Ευχές για Φίσερ...

Ο Μπόμπι Φίσερ, πριν δυόμισι χρόνια, κατά την άφιξή του στην Ισλανδία, όταν μετά την φυλάκισή του στην Ιαπωνία η βορειοευρωπαϊκή χώρα του πρόσφερε ασφαλές καταφύγιο και υπηκοότητα. Δεν μπορεί να ταξιδέψει σε άλλο κράτος καθώς ελλοχεύει ο κίνδυνος έκδοσής του στις Ηνωμένες Πολιτείες. Στην παγωμένη χώρα του βορρά τον υποδέχτηκαν με θέρμη, όμως ο Φίσερ παραμένει ένας απολύτως μοναχικός άνθρωπος.

Άρθρο του Ezequiel Fernández Moores στην εφημερίδα La Nación της Αργεντινής που δημοσιεύτηκε πριν 9 μέρες (στις 19 Νοεμβρίου 2007) αναφέρεται σε άσχημη κατάσταση της υγείας του Μπόμπι Φίσερ. Σύφωνα με τον αρθογράφο ο (πρώην) Αμερικανός νοσηλεύεται εδώ και εβδομάδες σε νοσοκομείο του Ρεϊκγιαβίκ -της πόλης που πριν 35 χρόνια ο Φίσερ είχε θριαμβεύσει στο ματς για τον παγκόσμιο τίτλο- με σοβαρό πρόβλημα υγείας και τα λιγοστά πρόσωπα που βρίσκονται κοντά του δείχνουν θορυβημένα για την εξέλιξη της υγείας του χωρίς όμως να ανακοινώνουν λεπτομέρειες.
«Ναι, είναι εδώ [στο νοσοκομείο] αλλά παρέχουμε πληροφορίες για την εξέλιξη μόνο σε πολύ στενά του πρόσωπα» είπε στον Ezequiel Fernández Moores η εκπρόσωπος του νοσοκομείου Landspitalis της πρωτεύουσας της Ισλανδίας. Η σύντροφός του, η Γιαπωνέζα Μιγιόκο Βατάι δεν απαντά στα τηλεφωνήματα και ο φίλος του Χέλγκι Όλαφσον έγραψε σε email πως θα συνεχίσει να τηρεί τη δημόσια σιωπή του για τον Φίσερ, όπως κάνει από την άνοιξη του 2005.
Η ιστορική αναμέτρηση του 1972 ήταν ένα από τα πιο σπουδαία αθλητικά γεγονότα που σχετίζονταν με τον ψυχρό πόλεμο. Ο Γκουντνουμούρ Θοράρισον ήταν τότε ο πρόεδρος της Ισλανδικής Σκακιστικής Ομοσπονδίας και σήμερα μέλος της «επιτροπής υποστήριξης Φίσερ». Δείχνει φανερά ανήσυχος για την εξέλιξη της υγείας του Φίσερ αλλά σέβεται απολύτως την ιδιωτικότητα των προσωπικών στιγμών.
«Είναι άσχημα, το πρόβλημα είναι σοβαρό» λένε οι άνθρωποι που κατοικούν στο ίδιο οίκημα με τον Μπόμπι, στην διοικητική περιοχή 101 του Ρεϊκγιαβίκ, που βρίσκεται στο εμπορικό κέντρο της πόλης.

***Το πλήρες άρθρο της εφημερίδας La Nación (στα ισπανικά)
Tras los pasos de Bobby Fischer... y sus fantasmas