Συλλέκτης ήχων

Πώς είναι οι ήχοι, Μάλλεους; «Είναι όμορφοι, σκληροί, μεταλλικοί, απαλοί, διαπεραστικοί, φευγαλέοι, έντονοι, διαφανείς, ελαφρείς. Είναι σαν τους ανθρώπους και σαν τη ζωή».

Το πραγματικό του όνομα είναι Ενρίκο Ράνι, αλλά από τότε που έπαιζε ντραμς σε ένα ροκ συγκρότημα της δεκαετίας του '70 τον φώναζαν Μάλλεους. Μουσική έπαιζε πάντα: κιθάρα, μπάσο, πιάνο, φυσαρμόνικα, εκκλησιαστικό όργανο. Αυτό το τελευταίο έμελλε να παίξει μοιραίο ρόλο στη ζωή του. Στην επαρχία της Αγκώνας, όπου γεννήθηκε, υπάρχει η εκκλησία της Αλμπατσίνα. Σ' αυτή την εκκλησία άκουσε μια ημέρα του 1970 το όργανο και συγκινήθηκε τόσο πολύ από τον ήχο, που έβγαλε το μαγνητόφωνό του και τον κατέγραψε. Ήταν δεκαέξι ετών. Από τότε άρχισε να συλλέγει ήχους. Πρώτα ήχους ορχηστρικούς, πνευστά και κρουστά, κι ύστερα όλους τους άλλους. Ήχους της γης, του ουρανού και της θάλασσας. Το τραγούδι των πουλιών, το σφύριγμα των τρένων, τις καμπάνες των εκκλησιών. Έναν πυροβολισμό, τα βήματα σε μια σκάλα, το κτύπημα σε μια πόρτα, έναν καγχασμό, μια ανάσα, κι άλλη ανάσα, μια φλόγα, ένα αηδόνι, έναν μπούφο.

Το 1983 είχε μαζέψει τόσο πολλούς ήχους, που παρήγγειλε από την Αυστραλία ένα μηχάνημα για να τους αποθηκεύσει. «Ήταν ένας υπολογιστής Fair Light που στοίχιζε 83 εκατομμύρια λιρέτες. Πλήρωνα 3 εκατομμύρια τον μήνα, ένας εφιάλτης», λέει στη Ρεπούμπλικα. Ευτυχώς είχε βρει μια καλή δουλειά στο Μιλάνο: πουλούσε ήχους σε διαφημιστικά στούντιο. Οι ήχοι του σποτ της Lancia Thema, για παράδειγμα, ήταν δικοί του. Ύστερα συνεργάστηκε με ορισμένους τραγουδιστές, όπως ο Τσούκερο και ο Ρενάτο Τσέρο. Ήθελαν να μάθουν κι εκείνοι τα μυστικά του αρχείου του. Στο μεταξύ εξακολουθούσε να συλλέγει ήχους. Σήμερα, η «ηχοθήκη» του έχει πάνω από 32.000, περισσότερους από οποιονδήποτε άλλον στην Ευρώπη, ίσως και στον κόσμο. Ο μόνος που μπορεί να τον συναγωνιστεί είναι η Lucas film, η εταιρεία της Καλιφόρνιας που ειδικεύεται στην κινηματογραφική ακουστική. Από την εταιρεία αυτή, άλλωστε, αγοράζει πότε πότε κάποιους σπάνιους ήχους, όπως τον ήχο που βγάζουν οι άνεμοι της τεξανής ερήμου όταν μεταφέρουν την άμμο δημιουργώντας τρομερούς στροβίλους.

Ο τελευταίος ήχος που έχει καταγράψει ο Μάλλεους ήταν από ένα τενεκεδάκι που το παρέσερνε ο άνεμος στον δρόμο. Κι ο ήχος που δεν θα ήθελε να έχει ποτέ είναι εκείνος της πυρηνικής έκρηξης. Δεν του αρέσει ούτε το κλάμα των παιδιών, τον τρομοκρατεί. Με μια εξαίρεση: το κλάμα του δικού του παιδιού όταν γεννήθηκε, ένα κλάμα χαράς. Όταν κοιμάται σε ξενοδοχεία κλείνει τα αυτιά του με ωτοασπίδες. Δεν αντέχει τον θόρυβο των αυτοκινήτων. Ο ήχος, λέει, «είναι ένα ζωντανό πράγμα που σου επιτρέπει να μεταδίδεις μηνύματα στους άλλους χωρίς να μιλάς». Αρκεί βέβαια να μπορείς να τον ακούσεις.

http://diastaseis.blogspot.com/2005_11_01_archive.html