Το πόκερ αναγνωρίζεται ως πνευματικό παιχνίδι
Η Παγκόσμια Σύμπραξη Πνευματικών Αθλημάτων, ανακοίνωσε πως σκοπεύει να δεχτεί την Παγκόσμια Ομοσπονδία του Πόκερ ως μέλος της κοινοπραξίας, στην επόμενη συνάντησή τους τον Απρίλιο.
Αυτό σημαίνει πως η Ολυμπιακή Επιτροπή Πνευματικών Αθλημάτων θα δεχτεί αυτόματα το πόκερ στη λίστα τους με τα παιχνίδια ικανοτήτων. Αυτή η λίστα περιλαμβάνει παιχνίδια όπως το σκάκι, το μπριτζ και τη ντάμα.
«Το να έχει το πόκερ την ίδια αναγνώριση με το σκάκι και το μπριτζ είναι ένα μεγάλο βήμα μπροστά για το άθλημα», δήλωσε ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Πόκερ, Άντονι Χόλντεν.
Μπορεί αυτό να μην σημαίνει πως θα δούμε το πόκερ στα Ολυμπιακά αθλήματα, αλλά όσο να ‘ναι, αυτή η απόφαση έχει ξεχωριστή σημασία για πολλούς λόγους. Η αναγνώριση από τη Σύμπραξη θα είναι ένα πολύ δυνατό επιχείρημα, το οποίο μπορεί να παρουσιάζεται σε ενδεχόμενα δικαστήρια τα οποία γίνονται κατά του πόκερ. Αυτό σημαίνει πως πλέον θα είναι ευκολότερο να στηθούν ιδιωτικές λέσχες πόκερ, σε μέρη όπου το παιχνίδι θεωρείται παράνομο.
«Το πόκερ δεν είναι σαν τα υπόλοιπα παιχνίδια του καζίνο. Είναι ένα κοινωνικό παιχνίδι όπου άνθρωποι παίζουν ενάντια σε άλλους ανθρώπους και όχι ενάντια στον ντίλερ ή το καζίνο. Είναι ένα παιχνίδι όπου η ικανότητα παίζει μεγαλύτερο ρόλο από την τύχη. Υπάρχουν 120 με 150 εκατομμύρια παίκτες πόκερ σε όλο τον κόσμο και μας αξίζει μια τέτοια αναγνώριση», συμπλήρωσε ο Χόλντεν.
Η Παγκόσμια Σύμπραξη Πνευματικών Αθλημάτων θα οργανώσει το Παγκόσμιο Κύπελλο Πνευματικών Παιχνιδιών παράλληλα με τους Ολυμπιακούς Αγώνες που θα διεξαχθούν στο Λονδίνο το 2012 και το πόκερ έχει τεράστιες πιθανότητες να είναι στη λίστα με τα διαγωνιζόμενα παιχνίδια.
πηγή: http://www.sport24.gr/html/ent/664/ent.346664.asp
Atom Feed (xml)
7 σχόλια:
Το πόκερ, παιχνίδι που, εξ ορισμού, δεν νοείται χωρίς χρήματα, συχνά χωρίς πολλά χρήματα, θα μπει δίπλα στο σκάκι, τη ντάμα, το γκο και το μπριτζ, που, επίσης εξ ορισμού, δεν νοούνται με χρήματα, με την έννοια ότι τα τυχόν χρηματικά έπαθλα, τουλάχιστον στο σκάκι (για τα άλλα αθλήματα δεν ξέρω, όμως υποθέτω ότι δεν ισχύει κάτι διαφορετικό), δεν προέρχονται από κεφάλαια των παικτών –στο υψηλό επίπεδο· στα χαμηλότερα, υπάρχει ενίοτε μικρό παράβολο–, αλλά από τους διοργανωτές ή τους χορηγούς; Ή θα δούμε, στα πλαίσια της… Πνευματικής Ολυμπιάδας του 2012, να παίζεται πόκερ με ταπεινά φασόλια αντί για βαρύτιμες μάρκες, ή με χαρτονομίσματα χωρίς αξία και αντίκρυσμα, σαν της Μονόπολης ή σαν τα γερμανικά κατοχικά (ιδού και η μπηχτή για τις πολεμικές αποζημιώσεις), ή με εικονικούς πόντους, με συμπλήρωση παρτιδόφυλλου; Ήμαρτον…
Και αυτή η απόδοση του [International Mind Sports] Association ως Σύμπραξη, θυμίζει μαρκίζα θεάτρου (Πρωταγωνιστούν ο Γιώργος Παπαζήσης και η Δέσποινα Στυλιανοπούλου, Συνεργάζεται ο Γιώργος Κάππης, Συμπράττει η Μπέττυ Μοσχονά), ή τα δυσώνυμα ΣΔΙΤ.
