Σαντί Παριντάρ

«Για εκατοντάδες χρόνια η Περσία έπαιζε σκάκι. Ξαφνικά, μετά την επανάσταση, το σκάκι απαγορεύτηκε καθώς συμπεριελήφθη στα τυχερά παιχνίδια που για το Ισλάμ θεωρούνται αμαρτία. Πριν από λίγα χρόνια το επέτρεψαν ξανά. Λες και ο Αλλάχ άλλαξε γνώμη» εκμυστηρεύεται μια νεαρή κοπέλα από την Τεχεράνη, η Αρετζού, σε δημοσιογράφο. Μετά την άρση της απαγόρευσης, το σκάκι στην ασιατική χώρα γνωρίζει μεγάλη ανάπτυξη. Παράδειγμα, η εικοσιτετράχρονη WGM Σαντί Παριντάρ (φωτ.) που προπονείται συστηματικά 6 με 7 ώρες την ημέρα. Εκτός από το σκάκι, λατρεύει και τη λογοτεχνία. Διαβάζει με πάθος τους κλασικούς Ρώσους συγγραφείς και ταυτίζεται με τις αδυναμίες και τα ελαττώματα των διαχρονικών ηρώων του Ντοστογιέφσκι, του Τσέχοφ, του Τουργκένιεφ. Στη σελίδα της στο facebook περιγράφει με χαρακτηριστικό προσωπικό ύφος τις εντυπώσεις της από τα βιβλία που διαβάζει, αλλά και από τα ταξίδια της στο εξωτερικό. Εξηγεί γιατί ασχολήθηκε επαγγελματικά με το παιχνίδι: επειδή είναι η μόνη αθλητική δραστηριότητα με την οποία οι γυναίκες του Ιράν μπορούν να ταξιδεύουν και να μετέχουν φορώντας το χιτζάμπ. Στα άλλα αθλήματα, οι παγκόσμιες ομοσπονδίες δεν το επιτρέπουν. Όταν η Τζένιφερ Σαχέιντ τη συναντά και τη ρωτά αν της αρέσει να καλύπτεται με το χιτζάμπ, η Παριντάρ ξεσπάει σε γέλια: «Ναι, μου αρέσει πολύ. Ξέρεις, γίνομαι μεμιάς το κορίτσι της ημέρας. Με κοιτάνε και ξέρουν πως είμαι Ιρανή». Και καταλήγει: «Όμως είμαι πολύ αδέξια όταν βάζω το χιτζάμπ. Δεν ξέρω, μπορεί να το κάνω επίτηδες». Έτσι είναι. Άλλωστε, η γραμμή που χωρίζει το νόμιμο από το παράνομο στο Ιράν είναι ισχνή και ευμετάβλητη.