Η μνήμη του σώματος
Ο φίλος σκακιστής και αντιπρόεδρος της Ελληνικής Σκακιστικής Ομοσπονδίας Γιάννης Αντωνιάδης, εξέδωσε την άνοιξη του 2010 (με το ψευδώνυμο Αντώνης Γιανακός) μια ποιητική συλλογή που τιτλοφορείται «η μνήμη του σώματος» (εκδόσεις Πανοπτικόν). Ο συγγραφέας γεννήθηκε το 1966 στην Αθήνα, όπου και μεγάλωσε. Εδώ και εικοσιπέντε χρόνια ζει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη. Από τις σελίδες του βιβλίου του, επέλεξα τρία ποιήματα, που αφήνουν σε ανθρώπους περίπου της ίδιας ηλικίας έντονη βιωματική αίσθηση.
Οι γόβες του Manolo Blahnki
Τι τάχα να γυρεύω σε τούτη τη ζωή;
Τα πιο σπουδαία πράγματα άλλοι τα 'χουν κάνει
Η ιστορία δεν στάθηκε γενναιόδωρη σ' εμάς
Μονάχοι πορευόμαστε στην αγωνία του αύριο
Χωρίς καμιά μεγάλη έκρηξη
Μια αλλαγή να μας ταράξει.
Κάποιος όμως θα έλεγε:
«Τι ευτυχείς που είστε!
Μεγαλωμένοι στην ευδαιμονία
Με την αγωνία σας να εξαντλείται
Να μοιάσετε τα μοντέλα των εξώφυλλων».
Κι όταν πια δεν τα καταφέρνεις
Αρχίζει η κατάθλιψη
Τα φάρμακα και η παραίτηση.
Τουλάχιστον οι προηγούμενοι -όσοι γλύτωσαν-
Έπαθαν κατάθλιψη στα ερείπια του Τείχους
Στην απεραντοσύνη της Τασκένδης
Στα μολυβένια χρόνια του '7Ο
Κι όχι μπροστά στις γόβες του Manolo Blahnki
Που δεν μπορούν να αγοράσουν.
Οι πωλήτριες του Φωκά
Κατεβαίνοντας το πρωί για τη δουλειά
Θα δεις στην Τσιμισκή μπροστά στον Φωκά
Και στην Ερμού γωνία με Δραγούμη, στο τυροπιτάδικο,
Τις πωλήτριες να περιμένουν καπνίζοντας τσιγάρα
Με το πλαστικό ποτήρι τον καφέ στο χέρι
Λίγο πριν ξεκινήσει η βάρδια.
Συζητούν για ό,τι μπορείς να φανταστείς
Την αρρώστια του παιδιού
Το πρόβλημα με τον προϊστάμενο
Τον καινούργιο γκόμενο.
Το απόγευμα εκεί γύρω στις πέντε
Ή το βράδυ στις εννιά
Απέξω ακουμπώντας στα ίδια κάγκελα,
Καθισμένοι στις ίδιες καρέκλες,
Τις περιμένουν να σχολάσουν
Να πάνε για καφέ οι ελεύθερες
Άλλες κουβέντες τώρα
Για το στοίχημα, τον χθεσινό αγώνα,
Το μηχανάκι που έπαθε αβαρία.
Οι άνθρωποι της πόλης
Σαν πέτρα του Σίσυφου κουβαλάνε την κάθε μέρα.
Τέλος εποχής
Δεν πρόλαβα το Πολυτεχνείο, ήμουν πολύ μικρός,
θυμάμαι μόνο ότι ο πατέρας μου δεν πήγε στην εφημερίδα.
Έζησα όμως τα γυμνάσια αρρένων,
τα κατηχητικά και τις ποδιές,
είδα τον Πρίγκιπα στο Σπόρτινγκ,
αγόρασα από τον Άσιμο κασέτες στα Προπύλαια,
άκουσα τον ποιητή Κατσαρό ν' απαγγέλει
όρθιος σ' ένα παγκάκι στην Πλάκα,
την Κατερίνα να ουρλιάζει
«η ζωή μας είναι η Πατησίων».
Μια γενιά που προσπαθούσε να ξαναβρεί
το κομμένο νήμα της δεκαετίας του '60.
Κι ύστερα ήρθαν τα ΚΛΙΚ, το glamour και η Σοφοκλέους.
Atom Feed (xml)
11 σχόλια:
Διάβασα τα ποιήματα του Α. Γιανακού με πολύ ενδιαφέρον. Συμμερίζομαι την αγωνία του ποιητή για την μετάλλαξη του Νεοέλληνα και χαιρετίζω την ευαισθησία του.