Τώρα που το σκέφτομαι, ένα παιχνίδι που θα μπορούσε να μπει με το σπαθί του στα mind sports –εδώ έχουν γίνει ολυμπιακά αθλήματα άλλα κι άλλα– είναι το γιαμ (yamb), ένα μάλλον σύνθετο και πάντως συναρπαστικό παιχνίδι με πέντε ζάρια και σχεδόν μηδενική εμπλοκή του παράγοντα τύχη, που ήταν πολύ δημοφιλές στους ελληνικούς σκακιστικούς κύκλους το πρώτο μισό της δεκαετίας του ’80.
Ενδιαφέρον φαίνεται αυτό το yamb. Έψαξα και βρήκα μια σύντομη περιγραφή των κανονισμών του εδώ: http://yamb.bezumie.com/
Αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω διαβάζοντας τους κανονισμούς είναι πώς αποκλείεται (σχεδόν) η τύχη.
@ Alotan (κυρίως)
Ολίγα περί γιαμ
Η, τείνουσα στο μηδέν, εμπλοκή του παράγοντα τύχη στο γιαμ στοιχειοθετείται από το ότι, μετά την πρώτη ρίψη των ζαριών, μπορεί ο παίκτης να κρατήσει το αποτέλεσμα, ή να επιλέξει ένα ή περισσότερα ζάρια και να τα ξαναρίξει, για δεύτερη ή και για τρίτη φορά. Επίσης, πρέπει να επιλέξει σε ποιο από τα πολλά υποψήφια τετράγωνα του πίνακα που χρησιμεύει για παρτιδόφυλλο μπορεί να εγγράψει κάθε αποτέλεσμα, και συχνά η καλύτερη κίνηση δεν είναι αυτή που δίνει περισσότερους βαθμούς, ενώ υπάρχει και πάσο, δηλαδή η διαγραφή ενός τετραγώνου χωρίς συγκομιδή βαθμών. Ήδη διαφαίνεται, νομίζω, ο στρατηγικός χαρακτήρας του παιχνιδιού.
Την πρώτη φορά, πάνε τριάντα χρόνια, που βρεθήκαμε καρρέ τρεις νεόφυτοι, που μέχρι τότε παίζαμε κυρίως μεταξύ μας (δηλαδή, με παραστάσεις τσελιγκόπουλου και με δόγματα του στυλ, για να το μεταφέρουμε στο σκάκι, ότι δεν πρέπει να παίζουμε το δέλτα πιόνι στο άνοιγμα, για να μη βρει ανοιχτή διαγώνιο και μας δώσει σαχ ο αντίπαλος Αξιωματικός), με κάποιον έμπειρο παίκτη και είδαμε να παίζει πάσο το γιαμ σαν πρώτη κίνηση, διαγράφοντας εμφατικά το σχετικό τετράγωνο, να στερείται δηλαδή οικειοθελώς τους ενδεχόμενους 50 βαθμούς του μπόνους, προφανώς για κάποιο αδιόρατο σε μας μακροπρόθεσμο όφελος, μείναμε παξιμάδι. Κέρδισε βέβαια περίπατο· κι εμείς γνώση. Οι παρτίδες εκείνες ήταν σαν τα δωρεάν μαθήματα που, όπως έλεγε ο Κάρποβ, έδωσε στον Κασπάροβ στο πρώτο ματς του 1984/85 ώστε ο τελευταίος να τον κερδίσει μετά· μόνο που ήταν πολύ λιγότερες, και δυστυχώς αλλοδιάδοχες, οπότε τα διδάγματα της παρτίδας που μόλις έληγε δεν προλάβαιναν να αποκρυσταλλωθούν και να αφομοιωθούν, γιατί ερχόταν στο καπάκι η επόμενη.
