴ μὲν πάντεσσιν, ἀκοινώνητε δὲ μούνη,
αὐτοπάτωρ, ἀπάτωρ, ἄρσην, πολύμητι, μεγίστη,
εὐάνθής, πλοκίη, φιλίη, πολύμικτε, δαῆμον,
ἡγεμόνη, κράντειρα, φερέσβιε, παντρόφε κούρη,
αὐτάρκεια, Δίκη, Χαρίτων πολυώνυμε πειθώ,
αἰθερίη, χθονίη καὶ εἰναλίη μεδέουσα,
πικρὰ μέν φαύλοισι, γλυκεῖα δὲ πειθομένοισιν,
πάνσοφε, πανδώτειρα, κομίστρια, παμβασίλεια,
αὐξιτρόφος, πίειρα πεπαινομένων τε λύτειρα.
πάντων μὲν σὺ πατήρ, μήτηρ, τροφὸς ἠδὲ τιθηνός,
ὠκυλόχεια, μάκαιρα, πολύσπορος, ὡριὰς ὁρμή,
παντοτεχνές, πλάστειρα, πολύκτιτε, πότνιε δαῖμον,
ἀιδίη, κινησιφόρος, πολύπειρε, περίφρων,
ἀενάῳ στροφάλιγγι θοὸν ῥύμα δινεύουσα,
πάνρυτε, κυκλοτερής, ἀλλοτριομορφοδίαιτε,
εὔθρονε, τιμήεσσα, μόνη τὸ κριθὲν τελέουσα,
σκηπτούχοῦσ' ἐφύπερθε, βαρυβρεμέτειρα, κρατίστη,
ἄτρομε, πανδαμάτειρα, πεπρωμένη, αἶσα, πυρίπνους,
ἀίδιος ζωὴ ἠδ' ἀθανάτη τε πρόνοια,
πάντα σὺ ἔσσι, ἄνασσα, σὺ γὰρ μούνη τάδε τεύχεις.
ἀλλά, θεά, λίτομαί σε σὺν εὐόλβοισιν ἐν ὥραις
εἰρήνην ὑγίειαν ἄγειν, αὔξησιν ἁπάντων.
Σχετικά με τις "Ασύμμετρες απειλές" θα ήθελα να πω ότι δεν είναι απαραίτητο αυτοί που μας απειλούν ή μας "απειλούν" να είναι οτιδήποτε άλλο από απλούς έλληνες πολίτες. Μην κάνουμε το λάθος να υποπτευόμαστε ότι εννοούν Εβραίους, Τούρκους, Αλβανούς, αντιεξουσιαστές, εξωγήινους, ομοφυλόφιλους, πράκτορες, τρομοκράτες, γριές κλπ.. Πιο βασικό, όμως, είναι να μην κάνουμε το λάθος και αποπροσανατολιζόμαστε, γιατί όπως φαίνεται αυτό πετυχαίνουν αυτή τη στιγμή, από την παταγώδη αποτυχία διαχείρισης μιας ή οποιασδήποτε κρίσεως. Και όπως πιστεύω ότι καταλαβαίνετε δεν εννοώ μόνο το κυβερνών κόμμα αλλά και την αντιπολίτευση μείζονα και ελάσσονα...
Είναι επιβεβλημένο, νομίζω, η κριτική μας να σταθεί και να καυτηριάσει το τι έγινε ως τώρα αλλά κυριότερα το τι πρόκειται να γίνει από εδώ και πέρα με κεντρικό στόχο και σκοπό τον άνθρωπο. Μόλις τελειώσουν όλα και οι άνθρωποι που ταλαιπωρήθηκαν γυρίσουν όσο το δυνατόν γρηγορότερα στους κανονικούς τους ρυθμούς, όσο είναι αυτό δυνατόν να πραγματοποιηθεί, τότε και μόνο τότε να ασχοληθούμε με το τι ασύμμετρες ... (βάλτε όποια λέξη θέλετε εσείς στο κενό) είπε ο κάθε υπεύθυνος.
Συμφωνώ μαζί σας κατά βάση. Απλώς, νομίζω η ανεκδιήγητη δήλωση του Πολύδωρα για ασύμμετρες απειλές, είτε εννοεί εξωγήινους είτε εννοεί εγχώριες σκοτεινές ομάδες, δεν κάνει τίποτα άλλο παρά να μεταθέτει τις κρατικές ευθύνες. Ακούσατε καμία κριτική εκ των έσω; Μα ούτε μία..
Ήμουν σίγουρος ότι θα συμφωνούσατε. Να σας πω λοιπόν τι περιμένω σε πρώτη φάση από τα κόμματα.
1. Τα κόμματα της βουλής να δώσουν τα μισά από τα χρήματα που θια δαπανούσαν στον προεκλογικό τους αγώνα, στους δήμους και τις κοινότητες που τα έχουν ανάγκη...
2. Οι βουλευτές να δώσουν την αύξηση που πήραν, μόλις 2,700€ και μιλάω μόνο για ένα μήνα, για τον ίδιο σκοπό
Αν κάνουν αυτό, τότε, από την πρώτη περίπτωση θα μαζευτούν πολλά πάρα πολλά λεφτά και από την 2η το, ευτελές γι αυτούς, ποσό των, μόλις, 810,000€. Δε νομίζετε ότι είναι μία καλή αρχή;
Μιά καλή αρχή θα ήταν αλλά νομίζω ότι θα παραμείνει ουτοπικό...
