Η Κόστενιουκ στον «Ταχυδρόμο»
Στις 2 Ιανουαρίου, το περιοδικό «Ταχυδρόμος» που κυκλοφορεί κάθε Σάββατο μαζί με την εφημερίδα «Νέα», περιείχε ένα εξαιρετικό αφιέρωμα για την παγκόσμια πρωταθλήτρια Αλεξάνδρα Κόστενιουκ, το οποίο επιμελήθηκε ο Κοσμάς Κέφαλος. Ζήτησα από την εφημερίδα άδεια για την αναδημοσίευση (η ύλη του «Ταχυδρόμου» δεν υπάρχει στο site των «Νέων») και η απάντηση ήταν θετική. Οι φωτογραφίες είναι αδημοσίευτες και αποτελούν ευγενική προσφορά της φωτογράφου Αλεξίας Τσαγκάρη.
Βγαλμένη από την υποδειγματική σκακιστική σχολή που κληροδότησε η Σοβιετική Ένωση στη Ρωσία και με έντονη και διαρκή την παρουσία του σκακιστή πατέρα της, ανέβηκε γρήγορα ψηλά στο σκακιστικό στερέωμα και ξεπέρασε τα σύνορα της χώρας της, κατακτώντας από ηλικία 12 ετών πανευρωπαϊκούς και παγκόσμιους τίτλους. Σε ηλικία 14 ετών πήρε τίτλο γκραν μετρ γυναικών (WGM), ενώ 6 χρόνια αργότερα έγινε μία από τις δέκα γυναίκες με τίτλο GM. Γεννήθηκε στις 23 Απριλίου 1984 και, όπως λέει, «20 από τα 25 χρόνια της ζωής μου παίζω σκάκι, μελετώ σκάκι και δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς το σκάκι». Τη συναντήσαμε όχι στην Αγία Πετρούπολη αλλά στην Πετρούπολη. Εδώ δίπλα.
Η Αλεξάνδρα Κόστενιουκ είναι η γυναίκα που ανέτρεψε την εικόνα του σκακιστή, το στερεότυπό του. Του υπερβολικά σοβαρού, του αμίλητου, πολλές φορές απόμακρου, του ανθρώπου που δεν νοιάζεται για τίποτε άλλο έξω από όσα διαδραματίζονται στη σκακιέρα. Γοητευτικό μείγμα ευστροφίας, επικοινωνιακού ταλέντου, ομορφιάς και θηλυκότητας, απένειμε στον εαυτό της τον τίτλο της πρέσβειρας του σκακιού και μέσα από συνεντεύξεις, φωτογραφήσεις (ορισμένες χαρακτηρίστηκαν ασυνήθιστα τολμηρές, τουλάχιστον για τα έως τότε ειωθότα στο σκάκι), ακόμα και με συμμετοχή της σε ταινία, προσπάθησε να διαδώσει το πνευματικό άθλημα, να το κάνει «τόσο δημοφιλές όσο το μπάσκετ και το τένις».
Την απάντηση για το κατά πόσο θεμιτά είναι όλα αυτά την έδωσε παλιότερα στο CNN: «Στόχος μου είναι να δείξω ότι το σκάκι μπορεί να είναι ένα δημοφιλές άθλημα, όπως το τένις ή το μπάσκετ. Αν ο στόχος αυτός απαιτεί να γίνω η ίδια το sex symbol του σκακιού, τότε είμαι έτοιμη!»
Σιμουλτανέ στην Πετρούπολη
Η Κόστενιουκ, παγκόσμια πρωταθλήτρια στο σκάκι και επικεφαλής της Εθνικής Ρωσίας στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Εθνικών Oμάδων που έληξε πρόσφατα και απ’ όπου γεύτηκε έναν ακόμα θρίαμβο (πρωταθλήτρια Ευρώπης η χώρα της και χρυσό μετάλλιο η Αλεξάνδρα για το υψηλότερο ποσοστό στην 1η σκακιέρα), ήρθε στην Αθήνα τον περασμένο Oκτώβριο, προσκεκλημένη του δραστήριου Αναγεννησιακού Σκακιστικού Oμίλου Πετρούπολης «Δίας» για επίδειξη σιμουλτανέ σε 35 σκακιέρες. Oι αντίπαλοί της, στην πλειονότητα νεαροί (τα μικρότερα, η Σωτηρία-Αφροδίτη Γραφάκου και τα δίδυμα αδέρφια Χρήστος Ανθόπουλος και Ιωάννα Ανθοπούλου είναι μόλις 8 ετών!), που είχαν αποκτήσει δικαίωμα συμμετοχής από προκριματικούς αγώνες, αποδείχθηκαν «σκληρά καρύδια» και κράτησαν την πρωταθλήτρια κόσμου επί 5 ώρες στην κεντρική πλατεία της Πετρούπολης. Το τελικό σκορ (27 νίκες της Κόστενιουκ, 4 ισοπαλίες και 4 ήττες από τους Σιγούρο, Μαλαματά, Μεγαλιό και Κουτουκίδη) θεωρείται πενιχρό για μια παγκόσμια πρωταθλήτρια! Από μια άλλη οπτική γωνία, εξαιρετικά τιμητικό για τους νεαρούς Έλληνες αντιπάλους της.
Προσιτή στο κοινό και πάντα χαμογελαστή, η Κόστενιουκ ήταν εξαιρετικά συνεργάσιμη, τόσο κατά τη φωτογράφηση, πριν και κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης, όσο και στη συνέντευξη, αμέσως μετά.
Κάτι που προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση στις συνεντεύξεις της Ρωσίδας πρωταθλήτριας είναι η προσπάθειά της να αποσείσει τον τίτλο του σκακιστικού ταλέντου και να αποδώσει τις επιτυχίες της στη σκληρή δουλειά: «Ποτέ δεν θεώρησα τον εαυτό μου ταλαντούχα σκακίστρια. Δεν ξέρω γιατί. Έχω μιλήσει με πολύ κόσμο και θεωρώ πως το ταλέντο στο σκάκι είναι κάτι διαφορετικό. Υπάρχει επίσης έμφυτο μέσα μου το στοιχείο της άμιλλας. Δεν θέλω να χάνω, θέλω να κερδίζω. Συνεπώς η περίπτωσή μου είναι αποτέλεσμα σκληρής δουλειάς. Κάποιοι άνθρωποι έχουν σκακιστικό ταλέντο, ιδιαίτερες ικανότητες ακριβώς για να παίζουν σκάκι, και κάποιοι άλλοι άνθρωποι ξέρουν να δουλεύουν. Είναι κι αυτό κάποιου είδους ταλέντο, να μπορείς να δουλεύεις πολλές ώρες την ημέρα».
Η καθημερινή της προπόνηση περιλαμβάνει 10 ώρες σκακιστικής μελέτης και 5 χιλιόμετρα τρέξιμο. Προσέχει τη διατροφή της, αλλά έχει αδυναμία στη σοκολάτα! Άλλοτε το πρόγραμμα έβγαινε ευκολότερα. Από τις 22 Απριλίου 2007 έχει μπει στη ζωή της ένας ακόμα άνθρωπος, η κόρη της Φραντσέσκα. Προσπαθεί να ισορροπήσει στο ρόλο της επαγγελματία σκακίστριας, του κήρυκα του σκακιού, στον οποίο είχε αρχικά αυτοαναγορευτεί αλλά τώρα της αναγνωρίζεται και επισήμως (ήρθε στη Χαλκιδική ως συμπρόεδρος της Επιτροπής Γυναικών για να προωθήσει στο Συνέδριο της Παγκόσμιας Σκακιστικής Oμοσπονδίας το γυναικείο σκάκι), καθώς και στο ρόλο της μητέρας. Κουράζεται περισσότερο, αλλά, όπως μας λέει, «όταν μου χαμογελάει η κόρη μου, ξεχνώ τα πάντα!».
