Εικόνες

Σκακιέρα σε ένα από τα λιγοστά ξενοδοχεία του Πράσινου Ακρωτηρίου (Κάμπο Βέρντε). Μια χώρα που δεν γνωρίζει τον χειμώνα, τα πιο κρύα βράδυα είναι απλώς εκείνα που οι κοπέλες περπατούν στην ακτή φορώντας μια ζακετίτσα.
Τη νησιωτική χώρα του Ατλαντικού τη γνωρίσαμε κυρίως μέσα από τη μουσική και την ξυπόλητη ντίβα, τη Σεζάρια Εβόρα, «η οποία κατάφερε έπειτα από μεγάλη φτώχεια, πολυετείς άκαρπες προσπάθειες και μια παρατεταμένη κατάθλιψη, να σκαρφαλώσει στο διεθνές στερέωμα».
Ο σκηνοθέτης Αλέξης Τσάφας, ο μοναδικός Έλληνας που ζει και εργάζεται στο Πράσινο Ακρωτήριο, λέει στη Γαλέρα: «Το Πράσινο Ακρωτήριο δεν είναι αυτό που τόσο παραπλανητικά ισχυρίζεται το όνομά του. Δεν είναι ένας ακόμη τροπικός παράδεισος σαν κι αυτούς που κατά καιρούς η τουριστική βιομηχανία προσπαθεί να κάνει μόδα. Είναι απλά δέκα άγονα νησιά, δέκα γκρίζοι βράχοι σπαρμένοι καταμεσής του Ωκεανού. Είναι οι λιγοστές ψυχές που το κατοικούν δίνοντας έναν άνισο αγώνα επιβίωσης».