Αποσπασματικές σκέψεις για τα στερεότυπα
«Είναι όλες ανίδεες από σκάκι, όλες οι γυναίκες. Δεν πρέπει καν να παίζουν σκάκι. Είναι σαν αρχάριες. Χάνουν πάντα από τους άνδρες. Μπορώ να χαρίσω έναν ίππο στην καλύτερη γυναίκα του κόσμου και πάλι θα την κερδίσω» αφόριζε ο Μπόμπι Φίσερ στο Harper's Magazine το 1962. Αλλά ας απομακρυνθούμε από την προκλητικότητα του Φίσερ για να δούμε τα πράγματα με κάποια σοβαρότητα. ΄
Το σκάκι διαχωρίζεται πολλές φορές σε ανδρικό και γυναικείο. Η κατηγοριοποίηση είναι σχετική, μιας και οι γυναίκες έχουν δικαίωμα να μετέχουν στα «γενικά» τουρνουά, ενώ οι άνδρες αποκλείονται εκ των πραγμάτων από τα γυναικεία.
Το σκάκι είναι ένα πνευματικό άθλημα (ή πνευματικό παιχνίδι, αυτή είναι μια άλλη συζήτηση) και η φυσική δύναμη δεν έχει σημασία. Η αντοχή επίσης δεν παίζει μεγάλο ρόλο, άλλωστε οι γυναίκες είναι συνήθως ανθεκτικότερες από τους άνδρες. Μερικοί ισχυρίζονται ότι είναι το επίπεδο της τεστοστερόνης που επηρεάζει την ανταγωνιστικότητα -οι άνδρες εδώ ίσως να υπερέχουν λίγο από τις γυναίκες. Ωστόσο, αν κοιτάξουμε τον αριθμό των λεγόμενων «ισοπαλιών σαλονιού», θα παρατηρήσουμε πως αυτές, ποσοστιαία, είναι πολύ πιο συχνές στα ανδρικά τουρνουά. Οι γυναίκες μάλλον είναι μαχητικότερες.
Τότε; Είναι ίσως οι άνδρες ικανότεροι εγκεφαλικά από τις γυναίκες; Όλες οι αξιόπιστες επιστημονικές μελέτες αποκρίνονται με ένα μεγαλοπρεπέστατο «όχι». Τότε; Πώς εξηγείται το πρόβλημα;
Οι γυναίκες άρχισαν να παίζουν επαγγελματικά πολύ αργότερα από τους άνδρες. Σήμερα ο αριθμός των επαγγελματιών σκακιστριών αυξάνεται, αλλά το ποσοστό εξακολουθεί να είναι ασύγκριτα μικρότερο. Υπάρχουν πολύ λίγες γυναίκες στο σκάκι, έτσι έχουν πενιχρές πιθανότητες να εισέλθουν στη σκακιστική ελίτ.
Ένας άλλος σημαντικός παράγοντας είναι ότι, προκειμένου να γίνει κάποιος κορυφαίος σκακιστής/τρια πρέπει να μελετήσει το σκάκι με επιμέλεια από την πρώιμη παιδική ηλικία. Οι γονείς (οι οποίοι έχουν μεγάλη επίδραση στην επιλογή των χόμπι των παιδιών τους) θεωρούν συχνά το σκάκι ως ένα περίεργο παιχνίδι για ένα κορίτσι.
Ο Ρόι Γκέιτς θυμάται: «Νομίζω πως υπάρχει κάποιος πολιτισμικός/κοινωνικός προϊδεασμός που καθιστά ιδιαίτερα δύσκολο για τις γυναίκες να διακριθούν στο σκάκι. Συνειδητοποίησα πριν από λίγα χρόνια ότι όταν μάθαινα τα μυστικά του σκακιού στον ανηψιό μου και στην ανηψιά μου, αφιέρωνα πολύ περισσότερο χρόνο δουλεύοντας με τον μικρό, ενώ όμως η ανηψιά μου έδειχνε μεγαλύτερο ενδιαφέρον για το παιχνίδι! Υποσυνείδητα δεν είχα αξιολογήσει σοβαρά το ενδιαφέρον της για το σκάκι και ένιωσα ντροπή όταν κατάλαβα πως στεκόμουν άδικος μαζί της».