Ανέκαθεν παρουσίαζε ενδιαφέρον η άποψη κορυφαίων σκακιστών και σκακιστριών για το πού οφείλεται η διαφορά επιπέδου μεταξύ αντρών και γυναικών (με εξαίρεση την Oυγγαρέζα Τζούντιθ Πόλγκαρ, καμία σκακίστρια δεν έφτασε στους 10 πρώτους του πίνακα διεθνούς αξιολόγησης και δεν διεκδίκησε τίτλο παγκόσμιου πρωταθλητή).
Προσπερνώντας τον αφορισμό του Φίσερ, ότι οι γυναίκες δεν είναι ικανές να παίζουν σκάκι, να πούμε ότι κάποιοι γενικά παραδεκτοί λόγοι, τους οποίους αναφέρει και η Κόστενιουκ, είναι το γεγονός ότι ασχολούνται με το σκάκι πολύ λιγότερα κορίτσια και ότι από αυτά ορισμένα το εγκαταλείπουν ευκολότερα από τα αγόρια λόγω επαγγελματικών και οικογενειακών υποχρεώσεων, καθώς επίσης και ότι οι άντρες παίζουν επαγγελματικά σκάκι εδώ και 100 χρόνια, ενώ οι γυναίκες μόνο 30. Η Αλεξάνδρα προχωράει ένα βήμα παραπάνω: «Το σκάκι απαιτεί αυτοσυγκέντρωση. Αν χάσεις την αυτοσυγκέντρωσή σου κάνεις λάθη κι αν κάνεις λάθη χάνεις την παρτίδα. Oι γυναίκες είναι πιο επιρρεπείς στα σφάλματα. Μια κίνησή τους είναι πολύ δυνατή και η αμέσως επόμενη αδύναμη. Oι άντρες σκακιστές έχουν πιο σταθερή απόδοση».
Τελικώς, αυτό είναι καλό ή κακό για τις γυναίκες; Η Αλεξάνδρα είναι απόλυτη: «Όταν έμαθα πως θα γεννήσω ένα κοριτσάκι, το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν “τι ωραία, θα μπορεί να παίξει σκάκι!”, διότι είναι πιο εύκολο για μια γυναίκα να πετύχει στο σκάκι. Λιγότερα κορίτσια παίζουν σκάκι, λιγότερα τουρνουά σε υψηλό επίπεδο, άρα περισσότερες πιθανότητες για ένα κορίτσι να πετύχει».
Το 2001 φτάνει στον τελικό του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Γυναικών, όπου χάνει δύσκολα (το ματς κρίθηκε στο δεύτερο μπαράζ!) από την Κινέζα Ζου Τσεν. Το 2008 είναι περισσότερο έμπειρη και καλύτερα προετοιμασμένη. Νικάει κατά σειρά την Ιρανή Ατούσα Πουρκασιάν, τη Ρωσίδα Τατιάνα Κοσίντσεβα, την Oυκρανή Άννα Oυσένινα και τη Σουηδή Πία Κράμλινγκ. Βρίσκεται ξανά στον τελικό με Κινέζα αντίπαλο, αυτή τη φορά την ανερχόμενη Χόου Γιφάν. Η νεαρή Κινέζα συνοδεύεται από επιτελείο τεσσάρων γκραν μετρ, καθώς και από παράγοντες της χώρας της. Η Κόστενιουκ είχε κοντά της μόνο τον πατέρα της και τον σύζυγό της, ωστόσο ένιωθε πως την υποστήριζε ολόκληρη η Ρωσία!
Μάχη των φύλων
Η Χόου Γιφάν εμφανίζεται πολύ μαχητική και σε κάθε παρτίδα διεκδικεί το μέγιστο δυνατό. Η Ρωσίδα υπερέχει σε θεωρητική προετοιμασία και σε εμπειρία μεγάλων συναντήσεων και τελικώς επικρατεί. Η χώρα της δέχεται τον τίτλο με ενθουσιασμό, κάτι που φαίνεται από τα μηνύματα των Μεντβέντεβ και Πούτιν, αλλά και των φίλων του σκακιού.
Παρότι βγαίνει από αυτή τη δοκιμασία αλώβητη (δεν υπέστη ούτε μία ήττα), δείχνει εξουθενωμένη. Χιλιάδες τα μηνύματα στο site και στο facebook, με πολλά συγχαρητήρια, αλλά και με μία απορία: «Πώς μπορεί να είσαι τόσο κουρασμένη;» Στα ματς του 2001 είχε χάσει 5 κιλά. Το 2008 δεν τόλμησε να ανέβει στη ζυγαριά!
Συζητώντας παλιότερα με τον αρχισυντάκτη του περιοδικού «Σκάκι για όλους», Δ. Σκυριάνογλου, του είπε ότι οι άντρες γκραν μετρ την αντιμετωπίζουν με σεβασμό και είναι έτοιμοι για κάθε αποτέλεσμα. Αλίμονο αν δεν ήταν έτσι. Το Νοέμβριο οργανώθηκε στη Μόσχα το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Μπλιτς (παρτίδες πεντάλεπτης διάρκειας). Τα μεγάλα ονόματα ήταν ο 40χρονος Ινδός παγκόσμιος πρωταθλητής Βισβανάθαν Ανάντ και ο 19χρονος Νορβηγός Μάγκνους Κάρλσεν, ο παίκτης που έφτασε στην πρώτη θέση των διεθνών βαθμών αξιολόγησης. Οι αναμετρήσεις ήταν σκληρές, οι 24 αντίπαλοι έπαιξαν με όλους από δύο φορές και τελικά επικράτησε ο Κάρλσεν. Ωστόσο, την παράσταση έκλεψε η Κόστενιουκ, κερδίζοντας στη μία από τις δύο παρτίδες και τον Ανάντ και τον Κάρλσεν.
Ενδιαφέρον φλας μπακ: Η Oυγγαρέζα Σούζαν Πόλγκαρ, μεγαλύτερη αδελφή της διάσημης Τζούντιθ, ήταν η πρώτη σκακίστρια που κατάφερνε να κερδίζει μεγάλους μετρ και, μιλώντας για την αντίδρασή τους (όλοι απέδιδαν την ήττα τους σε δική τους κακή κατάσταση και όχι στην ανωτερότητα της νεαρής τότε αντιπάλου τους), είχε πει το περίφημο: «Δεν έχω νικήσει ακόμα κανέναν υγιή άντρα!»
Την είπαν Άννα Κουρνίκοβα του σκακιού, αλλά η μεγάλη διαφορά μεταξύ των δύο διασημοτήτων φάνηκε στη συνέχεια. Η μεγάλη τενίστρια, θαμπωμένη από τα φώτα της δημοσιότητας, επηρεάστηκε αρνητικά, η αθλητική της απόδοση έπεσε. Αντιθέτως, η Κόστενιουκ είδε τα μέσα ενημέρωσης ως μέσον περαιτέρω εξέλιξής της, αλλά και προβολής του πνευματικού αθλήματος. Κάθε συνέντευξη, κάθε φωτογράφηση, όπως αυτές για τα περιοδικά «Vogue», «Elle», «Readers Digest» και «Class», ακόμα και η συμμετοχή της ως γκεστ σταρ στην ταινία του Στανισλάβ Γκοβορούχιν με τίτλο «Ευλογημένες οι γυναίκες» («Bless the women») δεν αποτελούσαν ένδειξη καταξίωσης, αλλά σκαλοπάτι για υψηλότερο στόχο. Τα φώτα δεν τη θάμπωσαν, της πρόσθεσαν λάμψη!
BOX
Έχει πει:
«Αν στην προσπάθεια να κάνω το σκάκι δημοφιλές ο ρόλος μου απαιτεί να γίνω σύμβολο του σεξ, είμαι έτοιμη!»
