Φωτοκουίζ
Ποιοί είναι οι αντίπαλοι της φωτογραφίας; Και το αγόρι και ο νεαρός άνδρας γεννήθηκαν στην Ευρώπη και εδώ συναντιούνται σε μια παρτίδα σκακιού, στις αρχές της δεκαετίας του 1920, στην Αμερική, όπου ο πρώτος κυνήγησε το (αμερικανικό) όνειρο στο σκάκι και ο δεύτερος στην τέχνη.
Atom Feed (xml)
5 σχόλια:
Ο άντρας πρέπει νάναι ο Τσάρλι Τσάπλιν. Το αγόρι, δεν ξέρω, ίσως ο Ρεσέβσκι;
Ακριβώς. Βρισκόμαστε στο 1921, ο Τσάρλι Τσάπλιν έχει γίνει Σαρλό από το 1914 και ο Σάμ(ιουελ) Ρεσέβσκι, 10 ετών, το wunderkind, αφού οι γονείς του τον έβαλαν να περιοδεύσει όλη τη Δυτική Ευρώπη επιδεικνύοντας τις ικανότητές του μέσω σιμουλτανέ κ.ά., φτάνει στις Ηνωμένες Πολιτείες...
Reshevsky και Shereshevsky, όπως λέμε : ποδήλατο και ιπποδήλατο :-)
Το chesscafe έχει δημοσιεύσει μια μακρά και πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη του Reshevsky. Το πρώτο μέρος υπάρχει εδώ και το δεύτερο εδώ.
Ο Reshevsky έχει αναμφίβολα παίξει εξαιρετικές παρτίδες· όμως, δεν ξέρω γιατί, το όνομά του έχει συνδεθεί στη μνήμη μου με την ήττα του από τον Fischer το 1958, όταν, σε έναν Επιταχυνόμενο Δράκο, έχασε τη Βασίλισσά του στη 10η κίνηση για δύο ελαφρά κομμάτια, αν και δεν εγκατέλειψε παρά στην 42η.
Μια και εσχάτως το έχουμε ρίξει στα γλωσσολογικά, ας θυμηθούμε ότι, όπως είχα γράψει και στο άρθρο για τον Vladimirs Petrovs, η αρχική ορθογραφία του ονόματός του ήταν Szmul Rzeszewski.
Άσχετο : εκτός από τον Reshevsky υπάρχει και ο Shereshevsky, του οποίου το βιβλίο Endgame Strategy (παρά τον τίτλο του, κατά μεγάλο μέρος αναφέρεται στο μεταβατικό στάδιο μεταξύ μέσου και φινάλε) είναι, μονολεκτικά, μοναδικό.
O Reshevsky νομίζω δεν έχει συνδεθεί αποκλειστικά με την παρτίδα που αναφέρεις. Αντίθετα, για πολλά χρόνια, ίσως και 15 χρόνια, εθεωρείτο ο ισχυρότερος παίκτης του δυτικού κοσμου και η μόνη απειλή για τους σοβιετικούς. (διάστημα 1940-1955). Είναι γνωστό ότι οι Ρώσσοι, είχαν κρυφές αναφορές για το πως θα αντιμετωπίσουν τον Reshevsky σε περίπτωση που έκανε την έκπληξη και έπαιρνε την πρώτη θέση στη Ζυρίχη το 1952, ή στο τουρνουά του 1946. Το μεγάλο του μειονέκτημα ήταν η ελειπής θεωρητική κατάρτιση (για το επίπεδο του). Ο Κασπάροβ γράφει πολύ ενδιαφέροντα πράγματα για αυτόν στο my great predecessors vol. 4. Έπαιζε σκάκι μέχτι το θάνατο του στα 80 του χρόνια και έλεγε "all I want is to play chess". Φανατικός θρησκευόμενος εβραίος, αρνούνταν να παίξει σκάκι Σάββατο.
Τι σχέση έχει ο φάντης με το ρετσινόλαδο; :-)
Έγραψα ότι στο δικό μου μυαλό (που είναι εδώ και καιρό από τα γραφόμενά μου πασιφανές ότι, όσο έχει μείνει, δεν δουλεύει, αν και όταν δουλεύει, ορθόδοξα· ειδικά ο συνειρμός μου είναι ο ορισμός της σχέσης του φάντη με το ρετσινόλαδο) ο Reshevsky έχει συνδεθεί με την άτυχη αυτή στιγμή του, και μάλιστα, σε έξαρση αυτοκριτικής, δήλωσα ότι κι εγώ το βρίσκω ανεξήγητο («δεν ξέρω γιατί»). Τόνισα ότι έχει παίξει εξαιρετικές παρτίδες· 60 από αυτές, της περιόδου 1951-60, που περιλαμβάνονται, αναλυμένες από τον ίδιο, στο περιγραφικό φυσικά σύστημα γραφής, στο βιβλίο του How chess games are won (έχω την έκδοση των Pitman, 1962), είναι λίαν διδακτικές και πιστοποιούν τη μεγάλη του κλάση.
Τώρα που ξαναφυλλομετρώ το βιβλίο, δεν υπάρχει ούτε ένα ανοιχτό άνοιγμα, και από ημιανοιχτά μόνο Σικελικές, ενώ αφθονούν οι KID και NID.
Μια και περί συνειρμού και περί φάντη και ρετσινόλαδου, υπάρχει εδώ ένα, γλαφυρό και ευανάγνωστο ως συνήθως, κείμενο του Νίκου Σαραντάκου για τα φύλλα της τράπουλας, στο οποίο παρατίθεται και μια, ευφάνταστη όπως αναφέρει και ο συγγραφέας, εκδοχή της φράσης. Ο ίδιος, στο βιβλίο του "Το αλφαβητάρι των ιδιωματικών εκφράσεων", σημειώνει ότι "δεν αποκλείεται να υπόκειται λησμονημένος μύθος".
Δημοσίευση σχολίου