Μπορεί κανείς να δοκιμάσει να παίξει online εδώ. Θα παρατηρήσει ότι θα βελτιώνει σταδιακά την επίδοσή του και μάλιστα με φθίνοντα ρυθμό, μέχρι να σταθεροποιηθεί σε κάποιο επίπεδο – μια ακόμα ένδειξη ότι το γιαμ είναι, κυρίως έως αποκλειστικά, τεχνικό και όχι τυχερό παιχνίδι. (Τα ζάρια ξεγελούν· αλλά και τα τραπουλόχαρτα, στην περίπτωση του μπριτζ, ξεγελούν.) Αν, μετά από άφθονες παρτίδες, νομίσει, μάλλον πλανηθεί, ότι εξάντλησε το παιχνίδι και έγινε εξπέρ, ας μην πάρει θάρρος, αυτή είναι η light version του γιαμ, με πίνακα 4Χ12. Ας δοκιμάσει κάποια πιο σύνθετη μορφή του, με έξι (αντί για πέντε) ζάρια και σε πίνακες μεγαλύτερου, έως σχεδόν τριπλάσιου, εμβαδού, με 6 ή 8 στήλες και περισσότερες γραμμές (οι κανονισμοί εδώ). Και αν θέλει να δοκιμάσει τις δυνάμεις του εναντίον ανθρώπων και όχι του εαυτού του, υπάρχουν online κοινότητες που επιδίδονται στο άθλημα· ίσως εκεί συνειδητοποιήσει με οδυνηρή έκπληξη ότι δεν είναι ούτε καν ο πρώτος στο χωριό.
Αν ισχύει ότι οι σκακιστές, ειδικά οι κορυφαίοι, έχουν σαν δεύτερο άθλημα την πρέφα γιατί, λέει, τους βοηθά να μετρούν (εγώ πάλι έχω την ιδέα ότι απλώς τους αρέσει ο τζόγος, κάτι για το οποίο δεν θα έπρεπε να αισχύνονται· δεν βλέπω πρόβλημα να είναι η αγαπημένη ταινία του ιξ υπουργού ο «Ντάμπο» -ήταν και του στρατηγού στο «1941» του Σπήλμπεργκ- και όχι, π.χ., ο «Πολίτης Καίην» ή «Το δέντρο με τα τσόκαρα», ούτε θα θεωρούσα αντίφαση αν μάθαινα ότι ο υ-γκρεκ διανοούμενος ζητά στο περίπτερο «Spiegel» και «Εσπρέσσο»· εγώ, δηλαδή, επειδή ακούω Βάγκνερ, απαγορεύεται να ακούω και Τερλέγκα – και το αντίστροφο;), το γιαμ, ειδικά στις πιο σύνθετες παραλλαγές του, έχει ακόμα μεγαλύτερο πλούτο συνδυασμών και ακόμα ευρύτερο και συνθετότερο πεδίο για μέτρημα. Κάτι παραπάνω ξέρουν οι σέρβοι (το παιχνίδι διαδόθηκε στην Ελλάδα τέλη δεκαετίας ’70 – αρχές δεκαετίας ’80 από σκακιστές της τότε Γιουγκοσλαβίας· είναι ακόμα, μαθαίνω, πολύ διαδεδομένο εκεί· δικαιολογημένα), που ίσως τους νικάμε με ολυμπιακή σύνθεση –4 σκακιέρες–, αλλά μάλλον μας κερδίζουν σε 40 σκακιέρες, και σίγουρα μάς κάνουν αλοιφή για τα μπρούτζα (αυτό ταιριάζει στο θέμα για την ορολογία) σε 400.
Μιλάμε για αίσχος που δείχνει το βαθμό κατάπτωσης και κρίσης ενός συστήματος που βασίζεται στο κέρδος.
Απόφαση συμβατή ωστόσο με τα τρεόντα ήθη στον αθλητισμό ή σε ότι έχει απομείνει από αυτόν.
relax
Ας καταθέσω και εγώ την ταπεινή μου άποψη. Το αγωνιστικό πόκερ Texas Hold’em (όπως αυτό παίζεται στα πλαίσια ‘επισήμων’ φορέων όπως είναι λ.χ το WPT (World Poker Tour) δεν έχει και πολλά κοινά με το γνωστό μας’ κουμάρι’. Ουσιαστικά πρόκειται για πλουσίως χορηγούμενα τουρνουά και οι παίκτες δεν αγωνίζονται με δικά τους χρήματα αλλά τα ‘πονταρίσματα’ είναι κατ’ ουσίαν με εικονικές μάρκες και ανάλογα με την θέση που οι διαγωνιζόμενοι τερματίζουν ,κλιμακωτά κατανέμονται και τα χρηματικά έπαθλα που είναι από πριν ‘φιξαρισμένα’. Άρα ουσιαστικά πρόκειται ακριβώς για ότι γίνεται και σε ένα οποιοιδήποτε σκακιστικό τουρνουά με έπαθλα.