«Στο Διαδίκτυο το σκάκι έχει μεγάλα πλεονεκτήματα σε σύγκριση με άλλα αθλήματα. Χρησιμοποιούμε το Internet, παίζουμε στο Internet, παρακολουθούμε τουρνουά στο Internet και κάνουμε μαθήματα on-line».
«Το σκάκι έχει την ταμπέλα της ανιαρής ενασχόλησης κι αυτό θέλω να το αλλάξω. Θέλω να δείξω πως τα παιδιά μπορούν να παίξουν σκάκι, μπορούν να διασκεδάσουν παίζοντας σκάκι, κι αληθινά διασκεδάζουν παίζοντας μια παρτίδα ή συμμετέχοντας σε κάποιο τουρνουά».
Atom Feed (xml)
46 σχόλια:
Πολύ ενδιαφέρον! Είναι διαφήμηση για το σκάκι πως παγκ. πρωταθλήτρια είναι μία τόσο επικοινωνιακή κοπέλα. Παλιότερα στη δημοσιότητα ήταν περισσότερο οι αδελφές Polgar, οι οποίες αν δεν κάνω λάθος είχαν παίξει και στην Κρήτη με Έλληνες αντιπάλους.
Πάρα πολύ ενδιάφερον άρθρο. Η κοπέλα αυτή αποτελεί όντως διαφήμιση για το σκάκι αφού πέρα από όλα τα άλλα είναι και μια λαμπρή εξαίρεση του κανόνα ότι οι περισσότεροι σκακιστές υψηλού επιπέδου είναι ιδιόρρυθμα άτομα:
Είναι επικοινωνιακή, αθλείται -χωρίς να κάνει καταχρίσεις σε αλκοόλ, τσιγάρα κλπ- , έχει φτιάξει οικογένεια και όλα αυτά ενώ ασχολείται και ένα δεκάωρο με το αγαπημένο της πνευματικό άθλημα.
Θέλει πραγματικά πολλά προσόντα για να επιτευχθούν όλα αυτά!
Αποτελεί μύθο ότι "οι περισσότεροι σκακιστές υψηλού επιπέδου είναι ιδιόρρυθμα άτομα". Προφανώς υπάρχουν και ιδιόρρυθμοι, αλλά είναι εξαιρέσεις που φαίνονται περισσότερο (κατά το πρότυπου και του "τρελού επιστήμονα", που πάλι αποτελεί εξαίρεση). Στην πραγματικότητα, μοιάζει πολύ πιο σωστό ότι οι κορυφαίοι σκακιστές και σκακίστριες παρουσιάζουν αισθητά λιγότερες ιδορρυθμίες από τους κορυφαίους άλλων κλάδων απασχόλησης, αθλητικών ή μη.
Επιτρέψτε μου διαφωνήσω κύριε Κουρκουνάκη... Μπορώ να σας αναφέρω -πρόχειρα- σειρά από άτομα που μόνο πρότυπα για το χώρο δε θα μπορούσε να τα χαρακτηρίσει κανείς.
Από άτομα που δεν παραδέχονται την ήττα τους και φεύγουν με εγωιστικό τρόπο από τον αγωνιστικό χώρο, άτομα που καπνίζουν ακατάπαυστα λόγω της έντασης που έχει το αγώνισμα, άτομα τα οποία για κάποιον άγνωστο λόγο πίνουν υπερβολικά, άτομα που η συμπεριφορά τους με το γύρω κόσμο είναι κάπως περίεργη, κλειστά από άποψη συναναστροφής με τους γύρω, άτομα που δεν έχουν δημιουργήσει οικογένεια και τρέχουν από δω και από κει για να καταφέρουν να επιβιώσουν, μικρά παιδιά αλλά και μεγαλύτεροι σε ηλικία που μόνη τους μόρφωση, παιδεία και ενδιαφέρον είναι το σκάκι κλπ κλπ κλπ...
Προσωπικά δεν ξέρω που να αποδώσω τέτοιες συμπεριφορές, ίσως είναι από τη φύση του σαν επάγγελμα αρκετά διαφορετικό από τα υπόλοιπα. Παρ' όλ' αυτά δε μπορούμε να αγνοήσουμε την ύπαρξη όλων αυτών...
Συνανωνυμε,
Πρέπει να παραδεχτούμε ότι άτομα που δεν ξέρουν να χάνουν, εγωιστικά κλπ υπάρχουν σε όλους τους χώρους.
Πρέπει να παραδεκτούμε ότι το σκάκι δεν ευνοεί το πιοτό,το κάπνισμα,τα ναρκωτικά απο μονο του κι είναι μια καλή άσκηση του μυαλού οποτε τα άτομα αυτα έτσι κι αλλιως εχουν αυτον τον εθισμο από μονα τους.
Ας μιλήσουμε με στοιχεία: ποιοι από τους κορυφαίους σκακιστές επιδεικνύουν τις προαναφερθείσες αντικοινωνικές συμπεριφορές; Προκειμένου να ξεκινήσει η συζήτηση, προτείνω όποιος ενδιαφέρεται να εξετάσει σε πρώτη φάση όλους όσους έχουν ELO πάνω από 2700.
Η γνώμη μου είναι ότι θα βρεθεί ένα πολύ μικρό ποσοστό με προβλήματα όπως αυτά που σημειώθηκαν πιο πάνω, ιδιαίτερα σε ζητήματα όπως "δεν παραδέχονται την ήττα τους και φεύγουν με εγωιστικό τρόπο από τον αγωνιστικό χώρο", "άτομα που καπνίζουν ακατάπαυστα λόγω της έντασης που έχει το αγώνισμα" και "άτομα τα οποία για κάποιον άγνωστο λόγο πίνουν υπερβολικά".
Κύριε Κουρκουνάκη, απλώς ενδεικτικά :
- Κασπάροβ : ανάκληση κίνησης, εριστικός, δύστροπος, επιθετικός, φήμες για δικαστική απόφαση απαγόρευσης επικοινωνίας με το παιδί του.
- Ταλ : Μανιώδης καπνιστής, τεράστια κατανάλωση αλκοόλ.
- Κορτσνόι : Ουδέν σχόλιον.
- Μόρφι : αντικοινωνικός, βαριά κατάθλιψη.
- Φίσερ : Ουδέν σχόλιον.
- Μποτβίνικ : Δύστροπος, δύσκολος στην επικοινωνία, αντιπαθής.
- Αλιέχιν: Συνεργάτης των Γερμανών ναζί, αλκοολικός.
-Ίβαντσουκ :Δηλώσεις Ανάντ ότι τον άκουγε να ουρλιάζει μέσα στη νύχτα μετά από μια ήττα και διάφορα άλλα περίεργα, τάση στο αλκοόλ. Ο γνωστός, τέλος πάντων, Τσάκυ.
- Ναβάρα : Απλά κοιτάξτε τον.
- Κάμσκυ : "Das Experiment"
- Αδελφές Πόλγκαρ: "Das Experiment"
Να συνεχίσω ;
Ίσως θα ήταν ατυχής μια σύγκριση λαμβάνοντας υπόψη τα άτομα άνω του 2700 καθώς εκεί το σκάκι έχει γίνει τόσο επαγγελματικό όπου δίνεται έμφαση στην παραμικρή λεπτομέρεια και επομένως ποτο-τσιγάρο είναι out of question. Ωστόσο, ιδιόρρυθμα άτομα προφανώς και συναντάμε προφανώς σε αυτό το επίπεδο, με ένα πρόσφατο παράδειγμα για όσους είχαν την τύχη (?) να γνωρίσουν το καλοκαίρι από κόντα τον Ίβαντσουκ.