Ακόμα σπουδαιότερος είναι ο ψυχολογικός παράγοντας. Το στερεότυπο που υπάρχει ότι οι γυναίκες δεν μπορούν να ανταγωνιστούν επάξια τους άνδρες. Και το χειρότερο είναι ότι αυτό δηλητηριάζει την παιδική ηλικία πολλών κοριτσιών. «Διδάσκονται» πως ποτέ δεν θα φτάσουν το επίπεδο των ανδρών σκακιστών, ότι κάτι τέτοιο είναι εξωπραγματικό. Η πρώτη γυναίκα που κατέρριψε στην πράξη αυτό το μύθο ήταν η Ουγγαρέζα Τζούντιτ Πόλγκαρ, η ισχυρότερη σκακίστρια όλων των εποχών.
Η Τζούντιτ και οι δυο μεγαλύτερες αδελφές της, η Σούζαν και η Σοφία, αποτέλεσαν -εκ των πραγμάτων- μέρος ενός εκπαιδευτικού πειράματος. Ο πατέρας τους, ο Λάσλο Πόλγκαρ, θέλησε να αποδείξει ότι οι άνθρωποι μπορούν να καταφέρουν άθλους αν εκπαιδευτούν σε ένα ειδικό θέμα από πολύ νεαρή ηλικία. «Μεγαλοφυίες γίνονται, δεν έχουν γεννηθεί» ισχυρίζεται. Οι τρεις αδελφές δεν πήγαν ποτέ σε σχολείο, η εκπαίδευσή τους (με έμφαση στο σκάκι) έγινε κατ' οίκον. Ωστόσο, δεν διδάχθηκαν το σκάκι αποκλείοντας τη γενική παιδεία, όπως συνέβη με τον Γκάτα Κάμσκι. Κάθε ένα από τα κορίτσια έχει διπλώματα και μιλά τέσσερις με οκτώ γλώσσες. Ο πατέρας δίδαξε επίσης στις τρεις κόρες του τη διεθνή γλώσσα Εσπεράντο.
Polgar J - Kasparov G, Moscow 2002, Russia vs. The Rest of the World rapid match (Ruy Lopez, C67)
1.e4 e5 2.Nf3 Nc6 3. Bb5 Nf6 4.O-O Nxe4 5.d4 Nd6 6.Bxc6 dxc6 7.dxe5 Nf5 8.Qxd8+ Kxd8 9.Nc3 h6 10.Rd1+ Ke8 11.h3 Be7 12.Ne2 Nh4 13.Nxh4 Bxh4 14.Be3 Bf5 15.Nd4 Bh7 16.g4 Be7 17.Kg2 h5 18.Nf5 Bf8 19.Kf3 Bg6 20.Rd2 hxg4+ 21.hxg4 Rh3+ 22.Kg2 Rh7 23.Kg3 f6 24.Bf4 Bxf5 25.gxf5 fxe5 26.Re1 Bd6 27.Bxe5 Kd7 28. c4 c5 29.Bxd6 cxd6 30.Re6 Rah8 31.Rexd6+ Kc8 32.R2d5 Rh3+ 33.Kg2 Rh2+ 34.Kf3 R2h3+ 35.Ke4 b6 36.Rc6+ Kb8 37.Rd7 Rh2 38.Ke3 Rf8 39.Rcc7 Rxf5 40.Rb7+ Kc8 41.Rdc7+ Kd8 42.Rxg7 Kc8 1-0.
Μπορείτε να δείτε την παρτίδα εδώ
(Μεταφρασμένα αποσπάσματα από άρθρο της Natalia Pogonina και του Peter Zhdanov στο site της Chessbase:
http://chessbase.com/newsdetail.asp?newsid=5523)
Atom Feed (xml)
23 σχόλια:
Ενδιαφέρον το άρθρο, αλλά... ποιός είναι ο Ρόι Γκέιτς? Δεύτερος ξάδερφος του Μπιλ Γκέιτς? Και ποια είναι η ανηψιά του? Εκείνο το αντιπαθές κοκκινομάλλικο κορίτσι που έπαιζε πέρυσι στη Β' Δημοτικού στο Σχολικό της Ν. Ιωνίας?
Πρέπει να είναι αναγνώστης του site της Chessbase που έγραψε τη γνώμη του για το θέμα, και στη συνέχεια τον συμπεριέλαβε η Πογκόνινα στο άρθρο της.
