Το φυλαχτό της Bykova
O Mikhail Botvinnik στο ιστορικό τουρνουά του 1948, που ανεδείχθη παγκόσμιος πρωταθλητής.
Απόσπασμα από τη σελίδα 23 του βιβλίου του John Graham «Women in Chess, Players of The Modern Age» (McFarland & company, Inc., 1987):
«Στο τουρνουά του 1948 που διεξήχθη για να ανακηρυχτεί ο νέος παγκόσμιος πρωταθλητής μετά το κενό που είχε δημιουργήσει ο θάνατος του Alekhine, ο Botvinnik χρειαζόταν μόνο μια ισοπαλία για να εξασφαλίσει τον τίτλο. Ο αντίπαλός του, ο Euwe, αρνήθηκε αρχικά, ο Botvinnik απάντησε ενοχλημένος στα αγγλικά "Fine, let's play on then". Ο Euwe άλλαξε μέσα σε δευτερόλεπτα γνώμη και πρότεινε το χέρι του για να συγχαρεί τον Botvinnik για την μεγάλη επιτυχία. Ο Botvinnik περιγράφει τι συνέβη και πως η Elizaveta Ivanova Bykova έγινε μέρος της ιστορίας:
"Η αναστάτωση και ο θόρυβος που δημιουργήθηκαν στην αίθουσα είναι πέρα από περιγραφές. Οι υπόλοιπες παρτίδες διακόπηκαν για λίγα λεπτά, ενώ ο διαιτητής, ο Milan Vidmar, προσπαθούσε να ησυχάσει το κοινό. Στο μεταξύ οι φίλοι μου με πήραν σηκωτό για να πανηγυρίσουμε τη νίκη.
Λίγο αργότερα διαπιστώθηκε ότι το κινηματογραφικό συνεργείο δεν είχε απαθανατίσει τη στιγμή που έπαιζα την τελευταία μου κίνηση, το 14. b4, την κίνηση που σφράγιζε το γεγονός της κατάκτησης του τίτλου του παγκόσμιου πρωταθλητή από παίκτη της Σοβιετικής Ένωσης. Παρατηρώντας ότι ο Jan Estrin που αναμετέδιδε τις παρτίδες στην σκακιέρα τοίχου φορούσε ίδιο χρώμα σακάκι με το δικό μου, τον έβαλαν να καθίσει στη σκακιέρα, να ξαναπαίξει στην ίδια θέση 14. b4, κινηματογραφώντας μόνο τη σκακιέρα και το μανίκι του. Φυσικά στο φιλμάκι που προβλήθηκε στα "επίκαιρα" της εποχής, οι θεατές ποτέ δεν υποψιάστηκαν ότι το b2-b4 που έβλεπαν, παιζόταν από τον άνθρωπο που ήταν στην υπηρεσία της αναμετάδοσης της παρτίδας και όχι από τον ίδιο τον πρωταθλητή. "
Η ιστορία του b- πιονιού δεν τελειώνει εδώ. Η Elizaveta Bykova το πήρε στο σπίτι της, το κράτησε σαν φυλακτό πιστεύοντας ότι θα τη βοηθούσε να γίνει παγκόσμια πρωταθλήτρια γυναικών. Και έγινε! (σ.τ.μ. το 1953). Η Bykova έχασε τον τίτλο το 1956 από την Olga Nikolaevna Rubtsova, τον ξανακέρδισε στο ματς ρεβάνς του 1958 και τον διατήρησε μέχρι το 1962, όταν ηττήθηκε με το καταλυτικό σκορ 9-2 από μια νεαρή σκακίστρια από τη Σοβιετική Γεωργία, τη Nona Gaprindashvili, που ανήγγειλε μια νέα εποχή στο γυναικείο σκάκι.»
Atom Feed (xml)
14 σχόλια:
Απίστευτο! Ώστε ακόμα και ο "μεθοδικός επιστήμων" Botvinnik συνετέλεσε στην προώθηση της "δεισιδαιμονίας" (!?) και του "φετιχισμού"!
nobody is perfect....
Η διακράτηση του b-πιονιού από τη Быкова θυμίζει την κοπή και διακράτηση του διχτυού της μπασκέτας από τον αρχηγό της νικήτριας ομάδας τελικού στο μπάσκετ. Σε άλλη κλίμακα, θυμίζει τον τεμαχισμό και τη διαμοίραση του χλοοτάπητα του Γουέμπλεϋ μετά τον τελευταίο αγώνα πριν την κατεδάφισή του, και την αποκομιδή ως αναμνηστικών από οπαδούς κομματιών από τα μπετά των εξεδρών των παλιών γηπέδων Καραϊσκάκη, Λεωφόρου ή Φιλαδέλφειας μετά την κατεδάφισή τους και πριν την απομάκρυνση των υλικών.