O Πρίγκηπας στο Σπόρτινγκ είναι ο μεγάλος αμερικανός μπασκετμπολίστας Αλφόνσο Φορντ, ένας από τους 2-3 καλύτερους ξένους που πέρασαν από Ελλάδα (και είχε παίξει το 1998-1999 στην ιστορική ομάδα των Πατησίων). Έφυγε πριν έξι χρόνια, χτυπημένος από λευχαιμία. Ήταν μόλις 33 χρονών.
...ή ο παύλος σιδηροπουλος το 1980 στη συναυλια στο σπορτινγκ
με πιο πιθανο τον σιδηροπουλο, 1998-99 ειναι μια άλλη εντελώ ςεποχη απο τον κατσαρο στα παγκακια και τον ασιμο με τις κασετες. σιγα μην εννοει και τον ντουσαν μπαγεβιτς στη λισαβωνα :)
Ο Σιδηρόπουλος το 1980 δεν ήταν ακόμη "πρίγκηπας". Τα μπλουζ του Πρίγκηπα κυκλοφόρησαν μετά θάνατον, και κανείς από τους φίλους του Παύλου δεν τον αποκαλούσε "Πρίγκηπα".
Στο Σπόρτινγκ το 1980 είμασταν μέσα με το ζόρι 150 άνθρωποι. Ο Παύλος τότε ήταν χώμα (τον ήξερα από το 78).
Δε ρωτάμε τον ποιητή, καλύτερα;
Ανάμεσα στον Άσιμο και τη Γώγου σίγουρα εννοεί τον Σιδήροπουλο και όσον αφορά το "πρίγκηπας" σημασία έχει πότε γράφτηκε το ποίημα.
Τον Αλόνσο Φορντ! :) Όχι ρε συ PRFEN δεν μπορεί
γιατι, πότε εγινε η στεψη; το κλικ τα γκλαμουρ και η σοφοκλεους δεν ηρθαν ΥΣΤΕΡΑ απο τον αλονσο φορντ παντως :))))
Μπορεί να εννοεί τον Ιάκωβο Κουμή και τη συναυλία διαμαρτυρίας στο Σπόρτινγκ.
Επειδή προφανώς το ποίημα γράφτηκε όταν ήδη ο Παύλος μας είχε αφήσει και είχε πάρει τον τίτλο, σίγουρα εννοεί αυτόν.
Αλλωστε ο Αλ δεν είχε ποτέ αυτόν τον τίτλο. Ισως αυτό του "πρίγκηπα της δυτικής όχθης" όταν έπαιζε στο Περιστέρι!
To '80 ή το '81 είχε παίξει ο Νικ Κέιβ στο Σπόρτινγκ; ...άλλος πρίγκηπας αυτός!
Το 82 είχαν παίξει οι Birthday Party του Νίκου του Σπηλιά στο Σπόρτινγκ. Μακράν η καλύτερη συναυλία του τριήμερου (οι άλλες δύο Fall και New Order), και η δεύτερη καλύτερη που έχω δει στην Ελλάδα, μετά τους Dr.Feelgood, πάλι στο Σπόρτινγκ, την προηγούμενη χρονιά (ο μακαρίτης ο Lee Brilleaux έτρωγε πέντε πρίγκηπες για πρωϊνό).
Δεν ξερω τι ελεγε ο Lee Brilleaux
κι ο καθε μπαρμπα-μπρίλλιος ,
αυτο που ξερω ειναι οτι οι στιχοι
του Παύλου μιλουσαν απ'ευθειας στην καρδια και στην ψυχη.
"Παυλάκη γυρω σου σωπαινουν
τους φτανει π'ανασαινουν,
τι ζητας;
Ετοιμοθάνατου εισαι γεννα
κουλος με χρυσαφενια πενα
που το πας;
Με το χαβα του θυμικου σου,
ματζουνι του μυαλου σου
πιπιλας.."
Τι να πρωτοθυμηθουμε απο Παύλο..
Απο το που να γυριζεις;
Απο την Κ.;
Απο το καποτε θαρθουν;
Απο το απιθανο day after day;
(Stay, cause I need you to help me to end my day
Stay, cause I need you to help me to fight my way
Stay, in the middle of the night I am so afraid
Stay and help me to make the time go...)
Ειδικα αυτον τον τελευταιο στιχο..
"μεινε, βοηθωντας με ετσι να κανω το χρονο να κυλησει",ειναι τοσο αληθινος και ανθρωπινος που..
δεν τον αλλαζω ουτε με εκατο μπαρμπα-μπρίλλιους !
Αλλες,μοναδικες εποχες και
κριμα για το ασχημο τελος
Δημοσίευση σχολίου