Προσωπικά, χρησιμοποιώ τον όρο γυναικείο σκάκι, εννοώντας όμως όχι το σκάκι που παίζουν γυναίκες, αλλά το άτολμο, το λιπόψυχο σκάκι, κλαψ-τσομπ-λυγμ δηλαδή, και που αυτονόητα μπορεί να παίζεται είτε από άντρες, είτε από γυναίκες. Με αυτό τον ορισμό, η π.χ. Κόστενιουκ παίζει καθαρά αντρικό σκάκι (και η Πόλγκαρ καρα-αντρικό), ενώ π.χ. εγώ παίζω γυναικείο – για να μην πω παρθεναγωγείου :D
Για τον ισχυρισμό του πατρός Πόλγκαρ «Μεγαλοφυίες γίνονται, δεν έχουν γεννηθεί», έχω επιφυλάξεις – που δεν θα είχα, αν αναφερόταν σε ιδιοφυίες. [Εδώ θα ενδιέφερε, και θα ήταν βαρύνουσα, η θέση του κ. Κουρκουνάκη για τον σχολαστικό ορισμό των δύο αυτών εννοιών και την καταγραφή των γνωρισμάτων τους. Προσωπικά, εν γνώσει μου ότι δεν ακριβολογώ, ως μεγαλοφυία νοώ κάποιον με σφαιρική παιδεία και καλλιέργεια, και υψηλές επιδόσεις σε περισσότερα, όχι συναφή μεταξύ τους, αντικείμενα –π.χ. Πυθαγόρας, Αβικέννας, φυσικά Ντα Βίντσι, Λάσκερ ακόμα–, ενώ ιδιοφυία κάποιον με υψηλή επίδοση σε ένα και μόνο αντικείμενο εξαιτίας ασυνήθιστου ταλέντου και/ή μονομερούς εξειδίκευσης σε αυτό το αντικείμενο, συχνά με κόστος χαίνοντα κενά σε θέματα γενικής παιδείας (δημοσιογράφος: Είδες τον Παρθενώνα; Σακίλ Ο’Νηλ –ο γνωστός θηριώδης καλαθοσφαιριστής–: Δεν θυμάμαι, πήγα σε πολλά νυχτερινά μαγαζιά στην Αθήνα· σημειωτέον, ο άνθρωπος έχει ΜΒΑ, δι΄ αλληλογραφίας, αλλά ΜΒΑ· θα μου πεις, και ο Μπράιαν Μαίη των Queen είναι παρά τρίχα PhDούχος στην… Αστροφυσική), ενίοτε και έλλειμμα κοινωνικότητας –π.χ., για να μη μιλήσουμε για υπαρκτούς σκακιστές, ο Τσέντοβιτς της νουβέλας του Τσβάιχ.]
Για το ότι ο πατέρας δίδαξε στις τρεις κόρες του την εσπεράντο, δεν πρέπει να μας εκπλήσσει και πολύ, γιατί η συγκεκριμένη τεχνητή γλώσσα έχει μια κάποια εξάπλωση στην κεντρική Ευρώπη –άρα και στην Ουγγαρία–, σε αντίθεση με την Ελλάδα, όπου είναι πρακτικά άγνωστη, και εξάλλου είναι υπερβολικά εύκολη στην εκμάθησή της, έξι με οχτώ εβδομάδες όχι εντατικής και όχι καθημερινής μελέτης φτάνουν και περισσεύουν για να αποκτήσει κάποιος επαρκή γνώση της.
Με την ευκαιρία, ιδού ένα εσπεραντο-ελληνικό λεξικό και μια εισαγωγή στη γλώσσα.
O σύνδεσμος που δίνει ο Γάτος, παρέχει τη συγκλονιστική πληροφορία ότι ιπίκιτι έκδοση βιβλίου με τον τίτλο Chess Kamasutra :D
Ειδικό κεφάλαιο σχετικά με την έννοια της ιδιοφυίας υπάρχει στο βιβλίο μου για τον Capablanca (εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ). Για τις διαφορές ανδρών και γυναικών στο σκάκι υπάρχει κεφάλαιο στο βιβλίο μου "Σκάκι και Σύγχρονη Κοινωνία" (εκδόσεις ΔΕΛΦΙΝΙ).