Αν πάμε σε ένα πιο "ανθρώπινο" επίπεδο σκακιού, έστω 2100-2400 νομίζω ότι θα βρούμε αρκετούς ιδιόρρυθμους, πάσχοντες από διάφορα ψυχολογικά ή άλλα αίτια ή απλά αντικοινωνικούς. Σίγουρα το είχα διαβάσει πριν πολλά χρόνια, δεν θυμάμαι που, πως στο σκάκι συναντάει κανείς το μεγαλύτερο ποσοστό ψυχολογικά ανωμάλων/με προβλήματα συμπεριφοράς. Αν και δε μου φαίνεται παράξενο από όσα βλέπω, διατηρώ μια ελάχιστη επιφύλαξη ότι αναφερόταν στα παλιά χρόνια (βλ. Alekhine, κλπ..) όπου και πάλι βέβαια δεν σημαίνει ότι το πρόβλημα δεν υπάρχει και σήμερα.
Είμαι ο Ανώνυμος που έγραψε τα δύο πρώτα και μόνο αυτά. Να συμπληρώσω από τον άλλο άγνωστο τους Βοτκίεβιτς, Ιζόρια, Τζομπάβα στο θέμα ποτό, τον Κουρνόσοφ στο κάπνισμα, το Μόρφυ και τον Πονομαριόφ στο θέμα των ψυχολογικών προβλημάτων, τους Μαμεντυάροφ και Κάρλσεν στο θέμα εγωιστική και άσχημη συμπεριφορά.
Και θα ήθελα να αφαιρέσω τον Ναβάρα από τη σχετική λίστα γιατί προφανώς δεν αναφέρομαι σε άτομα τα οποία έχουν κάποιο εκ γενετής πρόβλημα και έχουν καταφέρει να ορθοποδίσουν τόσο καλά στη ζωή τους...
Φυσικά υπάρχουν και άλλα ακόμα αναρίθμητα παραδείγματα που μιλούν από μόνα τους. Δυστυχώς γυναίκες δε μπορώ να συμπεριλάβω στη σχετική λίστα αφού μόνο μία έχει καταφέρει να φτάσει πραγματικά ψηλά...
Αν και διαφωνω με τον κυριο Κουρκουνακη και θα μπορουσα να παραθεσω παραδειγματα σκακιστων και πανω απο 2700 με προβληματα (αλκοολ κυριως),θα προτιμουσα να μην επιδοθουμε σε μια συλλογη παραδειγματων.
Γνωμη μου ειναι οτι αποκλινουσες-ψυχολογικα-συμπεριφορες ειναι αρκετα διαδεδομενες σε ατομα με ευφυϊα ανωτερη του μεσου ορου,αποτελεσμα αισθηματων μοναξιας,και το σκακι,οταν το παρει κανεις πολυ σοβαρα,σιγουρα δεν βοηθα,καθως απαιτει πολυωρη και πολυχρονη ατομικη μελετη αλλα σε φερνει αντιμετωπο και με ακραια αισθηματα(θετικα η αρνητικα) τα οποια πρεπει να τα αντιμετωπισεις κατα μονας,καθως επιτυχια και αποτυχια εξαρτωνται σχεδον απολυτα απο τον εαυτο σου..
Αυτό προσπαθώ να πω από το πρώτο κιόλας μου μήνυμα κύριε Μέτοικε στη Νίσυρο!
Πεθανα στα γελια με την απαντηση του ανωνυμου !Δεν ειναι ολοι οι σκακιστες ιδιορρυθμοι αλλα συμφωνω μαζι του.Ειναι απλα τα πραγματα βρε παιδια και απορω γιατι σας κανει εντυπωση.Οταν στην τρυφερη ηλικια των 12- 16 καποιοι χαιρονται την ηλικια τους με κοριτσακια , μπασκετ και κοπανες καποιοι αλλοι γευονται ηττες και νικες στη σκακιερα.Ειναι απλα τα πραγματα , δεν μπορεις να γυριζεις, να εισαι σουξου μουξου και να κοπανας 2100.Δειτε εναν αθλητη του στιβου και ρωτηστε τον τι στερηση εχει φαει απο διατροφη.Δεν μιλαμε για πρωταθλητες, μιλαμε για μετρια πραγματα.Μια φορα το μηνα επιτρεπεται να φανε εξω.Καλα γλυκα δεν το συζηταμε.Και ολα αυτα για τη μετριοτητα!!.Δειτε τη συμπεριφορα ενος καλου μαθητη και δειτε αυτη ενος κακου.Το σκακι απο μονο του δεν κανει κακο σε καμια περιπτωση.Απλως οταν αφιερωνεσαι στο σκακι χανεις καπου αλλου.Very simple...
Θα συμφωνήσω με τον μου αρέσει το σκάκι.
Σημασία δεν έχει το μέσο αλλά το πως το χρησιμοποιείς...
Κι από μια άποψη το σκάκι δεν χρειάζεται ιδιαίτερες σωματικές δυνατότητες οπότε ίσως είναι μια εύκολη διέξοδο για κάποιους με όποια προβλήματα κι αυτό δεν είναι κακό εκτός αν αυτοί κάνουν κακό
Πάντως και πάλι δεν πιστεύω πως το σκάκι οδηγεί κάποιον στο να καπνίζει ή να πίνει πολύ και κανείς λογικός σκακιστής δεν θα έπινε λόγω τους σκακιού
Μου κάνει εντύπωση που σχεδόν κανείς δεν παίρνει την ευθεία και απλουστέρα οδό. Δηλαδή γιατί θα πρέπει οι σκακιστές να είναι περισσότερο ή λιγότερο ιδιόρρυθμοι, αλκοολικοί, μανιοκαταθλιπτικοί ή -ξέρω γω- σεξομανείς; Νομίζω ότι τα ποσοστά ανά τομέα είναι όμοια ή έστω παρεμφερή με τις περισσότερες άλλες ανθρώπινες δραστηριότητες. Ίσως ο μέσος σκακιστής να υπερέχει ,λόγω της φύσης του παιχνιδιού, στην απομνημόνευση ή στην λήψη γρήγορων αποφάσεων κτλ, σε σχέση με τον μέσο άνθρωπο, αλλά μέχρι εκεί. Όπως εξάλλου υπερέχει και ο αθλητής στίβου στην ταχύτητα ή το άλμα ή την αντοχή. Τα παραδείγματα που αναφέρθηκαν δε λένε τίποτε γιατί ανάμεσα σε χιλιάδες γκρανμμέτρ είναι σταγόνα στον ωκεανό. Δηλαδή ο Τσβάιχ που αυτοκτόνησε ήταν νορμάλ; Ο Βαν Γκογκ που έκοψε το αυτί του για μια πόρνη; Ο Πόλοκ πάλι που ήτανε ζουρλός; Μήπως ο Ντοστογιέφσκι δεν το έτσουζε; Ο Τσώρτσιλ δεν έκανε χασίς; Καλά για τον Μάρλεϊ ή τους πιο πολλούς ροκάδες ή τους μπήτνικ δε μιλάμε. Ο Νεύτωνας δεν έψαχνε τη φιλοσοφική λίθο των αλχημιστών; Η Βιρτζίνια Γούλφ δεν πήγε άπατη; Ο Κάφκα; Ο Κνουτ Χαμσούν; Ο Μάρλοου; Ο Φερμά; Ο Λέντς; Ο Ναπολέοντας; Ο Αλκιβιάδης; Ο Ομάρ Καγιάμ; Η Ιωάννα της Καστίλλης; Η Μεγάλη Αικατερίνη; Ο Μάκενρο; Ο Νταλί; Ο Ρόντμαν; Η Ανίτα Πάνια; Εγώ;
Όλοι αυτοί και πολλοί ακόμα είχαν φάει την πετριά. Αλλά,όπως προείπα,σταγόνα στον ωκεανό των πολιτικών, των καλλιτεχνών ή των επιστημόνων. Είμαστε σαν όλους τους άλλους ανθρώπους,ούτε καλύτεροι, ούτε χειρότεροι.
"Μ'από την κόλασή μου στο φωνάζω:/-Εικόνα σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω!", που θα 'λεγε κι η Γαλάτεια.
