Bonjour Blanc

Κάθε Κυριακή πρωί, θα αναρτώ μια (πολύ) παλιότερη δημοσίευση, από το αρχείο του ιστολογίου. Πιστεύω πως το εγχείρημα έχει ενδιαφέρον, μιας και δεν παρακολουθούν όλοι οι επισκέπτες το ιστολόγιο από τα πρώτα του βήματα. Αρχή των επαναλήψεων σήμερα, με το «Bonjour Blanc», που δημοσιεύτηκε στις 2 Αυγούστου 2007.



Οι Άγγλοι ήταν πάντα οι καλύτεροι από όλους τους άλλους σε τρεις τύπους συγγραφής: στις νουβέλες μυστηρίου, στην ιστορική βιογραφία και στα κείμενα με θεματολογία την άμεση ή έμμεση αποικιοκρατία, εξιστορώντας τα καθημερινά άγχη, πάθη, σκοτούρες, ανίες και ίντριγκες ροδοκόκκινων Άγγλων και λοιπών Ευρωπαίων εγκατεστημένων σε τροπικές χώρες και υποσημειώνοντας (συνήθως χωρίς εμβάθυνση) τα δεινά των αυτόχθονων λαών, οι οποίοι συνήθως υπάρχουν εκεί για να συμπληρώνουν τον εξωτισμό του τοπίου.

Δεν γνωρίζω αν το βιβλίο «Bonjour Blanc» (Λονδίνο 1992, επανεκδόθηκε το 2004) του Ian Thomson που έχει υπότιτλο «A journey through Haiti» συγκαταλέγεται στην παραπάνω κατηγορία. Πιθανόν ναι, πιθανόν όχι, πιθανόν ο συγγραφέας να ανήκει στη νεώτερη αξιόλογη γενιά οξυδερκών και ευαισθητοποιημένων Βρετανών περιηγητών που παράγουν σύγχρονη και διεισδυτική ταξιδιωτική λογοτεχνία. Στο διαφημιστικό υλικό της εκδοτικής εταιρείας αναγράφεται ανάμεσα στα άλλα ότι ένας «Ελβετός πρωταθλητής σκακιού» συγκαταλεγόταν στην «πινακοθήκη των εκκεντρικών τύπων» που συνάντησε στις περιπλανήσεις του ο συγγραφέας. Το μυθιστορηματικό (ή πραγματικό;) όνομα του Ελβετού ήταν Gottfried Krauchi και ακολουθεί σε μετάφραση, ένα απόσπασμα, από τη σελίδα 70 του βιβλίου:

«Ο Gottfried Krauchi ζούσε στην Αϊτή τα τελευταία δεκαεφτά χρόνια, αλλά εξακολουθούσε στα πενηνταπέντε του να είναι αξιωματικός του ελβετικού στρατού. Ένας κοντόχοντρος άνδρας με στρατιωτικό μουσάκι που κρατούσε ομπρέλα ηλίου, φορούσε λευκό σορτ και σανδάλια. Ο Krauchi είχε παντρευτεί μία Αϊτινή και είχε μαζί της τέσσερα παιδιά όμως ήταν ακόμη Ελβετογερμανός, ως το κόκκαλο: πάντα συνεπής στα ραντεβού του, τυπικός, ψυχρός και ταυτόχρονα ευγενικός. Είχε αποφοιτήσει από το Πανεπιστήμιο της Βασιλείας με πτυχίο στην κβαντομηχανική και μετά εργάστηκε για τις ελβετικές φαρμακευτικές εταιρείες Ciba-Ceigy και Sandoz πριν εγκατασταθεί στο Jacmel της Αϊτής. Το College Suisse γεννήθηκε ως ιδέα μία νύχτα του 1976, κατά τη διάρκεια μίας παρτίδας σκακιού στην Αϊτή, ανάμεσα στον Krauchi και έναν Άγγλο από το Enfield, που λεγόταν Jack. Έβαλα σκοπό να συναντήσω τον Jack, ζούσε ακόμη στο Jacmel, αλλά ήταν σοβαρά άρρωστος.


(η αγορά της πόλης Jacmel, με την τυπική αποικιακή αρχιτεκτονική της Κεντρικής Αμερικής)

Το σκάκι παρέμενε πάθος για τον Gottfried. Το Νοέμβριο του 1988 ταξίδεψε στη Θεσσαλονίκη, ως αντιπρόεδρος της Ομοσπονδίας Σκακιού της Αϊτής. "Οι Αϊτινοί είναι ενθουσιώδεις σκακιστές επειδή η ζωή τους είναι δύσκολη και θλιβερή" μου είπε ο Gottfried καθώς περπατούσαμε στην παραλία. "Ανεργία και φτώχεια και τίποτα άλλο να κάνει κανείς". Ήταν μεγάλος θαυμαστής του βιβλίου "Chess Fundamentals" του θρυλικού Κουβανού Παγκόσμιου Πρωταθλητή Jose Raul Capablanca».

***Το Bonjour Blanc στο Amazon.
***Στοιχεία από το Chess Notes του Edward Winter.
***Σημείωση: ενώ οι περιγραφές του συγγραφέα δεν μπορούν φυσικά να διασταυρωθούν, φαίνεται ότι ο Gottfried Krauchi είναι ή ήταν υπαρκτό πρόσωπο, γιατί το όνομά του υπάρχει στα πρακτικά του συνεδρίου της FIDE που έγινε στη Θεσσαλονίκη το 1988.