Προβλέπει το τέλος για το ανθρώπινο σκάκι

«Κάποιες φορές, αισθάνθηκα ότι έπρεπε να σταματήσω» παραδέχεται. «Μου λένε, “Έχεις κάνει τόσα πολλά σ΄ αυτή τη ζωή. Μπορείς να χαλαρώσεις”. Τότε παίζω μια παρτίδα και χάνω από κάποιον. Και τον κοιτάζω. Κοιτάζω ποιος είναι ως σκακιστής. Και κοιτάζω ποιος είναι γενικά. Και όταν το κάνω ξέρω γιατί δεν θα σταματήσω ποτέ» λέει με ένα βαθύ, ικανοποιημένο γέλιο.

Έλαμψε στη σκακιέρα επί έξι διαφορετικές γενιές. Το 1953 έπαιξε με έναν γκρανμάστερ, τον Γκριγκόρι Λέβενφις που είχε γεννηθεί το 1889· ανάμεσα στους πιο πρόσφατους αντιπάλους του είναι ο σημερινός καλύτερος σκακιστής του κόσμου, ο Μάγκνους Κάρλσεν, που γεννήθηκε το 1990. Στα 78 του, ο Βίκτορ Κορτσνόι παραμένει σεβαστός στον χώρο του σκακιού όχι μόνο για τα προηγούμενα κατορθώματά του που τον κατατάσσουν μεταξύ των γιγάντων του σκακιού αλλά και για την ακόρεστη όρεξή του για σκάκι. Σε ένα άθλημα που αναγνωρίζει πλέον τους καλύτερους νωρίτερα παρά ποτέ, η ηλικία του προκαλεί αμηχανία. Ωστόσο ο παλιός γκρανμάστερ, ο οποίος έχει γεννηθεί στη Ρωσία και διέφυγε από την ΕΣΣΔ το 1976, εξακολουθεί να αισθάνεται αμείωτη τη φρίκη της ήττας, μισό αιώνα μετά την πρώτη νίκη του σε διεθνές τουρνουά. Και αντιπαθεί οποιονδήποτε νεώτερο έχει το θράσος να τον νικήσει.

Ποιο είναι όμως σήμερα το μέλλον του σκακιού; Καθώς οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές παίζουν σκάκι όλο και καλύτερα, υπάρχει άραγε κάτι ουσιαστικό που δεν μπορούν να κάνουν, κάτι που μπορεί να συλλάβει σωστά μόνο το ανθρώπινο μυαλό; «Το ελπίζω» λέει ο Κορτσνόι. «Είμαι όμως πολύ απαισιόδοξος. Φοβούμαι ότι σε 100 χρόνια το σκάκι που παίζεται από ανθρώπους μπορεί να έχει εξαφανιστεί. Θα υπάρχει μόνο το μηχανικό σκάκι. Αυτός είναι ο φόβος μου. Αν ένας ηλεκτρονικός υπολογιστής παράγει ό,τι υπάρχει που μπορεί να γίνει γνωστό, αυτό ίσως να μοιάζει με τη διαίσθηση. Και ο ηλεκτρονικός υπολογιστής δεν έχει εγωισμό ούτε φόβο, δεν κουράζεται ποτέ».

http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4551631&ct=2