Ο παντελώς άδαής και προσβλητικός ανώνυμος που αναφέρθηκε -μεταξύ άλλων- και στον Ναβάρα, θα πρέπει να γνωρίζει ότι πρόκειται για έναν εξαιρετικά ευγενή και μορφωμένο άνθρωπο, φοιτητή και γκρανμαιτρ, χωρίς κανένα απολύτως πρόβλημα συμπεριφοράς.
Αντιθέτως, είναι τιμή για όλους τους σκακιστές του Ο.Σ.ΤΡΙΑ που συμμετέχει με την ομάδα στο πρωτάθλημα της α' εθνικής και χαιρόμαστε που τον έχουμε στην παρέα μας, και μάλιστα χωρίς τις παχυλές αμοιβές άλλων γκρανμαιτρ, εγχώριων και ξένων.
Βαγγέλης Βιδάλης
Χμμμ,Παναγιωτη υπονοεις οτι ολοι αυτοι που ανεφερες παραπανω,θα τα βγαζαν περα καλυτερα στο ταξιδι της ζωης,αν ασχολουνταν επαγγελματικα με το σκακι;
Θα μπορουσαμε δηλαδη να πουμε οτι φταιει η ελλειψη επαγγελματικου προσανατολισμου;
Πολλές φορές στο Διαδίκτυο αναφέρονται ψευδή ή ελλιπή στοιχεία, γι' αυτό συνήθως δεν σχολιάζω ανώνυμα μυνήματα. Όταν όμως υπάρχει κάποιο επιχείρημα, μερικές φορές ασχολούμαι.
Δυστυχώς, η ανώνυμη παράθεση ονομάτων κορυφαίων σκακιστών αυτή τη φορά συνοδεύτηκε από λανθασμένα στοιχεία. Όπως έχω γράψει παλιότερα, ο Kasparov δεν έκανε ανάκληση, ενώ φυσικά δεν είναι ούτε δύστροπος ούτε άσκοπα εριστικός ή επιθετικός (αντίθετα, είναι πολύ φιλικός με αγνώστους). Αλλά και αυτές οι ιδιότητες δεν μπορούν να θεωρηθούν ιδιορρυθμίες, ακόμα κι αν κάποιος κρίνει ότι ισχύουν. Σε κάθε περίπτωση, συνιστούν άποψη και δεν αποτελούν στοιχεία. Την αναφορά σε φήμες την παρακάμπτω, ενώ φυσικά και οποιαδήποτε δικαστική καταδίκη δεν καθιστά κάποιον ιδιόρρυθμο ή προβληματικό άνθρωπο.
Όσο για το κάπνισμα του Tal, την εποχή που το έκανε αποτελούσε πολύ πιο αποδεκτή συμπεριφορά. Σήμερα ποιος κορυφαίος καπνίζει; Το αλκοόλ αρχικά ήταν περισσότερο φάρμακο παρά πρόβλημα, μια και το χρησιμοποιούσε για να ξεπερνά τα προγενέστερα προβλήματα υγείας του.
Ο Morphy δεν ήταν καθόλου αντικοινωνικός, ιδιαίτερα την εποχή που αγωνιζόταν ως σκακιστής. Ψυχολογικά προβλήματα ανέπτυξε αργότερα, όταν τον αντιμετώπιζαν μόνο ως σκακιστή.
Ο Botvinnik δεν ήταν ιδιόρρυθμος, ίσως μόνο λίγο δύστροπος, αλλά σε πολλούς ήταν εξαιρετικά συμπαθής και άνετος στην επικοινωνία.
Ο Alekhine πράγματι είχε πρόβλημα αλκοολισμού. Αν όμως χαρακτηρίζουμε τους συνεργάτες των ναζί ιδιόρρυθμους, δεν μπορώ να δώσω απάντηση με την γνώση που έχω της ελληνικής ιστορίας...
Ο Ivanchuk πράγματι είχε νευρολογικό πρόβλημα από μικρός, ενώ για τον ευγενέστατο και συμπαθέστατο Navara με κάλυψε πλήρως ο Βαγγέλης Βιδάλης. Είναι λυπηρό να κρίνεται κάποιος από την εμφάνισή του, πολύ περισσότερο να κρίνεται ο χαρακτήρας του.
Οι αδελφές Polgar και ο Kamsky έχουν την εκτίμηση όσων τους γνωρίζουν από κοντά και μόνο ο πατέρας Kamsky ήταν προβληματικός. Ειδικά για τις αδελφές Polgar, η δική μου εκτίμηση είναι ότι το πείραμα είχε μεγάλη επιτυχία (και ότι η ποιότητα του χαρακτήρα τους συγκρίνεται πολύ ευνοϊκά με τον μέσο όρο).
Τέλος, για όσους χαρακτηρίζονται με "ουδέν σχόλιον", φυσικά δεν παρατίθενται στοιχεία (και πολλά που έχουν γραφτεί παλιότερα γι' αυτούς είναι ψευδή, π.χ. για τον Fischer).
Προφανώς οι προαναφερθέντες αποτελούν έτσι κι αλλιώς ένα μικρό ποσοστό κορυφαίων και επαναλαμβάνω ότι "οι κορυφαίοι σκακιστές και σκακίστριες παρουσιάζουν αισθητά λιγότερες ιδορρυθμίες από τους κορυφαίους άλλων κλάδων απασχόλησης, αθλητικών ή μη".
Για μένα κλείνει εδώ το ζήτημα, μια και δεν μπορώ να διαψεύδω αστήρικτες ανυπόγραφες κατηγορίες, οι οποίες σπιλώνουν ονόματα χωρίς πραγματικά στοιχεία. Απλά αισθάνθηκα την υποχρεώση να το κάνω τώρα, επειδή ο ίδιος ζήτησα ονόματα (ζήτησα, βέβαια, και στοιχεία).
Κύριε Κουρκουνάκη,
Είμαι ο ανώνυμος με την "λίστα". Θεωρείτε όι η γνώμη σας είναι τόσο σημαντική ώστε να στενοχωρούνται οι κάθε λογής ανώνυμοι σχολιάζοντες αν δεν απαντήσετε στα σχόλιά τους;Πέρα από αυτό, γνωρίζετε να διαβάζετε ελληνικά ή όχι;Ποιός σπίλωσε υπολήψεις; Το να κρίνω ιστορικές προσωπικότητες με βάση δεδομένα τα οποία είναι ιστορικά αποδεδειγμένα - πλην ίσως της φήμης για τον Κασπάροβ, την οποία βεβαίως κάπου διάβασα - το θεωρείτε προσβλητικό; Εσείς, κε Κουρκουνάκη, ζητήσατε να σας πούμε ονόματα, ή κάνω λάθος. Το να προσβάλλεσθε αναιτίως είναι ασφαλώς προσωπικό σας πρόβλημα, όπως και το να προσπαθείτε να δικαιολογήσετε με παιδικά επιχειρήματα τους ισχυρισμούς σας, όταν από τα ίδια τα ιστορικά στοιχεία καταρρίπτονται. Δηλαδή, εντάξει κε. Κουρκουνάκη, ΔΕΝ έκανε ανάκληση ο Κασπάροβ, ικανοποιημένος τώρα; Κλείνοντας, σας προτείνω, επειδή πράγματι σας θεωρώ σοβαρό άνθρωπο, όταν δεν έχετε επιχειρήματα για να στηρίξετε κάποιον λανθασμένο ισχυρισμό σας,να μην καταφεύγετε σε ρηχές απαντήσεις του τύπου "δεν απαντώ σε ανώνυμους" καθώς και να μην θεωρείτε ως προσβλητικές τις αντίθετες με τις δικές σας απόψεις.
Υ.Γ.: Ζητώ συγγνώμη για το σχόλιο για τον Ναβάρα, ακούστηκε εσφαλμένα.
