Ο Ρεσέβσκι στο Παρίσι το 1920

«Όταν ήμουν παιδί έκανα τον γύρο της Ευρώπης και των Ηνωμένων Πολιτειών σαν παιδί-θαύμα του σκακιού. Οι επιδόσεις μου έγιναν θέμα πολλών συζητήσεων. Όλοι ήταν περίεργοι να μάθουν πως ένας μπόμπιρας 8 ετών νικούσε με τέτοια ευκολία τα γκρίζα γένια, στο δικό τους παιχνίδι. Οι άνθρωποι ζητούσαν μια εξήγηση. Δεν μπορούσα να απαντήσω στις ερωτήσεις τους εκείνη την εποχή, όχι πως μπορώ τώρα. Το σκάκι ήταν για μένα μια φυσική λειτουργία, όπως η αναπνοή. Δεν απαιτούσε συνειδητή προσπάθεια. Οι σωστές κινήσεις σε κάθε παρτίδα έρχονταν αβίαστα, χωρίς κόπο. Αν σκεφτείτε τη δυσκολία που έχω να εξηγήσω αυτό το πράγμα, θα πάρετε μια γεύση για το πόσο δύσκολο είναι να εξηγηθεί το ίδιο το σκάκι.»
Ο Σάμουελ Ρεσέβσκι έφτασε στο Παρίσι τον Μάιο του 1920. Προηγουμένως είχε δώσει αγώνες σιμουλτανέ στην Αμβέρσα και στις Βρυξέλλες φέρνοντας τρομερά αποτελέσματα (συνολικά + 108 = 1 - 2 !). Όπου και να πήγαινε, αποσπούσε το θαυμασμό. Οι εφημερίδες της γαλλικής πρωτεύουσας αφιέρωναν διθυραμβικά άρθρα στις πρώτες τους σελίδες, ενώ ο μικρός παρουσιάστηκε και στα κινηματογραφικά επίκαιρα της εποχής, που προβάλονταν πριν από τις ταινίες. Το εξαιρετικό ταλέντο του Ρεσέβσκι που αποκαλύφθηκε τόσο νωρίς, δεν είχε την υπέρλαμπρη συνέχεια που όλοι τότε φαντάζονταν. Αν και αναμφισβήτητα υπήρξε ένας από τους ισχυρότερους σκακιστές του κόσμου για αρκετές δεκαετίες, οι ιστορικοί του σκακιού συμφωνούν πως δεν ήταν σκακιστής επιπέδου παγκόσμιου πρωταθλητή. Έπαιζε ως τα βαθιά του γεράματα σε όπεν στις Ηνωμένες Πολιτείες, αδιαφορώντας ουσιαστικά για τις ήττες που σημείωνε εναντίον πολύ νεότερων αντιπάλων και επανειλημμένα δήλωνε στους δημοσιογράφους που τον ρωτούσαν πότε θα σταματήσει πως «θέλει να παίζει σκάκι, τίποτα άλλο».