(Τι τα κάνουν όλοι αυτοί όλα αυτά; Δεν έχω απάντηση.)
Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν, στα φανερά ή στα κρυφά, γούρια και προλήψεις. Και οι σκακιστές (σαν) άνθρωποι είναι.
Υποτίθεται (ή μυθεύεται) ότι οι σκακιστές είναι ανωτέρας ευφυΐας και με απολύτως πρακτικό πνεύμα, οπότε ακούγεται αντιφατικό να υπάρχουν προληπτικοί ή δεισιδαίμονες μεταξύ αυτών. Εντούτοις, όλοι γνωρίζουμε πρόσωπα και περιστατικά που πιστοποιούν το αντίθετο.
Αρκετοί σκακιστές, μεταξύ αυτών και Πρωταθλητές Ελλάδος Νέων, φημολογείται ότι δεν αλλάζουν όχι μόνο στυλό, αλλά και ρούχα όσο κερδίζουν. (Βάρδα μην είναι θερινό διεθνές τουρνουά σε νησί με υγρασία, που εμποδίζει και την άδηλο διαπνοή, και είναι στους πρωτοπόρους· στους τελευταίους γύρους δεν μπορείς να τους πλησιάσεις χωρίς μανταλάκι στη μύτη.)
Δεν θα εκπλησσόμουν αν μάθαινα ότι σκακιστής φορεί κατάσαρκα κοκκαλάκι νυχτερίδας ή λαγοπόδαρο (όπως άλλοι φορούν κομμάτι Τίμιου Ξύλου· άσχετο : πρέπει να ήταν κυκλώπειων διαστάσεων ο Σταυρός του Ιησού, με τόσα κομμάτια του που κυκλοφορούν σε μοναστήρια και πιστούς. Όχι, δεν είμαι εγώ βλάσφημος, άλλοι είναι εκμεταλλευτές. Και όχι, δεν προτίθεμαι να ανοίξω κουβέντα για το Άγιο Φως και την Ιερά Σινδόνη) ή έχει σε μενταγιόν πλαστικοποιημένο ιχνογράφημα του Γκαστόνε (του ορίτζιναλ, του εξαδέλφου του Ντόναλντ, όχι του Ομπράντοβιτς).
Ας αναλογιστούμε και το ότι, αρκετοί από εμάς, συνωθούμαστε για να πάρουμε αυτόγραφο από τον Κασπάροβ στο εσώφυλλο κάποιου βιβλίου του σε μια από τις, τακτικές, επισκέψεις του στην Ελλάδα, και κατόπιν το επιδεικνύουμε με καμάρι. Μήπως είναι και αυτή μια μορφή φετιχισμού; Τουλάχιστον να ήταν αυτόγραφο της Костенюк σε καλλιτεχνική φωτογραφία της μεγέθους 13 Χ 18, ας ήταν και 18 Χ 24, να το κατανοήσω. Βέβαια, τα πολυάριθμα μέλη του φαν κλαμπ μου ήδη γνωρίζουν ότι είμαι δηλωμένος θαυμαστής της Paehtz (ακριβέστερα Pähtz), κατά προτίμηση ένστολης :-D
Δεν ξέρω σκακιστές με έφεση στον μετενδυματικό φετιχισμό, τουλάχιστον όσον αφορά στις εξωτερικές ενδυματολογικές επιλογές, δεν θα με ξένιζε πάντως αν μάθαινα ότι υπάρχουν.
(Τι; Ο Μπέκαμ είναι στρινγκάκιας; Πιπέρι!)
Για να το κλείσουμε : Το b-πιόνι μπορεί να συνετέλεσε στην κατάκτηση του παγκόσμιου τίτλου το 1953, δεν μπόρεσε όμως να σώσει τη Быкова από το ταπεινωτικό +7 -0 =4 (έτσι αναλύεται το 9-2) με την Гаприндашвили το 1962.
Και κάτι τελευταίο : Ποια είναι η τύχη του διαβόητου b-πιονιού; Μήπως τεμαχίστηκε και αυτό και τα κομμάτια του δημοπρατούνται στο eBay; :-D
Πολλά και ενδιαφέροντα μας είπατε, Sir! Πάντως, κι'εγώ οπαδός της Paehtz είμαι!