@ Καλοπρό
Εντάξει, για να το λες, θα παίζεις "γυναικείο" σκάκι, αλλά δεν είχες και συ κάποια στιγμή τις αντρίκιες στιγμές σου; Δεν μπορεί, όλο και κάποια παρτίδα θα έχεις κερδίσει στο μέσο με το βασιλιά σου να βρίσκεται π.χ. στο δ4. Και δεν εννοώ να έχεις καρδίσει κανά άμαθο παιδάκι ή κανά αθεράπευτο μαζέτα σαν εμένα, αλλά κάποιον μαιτρ για παράδειγμα
Ή έστω κάποιον υποψήφιο Υποψήφιο Μαιτρ σαν εμένα...
Ελισσαίε και Παναγιώτη,
Έχω εδώ και χρόνια κάνει low-level format σε αυτό το partition του εγκεφάλου μου: δεν θυμάμαι, πέτυχα να μη θυμάμαι, ούτε μία παρτίδα μου (έτσι κι αλλιώς, ακόμα και οι σποραδικά όχι εντελώς απαράδεκτες από δαύτες, άθλιες και μίζερες ήταν· κατ΄ εικόνα και καθ΄ ομοίωση του… δημιουργού τους, δηλαδή), ούτε έναν αντίπαλο (ούτε έναν, όπως θα έλεγα τότε, «συμπαίκτη»· «μα, πώς συμπαίκτης, αφού παίζετε αντίπαλοι;», απορούσαν· «δεν βλέπετε; και οι δύο παίζουμε με τον ίδιο σκοπό: να κερδίσει εκείνος», απαντούσα, καμαρώνοντας που πέταξα μιαν ακόμα εξυπνάδα της δεκάρας· vewy funny, που θα έλεγε και ο Έλμερ Φαντ).
Παραδέρνω μέσα σ΄ ένα αχανές, ετερόκλιτο βιβλιοχαρτομάνι. Πήρα βέβαια λίγη ανάσα όταν πρόσφατα ξαπέστειλα στην ανακύκλωση τις σκακιστικές μου σημειώσεις και φωτοτυπίες· τι ανεκδιήγητη σαβούρα, μα την Κάισσα· θα γέμιζε χαλαρά έναν από κείνους τους θηριώδεις κάδους για μπάζα.
Όσο για τη σκακιστική μου βιβλιοθήκη, προβλέπω ότι θα έχει, αργά ή γρήγορα, παραπλήσια μοίρα με την περίφημη βιβλιοθήκη Σακελλαρόπουλου: θα βρεθεί ένας αντίστοιχος Γρίβας που υπομονετικά και μεθοδικά θα τη διασώσει, και έκτοτε δεν θα την «ενοχλήσει» κανείς.
Όσο, τέλος, για τα ίσαμε δυο ζεμπίλια κύπελλα, μετάλλια, πλακέττες και συναφή που κοσμούν τη γωνιά που χλευαστικά αποκαλώ... αίθουσα τροπαίων, πρέπει μια απ΄ αυτές τις μέρες να πω στην κυρία Καλοπροαιρέτου να τα καταχωνιάσει σε κανένα λιγότερο περίβλεπτο σημείο, ας πούμε στο δωματιάκι του καυστήρα, δίπλα στα πλακάκια του μπάνιου που περίσσεψαν από τα μαστορέματα, γιατί «δεν θέλω να τα βλέπω· με λυπεί η μορφή των, και με λυπεί το πρώτο φως των να θυμούμαι», μέχρι να πάρουν την άγουσα για κανέναν «πατάρια, κήπους, αποθήκες, υπόγεια καθαρίζω».
Πού και πού, εκεί που βυθίζομαι στο βιβλιοχαρτομάνι που έλεγα πριν, ξεπηδά κανένα παραπεσμένο παλιό μου παρτιδόφυλλο ή καμιά χειρόγραφη σημείωσή μου για την π.χ. Κόρντελ· τότε κλείνω έντρομος το συρτάρι ή το χαρτοκιβώτιο, «με χαμηλωμένα μάτια, σα ν΄ απάντησα νεκρό», που έγραφε ο Λαπαθιώτης, και θυμάμαι τη γιαγιά μου, στον κόσμο των σκιών δεκαετίες τώρα, που μικρόν με ξεμάτιαζε με κάτι που ξεκινούσε «Άγιοι Ανάργυροι και θαυματουργοί», και συνέχιζε σαν ακατάληπτο καββαλιστικό ξόρκι.