Αντικειμενικά αυτού το είδους το πόκερ λίγο έχει να κάνει με τύχη μιας και η γνώση διαχείρισης των πιθανοτήτων και η ‘ψυχολόγηση’ των αντιπάλων δεν είναι τύχη. Αυτό απλά σημαίνει ότι ο καλός παίκτης όταν ‘έχει φύλλο’ θα κερδίσει εύκολα και όταν δεν έχει θα χάσει δύσκολα, άρα θα πάει μακρύτερα στο τουρνουά (που είναι πάντα wipe-out) οπότε και πάλι θα αυξήσει τα έπαθλα του. Και μιας και μιλάμε για πιθανότητες , μαθηματικά όσο μεγαλώνει το δείγμα, δηλαδή μακροπρόθεσμα στην πορεία του χρόνου οι καλές και κακές χαρτωσιές (μοιράσματα ανά παίκτη) τείνουν με μαθηματική βεβαιότητα στην ισοκατανομή οπότε ο παράγων τύχη βαίνει μειούμενος σε σχέση με την σχετική ικανότητα.
Παρακαλώ ας μην θεωρηθεί ότι προσπαθώ να βάλω στο ίδιο καζάνι το σκάκι με το πόκερ, άλλα αν το δούμε με επιστημονική ψυχρότητα όπου υπάρχει παιχνίδι ίσης αρχικής πληροφορίας με την έννοια του αγώνα μεταξύ δυο πλευρών με τις ανθρώπινες παραμέτρους παρούσες (όπως π.χ την αναλύει φανταστικά ο μεγάλος Ε.Λάσκερ στο έργο του ο Αγών(Der Kampf))ο παράγων ‘τύχη ‘είναι παρών. Ακόμα και στο σκάκι (είτε αυτό λέγεται καλεί η κακή ψυχολογία, ελαττωματική συγκέντρωση λόγω εξωγενών παραγόντων, ασθένεια και πλείστα όσα….όλα ανάγονται στην τύχη με την έννοια του μαθηματικού χάους). Ακόμα και όταν διαγωνίζονται κομπιούτερ το χάος είναι εκεί (π.χ μια ελαττωματική υπορουτίνα στον προγραμματισμό ,κ.λ.π)
Έτσι καθαρά ιδεολογικά γιατί να είναι ηθικά κατακριτέος ο ‘επαγγελματισμός’ (με την έννοια της προσπάθειας προσπορισμού χρημάτων)στο πόκερ και να οδηγεί σε ‘’ αίσχος που δείχνει το βαθμό κατάπτωσης και κρίσης ενός συστήματος που βασίζεται στο κέρδος.’’ όπως προαναφέρει ο φίλος μας και να μην προσάπτουμε τον ίδιο ψόγο και στα ‘επαγγελματικά’ σκακιστικά τουρνουά?
Αν θέλουμε να διεκδικήσουμε ως σκακιστές την ιδεολογική ‘υπεροχή’ ας βγάλουμε τελείως το χρήμα έξω από την εξίσωση, αλλά και έτσι προκύπτουν φιλοσοφικά παράδοξα που άπτονται των όσων προαναφέρω.
@Ριζόπουλο με κάθε ευγένεια και για ακρίβεια να πούμε και τα παρακάτω.
Ο όρος ισοκατανομή θα μπορούσε καλύτερα να γραφτεί ομοιόμορφη κατανομή.Αλλά και πάλι αν μπορούσε να οριστεί κατανομή για το μοίρασμα των χαρτιών δεν θα ήταν απαραίτητα ομοιόμορφη.Αυτή εξαρτάται και από τον ορισμό του μοιράσματος.
Ο όρος μαθηματική βεβαιότητα μου ακούγεται λάθος.Καλύτερα σκέτο βεβαιότητα.Υπάρχουν όμως και άλλες αντίστοιχες εκφράσεις που εκφράζουν την ισχύ της τάσης.
Ο παράγων τύχη που επηρεάζει την κατανομή του αποτελέσματος παραμένει ο ίδιος.Ο βαθμός που την επηρεάζει αλλάζει με το μέγεθος του δείγματος, για παράδειγμα αλλάζοντας τη διασπορά αυτού που χαρακτηρίζουμε αποτέλεσμα.
Τέλος γι'αυτό που δεν ξέρω είναι η σχέση μεταξύ χάους και τύχης όπως ορίζονται στα μαθηματικά.'Εχω την εντύπωση και με κάθε επιφύλαξη ότι είναι δυο έννοιες ανεξάρτητες,γι'αυτό καλό θα ήταν να μη χρησιμοποιούνται μαζί.
Το νόημα πάντως είναι ότι ο καλύτερος με βεβαιότητα θα κερδίσει πολλά και αρκετά πιθανό τα περισσότερα.
Δημοσίευση σχολίου