Α, chess-fan, φίλοι-φίλοι, αλλά κοντά τα χέρια από την Elli, γιατί θα σάς καλέσω σε μονομαχία μπλιτς, όπου, σάς προειδοποιώ, θα έχω προβάδισμα, γιατί έχω για γούρι τη λευκή Βασίλισσα της 3ης παρτίδας του Duell der Grazien με την Костенюк στο Mainz το 2002, που αντάλλαξε με Πύργο και δύο Αξιωματικούς :-)
(17 ετών τότε η Elli, 18 η Александра· μπουμπούκια <3 ...)
Πολύ ενδιαφέρον ποστ. Γέλασα πολύ με αυτό που είπε ο καλοπροαίρετος "φημολογείται ότι δεν αλλάζουν όχι μόνο στυλό, αλλά και ρούχα όσο κερδίζουν".
Το σκάκι είναι πολύ μονόδιάστατο για να χαρακτηρίσει την ευφυία ενός ανθρώπου από μόνο του. Πρέπει να ειναι σωστό το "Υποτίθεται (ή μυθεύεται)".
Υπάρχουν άνθρωποι που όταν τους συναντάς στοιχηματίζεις πως είναι οι ακριβείς απεικονίσεις του ορθολογισμού οι οποίοι ενδέχεται να διατηρούν τις πιο παράξενες προλήψεις.
Τύχη δεν είναι τίποτα άλλο από την μερική ή πλήρη άγνοια των νόμων του αιτιατού. Αδυσώπητο. Και δεν φτιάχνει μόνο άκακα φυλαχτά, δεν δημιουργεί μόνο καταιγίδες στη Νέα Υόρκη εξαιτίας του πετάγματος μιας πεταλούδας στο Τόκιο, φτιάχνει και κάτι ύποπτα πράγματα που λέγονται θρησκείες. Φυσικά είναι πιθανότερο (και «λογικότερο»;)να συναντήσουμε διάφορα «γούρια» σε έναν άνθρωπο που παίζει στη ρουλέτα παρά σε έναν σκακιστή που για παράδειγμα αγωνίζεται στο παγκόσμιο πρωτάθλημα.
Προσωπικά (εκτός από κάτι σκόρδα και λαγοπόδαρα στο αμάξι:) ) δεν έχω γούρια. Όμως κατανοώ ότι κάποιος άνθρωπος που φέρεται κατ' αρχήν ως ορθολογιστής (προτέρημα είναι αυτό; χμ, άλλη ιστορία) δεν μπορεί να «κατηγορηθεί» ως ζωντανή αντίφαση αν κάνει κάποια πράγματα, που αγγίζουν την πρόληψη, αν τον βοηθούν να διατηρεί την ψυχική ισορροπία του.
Η λογική είναι εκτός των άλλων των γνωστών και τέχνη. Η ζωή όμως είναι πιο περίπλοκη και έτσι μπορεί να συνδυάζεται και με πράγματα λιγότερο ψυχρά όπως με τον ενθουσιασμό ή με το αντίθετο της λογικής, τον παραλογισμό. Άν ήμασταν μόνο λογική ο πλανήτης θα ήταν μια απέραντη ψυχρότητα. Ή στην αντίθετη περίπτωση μια απέραντη ακαταστασία.
"Τύχη δεν είναι τίποτα άλλο από την μερική ή πλήρη άγνοια των νόμων του αιτιατού"
Ma tha perimena apo kapoion pou legetai "Scroedinger Cat", na einai ligotero vevaios gia tin pliri aitiotita ton nomon tis fisis :-)
Η γή πάντως δεν είναι επίπεδη, αυτό το γνωρίζουμε μάλλον στα σίγουρα...
Κάποτε το ηλιοκεντρικό σύστημα χαρακτηριζόνταν αιρετικό...
Τελικά και ο άνθρωπος όμως πέταξε μέχρι τη σεληνη...
Δε μου φαίνεται λογικό να θέτουμε όρια στον άνθρωπο, ο οποίος έχει αποδείξει ότι συνέχεια τα ξεπερνά! Ειμαι σίγουρη ότι κάποια μέρα θα ανακαλύψουμε τη λογική "κάποιων" παραλόγων!