Θλιβερές εποχές. Πόσα σπαταλημένα απογεύματα για ατομικούς αγώνες και πρωινά Κυριακής για διασυλλογικούς, πόσες αμέτρητες ώρες μελέτης (εντάξει, όχι και μελέτη, μην είμαστε υπερβολικοί, πασαλειμματικό ξεφύλλισμα· οι αμέτρητες, όμως, όντως αμέτρητες), για το απόλυτο τίποτα, για λιγότερο από το τίποτα, εντελώς στα χαμένα.
«Δεν αισθανόταν, τι περίεργο, κάποια ικανοποίηση, κάποια ευχαρίστηση· μάλλον ένα κενό, μια ματαίωση ένιωθε». Αυτά, ο Νάσος, του «Κυκλοτερούς χορού», μετά από ένα επιτυχές αποτέλεσμα.
(Α: Παναγιώτη, πώς την έχεις δει τη δουλειά, θα γράψεις καμιά φορά το επόμενο κεφάλαιο στη Μπαλαφάρα 2;)
Ωραίο το σκάκι – αρκεί να μην παίζεις.
Misfit. Αταίριαστος. Αυτό ήμουν.
Αποδείχτηκα κάποιες φορές οξύνους, αλλά ξανακυλούσα. Εντέλει, μιαν ευλογημένη στιγμή, αποδείχτηκα οξυνούστατος.
(Για το περιεχόμενο που προσδίδω στις δύο αυτές λέξεις, εδώ. Η αυτοαναφορικότητα δίνει και παίρνει, όπως και η όσμωση μεταξύ των παραλιών στις οποίες παίζω με τα κουβαδάκια μου.)
Μουσική υπόκρουση: «Μια κόκκινη γραμμή», με την απαράμιλλη Νατάσα.
Καλοπροαίρετα τα σχόλια σας για τη γυναικεία φύση μεν, στερεότυπο το πνεύμα τους δε.
Επί του θέματος. Έχω δει αρκετά κοριτσάκια από τα πρώτα τους βήματα στο σκάκι και την εξέλιξη τους για κάποια χρόνια, έως ότου δηλαδή αρχίζουν μέσα τους να παγιοποιούν την πεποίθηση τους για την σκακιστικική τους αξία, και άρα τις φιλοδοξίες τους.
Είμαι πλέον πεισμένη ότι η κατάρα για το γυναικείο σκάκι είναι οι χωριστές κατηγορίες.
Τα κορίτσια ξεκινούν με τις ίδιες πρσδοκίες και την ίδια όρεξη με τα αγόρια, ίσως και περισσότερη γιατί είναι πιο ώριμα και πιο επικεντρωμένα.
Στην πορεία όμως οι εύκολα κερδισμένες διακρίσεις και ο περιορισμός τους στις γυνακείες σκακιέρες είναι τροχοπέδη.
Έχω ακούσει γονείς να λένε σε στεναχωρημένα κοριτσάκια που έχασαν την παρτίδα: γιατί στεναχωριέσαι, κορίτσι είσαι, έτσι κι αλλιώς θα πάρεις μετάλλιο. Πιστεύω ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη ύβρις από αυτό.
Η κατάργηση της κοριτσίστικης σκακιέρας στο διασυλλογικό πρωταθλήμα ήταν ένα θετικό βήμα. Αν επεκταθεί, σίγουρα θα αποδώσει.
Πολύ σωστά δημοσιεύθηκε το άρθρο...
Τι είδους εξουσία έχει ο Φίσερ για να ισχυρίζεται οτι στο σκάκι δεν πρέπει να συμμετάσχουν γυναίκες;
Γεωργιάδης Αλέξανδρος
- ΣΠΖ Κέρκυρας
Αλέξανδρε, ο Fischer ήταν Παγκόσμιος Πρωταθλητής, με εκπληκτικό ταλέντο και απίστευτες γνώσεις για την εποχή του και οι απόψεις του έχουν μεγάλη βαρύτητα. Εξ'άλλου, στις δεκαετίες '60 και '70 είναι πολύ πιθανό ότι πράγματι μπορούσε να νικήσει κάθε γυναίκα, παίζοντας με ίππο λιγότερο. Νομίζω πως πρέπει να σεβόμαστε τους "θρύλους" του αθλήματος.
Ανώνυμε,
Αν μιλάει ως Παγκόσμιος Πρωταθλητής, σε μια δήλωση καθημερινής κουβέντας στα ΜΜΕ, ο καθένας μπορεί να πει οτιδήποτε.
