Παρασκευή 3 Απριλίου 2009

Εικόνες


Τα αποκαλυπτήρια πλακέτας προς τιμή του πρώτου παγκόσμιου πρωταθλητή, του Βίλχελμ Στάινιτς, από τον πρόεδρο της Δημοκρατίας της Τσεχίας, Βάκλαβ Κλάους. Η πλακέτα αναρτήθηκε σε κτίριο της Φιλοσοφικής σχολής του Πανεπιστημίου της Πράγας, στην περιοχή που ήταν χτισμένο το εβραϊκό γκέτο και στο σημείο που βρισκόταν ακριβώς το σπίτι της οικογένειας Στάινιτς.

6 σχόλια:

Μετοικος στη Νισυρο είπε...

Στον Steinitz ανηκει και το παρακατω παραθεμα διατυπωμενο με το κυρος του Παγκοσμιου πρωταθληματος που ειχε κατακτησει τον ιδιο χρονο:
There is hardly any first-class professional who, on the average, has earned more than the wages of a common laborer and, on the other hand, there are thousands of occupations in which thousands of times more money is made with thousands of times less expenditure of real intellect ... It is gravely preached that men of talent and genius, who happen to be born without a golden spoon in their mouth, should enter the public chess arena in a starving condition merely for the entertainment of thousands of rich people all over the world who only ought to pay their money to incapable critical chess pirates and their publishers.(November 1866,International Chess Magazine)
Απο τοτε πολυ νερο κυλησε στ' αυλακι..
Η συζητηση για τα "πνευματικα δικαιωματα" των σκακιστικων κινησεων αναζωπυρωθηκε προσφατα οταν η Chessbase υποχρεωθηκε(η επελεξε) να σταματησει την ζωντανη διαδικτυακη μεταδοση του ματς Τοπαλοβ-Καμσκυ για να αποφυγει την δικαστικη διαμαχη με τους διοργανωτες.
Περισσοτερα για το θεμα εδω:http://www.chessvibes.com/columns/copyright-on-chess-moves-shadows-on-the-wall/#more-8364

Ηλίας Κουρκουνάκης είπε...

Λίγες σκέψεις, σκόπιμα με χαλαρή σύνδεση μεταξύ τους. Πλήρης οργάνωση του κειμένου θα απαιτούσε πολύ περισσότερο χώρο.

Το ζήτημα με τις οικονομικές απολαβές που έχουν ή θα έπρεπε να έχουν ισχυροί σκακιστές και σκακίστριες αναπόφευκτα κάποια στιγμή ανάγεται στην κοινωνική προσφορά που παρέχουν. Αν υπάρχει γενική αποδοχή της κοινωνικής προσφοράς, τότε υπάρχει και χρηματοδότηση της δράσης τους σε όλα τα επίπεδα: αγωνιστικές επιδόσεις, συμμετοχή σε αγώνες, προετοιμασία, δημόσιες επιδείξεις, κλπ.

Η χρηματοδότηση αυτή μπορεί να είναι από την Πολιτεία ή από ιδιώτες, φορείς ή άτομα. Κάπως σχετικό και με συζητήσεις που έχουν διεξαχθεί ή διεξάγονται σε άλλα τμήματα του ίδιου δικτυακού χώρου είναι το θέμα των παραβόλων: προκειμένου να παίξουν με ισχυρότερους παίκτες, κάποιοι είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν παράβολα και οι ισχυροί συνήθως πληρώνονται ανάλογα με την επίδοσή τους. Η κοινωνική προσφορά περιορίζεται σε ατομικό επίπεδο και γι' αυτό καταλήγει να έχει χρηματοδότηση από άτομα αντί για κρατική.