@Μέτοικε
Δεν κατάλαβα ακριβώς πως προκύπτει το συμπέρασμά σου, πράγμα που αποδεικνύει τη μειωμένη ευφυία σκακιστών σαν κι ελόγου μου :-)
Λέω απλά, αναφέροντας κάτι λίγες διασημότητες (πλην της τελευταίας!), πως ιδιορρυθμίες υπάρχουν παντού, αλλά -εξ ορισμού, αν θες- δεν είναι ο κανόνας. Ούτε στο σκάκι, ούτε πουθενά.
Και επειδή μου αρέσει να παίζω σκάκι, αλλά και με τις λέξεις, θα αντιστρέψω κάπως το ερώτημά σου: Τι θα γινόντουσαν όσοι ασχολούνται επαγγελματικά με το σκάκι, αν δεν ασχολούνταν με αυτό; Μήπως τους περίμενε ένα καλύτερο "ταξίδι ζωής";
Προφανώς το σχόλιο για τον γκρανμέτρ Ναβάρα ήταν αβάσιμο και κακοβαλμένο, χαίρομαι εν μέρει που ο «ανώνυμος» συνομιλητής κάπως «το έσωσε» σε επόμενο μήνυμα. Επίσης, είναι βάρβαρο, οι άνθρωποι να κρίνονται συνολικά από δικαστικές αποφάσεις και δικαστικά παλιόχαρτα που έχουν εκδοθεί εναντίον τους ή από την εμφάνισή τους ή από κάποια ιδιορρυθμία τους ή από κάποιο πάθος τους. Το δυναμικό ενός ανθρώπου αποτελούν πολύ περισσότερα πράγματα. Χαίρομαι εκείνους που καταφέρνουν να είναι συμπονετικοί με τις αδυναμίες και τα ελαττώματα των ανθρώπων, που δεν είναι έτοιμοι στο πρώτο στραβό που θα παρατηρήσουν να προβούν σε αμείλικτη ηθική αξιολόγηση ή αβασάνιστη ψυχολογική διάγνωση.
ΥΓ. Εξακολουθώ να μην αντιλαμβάνομαι τι επιλήψιμο μπορεί να ενυπάρχει σε ανώνυμο σχολιασμό περί ιστορικών μορφών όπως ο Μόρφι, ο Αλιέχιν και ο Ταλ ή ζώντων που είναι διάσημα και προβεβλημένα πρόσωπα. Το πρόβλημα είναι το περιεχόμενο, το ύφος, η ακρίβεια των ισχυρισμών, όχι η υπογραφή.
Θεωρώ τη "Λευκή κορδέλα" μακράν, ως την καλύτερη ταινία της προηγούμενης περιόδου. Έχω βαρεθεί να ακούω για διάφορους "κανονικούς" ανθρώπους να λένε άλλοι που τους ήξεραν, πως έπεσαν από τα σύννεφα για κάποιες πράξεις τους. Ας κρατάμε μια επιφύλαξη στις κρίσεις μας όταν πάμε να χαρακτηρίσουμε άλλους ανθρώπους. Είναι βαρείς και οδυνηροί οι χαρακτηρισμοί και δύσκολα επιστρέφουν στη θέση τους άμα ξεστομιστούν. Και συνήθως κουβαλάνε το "δίκιο" της μιας οπτικής των πραγμάτων.
Είμαι εκείνος που έγραψε στην αρχή σαν άγνωστος. Ακριβώς γι'αυτό τον λόγο επέλεξα να γράψω σαν ανώνυμος κύριε Κουρκουνάκη, για να μην αναλωθώ σε προσωπικές κόντρες και διαμάχες (όπως δηλαδή ακριβώς κατέληξε μία ακόμα σοβαρή συζήτηση) και για να επικεντρωθώ στην ουσία της συνομιλίας.
Αυτό που έχω να παρατηρήσω είναι το αδιαχώρητο κάθε χρόνο από γονείς και παιδιά-σκακιστές στα διάφορα καλοκαιρινά τουρνουά. Πέρα λοιπόν από το ζήλο των παιδιών διακρίνω, μέσα από προσωπικές συζητήσεις, την ανησυχία των γονιών "Δε θέλω το παιδί μου να καταντήσει έτσι", "Καλύτερα να επικεντρωθεί στα μαθήματά του παρά να φτάσει σε αυτό το σημείο", "Προτιμώ να μη γίνει ποτέ καλός παίκτης και να ασχοληθεί καθαρά σαν χόμπυ, παρά να γίνει έτσι" και πολλά άλλα σχόλια τα οποία ειπώνονται στη θέα των επαγγελματιών... Αν αυτά τα σχόλια τα θεωρείτε τυχαία ή απλά από ελάχιστους κακοπροαίρετους, τότε αρκεί να βρεθείτε σε ένα όπεν τουρνουά ή σε μια οποιαδήποτε συζήτηση μεταξύ γονιών για να ακούσετε ποιοι είναι οι φόβοι των περισσότερων και τι μέτρα λαμβάνουν, όταν τα παιδιά τους φτάσουν από κάποια ηλικία και έπειτα, με σκοπό να αποφύγουν τα "χειρότερα"...
Προσωπικά ασχολούμαι από μικρός με το σκάκι γιατί μου αρέσει πολύ και δε νιώθω καλά όταν ο κόσμος σχηματίζει κακή άποψη γι'αυτό. Παρ' όλ' αυτά δε μπορώ να πείσω ή να ξεγελάσω κανέναν από αυτά που βλέπει μπροστά του.
Ας μην ψάχνουμε λοιπόν μόνο στην ελίτ, ας κατεβούμε λίγο πιο χαμηλά κοιτάζοντας και αξιολογώντας τους σκακιστές που βλέπουν οι γονείς στα διάφορα τουρνουά.
Είναι τυχαία τα σχόλια αυτά; Τα φαινόμενα αυτά λαμβάνουν χώρα μόνο στην Ελλάδα ή σε όλα τα τουρνουά παγκοσμίως;
(όσον αφορά τον Ναβάρα -μίλησα και προηγουμένως πως πρόκειται για ατυχές παράδειγμα που ανέφερε ο άλλος ανώνυμος- να τονίσω ότι είναι συμπαθέστατος και αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση για όλους μας)
Αυτές είναι οι σκέψεις μου και θα παρακαλούσα να τις αξιολογήσετε κύριε Κουρκουνάκη παρά την ανωνυμία που κρατάω (σας εξήγησα άλλωστε το λόγο) για να δω και να καταλάβω και έναν διαφορετικό τρόπο αντίληψης των γεγονότων. Άλλωστε πιστεύω πως κάνουμε συζήτηση και όχι ο καθένας από έναν μονόλογο.
@Παναγιωτης
Σου γραφω παλι απο αναγκη η ωρα 5 το πρωϊ.
Απ'οτι φαινεται εχουμε δυο κοινα παθη.
Θα αποφυγω ν'απαντησω στην ερωτηση σου,θα ξεστρατησει πολυ η συζητηση.Φυσικα και ιδιορρυθμιες υπαρχουν παντου.Το ζητημα ειναι, οτι,κατα την γνωμη μου,το σκακι ενισχυει συγκεκριμενες ιδιορρυθμιες,ενω ταυτοχρονα η ενασχοληση μαζι του μπορει να οδηγησει σε εσωστρεφεια.
Φυσικα και το σκακι εχει πολλα να προσφερει σ'ενα παιδι που θ'ασχοληθει μαζι του,δεν χρειαζεται να τ'απαριθμησω,μια πολυκατοικια ειμαστε..
Υπαρχουν ομως και κινδυνοι.Θυμωνω οταν στην προσπαθεια να διαδωσουμε το σκακι τους αποκρυπτουμε.Αρκετους πολιτικαντηδες εχουμε γυρω μας..