Υποθέσεις κάνει ο άνθρωπος.
Και επιπλέον μπορεί και να μην έχει και την βαρύτητα που λες μια κουβέντα που περιέχει λέξεις όπως "άσχετος","να πούμε","άστα να πάνε" και τέτοια.
@καλοπροαιρετος
πολυ ομορφη και γλαφυρη η περιγραφη σου με τα παρτιδοφυλλα, τις χειρογραφες σημειωσεις κ.λπ.
Που περιγραφει με ακριβεια ενα..
τυπικο χαος που παρατηρηται συχνα σε σπιτια σκακιστων απο τετοια αντικειμενα!
Αλλα με στεναχωρει κι εμενα αυτη η λυπη που βγαζεις, μιλωντας για "λιγοτερο απο το τιποτα" και "εντελως στα χαμενα" γιατι βλεπω οτι εχεις διαβασει Καβαφη, και δεν θαπρεπε να νοιωθεις ετσι.
Αφου ξερουμε οτι στην Ελλαδα ζουμε
και, αυτη την κουλτουρα και την αντιληψη εχουνε περασει για το σκακι οι κρατουντες, δεν θαπρεπε να στεναχωριεσαι.Δεν ειναι εδω η Γιουγκοσλαβια με την τρελλα που εχουν για το σκακι, που οταν ειχα χασει επι παραδειγματι μια παρτιδα απο τον Νεμπόισα Ρίστιτς το 1990 στη Βρνιάτσκα Μπάνια (ομορφη πολις με ιαματικες πηγες και ετησιο παραδοσιακο τουρνουα) ξεσπασε ολη η αιθουσα σε χειροκροτηματα για τη νικη του παικτη τους. Ουτε η Ρωσια που οταν πηγα το 2000 στη σκακιστικη σχολη της Μοσχας με διευθυντη τον Σεργκέι Σμάγκιν , ολα τα παιδια με το που μπηκε στην αιθουσα οπου γινοταν η προπονησις, σηκωθηκαν αυθορμητως ορθια απο σεβασμο προς τον γκρανμαιτρ και προπονητη τους.Εδω οπως γνωριζεις ειναι -σε σχεση με το σκακι- η Ελλαδα της ντιρεκτιβας της FIDE
(οταν ειχαμε προκριθει στο INTERZONAL to 1993 o Καλεσης ο Νικος κι εγω , μας εβαλαν να υπογραψουμε πριν το ταξιδι μας στην Ελβετια οπου γινονταν οι αγωνες οτι δεν θα αγωνιστουμε στον κυκλο της PCA του Κασπαροβ ως προυποθεση απαραιτητη για να συμμετεχουμε στους αγωνες.Γιατι προφανως εαν παιζαμε στο τουρνουα του Κασπαροβ δεν θα έκανε καλο για τη σκακιστικη μας αναπτυξη ! Αυτα ειναι πραγματα που ο πολυς κοσμος δεν ξερει, και καλο ειναι να αρχισει σιγα σιγα να τα μαθαινει)
Ειναι η Ελλαδα που οι γονεις νομιζουν οτι επειδη το παιδι τους ειχε καποιες επιτυχιες, θα πρεπει να βγαινει σ'ολα τα τουρνουα πρωτο, ανεξαρτητως αν ασχολειται ολη την υπολοιπη εβδομαδα με 1002 πραγματα που καμμια απολυτως σχεση δεν εχουν με την ουσιαστικη σκακιστικη μελετη για την οποια μιλησες (και επομενως, μη σεβομενοι στο ελαχιστο αυτο που ειχε πει ο Φισερ, πως για να φτασεις δηλαδη στα ανωτατα επιπεδα στο σκακι,θα πρεπει να εχεις απολυτη αφοσιωση σ'αυτο), ειναι η Ελλαδα που το 2009 η ομοσπονδια της δεν εχει σετ κομματιων ομοιομορφο για τους τελικους του πρωταθληματος ανδρων (σε 5 σκακιερες ολες κι ολες), ειναι η Ελλαδα που η πολιτεια της, επισημως, δεν αναλαμβανει την υποχρεωση για την καλλιεργεια του σκακιου σε βαθος, και ο καταλογος συνεχιζεται, και μαλλον ειναι μακρυς...