Σχετικό επίσης είναι το θέμα της (μερικής) επιχορήγησης των 10 πρώτων συλλόγων στο φετινό πρωτάθλημα Α΄ Εθνικής κατηγορίας: σε επίπεδο ΔΣ η προηγούμενη διοίκηση της ΕΣΟ αποφάσισε ότι δικαίωμα στην κρατική επιχορήγηση έχουν μόνο οι σύλλογοι με καλά αποτελέσματα. Με άλλα λόγια, η κοινωνική προσφορά του συλλόγου που θα καταλάβει την 11η θέση αντιστοιχεί σε αισθητά μικρότερη κοινωνική προσφορά από την 10η για να επιχορηγηθεί από τον κρατικό κορβανά -ή τουλάχιστον ως τέτοια αναγνωρίζεται. Με άλλα λόγια πάλι, η συμμετοχή στην Α΄ Εθνική δεν αποτελεί αγωνιστικό δικαίωμα που κατακτάται με αξιοκρατικές διαδικασίες και εξασκείται σε ισότιμη οργανωτικά βάση για όλες τις ομάδες, αλλά περιορίζεται στο δικαίωμα διεκδίκησης της κάλυψης των εξόδων.

Ο Steinitz πέθανε πάμπτωχος, επειδή η προσφορά του στο κοινωνικό σύνολο δεν αναγνωριζόταν επαρκώς στα τέλη του 19ου αιώνα για να του εξασφαλίσει αξιοπρεπή διαβίωση. Σήμερα η μακροημέρευση κάποιων συλλόγων κινδυνεύει, επειδή η κοινωνική τους προσφορά δεν αναγνωρίζεται επαρκώς για να τους παρέχονται τα στοιχειώδη μέσα επιβίωσης (π.χ. αθλητικοί χώροι χωρίς κόστος). Από τη στιγμή που η ΕΣΟ αποδέχεται αυτή την κατάσταση και καλλιεργεί η ίδια ένα αγωνιστικό πρόγραμμα "μονομάχων", όπου οι ισχυρότεροι επιβιώνουν και οι υπόλοιποι σταδιακά παρακμάζουν, η κατεύθυνση που θα πάρει το ελληνικό σκάκι ως ερασιτεχνικό άθλημα είναι σαφής.

Ας μην αναρωτιέται κανείς γιατί κάποιοι κορυφαίοι Έλληνες παίκτες εγκαταλείπουν το αγωνιστικό σκάκι ή γίνονται προπονητές. Προσπαθούν να βρουν κάποιες άλλες μορφές δράσης, είτε σχετικές με το σκάκι είτε όχι, με επαρκή κοινωνική αποδοχή για να επιβιώσουν. Το είδος της κοινωνικής αποδοχής και η διάρκειά του αποτελούν τα κριτήρια μακροπρόθεσμης επιτυχίας τους στις νέες κατευθύνσεις που επιλέγουν.

Αυτά για την ώρα. Συναφές είναι και το θέμα των Πανελλήνιων Νεανικών Πρωταθλημάτων με εξωαγωνιστικές προκρίσεις, αλλά προτιμώ να μην επεκταθώ κι άλλο αυτή τη στιγμή.

Ανώνυμος είπε...

Ποιος είπε ότι το σκάκι δεν έχει σχέση με το Ποδόσφαιρο ;
Δείτε πως αντιμετωπίζει ο έντυπος και ηλεκτρονικός τύπος κάποιες φορές το σκάκι.
Ισως βέβαια υπάρχει και κάποιος άλλος συσχετισμός όχι κατ΄ ανάγκη αγωνιστικός ???

http://www.2002.edu.gr/Galaxy/GAL_NESTOS_01_04_2009.pdf

Ανώνυμος είπε...

Ανώνυμε,

γιατι πρέπει σώνει και καλά να μοιάσει με κάποιο άθλημα σαν το ποδόσφαιρο; δηλαδή πρέπει να τους ζηλεύουμε ή να γίνουμε και εμείς δημοφιλές άθλημα;

δεν τα καταλαβαίνω όλα αυτά τα υπερ-σύγχρονα πράγματα, και να μη μοιάζει δεν έτρεξε και τίποτα.

Ανώνυμος είπε...

Ένας μεγάλος θεωρητικός αλλά και θεαματικός παίχτης. κ. Κουρκουνάκη σας ευχαριστούμε για την τόσο κατατοπιστική αναφορά σας.
Αλέξης
το δικό μου blog
http://mikhaillchesstal.blogspot.com/

Ανώνυμος είπε...

Κύριε Κουρκουνάκη,

Πώς να δώσουν χρήματα, που οι περισσότεροι παίκτες έχουν τελείως συμπτωματική σχέση με το σκάκι.