(Ας διευκρινησω οτι δεν κατατασσω καποιον απ'οσους εγραψαν εδω σ'αυτη την κατηγορια)
@ γάτο:
Έχω ξαναγράψει (αρκετά παλιότερα) ότι σέβομαι απόλυτα κάθε ανώνυμη γνώμη και φυσικά δέχομαι ανώνυμο σχολιασμό περί ιστορικών μορφών ή και ζώντων διάσημων και προβεβλημένων προσώπων. Οι γενικοί χαρακτηρισμοί χωρίς στοιχεία ή με αποσπασματικές (καμιά φορά και επιλεκτικές) αναφορές όμως με βρίσκουν αντίθετο, συνακόλουθα και η εξαγωγή συμπερασμάτων από αυτούς.
Προφανώς, συμφωνώ μαζί σου ότι το είδος του περιεχομένου έχει μεγαλύτερη σημασία. Κατά τη γνώμη μου, όταν υπάρχουν συγκεκριμένες κατηγορίες κατά συγκεκριμένων προσώπων, είναι σωστό να είναι ενυπόγραφες. Αλλιώς, καλύτερα να αναφέρονται χωρίς απόδοση σε ονόματα και με γενική τοποθέτηση.
Μάλλον λοιπόν ήταν λάθος μου που ζήτησα ονομαστική απόδοση συγκεκριμένων συμπεριφορών από κάποιον που προτιμούσε να γράφει ανώνυμα. Θα μπορούσα ίσως να είχα ζητήσει καταγραφή συμπεριφορών χωρίς αναφορά σε συγκεκριμένους σκακιστές, αν και αυτό θα καθιστούσε δύσκολη την τεκμηρίωσή τους, άρα και την εξαγωγή χρήσιμων γενικότερων συμπερασμάτων.
Είχα την εντύπωση ότι όλοι σχεδόν οι Ρώσοι σκακιστές πίνουν υπερβολικά. Και επίσης ξέρω και πολλούς Έλληνες σκακιστές που πίνουν στο όριο του αλκοολισμού. Δεν γράφω ονόματα γιατί είναι τόσο φανερό που δεν χρειάζεται. Ας αφήσουμε το ποτό απέξω από τη συζήτηση.
Κύριε Κουρκουνάκη,
Δεν μπορείτε να μου επιβάλετε να γράψω επώνυμα, ο μόνος ο οποίος μπορεί είναι ο Γάτος. Πάντως ερωτάται: Αν έγραφα επώνυμα, θα είχαν μεγαλύτερη αξία όσα ανέφερα; Όχι, βέβαια. Όπως τόνισε και ο μπλόγκερ, έχω κάθε δικαίωμα να κρίνω ιστορικές αλλά και ζώσες προσωπικότητες. Σχετικά με το αν όσα λέω τεκμηριώνονται ως αληθή, μια απλή έρευνα την οποία ήδη θα έπρεπε να έχετε κάνει ως μελετητής του σκακιού θα σας έπειθε. Και φυσικά είναι απολύτως υποκριτικό να απαιτείτε στα πλαίσια μιας άμεσης και από μνήμης απάντησης στο ερώτημα που ΕΣΕΙΣ θέσατε, να σας παραθέσω στοιχεία και αποδείξεις τόσο λεπτομερείς που θα απαιτούσαν χώρο και χρόνο τα οποία ούτε το μπλογκ ούτε κι εγώ διαθέτουμε.
Με την λίστα δεν προσέβαλα κανέναν,και αυτό είναι δεδομένο.Πλην του GM Ναβάρα, τον οποίο αδικαιολόγητα συμπεριέλαβα στη λίστα, καθώς άλλο εννοούσα και άλλο φάνηκε.Κλείνοντας, σας παρακαλώ να σταματήσετε την παράδοση που σας θέλει να υποτιμάτε με χαρακτηρισμούς και με έωλα επιχειρήματα, όποια απάντηση καταρρίπτει - και μάλιστα σε χρόνο dt - τα όσα αιρετικά και παράξενα κατά καιρούς ισχυρίζεσθε.
http://www.youtube.com/watch?v=mCztktF7c98
Αφιερωμένο μ'αγαπη σ'ολους που μπήκαν ανωνυμα κατα καιρους και έγραψαν σ'αυτο εδω το blog!
Ο καθηγητής Δημήτρης Λιαντίνης για το περίφημο πείραμα με τη γάτα του Schroedinger:
http://www.youtube.com/watch?v=0Ogb0USzFR0
«Έζησα έρημος και ισχυρός. Αφανίζομαι όρθιος, στιβαρός και περήφανος».
Μορφή ο Λιαντίνης· στοχαστής-ποιητής, με συναρπαστικό λόγο και γραφίδα, όχι θολοκουλτουριάρης αμπελοφιλόσοφος, όπως άλλοι, όνομα και μη χωριό. Φράσεις του όπως «Στης πέτρας τα πολύκωχα κοίλα σκηνώνει ο ποταμός της δροσιάς» είναι, πιστεύω, μοναδικής λυρικότητας.
Το λινκ που εδωσε ο κ Μουτουσης δεν λειτουργει.Μπορει να το ξαναστειλει?
Το τίμημα της νόησης η επίγνωση του θανάτου
από τον συγκλονιστικό καθηγητή Λιαντίνη:
www.youtube.com/watch?v=5SvCfB0ne1A
Αυτοί που ασχολούνται με ιστοσελίδες γενικά είναι αυστηροί, αλλά πάντως οι ιστοσελίδες συμβάλλουν στην πρόοδο του σκακιού.
Ευχαριστώ.
Ο Λιαντίνης ήταν ένας επιστήμονας με ωκεάνεια μόρφωση, συναρπαστικός συγγραφέας και ομιλητής. Καμία σχέση με τσαρλατάνους ελλαδέμπορους ψευτοεπιστήμονες, μα καμία. Ούτε με την εικόνα που του επιφύλαξαν τα τελεβίζια. Αν διατηρούνται επιφυλάξεις και εκφράζονται θεμιτές διαφωνίες για διάφορους ιδεολογικούς προσανατολισμούς του, αυτές, πρέπει να εντάσσονται στο πεδίο της επιστημονικής αντιπαράθεσης. Το ότι μετά θάνατον προσπάθησαν να τον οικειοποιηθούν δωδεκαθεϊστές και ομάδες Έψιλον, δεν αποτελεί δικό του λάθος. Πολύ ενδιαφέρον παρουσιάζει η κινηματογραφημένη διάλεξη που έδωσε το 1997 με τίτλο «η φιλοσοφική θεώρηση του θανάτου» - υπάρχει ολόκληρη στο http://video.google.com/videoplay?docid=-4933825208108634309&ei=3z2mSf_-I5WG2wLd_eChBg&q=liantinis#
Ειναι κοινος τοπος οτι η αληθεια εναντι θανατου διδεται. Οτι το σημαινον ειναι ο θανατος του πραγματος οτι η συμβολικη ταξη που εντασσομαστε ολοι κυριαρχει στο ατομικο φαντασιακο, και ο ανθρωπος για να αντισταθει εφευρε το παιχνιδι εναντια στην πραγματικοτητα το θεατρο εναντιον στο νομο την ηδονη της παραβασης ενντια στην παραβαση της ηδονης.Λιαντινη δεν εχω διαβασει μου αρκει ο Πλατωνας.
http://www.antifono.gr/portal/Πρόσωπα/Ράμφος/2008-11-13-12-54-55/732-Ράμφος-ερμήνευσε-Πλάτωνα-Φαίδων-διαλέξεις.html
Εξαιρετικη αναλυσις του Πλατωνικου
κειμενου "Φαιδων" σε 15 διαλεξεις.
Στο ιδιο portal υπαρχει αντιστοιχη
ερμηνευτικη και του Συμποσιου.