@ viruswitch :
Να υποθέσω ότι διαπιστώσατε κι εσείς του λόγου το αληθές για το "μανταλάκι στη μύτη" στη διάρκεια του πρόσφατου "Κερκυραϊκού Φεστιβάλ Σκακιού"; (Πάντως, όταν αναφέρθηκα σε "θερινό διεθνές τουρνουά σε νησί με υγρασία", είχα υπόψη μου άλλο νησί :-))
Ακριβέστατη η παρατήρηση ότι "Το σκάκι είναι πολύ μονοδιάστατο για να χαρακτηρίσει την ευφυία ενός ανθρώπου από μόνο του". Οι κορυφαίοι σκακιστές πιθανότατα είναι "απλώς" ιδιοφυείς, σαφώς όχι μεγαλοφυείς, ίσως και ούτε καν ιδιαίτερα (δηλαδή στο ανώτερο 2% ή και ακόμα και 5% της κωδωνοειδούς καμπύλης του Gauss) ευφυείς. (Οι έννοιες ευφυής, ιδιοφυής, μεγαλοφυής είναι αρκούντως διαφορετικές.) Πάντως, φαντάζομαι ότι αυτό το "οι σκακιστές είναι ανωτέρας ευφυΐας και με απολύτως πρακτικό πνεύμα", χωρίς μάλιστα το "υποτίθεται (ή μυθεύεται)", μάς εξυπηρετεί ως σκακιστική κοινότητα να το πιστεύουν οι τρίτοι για μάς και υποθέτω ότι δεν βλάπτει να το αφήνουμε να πλανάται στον αέρα και να το καλλιεργούμε τεχνηέντως.
BTW : Περνώ πού και πού από την "Τέλεια Κίνηση"· μού αρέσει· άφησα από ένα σύντομο (πώς τόπαθα;) σχόλιο σε δύο όμορφες δημοσιεύσεις σας, στο "Η πεμπτουσία του σκακιού" και στο "Η τούρτα του Μποτβίννικ". Ομολογώ ότι, εκτός από το itsecurity.gr, περνώ και από το ballet.gr και το φόρουμ του. (Ασφαλώς θα έχετε παρατηρήσει ότι η τέχνη του κλασσικού χορού συγκινεί αρκετούς άντρες, ακόμα και εξωτερικά "σκληρούς" και εσωτερικά "άξεστους".) Θαυμάζω την πολυπραγμοσύνη σας. Συνεχίστε!
Έλιωσα στο γέλιο για το νησί με υγρασία κτλπ :))!!...
Ναι πολύ πιστεύουν ότι οι σκακιστές είναι πολύ έξυπνοι. Δε ξέρω αν το πιστεύουν και οι σκακιστές για τον εαυτό τους :)).
Ευχαριστώ για τα ωραιά σχόλια που αφήσατε στο ιστολόγιο μου. Δε θα πίστευα ποτέ ότι ένας σκακιστής θα διάβαζε το ballet.gr/forum αλλά από ότι έχω καταλάβει γράφετε και διαβάζετε γενικά πολύ.
Πριν λίγες μέρες μου εξομολογήθηκε ένας σκακιστής ότι δε μπορεί με τίποτα να καταλάβει το χορό ως τέχνη. Νομίζω ότι είναι θλιβερό να μην έχει συναντήσει ποτέ κανείς μέσα του τη μουσική/χορό. Όπως είναι θλιβερό για καλλιτέχνες να μη γνωρίζουν την πολυπλοκότητα του σκακιού ή των μαθηματικών. Άσχετα με τις επιδόσεις.
Η ενασχόληση με πολλά πράγματα όμως έχει και αυτή τα αρνητικά της, ημιμάθεια κτλπ...
Στο μυαλό μου έρχεται κάτι που είχε πει ο Αλιέχιν:
"Αν ποτέ γράψω τα απομνημονεύματά μου, οι άνθρωποι θα καταλάβουν ότι το σκάκι ήταν ένας πολύ μικρός παράγοντας στη ζωή μου. Μου έδωσε τη δυνατότητα να προάγω μια φιλοδοξία και ταυτόχρονα με έπεισε για την ματαιότητα της φιλοδοξίας."
Αγαπητή VW, πραγματικά δεν είναι γνωστός ο χορός ανάμεσα στους σκακιστές - μάλλον δεν τους συγκινεί. Πάντως, ενώ έχουν γίνει μελέτες τύπου "Μαθηματικά και Σκάκι" ή "Μουσική και Σκάκι", δεν γνωρίζω κάτι ανάλογο για "Σκάκι και Χορός" !
Υ.Γ.: Πολύ καλό το blog σου!
Γειά σου απλή σκακίστρια!
Θα το εκλάβω αυτό ως πρόταση να κάνω μελέτη της σχέσης του σκακιού και του χορού... μόλις χτές μου ήρθε φλασιά στην αίθουσα του χορού για μια τρομακτική ομοιότητα που βρήκα με το σκάκι. Θα το αναλύσω και θα επανέλθω! Θένκς!
Ωραιότατα, VW! Περιμένουμε με ενδιαφέρον!
Δημοσίευση σχολίου