Δεν γίνεται το ποιήμα να είναι απάντηση στο θάνατο του Καίσαρα Εμμανουήλ. Εκδώθηκε το 1933 και ο Εμμανουήλ πέθανε το 1970. Μήπωε ξέρει κάποιος να μου εξηγήσει ρι έχει γίνει;
Ωραία, δεν είναι απειλή οι Εβραίοι. Έχετε μήπως υπόψη πόσοι Έλληνες σφαγιάστηκαν από τους Ζηλωτές κατά τις εξεγέρσεις του 66 και 117 μ.Χ. κι ότι οι περίφημοι Φιλισταίοι του Γολιάθ ήσαν Κρήτες άποικοι στην περιοχή πολύ πριν οι Ισραηλίτες κατέλθουν λόγω υπερπληθυσμού από το Αραράτ του Νώε στον Καύκασο, απ'όπου άλλωστε ξεκίνησαν για δώθε και οι Αλβανοί; Η συνοικία τους έμεινε ανέγγιχτη κατά την καταστροφή της Σμύρνης το '22 κι ότι Εβραίος δε γνώρισε παιδομάζωμα από τους Οθωμανούς, αντιθέτως ήταν υπεύθυνοι για τη συλλογή των γενιτσάρων κι έραβαν και τις στολές τους! Μιλάμε για τον Εβραίο, τον παγκόσμιο Τραπεζίτη, γκέγκε; Δεν υπάρχει πιο αμετανόητα υποκριτικά θρησκόληπτο και ταυτόχρονα πολιτιστικά αδιάφορο μέλος μιας κοινωνίας από τον Εβραίο. Δεν έχουν καν ερωτικά τραγούδια στις παραδόσεις τους. Ξέρετε κανέναν τους να γίνεται οικοδόμος ή τσοπάνος; Όπου υπάρχει χρήμα και εξουσία είναι από πίσω. Γι'αυτό προσέχετε όταν μιλάτε για τα δήθεν αθώα θύματα των Ναζί: ο αντισημιτισμός είναι προϊόν της γκεττοποιημένης ζωής, που οι ίδιοι οι Εβραίοι παραδοσιακά επέλεγαν με π.χ. αποκλεισμό αλλόφυλων από τους γάμους τους, αδιαφορία για τον τόπο που τους φιλοξενεί, τον οποίο πάντα εγκατέλειπαν σε ώρες κρίσης κλπ. Αφού υπάρχει υπηκοότητα και ιθαγένεια πλέον του επίσημου κράτους του Ισραήλ, γιατί παριστάνουν τους πολίτες άλλων κρατών, κατέχοντας μάλιστα και σοβαρά αξιώματα; Μα για να τα διαλύσουν από μέσα για την τελική νίκη του εκλεκτού λαού του Θεού, των Εβραίων. Οι καιροί είναι δύσκολοι, προσοχή και λιγότερα φρου-φρου κι αρώματα.
Τα φαινόμενα απατούν και οι απάτες δεν φαίνονται. Μάρτυρες του Ιεχωβά, Τάγμα των Ροδόσταυρων, Illuminati οι Πεφωτισμένοι και τόσοι άλλοι δε σας λένε τίποτα; Δε μιλάμε για Σιωνισμό, για τον κατανοητό εθνικισμό των Ισραηλιτών, που όλοι οι λαοί έχουν από λίγο, αλλά για την απόλυτη δύναμη, την απόλυτη κυριαρχία πάνω στο ανθρώπινο γένος, τη διάλυση των συνεκτικών δεσμών των λαών κι εθνών μέσω της παγκοσμιοποίησης και την ποδηγέτησή τους ως δούλων πλέον από τους άθεους, απολίτιστους κι εν γένει απαίδευτους σταυρωτές του Ιησού, του Μαχάτμα Γκάντι, του JFK και προσφάτως της Μπούτο στο Πακιστάν. Οι θρησκείες, οι ιδεολογίες, ιδίως οι λεγόμενες αριστερές, τα πάντα είναι όπλα στα χέρια αυτών που στόχο έχουν την κηδεμονία της ανθρωπότητας, προβλέποντας το μέλλον των παιδιών κι εγγονιών μας για μας, πριν από μας. Είναι ενδεικτικό ότι ο Στάλιν δεν άφησε ζωντανό ούτε ρουθούνι Εβραίων στο κόμμα, τον δε Τρότσκυ, δάκτυλό τους στη Ρωσία, κυνήγησε μέχρι την άκρη του κόσμου στο Μεξικό. Ο Ελληνισμός είναι παραδοσιακά πάντα στο μάτι του κυκλώνα και οι επόμενες γενιές θα τα βρουν μπαστούνια. Τα παιδιά μας θα έχουν προϊστάμενο εργολάβο για τις προμήθειες του Δημοσίου (δημόσια έργα κλπ) Αλβανό, που θα βγάλει το άχτι του, γιατί υπέφερε μέχρι να μάθει να βάζει τα τούβλα στην οικοδομή στη σειρά.
Ο Καββαδίας δίνει απάντηση στην κατάθλιψη του ποιητή Καίσαρα Εμμανουήλ, "προτείνοντάς" του αντί της αυτοκτονίας την λύση που κάποιοι ναυτικοί ακολουθούσαν...Μιλάει για την κάνναβη, το χασίσι...Τα υγρά παράδοξα μάτια και οι εικόνες παραπέμπουν στο βιβλίο του Μπωντλέρ "Κρασί και Χασίς", από τον οποίο όπως και από άλλους του 19ου αιώνα είχε εμπνευστεί και ο Καίσαρ Εμμανουήλ, την δεύτερη πεσιμιστική περίοδο της ποιήσης του...
Δημοσίευση σχολίου