Σκακιστής δηλώνει ο νεος Γενικός Γραμματέας αθλητισμού που ενημερώθηκε για τα προβλήματα της πρωταθλήτριας ομάδας της Κάβαλας.
http://www.k-tipos.gr/ktipos/detail.php?ID=4916
Εσεις πάντως οι συνδικαλιστές και λογοτέχνες του χάους μπορείτε να συνεχίστε να ειρωνεύστε και να επιτείθεστε. Μπορεί και να τα καταφέρετε να δημιουργήσετε πρόβλημα στο καλό κλίμα που υπάρχει . Έτσι μπορεί να κερδίσετε καμιά ψήφο για την αντιπολίτευση..
«Αν στην προσπάθεια να κάνω το σκάκι δημοφιλές ο ρόλος μου απαιτεί να γίνω σύμβολο του σεξ, είμαι έτοιμη!»
Apo tis pio vlakodeis diloseis exo akousei...
Μιας κι έγινε αναφορά σε ονόματα. σίγουρα σε οποιοδήποτε δημοφιλές (ή μη)άθλημα θα υπάρχει μια λίστα με τους πιο αντιαθλητικούς, σκληρούς (πχ σκληρούς αμυντικούς στο ποδόσφαιρο),εριστικούς κλπ παίκτες όπως έχει ήδη γραφτεί.
Το θέμα ειναι τι φταίει, τα αθλήματα αυτά καθαυτά ή ο τρόπος που αντιμετωπίζουν τα πράγματα οι αθλητές?
Δεν ήξερα τον Λιαντίνη, τον έμαθα από τα σχόλια σας και η αλήθεια είναι ο με σαγήνεψε! Άρχοντας του λόγου αλλά και δημιουργός της γλώσσας σε μερικές περιπτώσεις! (από ότι είδα δημιουργούσε δικές του λέξεις). Μου έδωσε την εντύπωση ενός μεγάλου φιλόλογου και ήμουν έτοιμη να ψάξω τα βιβλία του όταν διάβασα για την εξαφάνηση και το θάνατό του και τρόμαξα! Θεώρησε ότι αυτοκτονώντας νικούσε το θάνατο. Συγκλονιστικό. Και δεν μπορώ παρά να αναρωτιέμαι πως ένα τόσο μεγάλο μυαλό είχε μια τόσο ανορθόδοξη πεποίθεση.
@ viruswitch
Μπορει ο ακολουθος μυθος (;) από το «Λυρικο βιο» (εκδοσεις Ικαρος)
του Άγγελου Σικελιανού να σου δωσει καποιες απαντησεις :
«…Σε μια παναρχαια εποχη λοιπον, μια γενεα προφητικη ,
εδιαβη το βορρα ακολουθουμενη από τα κοπαδια της
και το λαο της, και κατεβη απ’τις Ινδιες στην επιλοιπη του κοσμου γη.
Οι γεροντες επηγαιναν μπροστα αντι ν’ακολουθανε, γεροντες με αετεια ματια,
με το προσωπο γαληνιο, με το στομα ηρεμο και αποφασιστικο, ανθρωποι της πραξης, κυριοι του κορμιου τους , οπου το διατηρουσαν ως σε μια ηλικια
πολύ προχωρημενη η το αφηναν να πεθανει θεληματικα .
Οι ανθρωποι αυτοι που αποτραβιοντανε στην εκσταση κατου απ’τον ηλιο
και τ’αστερια, εχοντας κανει ολοκληρο τον κυκλο της ασυνειδης επιθυμιας
κι απαλλαγει από εκεινη, εχοντας πεταξει απανωθε τους ολους ανεξαιρετα
τους πεπλους που τυλιγουνε και παραλυουν τη σκεψη και τη θεληση του ανθρωπου,
εγινονταν ένα με το συμπαν, ενωνοντανε ολοκληροι με τους αιωνιους κοσμικους ρυθμους. Ετσι, η εσωτατη ουσια κάθε σκεψης και ολων των πραγματων
ξεσκεπαζονταν βαθια τους και γινονταν ένα μ’ότι υπαρχει.
Μεσα τους ευρισκανε τον ηλιο, το φεγγαρι και τ’αστερια, τη ζωη η το θανατο
ξεπερασμενα, τον απεραντον και ηρεμον ωκεανο της αναλλοιωτης
και ανεπικοινωνητης , βαθιας χαρας.
Αυτοι λοιπον, ηταν οι μεγιστοι ασκητες και μεγιστοι οδηγοι των λαων,
οι μυστικοι φορεις κι ισαμε δω του κοσμικου και οχι του στενα ηθικολογικου
η εμπειρικου «Γνωθι σ’αυτόν» οπου η σπονδυλικη τους στηλη ηταν ,
καθως λεγαν οι Ινδοι ποιητες , «το μυστικο ραβδι του Θεου»
και που η αγνη δημιουργικη τους δυναμη ουτε κατερεε στη φυσικη μοναχα γεννηση,
ουτε εξατμιζοτανε στην εκσταση και τη θεωρια, αλλ’εγινοτανε το σπερμα
μιας καθολικης και μιας πραγματικης ανυψωσης της ζωης… »
:) Ο μύθος περιγράφει το μάχα σαμάντι. Την ικανότητα των γιόγκι να εγκαταλείπουν με τη θέληση τους το σώμα τους στο λωτό. Μπορεί, να ήταν ένας μεγάλος ασκητής ο φιλόλογος αυτός. Δεν το αποκλείω :). Έτσι δέχομαι την πράξη του!
Αλήθεια, δεν βαριέται ο Κώστας Μουτούσης να αντιγράφει/μεταγράφει στο ατονικό ολόκληρα κείμενα (όπως κάνει εδώ) ή να συνεχίζει να προσπαθεί, στο ιδιότυπο γλωσσάριο που χρησιμοποιεί, να επιδείξει λεκτικές γνώσεις που δεν έχει (π.χ. λεξιπενια, συμπαρομαρτουντα κ.ά. "δύσκολες" λέξεις), ενώ πολύ συχνά κάνει και σοβαρά λάθη, π.χ. παρον αντί παρών κ.ά.;
Είχε δίκιο ο Καλέσης: ο Μουτούσης είναι καλός σκακιστής και πρέπει να ασχολείται μ'αυτό, όχι να χάνει το χρόνο του στα blogs προσπαθώντας να αποδείξει κάτι που δεν είναι / ή δεν έχει...
Εγώ πραγματικά δεν καταλαβαίνω εσύ τι ζόρι τραβάς?
Γάτε, μια ερώτηση - παράκληση παρακαλώ. Δεν νομίζω ότι είναι δημοκρατία ανώνυμοι με IQ ραδικιού (και πολύ νομίζω λέω) να ειρωνεύονται κάποιον συναθλητή τους και μάλιστα αβρόχοις ποσί (τσάμπα μάγκες δηλαδή)
@στο θέμα.
Τι σημαίνει ιδιόρρυθμος? Είναι οι εμμονές ιδιορρυθμία? Όλοι μας δεν έχουμε εμμονές? Παραξενιές.
Υπάρχουν απλά συμβατές και ασύμβατες προσωπικότητες. Αυτό που με "ανησυχεί" είναι ότι ο πρωταθλητισμός έχει μεταφερθεί σε πολύ μικρή ηλικία, και δεν ξέρω αν αυτοί οι άνθρωποι θα έχουν τον χρόνο για μια πιο σφαιρική μόρφωση ή όλος ο κόσμος τους θα είναι το σκάκι.
Στις παλιότερες εποχές αρκετοί κορυφαίοι σκακιστές ήταν διακεκριμένες προσωπικότητες και σε άλλους τομείς. Νομίζω όσο περνάνε τα χρόνια αυτό θα συμβαίνει όλο και λιγότερο (δυστυχώς)
Έχεις βάλει ένα εισαγωγικό (") παραπάνω στο τέλος του link Φίλιππα και βγάζει φυσικά not found :)
Όταν η Κόστενιουκ ήρθε στην Ικαρία στο ιστολόγιο του ΣΟ Ικαρίας http://ikariachess.blogspot.com/2010/06/blog-post_26.html
Ευχαριστώ!
Δημοσίευση σχολίου