Ας παρηγορηθουμε λοιπον κι εσυ κι εγω, και παλι με το Καβαφικο " η Ιθακη σου'δωσε το ωραιο ταξιδι, χωρις αυτην δεν θαβγαινες στο δρομο" ,κι ας ακουμε παντα με συγκινηση φιλε μου, κι οχι με των δειλων τα παρακαλια και παραπονα τους ηχους απο τα εξαισια οργανα του μυστηριακου αυτου παιχνιδιου που λεγεται σκακι
Υ.Γ
Για του λογου το αληθες,αντιγραφο
του εγγράφου που υπογραψαμε στα γραφεια της Ε.Σ.Ο ( και που καταδεικνυει ξεκαθαρα φυσικα τη λογικη της και την πολιτικη της για το σκακι )πριν το ταξιδι στο Biel Ελβετιας ειναι στη διαθεση του administrator οποτεδηποτε ζητηθει
Και τώρα ισχύει αυτό. οι παίκτες που παίζουν στο παγκόσμιο της ΦΙΝΤΕ υπογράφουν συμβόλαιο ότι δεν θα παίξουν σε άλλο παγκόσμιο πρωτάθλημα.
@ανθρωπο που απαντησε ανωνυμα
Ισχυει και τωρα ;; δεν τοξερα !
Ακόμα χειροτερα ! Τοτε η ΕΣΟ και η FIDE να μην λενε ψεματα στο καταστατικο τους οτι εχουν σαν σκοπο, ετσι αγνα, τη διαδοση του σκακιου, γιατι αυτοαναιρουνται ,με αυτα που εχουνε κανει, σαν ομοσπονδιες απο ριζας.
Γιατι στα δικα μου αυτια ακουγεται κατι σαν " ΣΟΥ ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΜΕ ΝΑ ΠΑΙΖΕΙΣ ΣΚΑΚΙ (οσο υψηλου επιπεδου κι αν ειν'αυτο) ΜΟΝΟΝ ΟΤΑΝ ΕΥΘΥΓΡΑΜΜΙΖΕΣΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΑΣ. ΣΕ ΑΝΤΙΘΕΤΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΟΧΙ ΜΟΝΟΝ ΔΕΝ ΣΕ ΑΦΗΝΟΥΜΕ ΝΑ ΠΑΙΞΕΙΣ,
ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΘΑ ΥΠΟΓΡΑΨΕΙΣ ΓΙ'ΑΥΤΟ!"
Και να μου απαντησουν με το χερι στην καρδια, και οχι στην τσεπη , ολοι ανεξαιρετως οι ανθρωποι της ΕΣΟ αν θα ωφελουσε στη διαδοση του αθληματος, αλλα και στην ιδια τη σκακιστικη τους εξελιξη,το να συμμετεχουν, 2 νεα ελληνοπουλα που ειμασταν τοτε ο Νικος κι εγω, σε κυκλο παγκοσμιου πρωταθληματος που διοργανωνε ο Κασπαροβ, προσπαθωντας να διακριθουν. Και να παιζαμε και στο τουρνουα της FIDE. Γιατι θαπρεπε να αποκλειει απαραιτητως το ενα το αλλο; Γιατι αν η απαντησις, μεσα στη συνειδηση τους πρωτα απ'ολα, ειναι θετικη, τοτε ειναι παραμυθια ολα αυτα που λενε κατα καιρους για διαδοση του σκακιου, και το μονο που τους ενδιαφερει ειναι η εφαρμογη της πολιτικης τους και το να γαντζωθουν γερα στις καρεκλες τους !
Καλά (και συγκινητικά) μας τα λέει ο Καλοπρό, όχι όμως και ο Κ. Μουτούσης, που βγάζει μια αναίτια πίκρα προς τα έξω. Λογικό είναι η ΦΙΝΤΕ να είναι ο μοναδικός διοργανωτής στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, άλλως π.χ. ο κάθε Αμερικάνος πολυ-εκατομμυριούχος μπορούσε να οργανώνει (στημένο) ματς για να λέει αυτός ότι είναι ο κορυφαίος παίκτης του κόσμου - όπως επιχειρήθηκε πρόσφατα (βλ. ChessBase) και ανακλήθηκε ύστερα από τη γενική κατακραυγή.
Δεν είναι καλής προαίρεσης όλα τα "παίξτε, παιδιά, σκάκι", π.χ. είναι αυτονόητο ότι δεν μπορεί ο ίδιος παίκτης να παίζει σε δυο Εθνικές Ομάδες ή και σε δυο ελληνικές ομάδες, π.χ. Καλλιθέα και Αίγιο, στην ίδια αγωνιστική περίοδο.
@propably not
η δικια μου η πικρα οπως εγραψα πιο πανω παρηγορηθηκε με λιγο καλο Καβαφη.
Ο αρνητισμος ο δικος σου ομως και η κακη σκοπια με την οποια βλεπεις τα πραγματα ειναι απαρηγορητα, και φαινονται μονο και μονο απο το ψευδωνυμο που για να μιλησεις διαλεξες...
βρε ειναι το ιδιο ο αμερικανος λεφτας με τον Κασπαροβ; σε επιπεδο κυρους οργανωσης κυκλου σκακιστικου πρωταθληματος ;
Και το ιδιο ειναι να παιξεις
σε δυο τουρνουα , ενα για το πρωταθλημα της FIDE και ενα για το πρωταθλημα της PCA; (οπως αλλωστε
ειχε γινει πρωταθλημα της BRAIN GAMES στο οποιο ο Κραμνικ νικησε τον Κασπαροβ- και δεν ακουσα εκει καμμια γενικη κατακραυγη ετσι οπως το λες για να κανεις εντυπωση-αντιθέτως, το ματς αρεσε στον κοσμο , και πολυ μαλιστα!)με το να παιζεις σε δυο διαφορετικες ομαδες;;;
Και μια σκακιστικη παρτιδα να
ξερεις ,απο σημερα , οτι δεν
εχει ουτε ομοσπονδιες ουτε ομαδες ουτε χρωματα, ουτε πολιτικες.
Σκακι εχουνε παιξει ο κοσμος σε καταστασεις που δεν θα μπορεσεις εσυ ποτε σου να τις διανοηθεις, και ανθρωποι που δεν θα αξιωθεις ποτε σου να τους γνωρισεις..
Ελευθερο θα επρεπε να αφηνει τον καθε ανθρωπο η οποια ομοσπονδια να παιζει οπουδηποτε εκεινος επιθυμει, και παραλληλα να επιτελει και το εργο της. Και σε καμμια περιπτωση να μην ενεργει δεσμευτικα για το ιδιο το αθλημα που υποτιθεται οτι προαγει !
Και παρακαλώ καμιά φορά μη χρησιμοποιείτε τα μικρά ονόματα με το "Καλημέρα", εκτός και αν παίζαμε ποδόσφαιρο στις αλάνες του δημοτικού σχολείου πριν μερικά χρόνια και είχαμε κάποια οικειότητα ή είμαστε cyber-γνωστοί από κάπου.....εντάξει, απλά μπορεί κάποιος που διαβάζει μια τέτοια κουβέντα να αγνοήσει κάποιο τέτοιο σχόλιο.
Πολυ ωραια παρεμβαση του καλοπροαιρετου.!
αλλα και του κου Μουτουση.
Οπως μου ειπε καποιος παικτης καποτε στο σκακι αυτα που δεν ξερεις ειναι περισσοτερα απο αυτα που ξερεις.
Μεταφράζω μια παράγραφο από τη συνέχεια του άρθρου, η οποία δεν δημοσιεύτηκε:
"Διαφορετικές Προτεραιότητες;
Μήπως οι γυναίκες απλά δε βρίσκουν το σκάκι ενδιαφέρον; Μήπως το σκάκι είναι μια ακόμα από αυτές τις δραστηριότητες που ενδιαφέρουν περισσότερο τους άντρες από τις γυναίκες (όπως τα ηλεκτρονικά παιχνίδια, το να μάχονται, να πυροβολούν, να βρίζουν κλπ). Υπάρχει μια διασκεδαστική υπόθεση ότι το σκάκι είναι για ανώριμους, περίεργους ανθρώπους, έτσι οι γυναίκες (που τείνουν από τη φύση τους να ωριμάζουν γρηγορότερα από τους άντρες) δεν επιδίδονται σε μια τέτοια περίεργη απασχόληση. "
:)))
Virusitch,
μην δημοσιευεις τετοια πραγματα....
Η Chessbase το δημοσίευσε, εγώ απλά το μετέφρασα.
(Μεταφρασμένα αποσπάσματα από άρθρο της Natalia Pogonina και του Peter Zhdanov στο site της Chessbase:
http://chessbase.com/newsdetail.asp?newsid=5523)
Δημοσίευση σχολίου